Αποτέλεσμα όλων αυτών θα ήταν η απώλεια του 38% των εδαφών της Κύπρου, αν και οι λεγόμενοι τουρκοκύπριοι (στην πλειονότητα απόγονοι εξισλαμισμένων Ελλήνων) αποτελούσαν μόλις το 18% του πληθυσμού!...
Ο Αμερικανοεβραίος υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Henry Kissinger, είχε αναλάβει να δώσει τέλος στο θέμα της Κύπρου, αφού ο έλεγχος της Μεσογείου ενδιέφερε άμεσα την αμερικάνικη πολιτική και των «όσων» καμουφλάρονται πίσω από αυτή (μην ξεχνάμε ότι η Κύπρος είναι αντίκρυ στο Ισραήλ). Ο Kissinger, εντόπισε τις αδυναμίες στην περιοχή και «έπαιξε» με πιόνι τον Ιωαννίδη που ανέτρεψε τον Γ. Παπαδόπουλο, ο οποίος δεν ήθελε να παραχωρηθεί τίποτα από την Κύπρο στους Τούρκους, αν και πιεζόταν αφόρητα από τους Αμερικανοεβραίους που φρόντιζαν να μην έχουν κανένα αντίπαλο οι Τούρκοι, καί υπέκυψε μόνο στο να φύγει απ’ την Κύπρο (κάτι που δεν έγινε) η ΕΛΔΥΚ (η Ελληνική δύναμη που φρουρούσε την Λευκωσία και τη νήσο). Ο Ιωαννίδης έλαβε ψεύτικες υποσχέσεις από τους Αμερικανοεβραίους Σιωνιστές ότι μόλις εξουδετερωθεί με το πραξικόπημα στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίον δεν ήθελαν, θα ενωνόταν η Κύπρος με την Ελλάδα.
Στα αρνητικά της υποθέσεως ήταν η κατευθυνόμενη ενδοελληνική διαμάχη με την ρήξη στις σχέσεις Μακαρίου και του καθεστώτος των Αθηνών πριν το πραξικόπημα. Από την αντίπαλη πλευρά των Τούρκων, υπήρχε η πάντα ανήθικη, ανειλικρινής, ψευδής και απολίτιστη πολιτική συμπεριφορά τους. Βασιζόμενη κυρίως στην λάθος στάση της Ελληνικής διπλωματίας στις συμφωνίες Λονδίνου και Ζυρίχης, απ’ όπου οι Τούρκοι έμπαιναν ως εγγυήτρια δύναμη(!) στο παιχνίδι της Κύπρου και θα περίμεναν την κατάλληλη στιγμή που θα διατασσόταν για να διαμελίσουν το νησί.
Παρόλα τα ενάντια στις ελληνικές θέσεις, το μόνο που έλειπε από τους Έλληνες ήταν η πολιτική βούληση. Η ελληνική πολιτική γενικότερα ήταν αναντίρρητα κατευθυνόμενη από ξένα κέντρα αποφάσεων, που δεν επέτρεψαν περαιτέρω εμπλοκή της Ελλάδας το ’74 κατά την εισβολή των Τούρκων. Στην αποτυχία συνέβαλλαν και τα συνεχόμενα λάθη, όπως η μη αντικατάσταση της χουντικής ηγεσίας του ελληνικού στρατού από την Κυβέρνηση της Ελλάδας, ακόμα και όταν είχε πραγματοποιηθεί η πρώτη φάση της εισβολής (Αττίλας 1). Απορίας άξιον είναι γιατί ο Κ. Καραμανλής, παρότι ήταν εμπειρότατος πολιτικός, δεν αντικατέστησε την ηγεσία αυτή που είχε προκαλέσει το πραξικόπημα στην Κύπρο και έδωσε την αφορμή για την εισβολή των Τούρκων. Επίσης, αδιανόητα λάθη από τις ηγεσίες Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας αλλά και των Ελληνοκυπρίων έλαβαν χώρα κατά την απόβαση των Τούρκων («Αττίλας 1») καθώς και κατά τις επιχειρήσεις των Τούρκων (Αττίλας 2). Λανθασμένη θεωρείται καί η άρνηση του Υπουργού Εθν. αμύνης Ευάγ. Αβέρωφ να υπακούσει σε εντολή του πρωθυπουργού Κων. Καραμανλή καί να αποσταλεί Μεραρχία στην Κύπρο, ή να συστήσει ως αρμόδιος υπουργός την αποστολή επίλεκτων μονάδων στην Κύπρο.
Αποτέλεσμα αυτών, ήταν να συντελεσθεί άλλη μια καταστροφή σε βάρος του Ελληνισμού με νεκρούς, αγνοούμενους, πρόσφυγες και απώλειες εδαφών. Βεβαιώνεται πάντως, ότι η κατάσταση που βρισκόταν ο Ελληνικός στρατός το ’74 ήταν σε πολύ καλό επίπεδο και θα μπορούσε άνετα να εξευτελίσει τους Τούρκους. Η Ελλάδα είχε τότε 38 «Φάντομς», 60 βομβαρδιστικά Α7 που μπορούσαν να δράσουν ακόμα και μέχρι το Ιράν χωρίς ανεφοδιασμό, φέροντας μεγάλες ποσότητες βομβών και ρουκετών, είχε 4 ταχύτατα σύγχρονα γερμανικά υποβρύχια με 16 τορπίλες το καθένα, 6 πυραυλάκατους με αυτοκατευθυνόμενους πυραύλους, 10 αντιτορπιλικά, ενώ η Τουρκία δεν είχε κανένα φάντομ, κανένα βομβαρδιστικό, καμία πυραυλάκατο, παρά μόνο 12 παμπάλαια υποβρύχια και 14 παλαιάς κοπής αντιτορπιλικά και φυσικά δεν είχαν δεύτερη νηοπομπή, ούτε υπήρχαν άλλα αποβατικά εκτός απ’ αυτά που βγήκαν στην Κερύνεια, ούτε είχαν στα νότια τουρκικά παράλια λιμάνι με πολεμική υποδομή.
Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στην Κύπρο φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι Τούρκοι ήταν άπειροι από αποβάσεις, αφού παρότι δεν διατάχθηκε να γίνει η πρέπουσα αντίσταση από Ελληνικής πλευράς, παρόλα αυτά οι Τούρκοι παραλίγο να αποτύγχαναν αν και επιχειρούσαν απόβαση σχεδόν μόνοι τους χωρίς αντίπαλο. Απόδειξη ότι μέσα στην σύγχυση κτύπησαν δικά τους πολεμικά πλοία και ένα τουρκικό αντιαρματικό βλήμα έπληξε κατά λάθος το πρόχειρα εγκατεστημένο τουρκικό Κέντρο Επιχειρήσεων στο Πεντεμίλι, σκοτώνοντας τον Διοικητή Ι. Καραογλάνογλου κ.α. Επίσης, κατά λάθος βύθισαν δικό τους αντιτορπιλικό (Kocatepe) με 77 νεκρούς, ενώ δύο ακόμα Α/Τ υπέστησαν βλάβες από δικά τους πυρά, νομίζοντας ότι ήταν Ελληνικά!
Παρότι διαφαινόταν μία εβδομάδα πριν ότι οι Τούρκοι ετοίμαζαν απόβαση, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας συνιστούσε αυτοσυγκράτηση μέχρι την τελευταία στιγμή και θεωρούσε ότι οι Τούρκοι διεξάγουν άσκηση ή μπλοφάρουν! Οι Τούρκοι αποβιβάσθηκαν στην Κύπρο μόνο όταν πήραν το ΟΚΕΥ ότι η αποδεδειγμένα ισχυρότερη Ελλάδα δεν θα αντιδρούσε παρά μόνο… για τα μάτια! Η ερασιτεχνικά σχεδιασμένη απόβαση των Τούρκων έγινε σε μια αφύλακτη παραλία που δεν ήταν καν ναρκοθετημένη! Έχοντας οι Τούρκοι για σημάδι μια απ’ τις βραχονησίδες (Καλαμούλια) προσπάθησαν αρχικά να αποβιβαστούν λανθασμένα σε βραχώδεις ακτές με ύφαλους (Γλικιώτισσα)!
Αυτή την απόβαση οι Τούρκοι την σχεδίαζαν 10 χρόνια! Και όταν βρήκαν τελικά την παραλία, καθυστέρησαν 6 ώρες για να αποβιβάσουν 3.000 στρατιώτες! Χωρίς το Ελληνοκυπριακό Επιτελείο στρατού να διατάξει να δράσουν κατά των Τούρκων οι λόχοι 251 και ειδικά το 281 Τ.Π. που πήρε εντολή να μεταβεί στην Πάφο για να «πιάσουν» τον Μακάριο που ήταν ήδη στην Αγγλία! Αν παρέμεναν στη θέση τους και δεν απομακρυνόντουσαν «περιέργως», τότε δεν υπήρχε περίπτωση να βγει Τούρκος στρατιώτης στις ακτές.
