Πότε μία θρησκεία εἶναι ἀληθινή σ᾿ ἕνα ἄνθρωπο; Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Πότε μία θρησκεία εἶναι ἀληθινή σ᾿ ἕνα ἄνθρωπο;

Ἡ ἐπιστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία καί ἡ εἴσοδός μου στόν μοναχισμό

Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Πιστεύω ὅτι ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος εἶπε, ἀφοῦ ὡμολόγησε πῶς πρέπει νά πιστεύουμε τήν Ὀρθόδοξη πίστι, ὅτι αὐτός πού δέν πιστεύει κατ᾿ αὐτό τόν τρόπο ἐκτός ἀπό πολλές παλαβωμάρες σ᾿ αὐτή τήν ζωή, ὑπάρχει κίνδυνος ἀπωλείας τῆς αἰωνιότητος. Καί μοῦ ἄρεσε ἡ λέξις «κίνδυνος».
Ἐμεῖς δέν γνωρίζουμε πῶς ὁ Θεός σώζει ἤ δικάζει τόν κάθε ἄνθρωπο, ἀλλά ὁ κίνδυνος εἶναι ἐκεῖ, στό συγκεκριμένο, στήν Δύσι. Ἡ ὁποιαδήποτε ἐπίδειξις εἶναι μόνο ἐπίδειξις καί ὁ κίνδυνος ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια. Ἀπό τό ἄλλο μέρος, ἕνα βίωμα ἀρκετά ἐπιφανειακό, ἀρκετά ἀκατανόητο, εἶναι κίνδυνος καί αὐτό πρός ἀπώλεια ψυχῆς. Θέλω νά εἰπῶ, ὅπως εἶδα, ὅτι ἡ φιλοσοφική σκέψις, ἡ πνευματική ζωή στήν Δύσι χρεωκόπησε.
 Καί εἶδα καθαρά ὅτι τώρα ἡ Δύσις ζητεῖ περισσότερο τήν Ὀρθοδοξία. Ἔλεγε καί ὁ μητροπολίτης Γερμανίας Σεραφείμ (τοῦ ρουμανικοῦ πατριαρχείου) ὅτι ἑκατοντάδες , ἴσως καί χιλιάδες (ἐγώ συμφωνῶ ὅτι κατά χιλιάδες) εἶναι οἱ προσερχόμενοι στήν Ὀρθοδοξία.
Ὑπάρχουν καί αὐτοί πού δέν μεταστρέφονται, ἀλλά ἀναζητοῦν μέ ἀγάπη τήν Ὀρθοδοξία, εἴτε ἐπιδιώκουν μέ ἔντεχνο τρόπο νά ἐκμεταλλεύωνται τήν Ὀρθοδοξία γιά νά τούς δώση τό φρέσκο αἷμα της στό δικό τους ἀναιμικό σῶμα, πού πάσχει ἀπό καρκῖνο καί ἔχει στερηθῆ τήν ζωή.
Καί συγχωρέστε με διότι ὁμιλῶ μέ τέτοια θρασύτητα, ἀλλά νομίζω ὅτι πρέπει νά τά εἰπῶ, διότι ἔτσι τά εἶδα καί τά ἔζησα.
Προφανῶς ἡ ἐπίδειξις εἶναι γεγονός ἀνόητο γιά τήν Ὀρθοδοξία. Τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας δέν εἶναι ἐπιδεικτικό, δέν εἶναι καθόλου προσηλυτιστικό. Τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἐκφραστικό στήν Λειτουργία καί ἐπανέρχεται στήν ἰδέα αὐτή: Προσοχή στόν λειτουργικό λόγο, στόν λόγο τῆς προσευχῆς.
Συνεπῶς, τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκφράζεται στήν Λειτουργία. Ἐνθυμηθῆτε τήν φράσι τοῦ Κοινωνικοῦ τῆς Θ. Λειτουργίας: «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος»! Καί ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί προσπαθοῦμε μέ ταπείνωσι νά γευθοῦμε καί νά ἰδοῦμε ὅτι Καλός εἶναι ὁ Κύριος ἀντί νά καθήμεθα ἐπί τόν ποταμόν Βαβυλῶνος (τῆς Δύσεως) καί νά κλαίωμεν.

***

Γέροντος Ραφαήλ Νόϊκα

Ἡ ἐπιστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία   

καί ἡ  εἴσοδός μου στόν μοναχισμό

Μετάφρασις - ἐπιμέλεια ὑπό ἀδελφῶν 

Ἱερᾶς Μονῆς Ὅσιου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 

2005

Πηγή διαδικτύου - Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

__________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π. Νόϊκα -Ἡ ἐπιστροφή μου στήν Ὀρθοδοξία