Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 264 -267)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 264 -267)

264.  Ποιος είναι ο δυνατότερος λόγος που μπορεί να ωφελήσει τους άλλους; 

Ο  δυνατότερος λόγος πού μπορεί να οικοδόμηση τους άλλους είναι ό έμπρακτος, δηλ. το παράδειγμα της ζωής μας. Το 'ίδιο μας λέγει καί ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος: «Άλλος είναι ό λόγος με το έργο καί άλλος ό ωραίος καί εγκωμιαστικός για τα έργα».

Σ' άλλο σημείο λέγει ό Ίδιος πατήρ: «Γνωρίζει ή σοφία να στολίζει τα λόγια της καί να μιλάει για την αλήθεια, την οποία αγνοεί καί ξέρει ακόμη να δείχνει τα καλά έργα, χωρίς όμως να έχει την επιδεξιότητα να τα εκτέλεση. Ό έμπρακτος λόγος είναι ο οίκος της ελπίδος, ενώ ή θεωρητική σοφία είναι το ενέχυρο της εντροπής».
Δηλαδή, ντροπιάζει την συνείδηση του αυτός πού μιλάει χωρίς να εκτελεί αυτά πού λέγει. Κατόπιν πρόσθεσε: «Τα πολλά λόγια χωρίς τα έργα ομοιάζουν με τον μάστορα, πού ζωγραφίζει με νερομπογιές τον τοίχο καί δεν μπορεί να δροσίσει την δίψα του, καί ακόμη ομοιάζουν με εκείνον πού βλέπει ωραία όνειρα».

265. Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ό μοναχός προς τους λαϊκούς;

Πάντοτε μόνο με την αγάπη καί την πραότητα καί να προσεύχεται πάντοτε γι' αυτούς. Εάν ήταν δυνατόν να μη τρώγει, να μη χαίρεται και να μη φιλοξενείται με αυτούς, διότι έτσι μας λέγουν οι Άγιοι Πατέρες μας, για να μη γίνει πρόξενος σκανδάλου. Ιδού τι λέγει,
Όσο άφορα αυτά, ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος: «Να αγωνίζεσαι όσο είναι δυνατόν να μη γελάσεις καί να μη τους βλέπεις. Εάν είναι ανάγκη να μιλήσεις με γυναίκα, να μη βλέπεις το πρόσωπο της καί μίλησε της με πολλή προσοχή καί με τα πρέποντα λόγια. Ενώ από τους μοναχούς να απομακρύνεσαι σαν το πυρ καί σαν παγίδα του διαβόλου, τόσο τίς συναντήσεις, Όσο καί τίς συνομιλίες καί παρρησία μεταξύ σας, έστω καί αυτοί να είναι αδελφοί σου κατά σάρκα. Φυλάξου άπ' αυτούς καί έχε τους σαν ξένους».

266. Πώς μπορεί να απομακρύνει ό άνθρωπος από την ψυχή  του την κενοδοξία καί την υπερηφάνεια;

Ή κενοδοξία εξαφανίζεται από την καρδιά του ανθρώπου με την μυστική απόκτηση των αρετών, ενώ ή υπερηφάνεια με τον αγώνα του άνθρωπου για να απόκτηση την ομοίωση με τον Θεό (Άγιος Μάξιμος ό Ομολογητής). Ό ίδιος άγιος Πατήρ λέγει: «Δεν είναι μικρός ό πόλεμος, πού χρειάζεται για να λυτρωθεί κανείς από την κενοδοξία, ό όποιος συνίσταται στην εσωτερική απόκτηση των αρετών καί την συχνή προσευχή. Το σημείο της απελευθερώσεως άπ' αυτά τα πάθη είναι, Όταν κανείς δεν κρατάει κακία γι' αυτούς πού τον δυσφημούν».

267. Τι είναι ή ταπείνωσης; Μπορεί κανείς να σωθεί χωρίς αυτήν;
Ή ταπείνωσης είναι ή μεγαλύτερη καί σπουδαιότερη αρετή για την σωτηρία μας, χωρίς την οποία κανείς δεν μπορεί να δή τον Ιησού Χριστό, ό όποιος ταπεινώθηκε για εμάς. Διότι Άκουσε Τι λέγει το Ιερό Ευαγγέλιο: «Ό Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Α' Πέτρ. 5, 5).
Το να είναι ενάντιος των υπερήφανων αυτό σημαίνει ότι τους κλείνει την θύρα της Βασιλείας των Ουρανών. Με την ταπείνωση όμως ό χριστιανός ανυψώνεται, ανάλογα με τίς δυνάμεις του, στην ίδια την χάρι του Χριστού, ό όποιος λέγει: «Μάθετε άπ' εμού ότι πράος ειμί καί ταπεινός τη καρδία καί εύρήσετε άνάπαυσιν ταις ψυχαις υμών». (Ματθ. 11, 29). Ή ταπείνωσης είναι ή αναγκαιότερη αρετή για την είσοδο μας στην Βασιλεία των Ουρανών καί χωρίς αυτήν κανείς δεν μπορεί να σωθεί.
 Γι' αυτή την μεγάλη αρετή μας δίνει παράδειγμα ό Σωτήρ τα παιδιά, καί ιδού Τι λέγει: «"Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ό μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 18, 4).
Κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, ή ταπείνωσης είναι «το ένδυμα του Χριστού», ό όποιος ταπεινώθηκε, λαμβάνοντας το θνητό μας σώμα.
Είναι κατά τον ίδιο διδάσκαλο της ησυχίας, μία μυστική δύναμις, την οποία λαμβάνουν οί μεγάλοι άγιοι, ανάλογα με το ύψος της πνευματικής τελειώσεώς τους εν Χριστώ. Αυτή ή δύναμις δεν δίδεται παρά μόνο στους τελείους κατά την αρετή καί εξαρτάται από την ανθρώπινη προαίρεση καί αντοχή με την συνεργεία της θείας Χάριτος.

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη 1980

Πηγή στο διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας  Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα