Ο Σπορεύς Χριστός, τά Μυστήρια καί η Θεία Λειτουργία. Κυριακή Δ΄Λουκά (Ομιλία και κείμενο) π.Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

14.10.2007 Κυρ. Δ΄Λουκά.

Απομαγνητοφωνημένα κηρύγματα (και ηχητικά αρχεία) του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου


Σήμερα είναι Κυριακή του Σπορέως.
Ο Σπορεύς Θεός χριστιανοί μου, την πρώτη θεϊκή Του σπορά, την έκαμε με το λόγο Του, τον προφορικόν που είναι το κήρυγμα και η κατήχησις, και τον γραπτόν, που είναι πάνω απ’ όλα το Ευαγγέλιον, η Καινή Διαθήκη, αλλά και όλη η Αγία Γραφή και ύστερα τα κείμενα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Αλλά η θεϊκή σπορά που κάνει ο θείος λόγος, στο γεώργιον των ψυχών μας είναι και με τα σωστικά Του μυστήρια.
Με το βάπτισμα η σπορά γίνεται μέσα στο νερό του βαπτίσματος.
Πεθαίνει ο παλαιός Αδάμ και ανίσταται ο νέος στάχυς ζωής, ο Νέος Αδάμ.
Με το Άγιον Χρίσμα σφραγίζεται αυτός ο νέος στάχυς από το Άγιον Πνεύμα και έτσι τα πλούσια χαρίσματά του αποδίδουν καρπόν, τριάκοντα, εξήκοντα, εκατό.
Αυτόν τον νέον στάχυ ζωής τον τρέφει και τον συντηρεί μέσα στην ψυχή και στην καρδιά μας, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσιν ημών αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.
Η πιο μεγάλη και ανυπέρβλητη αξία ιδού, είναι αυτή της Θείας Λειτουργίας, και δια μέσω αυτής η
Θεία Μετάληψις, η Θεία Μεταλαβιά όπως τη λέγαμε στα παιδικά μας χρόνια.
Και όταν την ρίζα αυτού του στάχεος την κτυπούν και την καταστρέφουν τα σκουλήκια της αμαρτίας ο
Σπορεύς Θεός Λόγος τα εξαφανίζει και τα φονεύει με το μυστήριον της Ιεράς Εξομολογήσεως και Μετανοίας.
Ο καθαρός αέρας και το οξυγόνο συντηρήσεως αυτού του στάχεος ζωής, είναι το «αδιαλήπτως προσεύχεσθαι».
Είναι η προσευχή, είναι η παντός είδους προσευχή της Εκκλησίας, αυτή που κάνομε εμείς εις τα σπίτια μας κατά μόνας, αλλά κυρίως η προσευχή στο όνομα του Ιησού Χριστού, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Για να διατηρήσομε τις προϋποθέσεις καλής και γόνιμης γής, και για να μπορούμε να προφυλάξομε αυτό το γεώργιον της ψυχής μας από τα ζιζάνια, τα αγκάθια και τα τριβόλια της αμαρτίας, εξαιτίας των παθών, οφείλομε να τηρούμε πάνω απ’ όλα το θέλημα του Θεού.
Να τηρούμε δηλαδή τις Ευαγγελικές εντολές, και να καλλιεργούμε τις αντίστοιχες αρετές με πρώτη την αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον, την ενεργουμένη πίστη, την υπομονή, την ταπείνωση, την ελεημοσύνη, την αλληλοκατανόηση, την αλληλοσυμπαράσταση, την ακεραιότητα στο ήθος, την καθαρότητα στις αισθήσεις, τη σύνεση στις αποφάσεις, την εν γνώσει σιωπή, την σωφροσύνη και τόσα άλλα ων ουκ έστι αριθμός.
Η καθημερινή προσπάθεια να είναι, πώς να χτυπιέται ο εγωισμός και η φιλαυτία, που είναι η γενική καταστροφή των χριστιανών, και των δικών μας ψυχών που είμαστε εδώ μέσα, αλλά και όλων των ανθρώπων απανταχού της γής.
Για τον εγωισμό όμως, κάναμε πολλές φορές λόγο, και μάλιστα τον τονίσαμε και την περασμένη Κυριακή.

Εμείς όμως θα επανέλθουμε στη συντήρηση και τροφή του στάχεος της ψυχής μας, δηλαδή στη Θεία Λειτουργία.
Μέσα στη Θεία Λειτουργία και στραμμένοι όλοι εμείς προς την Ωραία Πύλη, όλη η προσοχή μας πρέπει να συγκεντρώνεται προς το προτεινόμενον Άγιον Ποτήριον όπου με τα μάτια της ψυχής μας, τον Σταυρωμένο Χριστό να βλέπουμε, το Χριστό να απολαμβάνομε, τον Χριστό να αγκαλιάζουμε, και από τον Χριστόν να χορταίνουμε.
Μαζί Του να αναπνέουμε, μαζί Του να κινούμεθα, μαζί Του να χαιρόμεθα, μαζί Του να σηκώνουμε κάθε ημέραν και τον δικόν μας Σταυρόν των δικών μας θλίψεων, των ποικίλων ασθενειών από τον καρκίνο, των βασάνων, των πόνων, και των στενοχωρίων της ζωής.
Μαζί με τον Χριστό στο σπίτι, στην οικογένεια, στη δουλειά, στο δρόμο.
Ο Χριστός μας προσφέρεται δωρεάν, το τονίσαμε προηγουμένως, μέσα από το Ποτήριον της Ζωής, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον, εις ζωήν αθανασίας.
Ζούμε εδώ μέσα το μέγιστο θαύμα.
Έτσι κάθε φορά που ανοίγουν οι πόρτες των εκκλησιών μας, των ορθοδόξων ναών μας, και χτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες, καλούν όλους μας, όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς και όχι τους αιρετικούς, όπως το τόνισε το Αποστολικόν Ανάγνωσμα σήμερα, μας καλούν στο μυστικό δείπνο, στην Αγίαν Τράπεζα, όπου προσφέρεται ο Θυσιαζόμενος Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εις βρώσιν και πόσιν τοις πιστοίς.
Ιδού το θαύμα θαυμάτων.
Και αυτό το θαύμα που δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μας, όργανό του είναι ο επίσκοπος και ο ιερεύς, διότι και διά μέσου αυτών, τότε ο Κύριος.
Είναι ο Θυσιάζων και ο Θυσιαζόμενος, είναι ο Θύτης και το Θύμα, είναι ο Προσφέρων και ο Προσφερόμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας προσφέρει κάποια ουράνια σύμβολα για τα τελούμενα της Θείας Λειτουργίας, πέρα από αυτά που ιδιαιτέρως εμείς έχουμε τονίσει στα βραδινά μας κηρύγματα και τα οποία είναι γραμμένα στο βιβλίο «Εμπειρίες κατά τη Θεία Λειτουργία».
Θα δούμε μόνον λίγες εικόνες – δεν μπορούμε όλες, διότι θέλουμε πολλά κηρύγματα.
Η μικρά Είσοδος με το Ευαγγέλιο μπροστά στο πρόσωπό μας, συμβολίζει την πρώτη είσοδο του Χριστού μέσα στον κόσμο.
Το δε πρώτο δημόσιο κήρυγμα του Κυρίου μας ήταν κήρυγμα μετανοίας και πίστεως.
«Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών, μετανοείτε και πιστεύετε του Ευαγγελίου».
Η είσοδος κατόπιν του ιερέως στο Άγιον Βήμα με την άνοδό μας, μπροστά από δω απ’ την Ωραία Πύλη και μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ανεβαίνουμε δύο τρία σκαλοπάτια όπως βλέπετε, αυτή είναι η άνοδος και η είσοδος, είναι η εικόνα της Αναλήψεως, της ήδη δηλαδή σεσωσμένης καταστάσεως της ψυχής, αφού ο Κύριος εσταυρώθη για μας και μεις είμαστε οι βεβαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Το «Δεύτε προσκυνήσομε» και όλοι οι εκκλησιαστικοί λειτουργικοί ύμνοι, εκφράζουν την αγαλλίαση που περιβάλλει εκείνες τις ψυχές, εκ των εκκλησιαζομένων χριστιανών, δηλαδή από μας, που υψώνουν την εσωτερική τους φωνή κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, πρός τον Θεόν, φωνάζοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ» από μέσα τους «ελέησόν με» ή «ο Θεός μου ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» ή «ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου» ή «Χριστέ μου ελέησέ με και σώσε με» ή «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» και άλλες παρόμοιες ικεσίες.
Τα Ειρηνικά, τα Πληρωτικά και όλες οι αιτήσεις των ιερέων στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, μας υπενθυμίζουν την ειρήνη που μας χαρίζει ο Θεός, μετά από τις καθημερινές μάχες που δίδουμε εμείς για την καταπολέμηση των παθών μας, των αδυναμιών μας, με την τήρηση των Ευαγγελικών εντολών.
Συνεχίζοντας ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, μας λέγει ότι η ανάγνωσις του Ευαγγελίου, η έξοδος των κατηχουμένων και το κλείσιμο των θυρών -για εκείνη την εποχή όπως εγίνοντο,- αυτές οι τρείς πράξεις συμβολίζουν τις πράξεις της Εσχάτης Κρίσεως της Δευτέρας δηλαδή του Χριστού Παρουσίας, το διαχωρισμόν των εκλεκτών από τους κολασμένους, και την εξαφάνιση του ορατού κόσμου, καινήν γήν και καινούς ουρανούς.
Η Μεγάλη Είσοδος, εκτός από τις τέσσερεις ερμηνείες που δώσαμε παλιά, και την κραυγήν του ληστού «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία Σου», παριστά και την Ουράνια αποκάλυψη των απορρήτων μυστηρίων του Θεού, κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.
Ο ασπασμός της Ειρήνης στο «αγαπήσομεν αλλήλους», δηλώνει την ψυχικήν ένωσιν όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, που πιστεύουν στην Τριαδικότητα του Θεού και την Θεανθρωπότητα του Ιησού Χριστού.
Μια ένωση που πραγματοποιείται προοδευτικά, από το Άγιον Πνεύμα, μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, που είναι η Κιβωτός της Σωτηρίας.
Δηλαδή, θέλει να μας πει ο Άγιος Μάξιμος, ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε ένα και επί το αυτό.
Και δεν μπορούν να υπάρχουν μεταξύ μας διαχωρισμοί.
Ούτε βγαίνοντας ο ένας να γυρίζει την πλάτη στον άλλον.
Αλλά είμαστε μια οικογένεια, με έναν μικρό πατέρα, τον ποιμένα σας, και τον Μεγάλο Πατέρα, τον κατ’ εξοχήν Πατέρα των Πατέρων, τον Κύριον και Θεόν ημών.
«Πάντες υμείς, αδελφοί εστέ».
Η ομολογία της πίστεως έχει και αυτή την αναγωγική της πλευρά.
Και τι μας λέγει;
Ότι όπως πιστεύουν στον Ουρανό και όπως υμνολογούν και δοξάζουν Κύριον τον Θεόν, Άγγελοι και Αρχάγγελοι, Χερουβείμ και Σεραφείμ, Θρόνοι Κυριότητες και Δυνάμεις, τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, -πως Τον ομολογούν και πως Τον πιστεύουν-, ότι είναι Ένας Θεός αλλά Τριαδικός, εμείς μια πίστη πρέπει να ομολογούμε και μεις, όχι βέβαια μόνο με τα χείλη, αλλά και με τη ζωή μας, και με το να χύνομε ακόμα και το αίμα μας γι’ αυτή την πίστη.
Αλλά, ας αρκεστούμε όμως έως εδώ.

Όλες οι Δεσποτικές εορτές, μας βοηθούν στο να συμμετέχουμε, στη δραματική πορεία της επίγειας ζωής του Σωτήρος Χριστού, πέρα από τα απλά και αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα.
Το Δεκέμβριο παραδείγματος χάρη, γιορτάζομε τη Γέννηση του Χριστού, τα Χριστούγεννα.
Στις έξι Ιανουαρίου τα Θεοφάνεια.
Στις εικοσιπέντε Μαρτίου τον Ευαγγελισμό, στις έξι Αυγούστου τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος εν Δόξη.
Την άνοιξη γιορτάζομε τα Πάθη της Σταυρικής Θυσίας, την Ανάσταση και την ένδοξη Ανάληψή Του στους Ουρανούς.
Όλα αυτά όμως, όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα, δεν πρέπει να τα γιορτάζουμε με κοσμικές εκδηλώσεις, παθητικά ή και αδιάφορα, διότι μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μάλιστα στη Θεία Λειτουργία, δεν είμεθα απλοί θεατές και ακροατές.
Δεν είμαστε σε μια αίθουσα διαλέξεων.
Δεν είμαστε μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων.
Δεν είμαστε στο θέατρο.
Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες και ομολογητές αυτών των Θεϊκών και Θεανθρωπίνων γεγονότων, μέσα από το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Εδώ ζούμε τη Γέννηση.
Εδώ ζούμε τη Μεταμόρφωση.
Εδώ ζούμε με το Πάθος, εδώ ζούμε τον Θάνατον, εδώ ζούμε την Ανάσταση, την Ανάληψη, την Πεντηκοστή, τα πάντα.
Μέσα μόνο σε μία Θεία Λειτουργία, από το «Ευλογημένη η Βασιλεία» μέχρι το «Δι’ ευχών».
Άραγε τα ζούμε; Άραγε τα ζούμε;
Άραγε τα βιώνουμε και μείς οι ιερείς και πρώτος εγώ ο ανάξιος;
Άρα οφείλομε να βιώνουμε στη Θεία Λειτουργία όλα τα ιστορικά γεγονότα της ζωής του Σωτήρος και μάλιστα πρέπει να τα ζούμε, όταν ειδικότερα τρεφόμεθα από το Πανάγιον Αίμα Του που ρέει άφθονον και ατέρμονα από την Αγία Τράπεζα και αναβλύζει από το Άγιον Ποτήριον.
Να πως λοιπόν μεταμορφούμεθα και πως αφθαρτοποιούμεθα σε μια νέα εν Χριστώ ζωή.
Το είπε ο Κύριος : «Ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα έχει ζωήν αιώνιον».
Ναι χριστιανοί μου, όχι μόνον «εν κοινότητι ζωής Χριστού περιπατήσομεν αλλά και πορευόμεθα εν Χριστώ».
Πρέπει να το πιστέυομε αυτό.
«Πορευόμεθα εν Χριστώ» και σήμερα και αύριο και μεθαύριο και πάντοτε μέχρι να πεθάνομε, με τη βοήθεια όμως του Σπορέως Ιησού Χριστού.
Με την συνδρομή του Ιησού Χριστού.
Με την δύναμιν του Σπορέως Χριστού.
Με την Χάριν του Σπορέως Χριστού.
Αυτώ η Δόξα και το Κράτος εις τους αιώνας των αιώνων,
Αμήν.

πηγή  agia-varvara.blogspot.com

Γιά νά κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ, Ἀποθήκευση προορισμού ὡς, ἤ Αποθήκευση δεσμού ὡς.)

Περισσότερα άρθρα με τον π. Στέφανο Αναγνωστόπουλο διαβάστε (και ακούστε) :  π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Για περισσότερες ομιλίες στην Κυριακή Δ΄ Λουκά πατήστε τον σύνδεσμο Κυριακή Δ΄ Λουκά