Ἀντιφώνηση στόν χαιρετισμό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἐκ μέρους τῶν Συνοδικῶν στή λήξη τῆς Συνοδικῆς περιόδου 2009–2010

Από επιστολή του αναγνώστη μας Νίκου Δ.*

Παρηκολούθησα την πολύ ενδιαφέρουσα χθεσινή ομιλία στον Ι.Ν.Αγίου Νικολάου και τις ερωτήσεις που υπέβαλλε το ακροατήριο.

Προς επίρρωσι της αξιέπαινης προσπάθειας του π.Αντωνίου να "κατευνάσει" κάποιες ανησυχίες του κοινού, αποστέλλω το κάτωθι κείμενο - Αντιφώνηση του Δημητρίου Γουμενίσσης προς τον Αρχιεπίσκοπο, που κατά την άποψή μου πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα.

Ευχαριστώ

____________________________

26-8-2010

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, πλειστάκις συνήλθαμε κατά τήν προλαβοῦσα Συνοδική περίοδο 2009–2010 ἐνώπιον τοῦ πανταχοῦ παρόντος Κυρίου μας, ἐξεικονιζομένου στό Ἱερό Εὐαγγέλιο, τό ἐνθρονισμένο στήν αἴθουσα τῶν συνεδριάσεων, συσκεφθήκαμε καί μέ Συνοδική διαγνώμη ἀποφανθήκαμε (θέλω νά πιστεύω) “ἐν Ἰησοῦ Χριστοῦ γνώμῃ” πάντοτε.

Μέ μόνιμο Μέλος Ἐσᾶς τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο, τόν Ἀρχιεπίσκοπο τῶν Ἀθηνῶν καί (κατά τοῦτο) Πάσης τῆς Ἑλλάδος, καί ὡσαύτως βουληφόρα Μέλη (ἐκ βορρᾶ καί θαλάσσης καί δυσμῶν καί ἑῴας) ἐμᾶς τούς λοιπούς Μητροπολίτας ἐκ περιτροπῆς. Ἀξιωθήκατε νά συνεισφέρετε ὡς Ἀρχιγραμματεύς, ὡς Μητροπολίτης, ὡς Ἀρχιεπίσκοπος πολλάκις τήν γνώμη Σας στίς Συνοδικές διαβουλεύσεις. Καί μάλιστα σέ κρισιμώτατες περιστάσεις. Μέσα ἀπό τήν πυρά τῶν προβλημάτων ἀποκτήσατε πολύτιμη πείρα. Εἰδικώτερα, ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς Ἀρχιεπισκοπείας Σας ζοῦμε στήν Ἱ. Σύνοδο τήν μέριμνα, τήν φροντίδα πού ἐπιμελῶς καταβάλλετε ὥστε νά ἔχει ἀπομειωθεῖ σέ μέγιστο βαθμό ἡ ἐγωπροωθητική αὐτοσυνειδησία καί κατά τό δυνατόν νά ἐξωστρακισθεῖ αὐτή ἡ λοιμώδης νόσος ἀπό τόν ἱερό χῶρο τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας.

Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά τόν περίσσιο σεβασμό πρός ἕνα ἕκαστον ἡμῶν, πού συμβαίνει νά
εἴμεθα νεώτεροι στήν Ἀρχιερωσύνη καί στήν πεῖρα τῶν Συνοδικῶν διαβουλεύσεων, ἀλλά πάντως ἀμοιβαῖα σεβόμεθα καί τό πρόσωπό Σας, καί τόν θεσμό τοῦ ὁποίου προΐστασθε καί τήν ὑψηλή ἐκκλησιαστική εὐθύνη ἡ ὁποία Προεδρικῶς Σᾶς ἀνήκει καί Σᾶς ἀναλογεῖ. Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά ὅλους τούς λεπτούς χειρισμούς σέ ζητήματα πολλαχῶς κρίσιμα, ἰδίως τήν παρελθοῦσα περίοδο (πού βεβαίως οἱ ἀπόρροιές τους συνεχίζουν νά ὑφίστανται).

Ὁμοῦ μέ τούς ἁγίους Ἀδελφούς ἀξιωθήκαμε ἀναλόγου τιμῆς ἀπό τήν Πρόνοια τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ καί τήν Προστασία τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου. Ἐκεῖνοι κυβερνοῦν τελικά τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν δική μας βέβαια κοπιώδη διακονία καί μαρτυρία. Ἐμεῖς ταλαιπωρούμεθα, θλιβόμεθα, ἀναλισκόμεθα, “κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί” (ὡρισμένες φορές, μέσα ἀπό ἐντάσεις, διχογνωμίες, ὑποχωρήσεις, καί τόσα ἄλλα γνωστά τοῖς πᾶσι)… Ἀλλά κατά βάθος τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας κυβερνᾶται μέ τήν παναλκή βοήθεια Ἐκείνου καί τήν προστασία Ἐκείνης. Σταυροειδῶς καί Σταυροτύπως. Γιά νά δικαιώνεται πάντοτε ὡς ἐκκλησιαστική ἐφαρμογή, μέ ἕνα μυστηριώδη τρόπο, ὁ θεολογικός ἀγώνας τῶν Πατέρων τῶν Συνόδων πού ἀνέλυσαν τήν πραγματική σάρκωση τοῦ Λόγου καί τήν πραγματική ἀντίδοση τῶν ἰδιωμάτων, ἀλλά καί τήν πραγματική ἐξεικόνιση τοῦ Χριστοῦ στήν Ἐκκλησία…

(Στήν διαδρομή τῆς Συνοδικῆς περιόδου πού διανύθηκε, καθώς τήν “σκυτάλη” τήν παραλαμβάνουν ἄλλοι Ἀδελφοί μέ μόνιμο Σύνδεσμo Ἐσᾶς Μακαριώτατε, ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν Ἱεραρχίᾳ)…λοιπόν, στήν διαδρομή τῆς Συνοδικῆς περιόδου πού διανύσαμε, ἀγωνισθήκαμε νά δώσουμε τήν καλήν ὁμολογία καί μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ. Προσπαθήσαμε νά μήν συμπαρασυρθοῦμε ἀπό τό ἐκκοσμικευμένο φρόνημα. Εἴχαμε πάντοτε στόν νοῦν καί στήν καρδιά μας ὅτι «ὁ Χριστός (ἐστιν) ἡ καινή τροφή τῶν καλῶς πεινώντων, ἡ μείζων σιτοδοσία πάσης τῆς ἱστορουμένης τε καί πιστευομένης κτίσεως· ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων καί ζωήν διδούς τῷ κόσμῳ τήν ἀνώλεθρόν τε καί ἀκατάλυτον», ὡς διακηρύσσει ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Αὐτή ἡ οὐσιώδης μαρτυρία Σας καί ἡ συμμαρτυρία μας, μαρτυρία ἤθους καί ἀρχιερατικῆς συνέπειας καί σοβαρότητος, θέλω νά πιστεύω ὅτι ἀποτελοῦν τελικά πολιτιμότερη καρποφορία ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν αὐτάρεσκο ἐπικοινωνιακό μονισμό πού ἐνέσκηψε στά καθ᾽ ἡμᾶς, “ὕβρις” ἐνώπιον Ἐκείνου τοῦ μόνου Σωτῆρος καί Θεοῦ μας· τόν Ὁποῖον ἐκλήθημεν ὡς ἔσχατοι δοῦλοι νά λατρεύουμε καί νά κηρύττουμε καί “εἰ φιλοῦμεν πλεῖον τῶν ἄλλων, ποιμαίνειν μετ᾽ ἐπιστήμης θεοφιλοῦς τά πρόβατά Του”.

Μέ τήν ὅλη στάση Σας ἔναντι ἡμῶν ἀναβαθμίσατε (ἄς τό εἰπῶ ἔτσι ἁπλούστερα) τήν κατά τόπους Ἐκκλησία, ὥστε νά μήν ἀντιμετωπίζεται ὡς ὑφεστῶσα τῆς Δ.Ι.Σ., ἀλλά ὡς  συνιστῶσα τήν Δ.Ι.Σ. (καί τήν Ι.Σ.Ι.) διά τῶν οἰκείων Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι κατά ἰσομοιρίαν τῶν Κανονικῶν καί ἐκκλησιολογικῶν καί κατ᾽ ἐπέκτασιν τῶν νομίμων εὐθυνῶν καί δικαιωμάτων μας ἀποκατασταθήκαμε ἱεροκανονικῶς σέ ἰσοτιμία.

