Νέο-εἰδωλολατρικές περιπλανήσεις καί ἡ ἀληθής ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας (Μέρος ΣΤ΄). Ἱερομόναχος Φιλόθεος Γρηγοριάτης

Ἀγωνία γιὰ τὴν σημερινὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ

Νέο-εἰδωλολατρικές περιπλανήσεις  καί  ἡ ἀληθής ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας

Ἱερομόναχος Φιλόθεος Γρηγοριάτης

Ἀγωνία γιὰ τὴν σημερινὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ

Μὲ πόση ὄντως προσευχή, πόνο καὶ ἀγωνία, γιὰ τὶς σημερινὲς τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὀφείλουμε νὰ βλέπουμε τὴν σημερινὴ ἀποστασία καὶ ἀπιστία πολλῶν!
Τί πόνος, ἀλήθεια, νὰ βλέπη κανεὶς σήμερα, μετὰ ἀπὸ 20 αἰῶνες συνεποῦς καὶ ἀδιακόπου διακονίας στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἑλληνισμὸς νὰ κινδυνεύη νὰ ἀποστατήση, νὰ γίνη ἐπιλήσμων τῆς ξεχωριστῆς αὐτῆς εὐλογίας του ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ ξεχνᾶ τὴν ἀληθινὴ δόξα του, καὶ νὰ ἀνοητεύη ἀποζητῶντας καὶ ἐπιθυμῶντας ψεύτικη δόξα παρ᾿ ἀνθρώπων!
Τί πόνος νὰ βλέπη κανεὶς κάποιους Ἕλληνες, ἄρχοντες καὶ διανοουμένους, νὰ ἐργάζωνται κατὰ τῆς Πίστεως, δουλεύοντας κατ᾿ οὐσίαν γιὰ ξένα συμφέροντα, γινόμενοι πατραλοῖες καὶ μητραλοῖες, πρὸς ἐξοβελισμὸ τῶν Χριστιανικῶν ἱερῶν Παραδόσεων καὶ ἠθῶν!
Καὶ δύναται ὁ Κύριος καὶ «ἐκ λίθων ἐγεῖραι τέκνα»¹¹⁰. Μπορεῖ καὶ δὲν εἶναι διόλου ἀπίθανο, ἂν δὲν ἀλλάξουμε τρόπο σκέψεως καὶ ζωῆς, νὰ ἐπαναλάβη ὁ ἅγιος Θεός, ὅ,τι ἔκανε καὶ μὲ τὸν παλαιὸ Ἰσραήλ, τὸν πάλαι ποτε ἐκλεκτὸ λαὸ Του.

Μὲ τί πόνο τοὺς ἔλεγε ὁ Κύριος: «... Λαέ μου, παιδιά μου, ἐσεῖς ποὺ φονεύατε τοὺς Προφῆτες Μου, καὶ λιθοβολούσατε αὐτοὺς ποὺ σᾶς ἔστελνα, πόσες φορὲς προσπάθησα νὰ σᾶς συνάξω, ὅπως ἀκριβῶς συνάγει ἡ ὄρνιθα τὰ πουλάκια της κάτω ἀπὸ τὰ φτερά της, ἀλλὰ δὲν τὸ θελήσατε! Λοιπόν, νὰ! Τώρα ὁ οἶκος σας μένει ἔρημος»¹¹¹.
Ἢ : «Ὁ πρωτότοκος υἱός μου, ὁ Ἰσραήλ, (ὁ λαὸς δηλαδὴ ποὺ τὸν ἀγάπησα καὶ τὸν ἐτίμησα ἰδιαίτερα) μὲ ἐγκατέλειψε, ἐμένα ποὺ εἶμαι ἡ (ἀστείρευτη) πηγὴ ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναβλύζουν τὰ ὕδατα τῆς ζωῆς καὶ κατεσκεύασε γιὰ τὸν ἑαυτό του πηγάδι κατεστραμμένο (ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συγκρατήση τὸ νερὸ)... Δὲν σᾶς ὑποφέρω πλέον· θὰ καλέσω τοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ κι αὐτοὶ εἶναι πλάσματά μου, καὶ ἐκεῖνοι θὰ (γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας μου καὶ θὰ) μὲ δοξάσουν...»¹¹²
Τί φοβερὸ νὰ ἐπαναληφθοῦν οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ Κυρίου καὶ σὲ μᾶς, τοὺς Ἕλληνες! Τί πόνος γιὰ τοὺς Ἕλληνες Ἁγίους ὅλων τῶν ἐποχῶν, νὰ βλέπουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὴν πνευματικὴ (κι ὄχι μόνο) ἐρήμωσι τοῦ Ἑλληνισμοῦ!
Ἂν ἐπαναλάβουμε τὸ ἔγκλημα τοῦ Ἰσραήλ, τὴν ἀγνωμοσύνη καὶ τὴν προδοσία του, καὶ ἀπιστήσουμε κι ἐμεῖς ὅπως αὐτός, τότε ὄντως θὰ μείνουμε ἔρημοι κι ἐμεῖς ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ θιγῆ, ἡ νύμφη τοῦ Χριστοῦ δὲν φθείρεται. Ὁ Ἑλληνισμὸς θὰ θιγῆ, θὰ ἐρημωθῆ.
Ἄλλα ἔθνη θὰ λάβουν τὴν κληρονομιά μας καὶ τὴν Χάρι τῆς διακονίας. Μήπως εἶναι ἀπίθανο νὰ ἰδοῦμε ἄλλους λαούς, ποὺ τώρα οὔτε κἂν φανταζόμαστε, ὡς μελλοντικοὺς διακόνους τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου; Λαοὺς ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ ἢ τὴν Ἀσία ἢ τὴν Ἀμερικὴ ἢ ἀπὸ ἄλλα πολὺ ἀπομακρυσμένα ἀπὸ ἐμᾶς ἔθνη, ποὺ ταπεινὰ θὰ δεχθοῦν τὴν κλῆσι γιὰ τὴν συνέχισι τῆς διακονίας τοῦ Κυρίου;

