Κεφάλαιον Θ΄ - Περί Κατακρίσεως. Επιστολή 1η-5η

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄

  Περί Κατακρίσεως

1η.Επιστολή

Μεγάλον κακόν η καταλαλιά, όπως ακριβώς το μικρόν τιμόνι του καραβιού οδηγεί όπου θέλει το καράβι, έτσι και η γλώσσα οδηγεί τον άνθρωπον είτε εις το καλόν είτε εις το κακόν. Οι άγιοι πατέρες το κρίνειν τα ξένα αμαρτήματα ή ελαττώματα ή τας κακάς συνηθείας πολύ το ελέγχουν. Όταν κρίνωμεν τον αδελφόν μας, κατακρίνομεν τον εαυτόν μας εις μεγάλο αμάρτημα. Όταν λοιπόν σκεπάζωμε τον αδελφό μας, θα μας σκεπάση και ημάς ο Θεός από μεγάλα αμαρτήματα. Όταν ξεσκεπάζωμε τον αδελφόν μας, διώκομεν από επάνω μας την χάριν του Θεού και παραχωρούμεθα να πέσωμεν εις τα ίδια και ημείς, δια να μάθωμεν ότι όλοι μας, είμεθα αδύνατοι και ότι η χάρις του Θεού μας βαστάζει. Όποιος φυλάττει την γλώσσαν του, εκείνος φυλάττει την ψυχήν του από μεγάλα αμαρτήματα και πτώσεις. Το κύριον αίτιον της κατακρίσεως και καταλαλιάς είναι η υπερηφάνεια και ο εγωϊσμός, διότι έχει ο άνθρωπος καλύτερον τον εαυτόν του. Δια τούτο ωφέλιμον πολύ είναι κανείς να λογίζεται τον εαυτόν του μικρότερον από όλους, ώστε να θεωρή τον αδελφόν καλύτερον, δια να ημπορέση με την βοήθειαν του Θεού, να λυτρωθή από αυτό το κακόν.

2η.Επιστολή

Αν κάτι σε ωθή εις κατάκρισιν δια οιανδήποτε υπόθεσιν αδελφού ή μοναστηρίου, εσύ προσπάθησε μάλλον να προσευχηθής δια την υπόθεσιν,
παρά να την περάσης από το κριτήριον του λογικού σου.
Αν κλεισθής εις τον εαυτόν σου δια της προσευχής, της ταπεινώσεως και του πένθους,

θα εύρης θησαυρόν πνεύματος, μόνον μακράν σου έστω η υπερηφάνεια και η κατάκρισις.

3η.Επιστολή

Πρόσεχε, παιδί μου, να μη κρίνης ουδεμίαν ψυχήν, διότι εις τον κρίνοντα τον πλησίον παραχωρεί ο Θεός και πίπτει, δια να μάθη να συμπαθή τον ασθενή αδελφόν του. Όλους, μας στηρίζει το έλεος του Θεού και εάν υπερηφανευθώμεν, σηκώνει ο Θεός την χάριν Του και γινόμεθα ημείς χειρότεροι των άλλων.
Άλλο το να κατακρίνη κανείς και άλλο το να πολεμήται εις την κατάκρισιν.
Το να κατακρίνη είναι δεινόν πάθος, το να πολεμήται όμως και να αντιπολεμή, τούτο στεφάνων αιτία.

4η.Επιστολή

Μη κρίνετε ο ένας τον άλλον, διότι παραβαίνετε τον ευαγγελικόν νόμον και «πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν» ( Εβρ. 2,2 ).
«Τις ει συ ο κρίνων αλλότριον οικέτην;» ( Ρωμ. 14,4 ).
Ουκ οίδατε, ότι ο κρίνων πλανάται εξ υπερηφανείας και ότι «πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται» ( Λουκ. 14,11 ) υπό του Κυρίου, όταν τον καταλάβη ο πειρασμός;

5η.Επιστολή

Πρέπει να υπομένη ο εις τας αδυναμίας του άλλου, ποίος είναι τέλειος; Ποίος ημπορεί να καυχηθή, ότι ετήρησε την καρδίαν του αμόλυντον; Άρα είμεθα όλοι άρρωστοι και όποιος κατακρίνει τον αδελφόν του, δεν αισθάνεται ότι είναι άρρωστος, διότι ο άρρωστος τον άρρωστον δεν τον κατακρίνει. Η κατάκρισις είναι σοβαρόν αμάρτημα, καθώς επίσης είναι σοβαρόν, το να μη υπομένη κανείς του πλησίον του τας αδυναμίας. Αγαπάτε, υπομένετε, παραβλέπετε, μη θυμώνετε, μην εξάπτεσθε, αλληλοσυγχωρείτε, ίνα ομοιάσητε του Χριστού μας και αξιωθήτε να είσθε κοντά Του εις την βασιλείαν Του. Αποφεύγετε, παιδιά μου, την κατάκρισιν, πολύ μεγάλη αμαρτία, πολύ λυπείται ο Θεός όταν κατακρίνωμεν και συχαινώμεθα τους ανθρώπους. Μόνον δια τα ιδικά μας σφάλματα να μεριμνώμεν, δι’ αυτά να πονούμεν, τον εαυτόν μας να κατακρίνωμεν και τότε θα εύρωμεν έλεος και χάριν από τον Θεόν.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

 Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

  ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος