3 Ιουλίου Συναξαριστής

Υακίνθου Καβικουλάριου, Ανατολίου Πατριάρχου, Των Αγίων Θεοδότου, Θεοδότης, Δολινδούχ, Διομήδους, Ευλαμπίου, Ασκληπιάδη, Των Αγίων Μάρκου, Μοκιανού, Γερασίμου Καρπενησιώτου, Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου Γαλακτοτροφούσης, Ιωακείμ Οσίου, Φιλίππου Θαυματουργού, Ανατολίου Οσίου, Θεοδότης Μάρτυρος, Ιωάννου Μόσχας,Ἡ εὕρεσης τοῦ τάφου καὶ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ραφαὴλ ,Οἱ Ἅγιοι Μιχαὴλ καὶ Θωμὰς.


Ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ὁ Κουβικουλάριος (Θαλαμηπόλος)

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98 – 117).
Ἦταν ἄνθρωπος μὲ ἐξαιρετικὴ συμπεριφορὰ καὶ διετέλεσε κουβικουλάριος τοῦ αὐτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τὰ καθήκοντά του μέσα στὸ παλάτι κατὰ  τὸν καλύτερο τρόπο.
Ἦταν προσεκτικὸς καὶ δὲν μολύνθηκε ἀπὸ τὴ χλιδὴ τῶν ἀνακτόρων. Ἡ ψυχή του ὁλόκληρη ἦταν δοσμένη στὸν Σωτῆρα Χριστό.
Γι’ αὐτό, ὅταν ὁ Τραϊανὸς διέταξε διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ Ὑάκινθος δὲν δίστασε νὰ ὁμολογήσει μπροστὰ στὸν αὐτοκράτορα ὅτι εἶναι χριστιανός. Ὁ Τραϊανὸς ἐξεπλάγη καὶ τοῦ εἶπε ὅτι εἶναι ἀχάριστος, γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ τὴν ὑπόληψη ποὺ τοῦ πρόσφερε τὸ παλάτι.
Τότε ὁ Ὑάκινθος μὲ ψυχικὴ ἄνεση ἀπάντησε: «Ἂν ἡ εὐγνωμοσύνη εἶναι ἀρετή, βασιλιά, ποιὰ ἀπολογία θὰ μπορέσω νὰ δώσω ἀρνούμενος τὸν Σωτῆρα μου Χριστό, ὁ ὅποιος ἔχυσε γιὰ μένα τὸ αἷμα του, ὁ ὁποῖος μοῦ χάρισε τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, τὴν ἀγάπη, ὁ ὁποῖος μου δίνει λιμάνι στὶς τρικυμίες τῆς ψυχῆς, παρηγοριὰ στὴν θλίψη, ἀσφάλεια στὰ κύματα, θώρακα στὶς δοκιμασίες; Καὶ ὁ ὁποῖος μοῦ ἐπιφυλάσσει συμμετοχὴ αἰώνια στὴν βασιλεία Του καὶ τὴν δόξα;».


Ὁ Τραϊανός, στενοχωρημένος ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Ὑακίνθου, διέταξε νὰ τὸν φυλακίσουν χωρὶς νὰ τοῦ δίνουν καθόλου φαγητό, ἐκτὸς καὶ ἂν ἤθελε νὰ φάει εἰδωλόθυτα. Σαράντα ἡμέρες πέρασε ἔτσι ὁ Ὑάκινθος, χωρὶς νὰ ἀγγίξει τὰ εἰδωλόθυτα. Τὴν 41η, ὅμως, παρέδωσε τὸ πνεῦμά του στὸν Κύριο.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ, μαζὶ μ’ αὐτὴ τοῦ Ἅγιου Διομήδη, ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές, ἐπαναλαμβάνεται περιττῶς καὶ τὴν 3η Ἰουνίου).