Αν και μόνο κάποιοι λόχοι Ελληνοκυπρίων άνοιξαν πυρ με ελαφρά όπλα, καθώς και το 182 ΜΠΠ του Πενταδάκτυλου που έδρασε χωρίς διαταγή (κάτι που δεν έκανε το 198 ΠΟΠ), αυτό και μόνο επέφερε πανικό στους Τούρκους.
Πάντως, από την στιγμή που τα ραντάρ του Αγ. Ανδρέα «έπιασαν» την απόβαση των Τούρκων και τα ξένα κανάλια μετέδιδαν ότι οι Τούρκοι απέπλευσαν από την Μερσίνα προς την Κύπρο, αν το Κυπριακό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων είχε διατάξει τα αυτονόητα πριν εμπλακεί η τουρκική αεροπορία βομβαρδίζοντας ανελέητα καί κάνοντας ανενόχλητη ότι ήθελε, γενομένης και της αερομεταφοράς πεζοναυτών, θα ήταν αδύνατον οι Τούρκοι να πατήσουν στην Κύπρο και θα είχαν υποστεί συντριπτική ήτα, ενώ οι αερομεταφερόμενοι θα είχαν κυκλωθεί και θα παραδινόντουσαν στους Έλληνες!
Ακόμα και οι Τούρκοι επιτελείς που φοβόντουσαν πολύ αυτό το σενάριο, απορούσαν μετέπειτα για την αμυδρή αντίσταση, αφού αγωνιούσαν για την Ελληνική αντεπίθεση, γι’ αυτό και δεν ρίσκαραν την επέκταση του προγεφυρώματός τους, διότι ήξεραν ότι αν έπρατταν κάτι τέτοιο πριν πάρουν ασφαλείς «διαβεβαιώσεις», θα είχαν αποδεκατισθεί.
Οι Ελληνοκυπριακές Μονάδες αν είχαν πράξει απλά ότι ήταν σχεδιασμένο σε μια συνηθισμένη άσκηση και είχαν πάει σε χώρους διασποράς ώστε να μην τους βρει και τους βομβαρδίσει η τουρκική αεροπορία, τότε όλα θα είχαν διαφορετική έκβαση.
Μόνο οι του πυροβολικού του Πενταδάκτυλου αν τους σφυροκοπούσαν, αφού είχαν «πιάτο» την Κερύνεια, τότε οι Τούρκοι δεν θα έβγαιναν στην ακτή. Δείγμα αυτού είναι ότι ακόμα και όταν αποβιβάσθηκαν οι εισβολείς, η καθυστερημένη αλλά επιτυχής επιχείρηση των Ελληνοκυπρίων ΛΟΚ, εγκλώβισε τους Τούρκους (Αγ. Ιλαρίωνα). Όμως οι λάθος κινήσεις από τους Επιτελείς τους, ανάγκασαν τους καταδρομείς να απαγκιστρωθούν για να μην εγκλωβισθούν, με αποτέλεσμα να πιάσουν οι Τούρκοι τις κύριες διαβάσεις.
Οι Επιτελείς που ανόητα κράτησαν χωρίς λόγο τις Μονάδες Αρμάτων και Τεθωρακισμένων (αν και το υλικό τους ήταν πεπαλαιωμένο) στην Λευκωσία εκτελώντας χρέη… αστυνομίας, εκεί που είχε γίνει το πραξικόπημα, ενώ αν είχαν αναπτυχθεί πέριξ της Κερύνειας θα ήταν πολύ κοντά στο Πεντεμίλι για να χτυπήσουν ανετότατα τον εισβολέα. Όταν «ξύπνησαν» και διέταξαν καθυστερημένα και λανθασμένα την προώθησή τους, τότε ήταν εύκολη λεία για τα τουρκικά αεροσκάφη.
Από την Ελλάδα, το Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων της χούντας, είχε αποστείλει δύο ελληνικά υποβρύχια, λίγες ώρες πριν την εισβολή των Τούρκων, που αν και έφτασαν καθυστερημένα, δεν τους επετράπη να δράσουν παρά μόνο να… κατευθυνθούν προς Ρόδο, ενώ ήταν «παιχνιδάκι» γι’ αυτούς να τινάξουν στον αέρα την τούρκικη νηοπομπή πριν αποβιβασθεί στην Κερύνεια!
