Διά τῆς μετανοίας ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάστασις. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι
 

Ε

 ὑρισκόμεθα μέσα στήν ἁγιωτάτη ἀτμόσφαιρα τῶν ἀχράντων Παθῶν καί τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀκολουθώντας τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας πρός μέθεξιν τοῦ μυστηρίου τῆς κενώσεως καί τῆς πρός ἡμᾶς ἀκαταλήπτου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀναλογιζόμεθα τό πόσο ἄραγε συνειδητά ἀποδεχόμεθα ὅλοι μας τά νοήματα τῶν ἐνδόξων αὐτῶν ἡμερῶν, πρῶτα ὁ καθένας μας προσωπικά στήν ζωή του, καί κατόπιν ὡς ἔθνος καί λαός χριστιανικός ὀρθόδοξος.

Προετοιμασία γιά τήν ὑποδοχή καί προσκύνησι τῶν σωτηρίων αὐτῶν γεγονότων δέν νοεῖται χωρίς μετάνοια.

Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων μετάνοια εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ νοῦ, ἀπόφασις διά διόρθωσι τῶν ἐσφαλμένων, πού ὑποδαυλίζεται ἀπό τήν πληροφορία καί τήν νύξι τῆς καρδιᾶς ὅτι ἐλυπήσαμε τόν Θεό μέ τήν ζωή μας.  Μετάνοια σημαίνει σταύρωσις τοῦ παλαιοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἀνάστασις ἐν καινότητι ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.  Εἶναι μέ ἄλλα λόγια ἡ οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Μετάνοια ἔχει ὁ Χριστιανός πού κατανοεῖ τά λάθη καί τίς ἁμαρτίες του καί ἀποφασίζει μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ νά ἀρχίσῃ ἀγώνα γιά τήν ἐπιστροφή.

Μετάνοια ἔχει ὁ ἄνθρωπος πού ἀποφεύγει τίς φίλαυτες πράξεις, τίς παράνομες ἡδονές καί τίς αἰτίες πού προξενοῦν καί αὐξάνουν τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες του, και προσπαθεῖ κατά τό δυνατόν νά ζῇ καθαρή ζωή πού ἀναπαύει τόν Θεό.

Μετάνοια ἔχει ὁ Χριστιανός πού πρωτίστως ἔχει τόν νοῦ του στόν οὐρανό, σκέπτεται τόν θάνατο, τήν μέλλουσα κρίσι καί τήν ἀπολογία τῶν πράξεών του, καί ὅλα αὐτά ἐπηρεάζουν θετικά τήν ζωή του, τήν συμπεριφορά του καί τίς ἀσχολίες του.

Μετάνοια ἔχει ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἀδιαφορεῖ γιά τόν συνάθρωπό του καί τό κοινωνικό σύνολο, ἀλλά κατά τήν ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου δέν ζητεῖ τό δικό του συμφέρον ἀλλά «τό τοῦ ἑτέρου», προσφέροντας ἔτσι προσφορά ἀγάπης καί φιλαδελφείας στόν πλησίον του (Α΄ Κορ. ι΄,24).

Εἶναι ἀλήθεια ὄμορφή ἡ ζωή τοῦ μετανοοῦντος ἀνθρώπου. Ἡ χαρά τοῦ Θεοῦ βασιλεύει μέσα του.  Δέν μεταμελεῖται ἐγωϊστικά γιά τά λάθη του, σάν τόν Ἰούδα, ἀλλά ὅπως ὁ ἀπόστολος Πέτρος καί οἱ λοιποί Ἅγιοι πενθεῖ τό χαροποιό καί λυτρωτικό πένθος τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀναστάσεως.

Ἔτσι ἡ ψυχή τοῦ πιστοῦ πού μετανοεῖ γίνεται δεκτική στήν Χάρι τοῦ Θεοῦ.   

Λαμβάνει τόν θεῖο φωτισμό, τήν θεία γνῶσι, θεῖες δωρεές.  Γι’ αὐτό οἱ μετανοοῦντες ἄνθρωποι εἶναι χαριτωμένοι, εἰρηνικοί, πρᾶοι, ἀναστάσιμοι, γεμᾶτοι μέ τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Τά ἔργα τους ἀκολουθοῦν τήν ἐσωτερική ζωή τους. Ὁ πολιτισμός τῆς Παραδόσεως τῶν Πατέρων μας ἦταν πολιτισμός ὀρθόδοξος, τῆς μετανοίας. Ἀνέπνεε τήν εὐωδία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ἀντιθέτως ὁ σημερινός πολιτισμός τῶν ἀμετανοήτων ἀνθρώπων, πού εἶναι πολιτισμός σκληρόκαρδων ψυχῶν, ἀναδύει τήν δυσοσμία τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἐμπάθειας, τῆς μισαδελφίας.   Δέν ἀναπαύει οὐσιαστικά τόν ἄνθρωπο, διότι δέν ἔχει τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

***

Αἰσθανόμεθα ὅλοι μας ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά γίνῃ κάτι μεγάλο γιά νά ὀρθοποδήσουμε σάν ἔθνος καί λαός.  Μία ἀλλαγή.

Δέν ὑπάρχει ὅμως πιό ἐπαναστατική καί ριζική ἀλλαγή ἀπό τήν μετάνοια.  Στόν καθένα μας πρῶτα καί σέ ὅλους μας σάν σύνολο ἔπειτα.

Εἶναι ἀνάγκη νά μετανοήσουμε:

-Γιά νά κρατήσουμε τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

-Γιά νά φυλάξουμε τήν σκέπη τῆς Παναγίας, τῆς φοβερᾶς Προστασίας, στό ἔθνος μας.

-Γιά νά ἁγιάζωνται οἱ ἀθάνατες ψυχές μας.

-Γιά νά ἀφήσουμε ἱερά παρακαταθήκη ἁγίας ἐπιγείου ζωῆς, ἀλλά καί ἐλπίδα αἰωνίου μακαριότητος στίς ἐπερχόμενες γενεές, γιά τίς ὁποῖες ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη.

-Γιά νά δατηρήσουμε τήν ἑλληνορθόδοξο ταυτότητα τοῦ λαοῦ μας,  πού ἔζησε τόσους αἰῶνες πιστός στόν Θεό καί στήν Ἐκκλησία.

Τέλος εἶναι ἀναγκαῖο νά ἀποκτήσουμε τήν μετάνοια πού περιμένει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς, προκειμένου σωστά καί χωρίς  βλαπτικές συνέπειες να ἀντιμετωπίσουμε τήν ἐπικείμενη ἕνωσί μας μέ τήν Εὑρώπη.

Ἔχουμε ἀντισώματα, ὅπλα, ἅγια, γιά νά κρατήσουμε ὅσα οἱ ὀρθόδοξοι πρόγονοί μας μᾶς παρέδωσαν, ἀλλά καί  παράλληλα γιά νά προσφέρουμε στούς ἀγνοοῦντες αὐτά Εὐρωπαίους ἐταίρους μας.  Ἡ μετάνοια εἶναι τό πρῶτο καί κυριώτερο ὅπλο καί ἀντίσωμά μας καί προσφορά μας.

Καιρός ὑπάρχει ἀκόμη. «Ἕως καιρόν κεκτημένοι», ἄς πενθήσουμε γιά τά πεπραγμένα μας. Ἄς καταργήσουμε ὅσα ἀντίθετα νομοθετήματα ἔχουν θεσπισθῇ.

Ξένοι ἡγέτες ἀρνοῦνται νά ὑπογράψουν νόμο ὑπέρ τῶν ἀμβλώσεων. Ἄς φροντίσουμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες νά ἀποσύρουμε τόν ἄδικο αὐτό καί ἀντιευαγγελικό νόμο, πού ἄρχοντες τοῦ λαοῦ μας ἐνομοθέτησαν.  Θά γίνουμε ἔτσι ἐμπράκτως κήρυκες εἰλικρινοῦς μετανοίας σέ πολλούς λαούς.  Θά εὐαρεστήσουμε πολύ τόν Θεό μέ αὐτή μας τήν πρᾶξι, τόν Θεό πού τόσο ἐλυπήσαμε καί λυποῦμε μέ τόν ἐπάρατο αὐτόν νόμο.

Νά ἐδραιώσουμε τήν παιδεία μας στήν πίστι τῶν Πατέρων, στήν πίστι τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, κατά τά ὀθρόδοξα πρότυπα τοῦ λαοῦ μας.

Μέ πνεῦμα θυσίας καί ἀγάπης ἄς μειώσουμε τήν ἀλόγιστη ὑπερ-κατανάλωσι, ἀποφεύγοντας τή πολυτέλεια καί σπατάλη, ἐπιτυγχάνοντας ἔτσι καί ἀνάκαμψι τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας.

Ἄς συσπειρωθοῦμε σέ συνεργασία μέ ὅλους τούς ἀδελφούς μας, σώζοντας τήν ἑνότητα καί τήν ὁμόνοια καί ἀπομακρύνοντας τόν καταστρεπτικό διχασμό, ὁ ὁποῖος ἐπιφέρει ἀποδυνάμωσι καί διάλυσι.

Μόνο ἔτσι θά ἐλπίζουμε ἀνάστασι.

Μόνο ἔτσι θά δοῦμε κάτι καλό καί μεγάλο σ’ αὐτόν τόν ταλαιπωρημένο τόπο μας.

Μόνο ἔτσι θά δώσουμε χαρά ἀληθινή στίς ψυχές μας, θά γίνουμε χρήσιμοι γιά τόν κόσμο.

Μόνο ἔτσι θά στηρίξουμε τό ἔθνος καί τόν λαό μας, πού εὑρίσκεται σέ κρίσιμο καμπή, καί δέν θά καταρρεύσῃ.

Μόνο διά τῆς μετανοίας θά ψάλλουμε ἀξίως τά λόγια τῆς Ἐκκλησίας: «Προσκυνοῦμέν σου τά Πάθη Χριστέ, δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξόν σου Ἀνάστασιν».

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἅγιον Πάσχα 1990

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα 
Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 41 - 45

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα