Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ περί αγιοποιήσεως Πάπα Βενέδικτου, και αντικανονικής αποδοχής Ρ/καθολικού - Αρμενίου στον Εσπερινό της Αγάπης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476

᾿Αριθ. Πρωτ. 538                                Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6ῃ Μαΐου 2011

Πρός Τόν

Μακαριώτατον

Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν

καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Ἰω. Γενναδίου 14

Εἰς  Α Θ Η Ν Α Σ

Μακαριώτατε Δέσποτα,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι, μετά μεγίστης συνοχῆς καρδίας καί πολλῆς ἀγάπης πρός τό Ὑμέτερον Σεπτόν πρόσωπον καί πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Σεπτούς Ἱεράρχας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τούς συγκροτούντας τήν ΔΙΣ τῆς παρούσης συνοδικῆς περιόδου, ὅπως ὑποβάλω Ὑμῖν ἁρμοδίως καί καθηκόντως τήν πληροῦσαν τήν καρδίαν μου πικρίαν διά τήν γνωστοποιηθεῖσαν ὑπό τῆς κρατικῆς τηλοψίας ἀδιάκριτον ἐνέργειαν πρωτιστεύοντος Πρωθιεράρχου τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τῆς περί Αὐτόν Ἱερᾶς Συνόδου, ἥτις οὐχί μόνον ἐξένισεν ἀλλά καί πολλαπλῶς ἐπίκρανεν τήν Ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν τοῦ ἡμετέρου ποιμνίου ἀλλά καί ἱκανῶν ἀδελφῶν Ἀρχιερέων ὡς ἐκ τῶν μετ’ αὐτῶν συζητήσεων διηκριβώθη, διά τῆς ἀντικανονικῆς ἀποδοχῆς ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ κατεγνωσμένων αἱρετικῶν (Ρ/Καθολικοῦ ἱερέως καί Ἀρμενίου Διακόνου) μεθ’ ὧν οὐδεμίαν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν ἔχομεν. 

Ἡ ἐν πλήρη ἐπισήμῳ λειτουργικῇ ἀμφιέσῃ συμμετοχή αὐτῶν ἐν πανευσήμῳ ἱερᾷ ἀκολουθίᾳ τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐγείρει καί ἀνιδρύει μεῖζον κανονικόν θέμα προβλεπόμενον ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων ΜΕ΄ τῶν Ἀποστόλων, ς΄, ΛΒ΄, ΛΓ΄, ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου, Θ΄ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας καί ἀναποδράστως ἐμπλέκει καί ἡμᾶς τούς κοινωνούντας καί μνημονεύοντας Αὐτῶν.

Παρέλκει νά ἀναφερθῇ ὅτι τοιαύται ἐνέργειαι προσφέρουν ἄλλοθι εἰς τούς ὑπό ἀκρίτου ζήλου ἐμφορουμένους ἀδελφούς διά πολλαπλάς εἰς βάρος τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας τρώσεις καί ἀφ’ ἑτέρου, ὅπερ τραγικώτερον, ἐνισχύουν τούς ἐν αἱρέσει καί κακοδοξίᾳ ἐμμένοντας καί ὑπό τοῦ δολίου δράκοντος ἐλαυνομένους, ἵνα θεωροῦν τήν τραγικότητα τῆς σχάσεως αὐτῶν ἐκ τοῦ ἑνός σώματος τοῦ Ἀναστάντος νικητοῦ τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ὡς κανονικόν αὐτῶν δῆθεν δικαίωμα, μυρηκάζοντες τά σκολιά εὐφευρήματα τοῦ δαίμονος περί δῆθεν ἀοράτου Ἐκκλησίας, περί δῆθεν ἀδελφῶν Ἐκκλησίων, περί δῆθεν κλάδων τῆς Ἐκκλησίας, περί δῆθεν δυνατότητος δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ, περί τῆς θεωρίας τῆς περιεκτικότητος, περί τῶν δύο δῆθεν πνευμόνων, περί τῆς βαπτισματικῆς δῆθεν θεολογίας καί ἑνότητος καί τῆς νεοφανοῦς νεοπατερικῆς καί μεταπατερικῆς θεολογίας.

Ὡσαύτως ἡ τοιαύτη ἐν τοῖς ὕπερθεν καί διά τοῦ συνημ-μένου ὀπτικοῦ δίσκου ἀποδεικνυομένη καί πασίδηλος ἀντικανονική ἐνέργεια ἐνισχύει ὡς ἤδη εἴπομεν τό διαμο-νικόν κοσμοείδωλον τοῦ συμπιλήματος αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν Παπισμοῦ, τόν ὁποῖον ὁ ἀρχέκακος πτερνιστής ἐδημιούργησεν διά τῆς μεταγγίσεως τοῦ ἑωσφορικοῦ του ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἀθέου οἰήσεως αὐτοῦ ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς κατά μίμησιν «τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. ς΄12) πολιτικῆς, θρησκευτικῆς καί οἰκονομικῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Βατικανοῦ. Εἰρήσθω ἐν περιόδῳ ὅτι εἰς τήν πρόσφατον «ὁσιοποίησιν» ἤ ἀνακήρυξιν ὡς «μακαρίου» ὑπό τοῦ νῦν κανονικῶς ἀνυποστάτου αἱρεσιάρχου τοῦ Βατικανοῦ Βενεδίκτου ις΄, τοῦ προκατόχου του Ἰωάννου Παύλου τοῦ β΄, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου συνεκαλύφθησαν χιλιάδες εἰδεχθεστάτων ἐγκλημάτων παιδεραστίας καθ’ ἅπασαν τήν ὑφήλιον, παρέστησαν ἕν καί ἤμισυ ἑκατομμύριον ἀνθρώπων, δέκα ἕξ ἡγέται χωρῶν καί μέλη ὀγδοήκοντα ἑπτά ἐπισήμων ἀποστολῶν ἐκ χωρῶν τῆς ὑφηλίου.

Μακαριώτατε Δέσποτα,

Ὅθεν, πάνυ βαθυσεβάστως παρακαλῶ τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα καί ἀδιάπτωτον καί ἐγνωσμένην διά τήν ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν Αὐτῆς Σεπτήν Μακαριότητα, ὅπως εἰς προσωπικήν ἐπαφήν μετά τοῦ πρωτιστεύοντος Πρωθιεράρχου, δι’ Ὅν προσωπικῶς τρέφω αἰσθήματα βαθυτάτης υἱϊκῆς ἀγάπης καί ἀπείρου εὐγνωμοσύνης καί ἀναγνωρίζω παντί σθένει τήν θυσιαστικήν Αὐτοῦ, ἔμπονον καί ἐναγώνιον προσπάθειαν διά τήν ἐπιβίωσιν τοῦ ἐν τῇ κανονικῇ Αὐτοῦ δικαιοδοσίᾳ λείμματος θέσητε, ἐπαναλαμβάνω, τό εἰρημένον ἐξαιρέτως σοβαρόν θέμα καί παρακαλέσητε ὅπως εἰς τό μέλλον ἀποτραποῦν τοιαύται ἐνέργειαι διά τήν κανονικήν εὐταξίαν καί τήν διασφάλισιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος καί τῆς ἀγαθῆς κοινωνίας πάντων ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ.

Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ μετά πολλῆς ἀφοσιώσεως,

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