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς Λίθος ὑάκινθος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἀστράπτεις τοῖς πέρασι, ταῖς τῶν χαρίτων αὐγαῖς, παμμάκαρ Ὑάκινθε· σὺ γὰρ ὁμολογίᾳ, πυρσωθεὶς εὐσεβείας, ἔλαμψας ἐν ἀθλήσει, τῇ τοῦ Λόγου μιμήσει· ἐντεῦθεν καταφαιδρύνεις, τοὺς σὲ γεραίροντας.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς τερπνὸς ὑάκινθος καὶ πανευώδης, διαπνέεις πάντοτε, τῆς ἀληθείας τὴν ὀσμήν, τοῖς ἐκ ψυχῆς ἐκβοῶσί σοι· χαίροις Μαρτύρων τὸ κλέος Ὑάκινθε.

Μεγαλυνάριον.
Νεότητος ἄνθει ἀθλητικήν, εὔχροιαν ἀνθήσας, ὑακίνθινον καὶ τερπνήν, ἄνθος θυμηδίας, χαρίτων διαπνοίᾳ, ὤφθης τῇ Ἐκκλησίᾳ, Μάρτυς Ὑάκινθε.




Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος, ὁ ὁποῖος ἦταν ἱερέας καὶ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας, κατὰ τὸ ἔτος 449 ἔγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Στὸν πατριαρχικὸ θρόνο, τὸν πρότεινε ὁ μονοφυσίτης Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Διόσκορος Α’, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ τὸν ἔχει συνεργό του.
Ὅμως δὲν κατόρθωσε νὰ πετύχει τὰ σχέδιά του, γιατί πρῶτος ὁ Ἀνατόλιος ἦταν αὐτὸς ποὺ ὑπέγραψε τὴν καθαίρεση τοῦ Διόσκουρου στὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ ἔγινε στὴν Χαλκηδόνα καὶ ἐνέταξε στὰ δίπτυχα τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Φλαβιανοῦ, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν ὁποῖο εἶχε καθαιρέσει ὁ Διόσκορος κατὰ τὴν λῃστρικὴ Σύνοδο τῆς Ἔφεσου τὸ 449 μ.Χ., καὶ ἐπιπλέον ἔστειλε ἐπιστολὲς πρὸς ὅλους τους ἐπισκόπους νὰ ἀναθεματίζουν τοὺς αἱρετικούς.
Ὁ Ἀνατόλιος ἀφοῦ ποίμανε σωστὰ καὶ μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὴν Ἐκκλησία, θανατώθηκε ἄδικα ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς τὸ 458 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ἔργω τὴν κλῆσίν σου, σφραγίζων Ὅσιε, λόγοις καὶ πράξεσι, τῷ κόσμῳ ἔφανας, τῆς ὑπὲρ νοῦν Ἀνατολῆς, τὴν ἔλλαμψιν Ἱεράρχα· σὺ γὰρ Ἀνατόλιε, τὸν Χριστὸν ἀνεκήρυξας, διπλοῦν ταῖς θελήσεσιν, ἀσυγχύτως καὶ φύσεσιν, ὑπόστασιν δὲ φέροντα μίαν, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
Τὴν ἀνατολήν, τῆς θείας φωτοφανείας, φέρων ἐν ψυχῇ, ὡς λύχνον Ὀρθοδοξίας, διαλύεις τὴν νύκτα, τῶν αἰρέσεων Ὅσιε, καὶ πρὸς ὄρθρον θείας πίστεως, κατευθύνεις Ἀνατόλιε, τοὺς ἐκ πόθου ἀκβοῶντάς σοι· Αὐτὸς ἡμῶν φωτισμός, ὤφθης μύστα Χριστοῦ.

Μεγαλυνάριον.
Τῇ φωτοδοσίᾳ τῆς μυστικῆς, ἐκλελαμπρυσμένος, Ἱεράρχα ἀνατολῆς, φῶς τῷ κόσμῳ ὤφθης, καὶ τῷ Πατρὶ τῶν φώτων, ἡμᾶς ἀεὶ προσάγεις, ὦ Ἀνατόλιε.




Οἱ Ἅγιοι Θεόδοτος, Θεοδότη, Δολινδοὺχ (ἢ Γολινδούχ), Διομήδης, Εὐλάμπιος (ἢ Εὐλαμπίδης) καὶ Ἀσκληπιάδης

Συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Τραϊανὸ (98 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος τοὺς ἐξανάγκαζε νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅμως ἀρνήθηκαν νὰ πειστοῦν στὶς διαταγὲς τοῦ βασιλιά, ἀφοῦ βασανίστηκαν, κατόπιν τοὺς ἔκλεισαν στὴ φυλακή, ὅπου ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ὁ Κουβικουλάριος, ἀπὸ τὸν ὅποιο καὶ στηρίχτηκαν στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν μαρτύρησε ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος, κατόπιν ἔβγαλαν καὶ αὐτοὺς ἀπὸ τὴν φυλακή, καὶ τοὺς ὁδήγησαν στὸ ναὸ γιὰ νὰ φάγουν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα. Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ὄχι μόνο δὲν ἔφαγαν, ἀλλὰ καὶ ἤλεγξαν μὲ θάρρος τὴν θρησκεία τῶν εἰδώλων.
Τότε τοὺς κρέμασαν πάνω σὲ ξύλα καὶ ξέσχισαν τὶς σάρκες τους. Ἔπειτα μὲ βάρβαρο τρόπο ἀφοῦ τοὺς κατέβασαν ἀπὸ τὰ ξύλα, τοὺς ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι ὅλοι ἔλαβαν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Τὰ δὲ τίμια λείψανά τους, ἐνταφίασαν μὲ τιμὲς οἱ χριστιανοὶ στὸν τόπο ὅπου μαρτύρησαν.




Οἱ Ἅγιοι Μᾶρκος καὶ Μωκιανὸς οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, ἐκβιάζονταν ἀπὸ τὸν ἔπαρχο Μάξιμο νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα καὶ ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν ὀμολογώντας τὸν Χριστό, ἀποκεφαλίστηκαν.
Ὅταν δὲ ὁ Ἅγιος Μωκιανὸς βάδιζε στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσής τους, τὸν ἀκολούθησαν ἡ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιὰ του κλαίγοντας. Τότε ὁ Ἅγιος, ἀντὶ νὰ δειλιάσει εἶπε στὴν οἰκογένειά του νὰ μὴν κλαίει ἀλλὰ νὰ χαίρεται γιὰ τὸ μαρτύριο ποὺ τοῦ ἀξιώνει ὁ Θεός.
Ἐνῷ ἀντίθετα ἡ γυναῖκα τοῦ Ἁγίου Μάρκου, ὅταν ἀποκεφαλίστηκε ὁ ἄντρας της, πῆρε τὸ κεφάλι του στὰ χέρια της μὲ χαρὰ σὰν πολύτιμο θησαυρό.




Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Νέος ὁ Καρπενησιώτης

Τὸ Καρπενήσι, καὶ συγκεκριμένα τὸ χωριὸ Μέγα, εἶναι ὁ τόπος ὅπου γεννήθηκε ὁ νέος Ὁσιομάρτυρας Γεράσιμος, καὶ κατὰ κόσμον Γεώργιος.
Ἕνδεκα χρονῶν, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ παρέμεινε κοντὰ σὲ ἕναν παντοπώλη. Κάποια μέρα, μετέφερε πάνω στὸ κεφάλι του ἕνα χάλκινο δίσκο, ποὺ εἶχε  πινάκια γεμάτα πηγμένο γάλα.
Σὲ κάποια στιγμὴ ὅμως γλίστρησε, τοῦ ἔπεσε ὁ δίσκος μὲ τὰ πινάκια καὶ τοῦ ἔσπασαν ὅλα. Καὶ ἐνῷ ἔκλαιγε μέσα στὸ δρόμο γιὰ τὴ δυστυχία ποὺ τὸν βρῆκε, τὸν πῆρε κοντὰ της μιὰ ἐπίσημη Ὀθωμανίδα κυρία, ποὺ τὸν παρηγόρησε.
Στὴν συνέχεια μὲ διάφορες περιποιήσεις, τὸν ξεγέλασε καὶ κατάφερε νὰ τὸν ἐξισλαμίσει.
Μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια ὁ Γεώργιος, κατάλαβε τὸ ἁμάρτημά του καὶ ἔφυγε γιὰ τὴν πατρίδα του. Ἀργότερα πῆγε στὸ Ἅγιο Ὅρος, ἐκάρη μοναχὸς καὶ ὀνομάστηκε Γεράσιμος. Ἐπιθυμώντας ὅμως τὸ μαρτύριο, ἐπέστρεψε στὴ βασιλεύουσα καὶ ἀποκήρυξε τὸν Ἰσλαμισμό.
Κατόπιν μπροστὰ στὸν πρώην κύριό του, κήρυξε μὲ θάρρος τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὰ βασανιστήρια, ὁ Γεράσιμος ἔμεινε ἀμετακίνητος στὴν πίστη του. Τότε, στὶς 3 Ἰουλίου 1812 τὸν ἀποκεφάλισαν στὸ Μπαμπὰ Χουμάϊ τῆς Κωνσταντινούπολης. Τότε ἦταν 25 χρονῶν.
Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου, ἐνταφιάστηκε στὴν ἀρχὴ στὸ νησὶ Πρώτη. Ἀργότερα μεταφέρθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Πυρσοῦ στὸ Καρπενήσι.
Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου βρίσκεται τυπωμένη στὴν Ἀκολουθία του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Μεγάλου Χωρίου ἔνθεον βλάστημα, Εὐρυτανίας δὲ γέρας καὶ ἐγκαλλώπισμα, καταισχύνας τὸν ἐχθρὸν στερρᾷ ἀθλήσει σου, Ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ἀνεδείχθης ἀληθῶς Γεράσιμε Ἀθλοφόρε. Διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει εὐφημούντων σε.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστὴρ νεόφωτος τὴν Ἐκκλησίαν, καταυγάζεις Ἅγιε, ἀθλητικαῖς μαρμαρυγαῖς, Ὁσιομάρτυς Γεράσιμε, καταπαλαίσας ἐχθρὸν τὸν ἀλάστορα.

Μεγαλυνάριον.
Ἤθλησας νομίμως ὑπὲρ Χριστοῦ, καὶ διπλῶν βραβείων, ἠξιώθης περιφανῶς· ἐντεῦθεν τὸ Μέγα, Χωρίον ἡ πατρίς σου, ἐν σοὶ Ὁσιομάρτυς, χαίρει Γεράσιμε.




Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γαλακτοτροφούσης

Ἡ εἰκόνα της, πάντα σύμφωνα μὲ προφορικὲς παραδόσεις ποὺ βρίσκονται στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου, βρισκόταν στὴ Λαύρα τοῦ Ὅσιου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου.
Πρὶν πεθάνει ὁ Ὅσιος Σάββας εἶπε σ' αὐτοὺς ποὺ ἦταν γύρω ἀπὸ τὸ κρεβάτι του, ὅτι κάποτε θὰ ἐπισκεφθεῖ τὴ Λαύρα κάποιο βασιλοπαῖδι, Σάββας ὀνομαζόμενος καὶ αὐτός. Νὰ τοῦ δοθεῖ λοιπὸν ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σὰν εὐλογία.
Γεγονὸς ποὺ ἔγινε τὸν 13ο αἰῶνα, ὅταν τὴ Λαύρα ἐπισκέφθηκε ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ Σέρβος, κτήτορας τῆς Μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Αὐτὸς μετέφερε τὴν ἁγία αὐτὴ εἰκόνα στὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ συγκεκριμένα στὴ μονὴ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ἵδρυσε.
Σήμερα βρίσκεται σὲ ἐκκλησία τῶν Καρυῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ ὑπόκειται στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου, καὶ εἶναι τοποθετημένη στὸ δεξιὸ μέρος τοῦ τέμπλου, ὅπου κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν ὁ Κύριος, ποὺ βρίσκεται στὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ τέμπλου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν θείαν σου Εἰκόνα ὡς τῆς δόξης σου σκήνωμα, Γαλακτοτροφοῦσα Παρθένε, προσκυνοῦντες δοξάζομεν· ἐκ ταύτης γὰρ πηγάζεις μυστικῶς, τὸ γάλα τῶν ἀΰλων δωρεῶν, καὶ ἐκτρέφεις τὰς καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου ἀφάτῳ χρηστότητι.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν μητρικῶς θηλάζουσαν ὥσπερ βρέφος, τὸν ἐξ αὐτῆς ἀνερμηνεύτως γεννηθέντα, τὴν μόνην Θεοτόκον ὑμνήσωμεν, τὴν γαλακτοτροφοῦσαν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν· πολλῶν γὰρ κινδύνων ἡμᾶς ῥύεται.