Σημασία εἶχε–ἔχει πάντοτε- ἡ Συνοδική διαβούλευση, τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐν Συνόδῳ βουλῆς, τῆς ἐν Συνόδῳ ἀποφάσεως. Ἄς δοξολογήσουμε τό ὄνομα τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ γιά τήν παρασχεθεῖσα εὐλογία τῆς διεκπεραιώσεως (μέχρι στιγμῆς) λεπτῶν ζητημάτων, πολύ λεπτῶν ζητημάτων, μέ χειρισμούς πού θέλω νά πιστεύω ὅτι ἦταν συνετοί, διακριτικοί, μέ φόβο Θεοῦ, χωρίς πάθος, μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα, μέ θεολογική θεμελίωση, χωρίς νά ἐκκλίνουμε πρός τά δεξιά ἤ πρός τά ἀριστερά. Καί ὑπῆρξε σοβαρή καί νηφάλια Συνοδική στάση μέ θεολογική τεκμηρίωση καί ποιμαντική ἑτοιμότητα στήν διαχείριση ποικίλων προβλημάτων (ὅπως τό χρονίσαν θέμα τῆς Μητροπόλεως Ἀττικῆς, ἐντάσεις μέ τήν κοινωνία μέ τά γνωστά προβλήματα τῶν οἰκονομικῶν ἄλλοθεν σκανδάλων, συνεχής ὑπονόμευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς παρουσίας, ἀλλαγή κυβερνήσεως σέ κλῖμα οἰκονομικῆς κατάρρευσης μέ ὅσα συνεπάγεται αὐτό, λειτουργικές μεταφράσεις καί ἄλλα). 

Παράλληλα, προχώρησαν καί προχωροῦν οἱ ἐσωτερικές λειτουργίες τῆς Συνόδου μέ τήν συμμετοχή τῶν ἁγίων Ἀδελφῶν ὡς Συνοδικῶν Συνδέσμων. Ἡ διοργάνωση Ποιμαντικῶν Ἡμερίδων. Ἡ ποιμαντική προσέγγιση τῆς Νεολαίας καί ἄλλων ἡλικιῶν. Ἡ πάγια ἀνταπόκριση στά αἰτήματα τῶν Μητροπόλεων. Τόσα καί τόσα τρέχοντα θέματα. Ὅλα αὐτά (θέλω νά πιστεύω) προχώρησαν μέ πολλή σύνεση καί δημιουργική παραγωγικότητα.

Καί πάλιν δοξολογία στό ὄνομα τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Εὐχαριστία γιά τήν νηφάλια “Προεδρική–Συνοδική” Προεδρία Σας, Μακαριώτατε.

Ὅλοι οἱ Ἀδελφοί μέ τά δοθέντα τάλαντα καί τόν πολυπλασιασμό τους (ἐν Συνόδῳ χάριν τῆς Ἐκκλησίας) θέλω νά πιστεύω ὅτι ἔδωκαν, ὅτι δώσαμε τόν καλύτερο ἑαυτόν μας πρός δόξαν Θεοῦ καί οἰκοδομήν τοῦ Σώματος, τῆς Ἐκκλησίας. 

Ὁ Κύριος μεθ᾽ Ὑμῶν τε καί ἡμῶν. Νά προσδέχεται καί νά ἐπευλογεῖ τόν κόπον Σας, τόν κόπον ὅλων (καρπόν καρδίας καί νοός καί χειλέων) ὡς θυσίαν αἰνέσεως. Καλήν συνέχειαν, ἐν Κυρίῳ.– 

† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δ η μ ή τ ρ ι ο ς

Aπό "Επαγγελία" Αύγουστος 2010,

μηνιαία έκδοση Ι.Μ.Γουμενίσσης  

(* αν επιθυμεί αναφέρουμε ολογράφως το όνομά του)