10 Δεκεμβρίου Συναξαριστής

Των Αγίων Μηνά, Ερμογένους και Ευγράφου, Γέμελου Πολυάθλου, Θωμά Οσίου, Θεοτέκνου, Μαριανού, Ευγενίου, Σύναξις Αρχιστράτηγου Μιχαήλ.



Οἱ Ἅγιοι Μηνᾶς, Ἑρμογένης καὶ Εὔγραφος

Ὁ Μηνᾶς ἦταν Ἀθηναῖος καὶ ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του εἰδωλολάτρης. Ὅταν ὅμως ἐκπαιδεύτηκε καὶ μορφώθηκε ἀρκετά, διαπίστωσε ὅτι ἡ πολυθεΐα ἦταν μᾶλλον ψέμα καὶ πλάνη. Στὴν μελέτη τῶν φιλοσόφων ἐπίσης, δὲν μπόρεσε νὰ βρεῖ κάτι τὸ ἀληθινό. Τότε προχώρησε στὴν μελέτη χριστιανικῶν συγγραμμάτων. Ἔπειτα τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου καὶ βρῆκε αὐτὸ ποὺ τὸν γέμιζε ψυχικά, δηλαδὴ τὸ φῶς καὶ τὴν ἀλήθεια. Ἔτσι, ὁ Μηνᾶς ἔγινε χριστιανός.
Ἀργότερα, ὁ βασιλιὰς Μαξιμίνος (311 – 313), μὴ γνωρίζοντας ὅτι εἶναι χριστιανός, τὸν ἔκανε ἔπαρχο Ἀλεξανδρείας. Ἀλλὰ ὅταν ὁ βασιλιὰς αὐτὸς διέταξε διωγμοὺς στὴν πόλη αὐτή, ὁ Μηνᾶς ὄχι μόνο δὲν ἐξετέλεσε τὴν διαταγή, ἀλλὰ καὶ συνετέλεσε νὰ πληθυνθοῦν οἱ χριστιανικὲς τάξεις.
Τότε ὁ Μαξιμίνος ἔστειλε νέο ἔπαρχο, τὸν Ἀθηναῖο λόγιο Ἑρμογένη.

Αὐτός, τηρώντας τὸ γράμμα τοῦ νόμου, βασάνισε σκληρὰ τὸν Μηνᾶ καὶ τὸν ἔκλεισε στὴ φυλακή, γιὰ νὰ πεθάνει ἐκεῖ μέσα ἀπὸ τὶς πληγές του.
Μετὰ ἀπὸ καιρό, ὅταν ὁ Ἑρμογένης ἔστειλε νὰ διαπιστώσουν ἂν καὶ πότε πέθανε ὁ Μηνᾶς, διαπίστωσαν ὅτι ὄχι μόνο δὲν εἶχε πεθάνει, ἀλλὰ καὶ οἱ πληγές του θεραπεύθηκαν. Τότε δημόσια τὸν ρώτησε πὼς ἔγινε αὐτό.
Ὁ Μηνᾶς ἀπάντησε ὅτι θεραπεύθηκε τὴν ὥρα ποὺ πεσμένος στὸ ἔδαφος ἔψαλλε: «Ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὗ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ’ ἐμοῦ εἶ Κύριε». Ἐὰν δηλαδὴ ἀντικρίσω τὸν θάνατο, δὲ θὰ φοβηθῶ μήπως πάθω κακό, διότι σὺ εἶσαι μαζί μου, Κύριε.
Ἡ ἀπάντηση εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα νὰ γίνει χριστιανὸς ὁ Ἑρμογένης καὶ κάποιος διακεκριμένος πολίτης, ὁ Εὔγραφος. Ἀργότερα, ὅλους μαζὶ τοὺς ἀποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ἡ καλλικέλαδος, θεόφρον γλῶσσά σου, λαμπρῶς κηρύξασα, Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν, συναθλητάς σοι εὐκλεεῖς, εἱλκύσατο ἐν σταδίῳ, Μηνᾶ παμμακάριστε, Ἑρμογένην τὸν ἔνδοξον, καὶ τὸν θεῖον Εὔγραφον, μεθ’ ὧν χαίρων ἠγώνισαι. Καὶ νῦν τὴν Παναγίαν Τριάδα, ὑπὲρ ἡμῶν ἐκδυσωπεῖτε.

Κοντάκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Μηνᾶν τὸν θαυμαστόν, Ἑρμογένην τὸν θεῖον, καὶ Εὔγραφον ὁμοῦ, ἱεραῖς μελῳδίαις, τιμήσωμεν ἅπαντες, ὡς τιμήσαντας Κύριον, καὶ ἀθλήσαντας, ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ χορείαν, τὴν ἀσώματον, ἐν οὐρανοῖς πεφθακότας, καὶ θαύματα βλύζοντας.

Μεγαλυνάριον.
Ὤσπερ λιγυρόφθογγος ἀηδών, Μηνᾶ τὸν τῶν ὅλων, διαγγείλας Δημιουργόν, Εὔγραφον τὸν θεῖον, ὁμοῦ σὺν Ἑρμογένει, συμφύτους ἐπεσπάσῳ, τῷ θείῳ σκάμματι.





