Για την αγάπη από γράμμα σε πρόσωπα μοναχών. Αρχιμανδρίτη Ευσέβιου Βίττη. Μέρος Α'

Για την αγάπη από γράμμα σε πρόσωπα μοναχών

Μέρος Α' 

   Στα πνευματικά ζητήματα δεν έχει τον πρώτο λόγο ο λόγος, δηλαδή η καθαρά λογική σκέψη ανεξάρτητη και μόνη, ο λόγος που κινείται ψυχρά με διαλεκτικό τρόπο, με αφαιρέσεις και γενικεύσεις και συμπεράσματα απρόσωπα. Ό, τι και να πει κανένας μένει τελικά κενός λόγος, αν δεν ζωοποιηθεί από το Λόγο, που «ζωοποιεί τους νεκρούς». Ο ίδιος ο Κύριος «ανιστά» μέσα στην καρδιά το λόγο, που αυτή υποδέχεται στο όνομά Του, ή τον λόγο που καταθέτει σε άλλη καρδιά στο όνομά Του. Με τη βασική αυτή προϋπόθεση γράφτηκαν όσα προηγήθηκαν μέχρι τώρα και γράφονται και όσα θα επακολουθήσουν.
   Στο γράμμα ετούτο και, υποθέτω, και στα γράμματα που θα επακολουθήσουν αμέσως έπειτα από αυτό, θα μας απασχολήσει η αγάπη ως κύριο χαρακτηριστικό (στατικά) και ως εκδήλωση (κινητικά) της ψυχής, που ακολουθεί τον Ιησού με ολοκληρωτικό δόσιμό της σ’ αυτόν μέσω της μοναχικής ζωής και πολιτείας.
Είναι άλλωστε η αγάπη βασικό και «των ων ουκ άνευ» γνώρισμα της ιδιότητας του πραγματικού μαθητή του Χριστού. «Εν τούτω γνώσοντες πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπη έχητε εν αλλήλοις», είπε ο ίδιος ο Κύριος. Αγάπη όχι βέβαια μονομερή, αλλά παμμερή˙ αγάπη όχι μόνο προς μία κατεύθυνση, αλλά προς όλες˙ αγάπη προς όλους τους εντός και τους εκτός, τους εγγύς και τους μακράν, τους γνωστούς και τους αγνώστους.
Γιατί όλοι «οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθησαν εν τω αίματι του Χριστού» και γιατί αυτός «έλυσε το μεσότοιχον του φραγμού», δηλαδή την «έχθραν», που χώριζε τους ανθρώπους μεταξύ τους. Αυτός δώρισε την αγάπη στη γη, με αποτέλεσμα να εγκαθιδρύει τον πιο στενό σύνδεσμο ανάμεσα στους ανθρώπους, ώστε να έχουν «την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί πνεύματι προς τον Πατέρα».
   Είναι επειγόντως αναγκαίο να διαφωτισθεί το θέμα αυτό, όσο κι αν το ξέρουμε ίσως, γιατί πολλές παρανοήσεις εισχωρούν μέσα μας ως προς αυτό και πολλές είναι οι μορφές εκφυλισμού του και της καταπτώσεώς του σε φάντασμα αγάπης, σε νόθες και παραχαραγμένες εκφράσεις της και σε υποβάθμισή της τελικά από «βασιλίδος των αρετών» ή συνισταμένης τους σε θλιβερή σκλάβα χαμερπών παθών και αισθησιακότητος.
   Τι νόημα θα είχε μια ζωή ολοκληρωτικά δοσμένη στο Θεό, όπως αυτή φαίνεται εξωτερικά τουλάχιστον, και ένα ωραίο πρόγραμμα αφιερωμένης ζωής, χωρίς ολοκληρωτικό ξερίζωμα του εγωισμού και αντίστοιχα ελεύθερη και τέλεια παράδοσή μας στην αγάπη, αν  η αγάπη αυτή δεν παρασύρει σαν ένα θείο ορμητικό ρεύμα όλα τα εγωιστικά στοιχεία από μέσα μας και κάθε υπόλειμμα αυταρέσκειας και ναρκισσισμού;
   Από τη στιγμή, που ακολουθήσαμε τον Ιησού, δε θα βρούμε ανάπαυση σωματική, όπως δε βρήκε και ο Ίδιος σε όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του. «Ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι». «Εμέ δει εργάζεσθαι τα έργα του πέμψαντός με έως ημέρα εστίν˙ έρχεται νυξ ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι».
Ακολουθώντας επομένως τον Ιησού «κατά πόδας» «όπου αν υπάγει», δεν οδηγούμαστε σε κανένα καταφύγιο οκνηρίας και νωθρότητος ούτε σε «κατάπαυση» που να ικανοποιεί τη ραθυμία και την αμέλειά μας. Ακολουθώντας τον Ιησού οδηγούμαστε, αντίθετα, σε δρόμο δουλειάς πολύ σκληρής.
Η ακολούθηση του Ιησού, που είναι η προσωποποιημένη έκφραση της αγάπης του Θεού και Πατρός προς τον κόσμο των ανθρώπων – «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» και « έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε» - η ακολούθηση του Ιησού ως της αγάπης του Πατρός δεν είναι μόνο στατική, δηλαδή μόνο συναισθήματα ιερά και κατάσταση παθητικότητος, αλλά και κινητική, δηλαδή και έκφρασή της προς τα έξω, όπως θα μας δοθεί ευκαιρία να μιλήσουμε πιο κάτω.
Ο Χριστός δεν είναι μόνο η «αλήθεια και η ζωή» της αγάπης, αλλά και η «οδός» γι’ αυτόν, και οδός σημαίνει πορεία σε ανάντη και ανηφορικό δρόμο, όπως ήταν ο δρόμος του Ιησού. Η εν Χριστώ ζωή ως ζωή είναι σύνδεση και των δύο αυτών στοιχείων, κίνησης και στάσης, στάσης και κίνησης.

Αρχιμανδρίτη Ευσέβιου Βίττη

Εμείς και η αγάπη μας

Εκδόσεις Μονής Οσίου Γρηγορίου

Άγιον Όρος 2012

(σελ. 47-64)

Επιμέλεια και μεταφορά στο Διαδίκτυο  Αναβάσεις

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα πατώντας   Εμείς και η αγάπη μας