Επίσης, δεν άφησαν να απογειωθούν τα Ελληνικά Phantoms, ώστε να πλήξουν τα αποβατικά των Τούρκων, δεδομένου ότι οι Έλληνες πιλότοι ήταν συντριπτικά υπέρτεροι και εμπειρότεροι των Τούρκων. Διετάχθη μόνο η αερομεταφορά με «Νοράτλας» της 1ης μοίρας Ελλήνων καταδρομέων (Αποστολή ΝΙΚΗ) από τη Σούδα, που θα πετούσαν νύχτα χωρίς φώτα, σε χαμηλό ύψος, σχεδόν ένα με τη θάλασσα για να μην εντοπισθούν από τα ραντάρ, με σιγή ασυρμάτου.
Η έκβαση της αερομεταφοράς είχε περιπετειώδη προσγείωση στην Λευκωσία, αφού παρότι ειδοποιήθηκαν οι Κύπριοι ότι επίκειται η ανά 10΄ προσγείωσή τους, δεν ενημερώθηκαν οι θέσεις γύρω από το αεροδρόμιο, με αποτέλεσμα προσεγγίζοντας το αεροδρόμιο της Λευκωσίας να δεχθούν αντιαεροπορικά βλήματα από Τούρκους καθώς και από ελληνοκυπρίους που δε γνώριζαν τον ερχομό τους, λόγω λαθών της εκεί διοίκησης. Έτσι, καταρρίφθηκε το 4ο αεροσκάφος και βρήκαν το θάνατο όλοι οι καταδρομείς του, εκτός ενός! Επίσης, ζημιές έπαθαν και τα Νίκη 7 και Νίκη 10.
Οι καταδρομείς ενίσχυσαν την ΕΛΔΥΚ, ρίχθηκαν στις μάχες αναγκάζοντας τους Τούρκους και πολλούς κυανόκρανους που πολεμούσαν μαζί τους, να υποχωρήσουν ρίχνοντας μέσα στη σαστιμάρα τους με όλμους χωρίς να έχουν βγάλει τις ασφάλειες και τα βλήματά τους δεν έσκαγαν! Οι 900 άνδρες της ΕΛΔΥΚ που φρουρούσαν την Λευκωσία, καί δεν είχαν άρματα μάχης, ούτε πυροβόλα και υποστήριξη από αεροπορία και ναυτικό, επιχείρησαν να εξουδετερώσουν την τουρκική στρατιά.
Τα παλικάρια αυτά, επιτέθηκαν τη νύχτα μετωπικά, ακάλυπτοι, αν και δεν βοηθήθηκαν από τους λόχους των Ελληνοκυπρίων, και έκαμψαν την πρώτη γραμμή του Κιόνελι αναγκάζοντας τον Ραούφ Ντενκτάς να ζητήσει ελικόπτερο για να απομακρυνθεί οικογενειακώς, φοβούμενος ότι η ΕΛΔΥΚ θα πάρει τον θύλακα. Όμως, πριν ξημερώσει, τα παλικάρια απαγκιστρώθηκαν γιατί δεν είχαν βοήθεια από κανέναν και θα γινόντουσαν στόχος της τουρκικής αεροπορίας.
Τις επόμενες μέρες συμφωνήθηκε κατάπαυση πυρός, αλλά οι Τούρκοι δεν την σεβάσθηκαν και άνανδρα προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τον χώρο στρατοπεύδεσης της ΕΛΔΥΚ στον βόρειο τομέα Λευκωσίας. Πονηρά κρυμμένοι πίσω από ένα κοπάδι προβάτων, ανάγκασαν τους Έλληνες να τους γαζώσουν κυριολεκτικά. Επιχείρησαν και πάλι να πλησιάσουν το στρατόπεδο, αλλά έγιναν εκ νέου αντιληπτοί και πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους.
Οι Έλληνες σεβάσθηκαν την εκεχειρία, ενώ οι Τούρκοι με τις πλάτες του ΟΗΕ αποβίβασαν τανκ και στρατιώτες (συνολικά 40.000) στην Κερύνεια, που προωθήθηκαν καταλαμβάνοντας εδάφη και επίκαιρες θέσεις, διαπράττοντας κτηνωδίες κατά των τραυματιών και των αμάχων που δήθεν προστάτευαν οι ΟΗΕδες.