*************

Ὅμως ζῆ Κύριος ὁ Θεός! Μὲ τὴν Χάρι Του δὲν θὰ γίνη τίποτε τέτοιο.
Ὑπάρχει τὸ ἐκλεκτὸ λεῖμμα τοῦ Θεοῦ.
Ὑπάρχουν πολὺ περισσότεροι ἀπὸ δέκα δίκαιοι στὸν ἁγιασμένο τόπο μας¹¹³. Ψυχὲς ποὺ ἀναπαύουν πολὺ τὸν Θεὸ μὲ τὴν ὅλη ζωή τους, χάριν τῶν ὁποίων δὲν θὰ ἐπιτρέψη ἡ ἀγάπη Του τὴν ἐρήμωσι αὐτή. Δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε νὰ γίνη τόπος ἐρημώσεως ὁ ἁγιασμένος τόπος τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος μας, ποὺ εἶναι ζυμωμένος σὲ κάθε σπιθαμή του μὲ αἵματα μαρτύρων, ἱδρῶτες Ὁσίων καὶ δάκρυα ἁγίων Χριστιανῶν. Πιστεύουμε ὅτι ὅλες οἱ δυσκολίες καὶ οἱ πειρασμοὶ εἶναι νεφύδρια ποὺ «θᾶττον παρελεύσονται», μὲ τὴν δύναμι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐχὴ τῶν Ἑλλήνων Πατέρων μας.
Οἱ ψυχὲς τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων διψοῦν καὶ ποθοῦν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ τῶν Ὀρθοδόξων, ἔστω κι ἂν πολλοὶ βιωματικὰ ἀκόμη Τὸν ἀγνοοῦν.
Ἂν καὶ ἡ Πίστις μας δὲν βασίζεται σὲ στατιστικὲς καὶ ἐξωτερικὲς μετρήσεις καὶ σημεῖα, ἀφοῦ «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστι» καὶ «οὐκ ἔρχεται... μετὰ παρατηρήσεως»¹¹⁴, ὡστόσο ἀναφέρουμε ὅτι ἔχουμε καὶ πολλὰ καλὰ σημάδια γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀνάνηψι πολλῶν Ἑλλήνων. Ἔχουμε μαρτυρίες καὶ ἀποδείξεις περὶ τούτου:
Κατὰ τὶς μεγάλες ἑορτὲς τῆς Πίστεώς μας, καὶ δὴ τὸ Πάσχα, οἱ ἱεροὶ Ναοί μας κατακλύζονται ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν Χριστιανῶν, καὶ νέων μάλιστα ἀνθρώπων.
Στὶς καλὲς Ἐνορίες καὶ τὰ Μοναστήρια μας ἀναπαύονται πνευματικὰ καὶ ξεδιψοῦν πολλὲς ψυχὲς καθημερινά, μὲ τὴν ἐξομολόγησι καὶ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες.
Στὸ Ἅγιον Ὄρος πολλὲς χιλιάδες, νέων κυρίως, Ἑλλήνων καταφθάνουν κατ᾿ ἔτος, προσκυνητὲς τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Υἱοῦ της. Οἱ πλεῖστοι ἀπὸ αὐτοὺς ἐξομολογοῦνται, νηστεύουν, ἀγρυπνοῦν, προσεύχονται, ἐνώνονται μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
Πολλὲς νέες οἰκογένειες ἀγωνίζονται νὰ τηροῦν τὸν ἅγιο Νόμο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μὲ ἐξομολόγησι, μὲ τακτικὸ Ἐκκλησιασμό, μὲ τὶς νηστεῖες, συχνὴ θεία Κοινωνία.
Παρὰ τὴν πολεμικὴ καὶ ἐχθρότητα πολλῶν, ὁ Χριστὸς ζῆ στὶς ψυχὲς τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων.
Ἀγωνιζόμαστε καὶ θὰ ἀγωνιζώμαστε ὄχι γιὰ ἰδεολογίες, ὄχι γιὰ προσωπικὴ καταξίωσι καὶ δόξα, ὄχι γιὰ εὐτελεῖς, ἰδιοτελεῖς, ἐφήμερους σκοπούς. Ἀγωνιζόμαστε, ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ παραδώσουμε τὴν εὐλογημένη Πατρίδα μας στὶς ἑπόμενες γενιές, ὅπως τὴν παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους μας, ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους ἥρωὲς μας, ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ ἔθνους, ἀπὸ τοὺς εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ Διδασκάλους μας.
Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ τὶς ἀθάνατες ψυχὲς τῶν συμπατριωτῶν μας Ἑλλήνων, ἀλλὰ κι ὅλου τοῦ κόσμου, τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος.

Ὑποσημειώσεις

110. πρβλ. Λουκ. γ´, 8.
111. βλ. Ματθ. κγ´, 37-38.
112. βλ. Ἡ Μεγάλη Ἑβδομὰς μετὰ ἑρμηνείας, μεταφρ. Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ἔκδ. Ε´, Ἀθῆναι 1988, σ. 358 καὶ 437.
113. πρβλ. Γεν. ιη´, 30.
114. Λουκ. ιζ´, 20-21.

Πηγή στό διαδίκτυο  nektarios.gr