Π.Αθανάσιος Μηνάς:Κρίσεις καί σχόλια γιά τή συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ στό κανάλι MEGA

Πρεσβυτέρου Ἀθανάσιου Μηνᾶ

"Ὦ  Τιμόθεε, τήν  παρακαταθήκην φύλαξον..."
(Α´Τιμ., κεφ.στ´, στ.20)

   (Κρίσεις καί σχόλια γιά τή συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς κ.κ. Σεραφείμ στό κανάλι MEGA)

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Πειραιῶς κ.κ.Σεραφείμ,
         οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, προέρχονται ἀπό τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας καί ἰσχύουν ἐς ἀεί καί γιά τούς διαδόχους τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δηλαδή τούς ἐπισκόπους, ἀπό τούς ὁποίους, ὁ Κύριος, θά ζητήσει λόγο  κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του.



Κατά  καιρούς, ὡς  ἔχετε  ὑποχρέωση, ὁμιλεῖτε  καί ἐλεγκτικά, ὥστε  ἐκεῖνοι  πού τρέχουν  ὀπίσω  ἀπό  βεβήλους καί  γραώδεις  μύθους, εἰ δυνατόν,  νά  συνέλθουν καί  νά μετανοήσουν. Οὕτως ἤ  ἄλλως, ἡ  καρδιά  Σας  μένει ἐν τῇ ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ καί  οἱ  λόγοι Σας  οἰκοδομοῦν  ὅλους ἐκείνους, ὅσων τά ὀνόματα εἶναι γραμμένα ἀπό καταβολῆς κόσμου στό Βιβλίο τῆς  Ζωῆς. Ἀντίθετα, ἐκμεταλλευτές  τοκογλύφοι,  ὑποκριτές, τρίζουν τά δόντια  καί  Σᾶς  ἀπειλοῦν.

Αὐτοί λοιπόν, οἱ τελευταῖοι, ἄς ἀκούσουν τόν κατά σάρκα δικό τους προφήτη, τί ἀκριβῶς τούς λέει, αἰῶνες πρό Χριστοῦ: «...καί οὐκ ἐξέλιπεν ἐκ τῶν πλατειῶν αὐτῆς, (τῆς σπείρας τῆς Νέας Ἐποχῆς), τόκος  καί  δόλος1.» (Δέστε  τί γίνεται μέ  τά  spreads   ἐναντίον  τῆς  πατρίδας  μας), «...ἀνομία καί κόπος ἐν μέσῳ αὐτῆς καί ἀδικία,...2» (Προσέξτε πῶς ἀκριβῶς νομοθετοῦν γιά πτωχούς καί πλουσίους!!),  «...ἡπαλύνθησαν οἱ λόγοι αὐτῶν ὑπέρ  ἔλαιον, καί αὐτοί  εἰσι  βολίδες.3» (Δέστε μέ τί ψευτοευγένεια μᾶς ἀπειλοῦν καί μᾶς φοβερίζουν ). 