Ὁ Ἅγιος Γέμελλος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Γέμελλος ἔζησε στὴν ἐποχὴ τοῦ βασιλιὰ Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου. Ὅταν ὁ Ἰουλιανὸς πέρασε ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα, τὴν πατρίδα τοῦ Γέμελλου, πληροφορήθηκε ὅτι ὁ χριστιανὸς αὐτὸς δὲν ἔπαυε νὰ ἀγωνίζεται κάθε μέρα γιὰ τὴν πίστη τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁ βασιλιὰς τὸν κάλεσε κοντά του καὶ προσπάθησε νὰ τὸν πείσει νὰ ἀσπαστεῖ τὸν εἰδωλολατρισμό. Ὁ Γέμελος ὅμως, παράμεινε πιστὸς στὶς θρησκευτικές του πεποιθήσεις καὶ συνέχισε νὰ διαδίδει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου.
Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης, ὀργισμένος διέταξε νὰ μπήξουν κατὰ μῆκος τῶν δακτύλων τοῦ Γέμελου, αἰχμηρὰ τεμάχια ξύλου. Ὅμως ὁ Ἅγιος παράμεινε ἀκλόνητος καὶ γι’ αὐτὸ τὸν ἔκαψαν μὲ πυρωμένο σίδερο.
Οὔτε ἡ νέα τιμωρία ὅμως τὸν ἔκανε νὰ ἀπαρνηθεῖ τὴν πίστη του. Γι’ αὐτὸ διατάχθηκε νὰ τὸν σταυρώσουν. Ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ σταυροῦ προσευχόταν γιὰ τοὺς φονιάδες του καὶ τοὺς εὐχαριστοῦσε ποὺ τὸν τιμωροῦσαν μὲ τὸν θάνατο ποὺ ἔλαβε ὁ Κύριος.
Παρέδωσε τὸ πνεῦμά του ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, τὸ δὲ ἅγιο λείψανό του τάφηκε ἀπὸ χριστιανοὺς μὲ κάθε εὐλάβεια.



     
Ὁ Ὅσιος Θωμᾶς ὁ Δεφουρκινός

Μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἐξομολόγηση, τὴν μελέτη, τὴν ἀγρυπνία, τὴν μεγάλη ἐγκράτεια καὶ τὴν Θεία Κοινωνία, ἐνισχυόταν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ Ὅσιος Θωμὰς ὅταν ἦταν νέος, ἀπὸ τοὺς μολυσμοὺς τῆς σάρκας καὶ τοῦ πνεύματος.
Ἔζησε τὸν 9ο μ.Χ. αἰώνα, καὶ ἡ πατρίδα του βρισκόταν στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρους Κυμιναίου. Ἀνατράφηκε χριστιανικὰ ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, διατηρώντας τὴν πίστη καὶ τὴν ἁγνότητά του ἀπὸ τὴ νεανική του ἀνάπτυξη. Κινούμενος ἀπὸ ἱερὸ πόθο ὁ Θωμάς, ἐπισκέφθηκε πολλὰ μοναστήρια καὶ ἀποκόμισε πολλὲς ἀρετὲς ἀπὸ τὰ ἐκεῖ μεγάλα ὑποδείγματα τῆς εὐσέβειας.
Ἀργότερα ἔγινε καὶ ἴδιος μοναχὸς καὶ δίδασκε μὲ ζῆλο τὸ Εὐαγγέλιο μαζὶ μὲ ἄλλους μοναχοὺς σὲ πόλεις καὶ χωριά, κατὰ τὶς τεσσαρακοστές. Ὁ ἐκεῖ ἐπίσκοπος, ἐκτιμοῦσε τόσο πολὺ τὶς μεγάλες ἀρετὲς τοῦ Θωμᾶ, ὥστε ὅταν κάποιος μεγιστάνας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε Μονὴ κοντὰ στὸ Σαγκάριο ποταμό, τὸν διόρισε ἡγούμενό της. Ἡ προτίμηση αὐτὴ δικαιώθηκε περίτρανα, διότι ὁ Θωμὰς κυβέρνησε τὸ μοναστήρι μὲ πολλὴ τάξη καὶ ὑπῆρξε πρότυπο μοναχικῆς ζωῆς στοὺς συμμοναστές του. Ἰδιαίτερα πολλαπλασίασε τοὺς οἰκονομικοὺς πόρους τῆς Μονῆς, γιὰ νὰ βοηθάει αὐτοὺς ποὺ προσέφευγαν σ’ αὐτήν.
Ὁ Ὅσιος Θωμάς, ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος. Κάποτε μάλιστα, ἔγραψε ἀπάντηση στὸν βασιλιὰ Λέοντα τὸν σοφό, χωρὶς ν’ ἀνοίξει τὴν ἐπιστολὴ ποὺ τοῦ ἔστειλε!
Ἀργότερα ὁ Θωμάς, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο εἰρηνικὸ ἡσυχαστήριο καὶ ἐκεῖ τὸν βρῆκε ὁ θάνατος σὲ βαθιὰ γεράματα, ἀλλὰ καὶ σὲ συνεχὴ πνευματικὴ ἄνθιση καὶ ἀκμή.




 Ὁ Ἅγιος Θεότεκνος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.




 Ὁ Ἅγιος Μαριανὸς ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ λιθοβολισμοῦ.





Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν χτύπησαν μὲ ξύλα μέχρι θανάτου.
Σε ἄλλον Συναξαριστὴ ἡ μνήμη του ἀναφέρεται μετὰ τοῦ Ἁγίου Μαρίνου.




     
Σύναξις Ἀρχιστράτηγου Μιχαὴλ ἐν τοῖς Ἄδδᾳ (ἢ Ἀδδᾷ)
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Μέγας Συναξαριστής