Μεγαλυνάριον.
Γαλακτοτροφούσης τὴν ἱεράν, καὶ σεπτὴν Εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί· χάριν γὰρ βλυσταίνει, ἀρρήτου συμπαθείας, καὶ θάλπει τὰς καρδίας, καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.




Ὁ Ὅσιος Ἰωακεὶμ ὁ Νέος ὁ Θεοφόρος

Γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 16ου αἰῶνα, στὸ χωριὸ Σκιαδὰ τῆς ἐπαρχίας τῶν Παλαιῶν Πατρῶν.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία καὶ παρὰ τὴ θέλησή του, ἀρραβωνιάστηκε μία εὐσεβὴ νέα, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὸ ἴδιο χωριό. Ὁ Ἰωακεὶμ ὅμως, φλεγόμενος τοῦ πόθου τῆς μοναχικῆς ζωῆς, ἐγκατέλειψε γονεῖς καὶ ἀρραβωνιαστικιὰ καὶ ἔγινε μοναχός.
Ἀργότερα ἔγινε Ἱερέας καὶ σύμφωνα μὲ μιὰ ἐπιγραφὴ τῆς Μονῆς Νοτενῶν, ὑπῆρξε ἡγούμενός της γιὰ ἀρκετὰ χρόνια. Ἔπειτα ἀναχώρησε σὲ κάποια σπηλιά, πάνω ἀπὸ τὴν Μονή, ὅπου μὲ τὴν σκληρὴ ἀσκητική του ζωὴ κατάφερε νὰ γίνει ἐπίγειος ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ καὶ μετὰ 10 χρόνια ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του. Τὸ λείψανό του βρέθηκε ἀναλλοίωτο καὶ ἔβγαζε θαυμάσια εὐωδιά. Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια, τὸ λείψανό του διαλύθηκε καὶ ἡ κάρα του μαζὶ μὲ ἄλλα πολύτιμα ἀντικείμενα τῆς μονῆς ἐκλάπη.
Σήμερα στὴ Μονὴ αὐτή, βρίσκονται λίγα μόνο λείψανα τοῦ Ἁγίου, ποὺ εὐωδιάζουν καὶ κάνουν διάφορες θεραπεῖες στοὺς πιστούς.




Ὁ Ἅγιος Φίλιππος ὁ Θαυματουργός Μητροπολίτης Μόσχας καὶ Πάσης Ρωσίας (Ρῶσος)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.














Ὁ Ὅσιος Ἀνατόλιος ὁ ἐν τῷ Σπηλαίῳ (Ρῶσος)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.




Ἡ εὕρεσης τοῦ τάφου καὶ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ραφαὴλ ἐν Μυτιλήνῃ (1959)
 
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.




Ἡ Ἁγία Θεοδότη ἡ Μάρτυς

Ἡ Ἁγία Θεοδότη ἐμαρτύρησε το 712.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῆς Ἁγίας.




Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός ἐκ Μόσχας (Ρῶοος)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.




Οἱ Ἅγιοι Μιχαὴλ καὶ Θωμὰς οἱ διὰ Χριστὸν Σαλοί ἐν Σολβισεγκόντσκ (Ρῶσοι)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων.


synaxarion.gr