Κοινωνία Χριστιανῶν Christengemeinschaft. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Κοινωνία Χριστιανῶν Christengemeinschaft

Μία προσπάθεια συζεύξεως τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ ἀποκρυφιστικάς δοξασίας 

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ἡ Κοινωνία Χριστιανῶν (Christengemeinschaft) εἶναι ὀργάνωση, πού προέκυψε ἀπό τήν προσπάθεια σύζευξης τῶν ἀποκρυφιστικῶν καί συγκρητιστικῶν ἀντιλήψεων τῆς Ἀνθρωποσοφίας μέ τόν Χριστιανισμό1.
Ἡ ἐν λόγῳ ὀργάνωση δημιουργήθηκε τό 1922 ἀπό τόν Γερμανό εὐαγγελικό πάστορα Friedrich Rittelmeyer (1872–1938), ὁ ὁποῖος ἐπηρεάστηκε στό ἔπακρον ἀπό τόν ἱδρυτή τῆς Ἀνθρωποσοφίας R. Steiner καί υἱοθέτησε τίς ἀνθρωποσοφικές του διδασκαλίες2.
Ἡ σχέση τοῦ Fr. Rittelmeyer μέ τόν R. Steiner ἄρχισε ἀπό τό 1910 καί συστηματοποιήθηκε ἀργότερα.
Ἡ προσπάθεια σύνδεσης Ἀνθρωποσοφίας καί Χριστιανισμοῦ, ἔτσι ὅπως δομήθηκε στήν περίπτωση τῆς Κοινωνίας Χριστιανῶν (Christen – gemeinschaft), θεωρήθηκε ἀρχικά ὡς μιά μορφή ἀνανεωτικῆς θρη- σκευτικῆς κίνησης.
Πρόκειται βεβαίως γιά ἰσχυρισμό, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τήν πραγματικότητα, ἀρκεῖ νά ὑπενθυμίσουμε μόνο ὅτι αὐτή ἡ συγκρητιστική σύνθεση ἀνομοιογενῶν στοιχείων εἶχε ὁδηγήσει παλαιότερα τόν A. Mager νά χαρακτηρίσει τίς θρησκευτικές δοξασίες τῆς Ἀνθρωποσοφίας ὡς "τραγελαφικό συγκρητισμό"3.
Ἡ ἐν λόγῳ κίνηση ἔχει τή δική της Ὁμολογία πίστεως, πού ἀποτελεῖται ἀπό 12 ἄρθρα, συντάκτης τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ὁ R. Steiner4.
Ἔχει, ἐπίσης, τή δική της ἱεραρχι- κή "ἱερατική" δομή καί βαθμούς καί αὐτοπροσδιορίζεται ὡς λατρευτική κοινότητα καί ὄχι ἁπλῶς μιά ἀκόμη διαφορετική Ὁμολογία.
Στά πλαίσια αὐτά ἡ κίνηση ἔχει δική της "λειτουργία" καί ὁμιλεῖ γιά ἑπτά μυστήρια, ἀριθμός, πού στήν περίπτωσή της σχετίζεται μέ κατά- λοιπο ἤ ἐξωτερικό δάνειο ἀπό τόν Ρωμαιοκαθολικισμό, στόν ὁποῖο ἀνῆκε ἀρχικῶς ὁ R. Steiner.
Ἡ Κοινωνία Χριστιανῶν (Christengemeinschaft) ὑποστηρίζει ὅτι μποροῦν μέλη ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν νά μετέχουν ἐλεύθερα στίς δικές της λατρευτικές ἐκδηλώσεις καί νά λαμβάνουν τά "μυστήριά της".
Τό κέντρο τῆς ὀργάνωσης, τά γραφεῖα της, ὅπως καί τό "ἱερατικό" της σεμινάριο5, βρίσκονται στή Στουτγκάρδη τῆς Γερμανίας. Ἀπό τήν κίνηση ἐκδίδεται καί μηνιαῖο περιοδικό μέ τήν ἴδια ὀνομασία. Σή- μερα ἡ κίνηση ἔχει ἐπεκταθεῖ, ἐκτός ἀπό τή Γερμανία, καί σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες.
 Παρά τήν ἐπωνυμία της Κοινωνία Χριστιανῶν (Christen – gemeinschaft) ἡ ἐν λόγῳ ὀργάνωση οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τόν Χριστιανισμό, γι᾽ αὐτό καί δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό κανέναν, οὔτε καί ἀπό αὐτές τίς προτεσταντικές Ὁμολογίες6.
Δέν εἶναι στοιχειωδῶς χριστιανική οὔτε ἡ περί τοῦ Χριστοῦ διδασκαλία της, ἀλλά οὔτε καί αὐτή ἡ θεώρηση τῶν μυστηρίων, ὅταν λ.χ ἡ διδασκαλία της περί βαπτίσματος συνδέεται μέ τήν ἰνδουϊστική ἀντίληψη γιά τό κάρμα καί τήν πλάνη τῆς μετενσαρκώσεως.
 Ἀντιθέτως, ὅπως ὑποστηρίζει καί ὁ ἴδιος ὁ χῶρος, ἡ κίνηση θεμελιώνεται πάνω στίς ἄκρως ἀντιχριστιανικές δοξασίες τῆς Ἀνθρωποσοφίας7.

 Σημειώσεις
1. Βλ. Κ. Algermissen, Christengemeinschaft, LTHK1, 2(1931), στ. 904. Ἐπισημαίνει μέ σαφήνεια ὁ R. Hauth ὅτι: " Die Frage, od es sich bei der " Christengemeinschaft" um eine anthroposophische Sekte handelt, kann also nur mit einem klaren Ja beantworter werden". R. Hauth, Kleiner Sekten – Katechismus, 2004, σ. 27.
2. Ἀναλυτικά ἡ σχέση τοῦ Fr. Rittelmeyer με τον R.Steiner καταγράφεται στό ἔργο τοῦ Fr. Rittelmeyer, Meine Lebesbegegnung mit Rudolf Steiner, Stuttgart 1928.
3. Βλ. A. Mager, Anthroposophie, L. Th. K1, 1 (1930) στ. 482.
4. Τό κείμενο βλ. K. Hutten, Seher – Grübler – Enthusiasten, 196610, σσ. 399 – 400.
5. Τό σεμινάριο ἔχει τήν ὀνομασία "Freie Hochschule der Christengemeinschaft e.V.
6. Ἐπισημαίνει χαρακτηριστικά ὁ H. D. Reimer, "Doch steht die Christengemeinschaft nach wie vor auβerhalb der Gemeinschfaft der christlichen Kirchen" Βλ. H. D. Reimer, Christengemeinschaft, στό Wörterbuch des Christentums, σ. 204.
7. Ὁμολογεῖται σαφῶς καί ἀπό ἐκπρόσωπο τῆς ἴδιας τῆς κίνησης ὅτι: "Die Christen- gemeinschaft findet das wissenschaftliche Fundament ihrer Theologie in der Anthroposophie" Βλ. L. Hill, Die Christengemeinschaft. Eine Einführung, 1982, σ. 36.

  Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ.  1967, 15 Μαρτίου 2013