 Ἑπομένως, Σεβασμιώτατε, αὐτά τούς  ὑπενθυμίζετε, οὕτως ὥστε  οἱ ἀντιλέγοντες, νά καταστοῦν  ἀναπολόγητοι τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως,  ἐάν παραμείνουν ἀμετανόητοι.
Ἐξ ἄλλου, τά ἴδια ἔπραξε  Ἄγγελος Κυρίου, ἐλευθερώνοντας  τούς  Ἁγίους  Ἀποστόλους  ἐκ  τῆς φυλακῆς πού  τούς  εἶχαν  κλειδώσει  οἱ τοκογλύφοι, μέ τήν προτροπή νά βρεθοῦν ξανά στό μέσον τοῦ ναοῦ, συνεχίζοντας τό κήρυγμα περί τῆς  Ἀναστάσεως  τοῦ  Χριστοῦ, τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ4.   
Ὅποιος ἀναγινώσκει τό πέμπτο κεφάλαιο τῶν Πράξεων, θά κατανοήσει, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν αἰτία πού Σᾶς ἀπειλοῦν καί μάλιστα μέ δίκη.
Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, παραθέτω ἀπόσπασμα στίχων ἀπό τό κεφάλαιο αὐτό τῶν Πράξεων:  «...Ἀναστάς δέ ὁ ἀρχιερεύς καί πάντες οἱ σύν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καί ἐπέβαλον τάς χεῖρας αὐτῶν ἐπί τούς ἀποστόλους, καί ἔθεντο αὐτούς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. ἄγγελος δέ Κυρίου διά τῆς νυκτός ἤνοιξε τάς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτούς εἶπε· πορεύεσθε, καί σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τά ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης. ἀκούσαντες δέ εἰσῆλθον ὑπό τόν ὄρθρον εἰς τό ἱερόν καί ἐδίδασκον. παραγενόμενος  δέ ὁ ἀρχιερεύς καί οἱ σύν αὐτῷ συνεκάλεσαν τό συνέδριον καί πᾶσαν τήν γερουσίαν   τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καί ἀπέστειλαν εἰς τό δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς. οἱ δέ ὑπηρέται παραγενόμενοι οὐχ εὗρον αὐτούς ἐν τῇ φυλακῇ, ἀναστρέψαντες δέ ἀπήγγειλαν λέγοντες ὅτι τό μέν δεσμωτήριον εὕρομεν κεκλεισμένον ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ καί τούς φύλακας ἑστῶτας πρό τῶν θυρῶν, ἀνοίξαντες δέ ἔσω οὐδένα εὕρομεν. ὡς δέ ἤκουσαν τούς λόγους τούτους ὅ τε ἱερεύς καί ὁ στρατηγός τοῦ ἱεροῦ καί οἱ ἀρχιερεῖς, διηπόρουν περί αὐτῶν τί ἄν γένοιτο τοῦτο. παραγενόμενος δέ τις ἀπήγγειλεν αὐτοῖς ὅτι ἰδού οἱ ἄνδρες, οὕς ἔθεσθε ἐν τῇ φυλακῇ, εἰσίν ἐν τῷ ἱερῷ ἑστῶτες καί διδάσκοντες τόν λαόν. τότε ἀπελθών ὁ στρατηγός σύν τοῖς ὑπηρέταις ἤγαγεν αὐτούς οὐ μετά βίας· ἐφοβοῦντο γάρ τόν λαόν, ἵνα μή λιθασθῶσιν· ἀγαγόντες δέ αὐτούς ἔστησαν ἐν τῷ συνεδρίῳ. καί ἐπηρώτησεν αὐτούς ὁ ἀρχιερεύς λέγων· οὐ παραγγελία παρηγγείλαμεν ὑμῖν μή διδάσκειν ἐπί τῷ ὀνόματι τούτῳ; καί ἰδού πεπληρώκατε τήν Ἱερουσαλήμ τῆς διδαχῆς ὑμῶν, καί βούλεσθε ἐπαγαγεῖν ἐφ’ ἡμᾶς τό αἷμα τοῦ ἀνθρώπου τούτου. ἀποκριθείς δέ Πέτρος καί οἱ ἀπόστολοι εἶπον· πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις. ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν ἤγειρεν Ἰησοῦν, ὅν ὑμεῖς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες ἐπί ξύλου· τοῦτον  ὁ Θεός ἀρχηγόν καί σωτῆρα ὕψωσε τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ δοῦναι μετάνοιαν τῷ Ἰσραήλ καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. καί ἡμεῖς ἐσμεν αὐτοῦ μάρτυρες τῶν ῥημάτων τούτων, καί τό Πνεῦμα δέ τό Ἅγιον ὅ ἔδωκεν ὁ Θεός τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ. οἱ δέ ἀκούσαντες διεπρίοντο καί ἐβουλεύοντο ἀνελεῖν  αὐτούς. Ἀναστάς  δέ τις ἐν τῷ  συνεδρίῳ  Φαρισαῖος ὀνόματι  Γαμαλιήλ, νομοδιδάσκαλος  τίμιος  παντί τῷ λαῷ, ἐκέλευσεν  ἔξω  βραχύ τι  τούς  ἀποστόλους ποιῆσαι, εἶπε τε πρός αὐτούς· ἄνδρες Ἰσραηλῖται, προσέχετε ἑαυτοῖς ἐπί τοῖς ἀνθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν. πρό γάρ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀνέστη Θευδᾶς, λέγων εἶναί τινα ἑαυτόν, ᾧ προσεκλίθη ἀριθμός ἀνδρῶν ὡσεί τετρακοσίων· ὅς ἀνῃρέθη, καί πάντες ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διελύθησαν καί ἐγένοντο εἰς οὐδέν. μετά τοῦτον ἀνέστη Ἰούδας ὁ Γαλιλαῖος ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἀπογραφῆς καί ἀπέστησε λαόν ἱκανόν ὀπίσω αὐτοῦ· κἀκεῖνος ἀπώλετο, καί πάντες ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διεσκορπίσθησαν. καί τά νῦν λέγω ὑμῖν, ἀπόστητε ἀπό τῶν ἀνθρώπων τούτων καί ἐάσατε αὐτούς· ὅτι ἐάν ᾖ ἐξ ἀνθρώπων ἡ βουλή αὕτη ἤ τό ἔργον τοῦτο, καταλυθήσεται· εἰ δέ ἐκ Θεοῦ ἐστιν, οὐ δύνασθε καταλῦσαι αὐτό, μή ποτε καί θεομάχοι εὑρεθῆτε. ἐπείσθησαν δέ αὐτῷ, καί προσκαλεσάμενοι τούς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μή λαλεῖν ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ, καί ἀπέλυσαν αὐτούς. οἱ μέν οὖν ἐπορεύοντο χαίροντες ἀπό  προσώπου  τοῦ  συνεδρίου, ὅτι  ὑπέρ  τοῦ  ὀνόματος  αὐτοῦ  κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι· πᾶσάν τε ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ καί κατ’ οἶκον οὐκ ἐπαύοντο διδάσκοντες καί εὐαγγελιζόμενοι Ἰησοῦν τόν Χριστόν.» (Πράξ., κεφ. ε´, στ. 17-42)

           Ἀποδεικνύεται  ἐδῶ, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἡ σπεῖρα αὐτή, πού τυραννᾶ τούς πολλούς, τούς ἁπλούς, ἀθώους, εἶναι ὀλιγομελής. Προσέξατε, παρακαλῶ, τόν στίχο 26: «…ἤγαγεν αὐτούς οὐ μετά βίας· ἐφοβοῦντο γάρ τόν λαόν, ἵνα μή λιθασθῶσιν·». Δηλαδή, ὁ λαός ἀγαπᾶ τούς Ἀποστόλους καί μισεῖ τούς τοκογλύφους, ἀλλά καί τούς φοβᾶται.
Δέστε ἀκόμα, τόν στίχο 40 :«…καί προσκαλεσάμενοι τούς ἀποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μή λαλεῖν ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ…». Καταλάβατε,  Ἅγιε  Δέσποτα;
Καί  ξύλο  καί  φοβέρα, γιά νά σιωπήσουν, νά μήν κηρύττουν δηλαδή τήν Ἀλήθεια, τήν Δικαιοσύνη  καί  τήν Εἰρήνη, πού  εἶναι  ὁ  Χριστός.  Ὦ,  τέκνα  διαβόλου!  Ἕως  πότε βαρυκάρδιοι;
Ἕως πότε θά ἀγαπᾶτε τό ψεῦδος;
Ἀκοῦστε, ἔστω καί αὐτήν τήν ὕστατην στιγμήν, τούς  κατά  σάρκα  ὀμοεθνεῖς  σας  Ἁγίους  ἐνδόξους  Ἀποστόλους, Παῦλον  τόν πρῶτον μετά  τόν Ἕνα « …οἱ δέ  βουλόμενοι πλουτεῖν ἐμπίπτουσιν  εἰς πειρασμόν καί παγίδα καί ἐπιθυμίας πολλάς ἀνοήτους καί βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τούς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καί ἀπώλειαν. ῥίζα γάρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινες ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπό τῆς πίστεως καί ἑαυτούς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς.» (Α´Τιμ., κεφ.στ´, στ. 9-10) καί  Ἰάκωβον  τόν  Ἀδελφόθεον « Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὀλολύζοντες ἐπί ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις. ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καί τά ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν, ὁ χρυσός ὑμῶν καί ὁ ἄργυρος κατίωται, καί ὁ ἰός αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καί φάγεται τάς σάρκας ὑμῶν ὡς πῦρ. ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις. ἰδού ὁ μισθός τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τάς χώρας ὑμῶν ὁ ἀποστερημένος ἀφ’ ὑμῶν κράζει, καί αἱ βοαί τῶν θερισάντων εἰς τά ὦτα Κυρίου Σαβαώθ εἰσεληλύθασιν. ἐτρυφήσατε ἐπί τῆς γῆς καί ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τάς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆς. κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τόν δίκαιον· οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν.» ( Ἰακ. κεφ.ε´, στ. 1-6) καί  σταματῆστε  νά  μισεῖτε  τόν Χριστόν,  τήν  Ἁγίαν  Του  Ὀρθόδοξον  Ἐκκλησίαν  καί  τούς  ἐπισκόπους  της.

   ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
   Α)  Ὅλα  τά  δεινά  τοῦ  κόσμου,  ὅλα  τά  κατά  καιρούς ὁλοκαυτώματα, οἱ πόλεμοι καί ἐν γένει οἱ δυστυχίες τῶν ἀνθρώπων, αἰτία  καί ρίζα τους  ἔχουν  τήν  τοκογλυφία καί  τή  φιλαργυρία,  πού  διαιωνίζονται  τυραννικά ἀπό  τούς  ἐπιτηδείους εἰς  βάρος  τῶν πολλῶν, πρός τούς ὁποίους προβάλλουν ἐπιπλέον, μέ δόλο καί ἀπάτη, ὡς τρόπο ζωῆς, τήν ἀνηθικότητα, τήν κραιπάλη καί τήν διαίρεση (διαίρειν καί βασίλευε), ὅπλα ὄντως ἰσχυρά ἐναντίον τῆς ἁρμονικῆς κοινωνίας τῶν ἀνθρώπων.
   Β)  Τό  φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἐς ἀεί, δέν μπορεῖ νά  εἶναι  ἄλλο  ἀπό  αὐτό  πού  στίς  Πράξεις  τῶν  Ἀποστόλων  ἀναφέρεται, «…πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις…5», πού σημαίνει τελικά, μέσα σέ αὐτή τήν σωτηριολογική πειθαρχία στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅλοι νά βοηθοῦν τόν ἕναν καί   ὁ ἕνας  ὅλους, ἐν Χριστῷ6.  «Τοῦ δέ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καί ἡ ψυχή μία, καί οὐδέ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ’ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά.7»
     Σεβασμιώτατε,  ἐγώ  ὁ  ἐλάχιστος  ἐν  τοῖς  πρεσβυτέροις   Ἀθανάσιος   Μηνάς   καί  τά  πνευματικά  μου  παιδιά, Σᾶς  εὐγνωμονοῦμε  γιά  τούς ἀγῶνες  Σας καί ἐξαιτούμεθα  τάς  ἁγίας  Σας  εὐχάς. Εὐλογεῖτε.

Ορθόδοξο Παρατηρητήριο