Η ελληνική διπλωματία σε όλα αυτά δεν διαμαρτυρήθηκε, βλέποντας ότι όλα ήταν ένα «καλοσχεδιασμένο» βρώμικο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, που προετοίμαζε τον Αττίλα 2. Οι «μεγάλοι» είχαν καταφέρει να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από κάθε πολεμική σύρραξη. Θα έμεναν μόνοι και αβοήθητοι οι ήρωες της ΕΛΔΥΚ και της Α΄ Μοίρας καταδρομών να πολεμήσουν εναντίον όλων. Το αποτέλεσμα θα ήταν αυτό που ήθελε ο Henry Kissinger και οι Άγγλοι!
Από τις 14 Αυγούστου άρχισε η νέα επιχείρηση των Τούρκων (Αττίλας 2). Εξαπολύθηκε σφοδρή επίθεση με πυρά βαρέως πυροβολικού, καθώς και της αεροπορίας κατά της Ελληνικής δύναμης, που αμυνόταν ηρωικά με Σίγκερ και ΠΑΟ.
Την πρώτη ημέρα αποκρούσθηκαν τρεις επιθέσεις του τουρκικού πεζικού που ενισχυόταν από αέρος, σκορπώντας την απογοήτευση στους Τούρκους. Αναζητώντας άλλη «οδό» οι Τούρκοι έπεσαν πάνω στο ηρωικότατο 336 ΤΕ που κράτησε τη Λευκωσία στα όρια της Πράσινης γραμμής. Και ενώ την 16η Αυγούστου η ΕΛΔΥΚ ζητεί κυρίως αντιαρματική υποστήριξη, που ποτέ δεν της δόθηκε, τα ελικόπτερα του ΟΗΕ κατασκοπεύουν και παίζουν το ρόλο του «καταδότη» κατά των Ελλήνων, προδίδοντας τις θέσεις τους στο τούρκικο πυροβολικό που ευστοχεί περιέργως!
Επίσης, οι κυανόκρανοι περνούν με ερπυστιοφόρο μέσα από ναρκοπέδιο, αφού είχαν ζητήσει το σχεδιάγραμμα από τους Έλληνες, χαράσσοντας πορεία ανάμεσα στις νάρκες και ακολούθως περνούν και τα τούρκικα τανκ! Καναδοί στρατιώτες κινιόντουσαν κατασκοπευτικά ανάμεσα στις θέσεις των ανδρών της Ελληνικής Μοίρας που φύλαγε το Αεροδρόμιο Λευκωσίας και κατόπιν οι Τούρκοι γνώριζαν τα πάντα!
Την τελευταία αυτή ημέρα οι Τούρκοι εξαπέλυσαν κατά μέτωπο επίθεση με ότι διέθεταν, ουσιαστικά εναντίον λιγοστών, ανυπεράσπιστων και προδομένων Ελλήνων. Ως το μεσημέρι, ότι επιχειρήθηκε αποκρούσθηκε ηρωικά από τα παλικάρια της Ελλάδας που όμως έπρεπε να απαγκιστρωθούν γιατί οι κατά πολύ περισσότεροι Τούρκοι είχαν πλησιάσει πολύ κοντά. Οι μάχες ήταν πλέον σώμα με σώμα! Κάποιοι ήρωες έμειναν να θυσιαστούν πολεμώντας για να απεμπλακούν οι υπόλοιποι. Κανένας δεν το ’βαλε στα πόδια.
Όλοι πολεμούσαν ηρωικά μέχρι που τελείωναν οι σφαίρες τους. Πριν δύο μέρες, όταν ξεκίνησαν οι μάχες ήταν όλοι όλοι 300. Όπως στις Θερμοπύλες! Τώρα που όλα Εκριθεί, είχαν χαθεί περίπου 100 αθάνατα παλικάρια. Την επομένη θα αμυνόντουσαν βοηθούμενοι από Κύπριους της Αμμοχώστου στον Άγ. Παύλο, στις νέες επιθέσεις των Τούρκων. Οι προδομένοι αυτοί ήρωες, κατόρθωσαν να σκοτώσουν 2.550 Τούρκους στρατιώτες, να καταρρίψουν 24 τουρκικά αεροπλάνα και να ανατινάξουν 62 άρματά τους!
Η Κύπρος διαιρέθηκε. Μια απλή ματιά πείθει τον καθένα, ποιοι κατοικούν σήμερα το βόρειο κατεχόμενο τμήμα και ποιοι το νότιο ελεύθερο τμήμα της πολύπαθης Κύπρου.
stratisandriotis.blogspot.gr
Διαβάστε σχετικά :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.