Η Ευθύνη της επιλογής μας. «3. Ἡ ἀρχή τῆς ὑπεροχῆς τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου» Μέρος B΄

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Β΄ 

Οι Έσχατολογικοί καιροί μας
« 3. Ἡ ἀρχή τῆς ὑπεροχῆς τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου »  Μέρος B΄ (σελ. 161- 164)

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

Μέ τήν ἵδρυσι τῶν Κοινοτήτων ἤ μέ τήν μεταγενέστερη προσχώρησι τῶν νεωτέρων κρατῶν μελῶν ὁλόκληρο τό σῶμα τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου ἔνσωματώνεται στήν ἐθνική ἔννομη τάξι, χωρίς ὡστόσο νά ταυτίζεται μέ τό ἐθνικό δίκαιο.
Παραμερίζοντας ἔτσι, τροποποιοῦνται ἤ, ἐνδεχομένως, καταργοῦνται, ὄ λ ε ς  οἱ προγενέστερες διατάξεις τοῦ ἐσωτερικοῦ δικαίου, πού ἀντιβαίνουν στό κοινοτικό δίκαιο, πρωτογενές ἤ δευτερογενές.
Νεώτερος ἐθνικός νόμος δ έ ν  μπορεῖ νά ἀντιταχθῇ στήν προγενέστερη διάταξι τῆς Συνθήκης περί ἱδρύσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Οἰκονομικῆς Κοινότητος (ΣΕΟΚ).
Ἡ ΣΕΟΚ ἦταν ἐκ τῶν πραγμάτων ἕνα κείμενο αὐξημένες τυπικῆς ἰσχύος μέσῳ τοῦ ὁποίου ἀπέκτησε τήν ἴδια της τήν ὑπόστασι ἡ ΕΟΚ137 (137 Βλ. Στάγκου/Σαχπεκίδου, ἔ,ἄ., σ. 242 κἑ.)

Ἔτσι  κ ά θ ε  κανόνας τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου, πρωτογενοῦς ἤ καί δευτερογενοῦς, ὑπερισχύει  κ ά θ ε  κανόνα ἐθνικοῦ δικαίου.
Στίς σχέσεις κοινοτικοῦ καί ἐθνικοῦ δικαίου δέν ἰσχύει οὔτε ἡ ἀρχή «ὁ νεώτερος κανόνας καταργεῖ τόν προγενέστερο», οὔτε ἡ ἀρχή «εἰδκώτερος κανόνας δικαίου ὑπερισχύει τοῦ γενικωτέρου».
Κι’ αὐτό, διότι κοινοτικές καί ἐθνικές διατάξεις δέν ἐντάσσονται στήν ἴδια κλίμακα ἱεραρχίας.  Ὑποχωροῦν, λοιπόν, ἐνώπιον τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου ὄχι μόνον οἱ ἀτομικές ἤ γενικές διοικητικές ἀποφάσεις, οἱ κανονιστικές πράξεις ἤ οἱ νόμοι, ἀλλά κ α ί  τά ἴδια τά Συντάγματα τῶν κρατῶν μελῶν.
Συνεπῶς τό κῦρος τῶν πράξεων τῶν κοινοτικῶν ὀργάνων δέν μπορεῖ νά κριθῇ παρά μέ βάσι τό κοινοτικό δίκαιο.
Ἡ διαπίστωσι δέ αὐτή ὀφείλεται στή φύσι του ὡς δικαίου πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόνομη πηγή 138
(138 Πρβλ. σχετικά, BVerfG 29-5-1974, BVerf 37,271 γιά τή γνωστή ὑποθεσι Solange I, ὅπου τό Γερμανικό Ὁμοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο θεώρησε τό 1974 δυνατό τόν παραμερισμό τῆς ὑπεροχῆς τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου.)

Εἶναι πολύ ἀργά πλέον γιά ν’ ἀντιδράσωμε. Βρισκόμαστε πρός τετελεσμένων γεγονότων.
Ἅν καί δέν ὑπάρχῃ λόγος γιά ν’ ἀντιδράσωμε, ἀφού ἀκόμη δέν ἀρχίσαμε κἄν νά ....ἀνησυχοῦμε!

Ἡ σύγχρονη ὑπερεξουσία τῆς Εὐρωπαϊκῆς αὐτοκρατόριας δέν γνωρίζει ἐμπόδια στό δρόμο της.
Ἡ νομολογία τοῦ ΔΕΚ, οἱ κανονισμοί καί οἱ ὁδηγίες τῶν κοινοτικῶν ὀργάνων ἔχουν  ἐξαφανίσει ἐκ προοιμίου κάθε πιθανή ἀντίδρασι τοῦ ὁποιουδήποτε φυσικοῦ ἤ νομικοῦ προσώπου τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.
Ἔτσι ἄλλωστε θά ἐπικρατήσῃ τό «ὑψηλό ἐπίπεδο ἀσφάλειας καί δικαιοσύνης»139!
(139 Ἄρθρο 1 τῶν Γενικῶν Διατάξεων τοῦ Κανονισμοῦ (ΕΚ) ἀριθ. 1987/2006 γιά τό SIS II.)

Ἡ κάθε ἔννομη ἐθνική τάξι τοῦ κάθε  κράτους μέλους δέν προβλέπετε βέβαια νά ἐκφράζῃ γνώμη καί τή διαφοροποιῇ τή θέσι της. Οἱ ἐντολές τῶν Βρυξελλῶν εἶναι νόμος καί δέν νοεῖται καμμία παρέκκλησι ἀπό τό κοινοτικό κεκτημένο. 
Ἀπό καιροῦ πλέον ἀποχαιρετήσαμε τήν ἐλευθερία πού μᾶς χάρισαν οἱ προπάτορές μας, τήν «ἀπ’ τά κόκκαλα βγαλμένη τῶν Ἑλλήνων τά ἱερά».
Γιά μᾶς τώρα ἐλευθερία εἶναι ἡ σκλαβιά  στόν Μεγάλο Ἀδελφό...

Τό κεκτημένο τῆς Συνθήκης Σένγκεν, βάσει τῆς Συνθήκης τοῦ Ἄμστερνταμ (1997) κατέστη ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ κοινοτικοῦ κεκτημένου140
(140 Τό κοινοτικό κεκτημένο ἀποτελεῖται τόσο ἀπό τίς ἱδρυτικές Συνθήκες (ΣΕΚΑΧ, ΣΕΚΑΕ, ΣΕΟΚ) μέ τίς τροποποιήσεις τους, ὄσο καί ἀπό τό σύνολο τῶν πράξεων πού συγκροτοῦν  τό παράγωγο κοινοτικό δίκαιο (Πρβλ. ἀνωτ., σημ. 131 καί 132) δυνάμει πρωτοκόλλου πού προσαρτήθηκε στή Συνθήκη γιά τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι καί στή Συνθήκη περί τῆς ἰδρύσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος141 (141 Βλ. ἀνωτ., σ. 89-90) .

Ἐπιβάλλεται στό κάθε κράτος μέλος νά ἐπικυρώσῃ τή Συνθήκη Σένγκεν ἐντός μιᾶς προσθεσμίας προβλεπομένης καί νά τήν θέσῃ σέ ἱσχύ καί ἐφαρμογή142 (142 Βλ. ἀνωτ. σημ.93).
Οἱ ὁδηγίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἶναι σαφεῖς καί ἡ Συνθήκη καθίσταται δεσμευτική.
Τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα εἶναι πλέον γεγονός!

Πρό 13ετίας τό 1997 ὅταν τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο κύρωσε τή Συνθήκη Σένγκεν, πολλοί ἀντέδρασαν κατά τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος καί κατά τῆς χρήσεως τοῦ ἀριθμοῦ 666 στίς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες.
Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς  Ἐλλάδος, τό Ἅγιον Ὅρος μέ ἀνακοίνωσι τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἰερᾶς Συνάξεως, Ἱερές Μονές, σύλλογοι, ὀργανώσεις, προσωπικότητες διεκήρυξαν κατηγορηματικά καί «τῇ φωνῇ στεντορείᾳ», ὅτι δέν θά δεχθοῦν τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα, ἐπικαλούμενοι τή σκόπιμη χρῆσι τοῦ 666, τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀλλά καί τήν «ἔννομη»πρόσβασι Ἑλλήνων καί ξένων «εἰδημόνων» στά στοιχεῖα τοῦ πιό προσωπικοῦ μας ἐγγράφου. 

Ὁμίλησαν γιά πολιτογράφησι στή παράταξι τοῦ Σατανᾶ καί γιά ἄρσι τῆς θείας χάριτος.

Θεώρησαν ὄτι εἶναι μία εὐκαιρία γιά ὁμολογία πίστεως, ὅπου θά λάμψῃ το ἡρωικό καί μαρτυρικό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας.  Δήλωσαν περίτρανα ὄτι μιά ἐνδεχομένη προσπάθεια ἐφαρμογῆς τῆς Συνθήκης Σένγκεν στή χώρα μας, καί μάλιστα μέ ἀναγκαῖο ἐπακόλουθό της, τήν ἔκδοσι ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων καί τή χρῆσι τοῦ ΕΚΑΜ, θά ἔχῃ ὡς φυσική συνέπεια νά συναντήσῃ ἡ Πολιτεία «ἀντιρρησίες συνειδήσεως».

Ὅμως  τ ί  μσεσολάβησε καί σήμερα ἐικρατεῖ αὐτή ἡ ἔνοχη σιωπή;.....

συνεχίζεται ...
______________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα