Στό μεταίχμιο δύο ἐποχῶν. (Μέρος Ε'). Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

   Στό μεταίχμιο δύο ἐποχῶν. (Μέρος Ε')

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Στίς 9 Νοεμβρίου 1916, ἡμέρα τῶν γενεθλίων μου (ἔκλεινα τά 31 χρόνια ζωῆς), 9 τό πρωί, ἔφτασα στό Πετροπαυλόφσκ μέ τό πλοῖο.
Οἱ ἀρχές καί οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως μοῦ ἐπιφύλαξαν ἐπίσημη καί ἐνθουσιώδη ὑποδοχή.  Μόλις ἀποβιβάστηκα, σχηματίστηκε μεγάλη πομπή ἀπό τήν ἀποβάθρα μέχρι τό ναό, μέ τή φιλαρμονική νά προπορεύεται παιανίζοντας τό «Εὐλογητός Κύριος ἐκ Σιών», τούς μαθητές τῶν σχολείων ν’ ἀκολουθοῦν σέ παράταξη, ντυμένους στίς καλές τους στολές, καί ὅλο τό λαό νά συνωστίζεται γύρω, γιά νά ἐπευφημήσει τόν πρῶτο του ἐπίσκοπο.
Στό ναό ἔγινε δοξολογία, ἐκφωνήθηκαν λόγοι καί προσφωνήσεις, καί μοῦ προσφέρθηκαν διάφορα δῶρα ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῶν ἀρχῶν καί τοῦ λαοῦ.
Παραβρέθηκε, θυμᾶμαι, καί ἀντιπροσωπεία τῆς κινεζικῆς παροικίας τοῦ Πετροπαυλόφσκ. Ὁ ἐπικεφαλής βουδιστής κινέζος Σούπ-Ἴν- Τούν μοῦ πρόσφερε μιά ἀρχιερατική ράβδο ἀπό χαυλιόδοντα μαμμούθ, σκαλισμένη ἀπό κάποιον ἰαθαγενή κοριάκο, καί μέ προσφώνησε στή ρωσική γλώσσα, ἀλλά μέ κινέζικη σύνταξη:

-Ἡ πανυψηλότητά σου, καλῶς ἦλθες!  Ἡ κινεζική μας παροικία σέ γνωρίζει καί σέ ἀγαπάει πολύ. Οἱ κινέζοι ἄνθρωποί μας εἶναι πολύ χαρούμενοι, πού ἔγινες «Ταάντα Λάμα» (Μεγάλος Ἱερέας). Ἐμεῖς θέλουμε νά σοῦ προσφέρουμε αὐτό τό δῶρο. Ἐσεῖς τό λέτε «ποιμαντική ράβδο», ἐμεῖς «πλούσιο ραβδί». Τό πολυάριθμο ποίμνιό σου πρέπει νά σέ ἀκούει, ὅταν θά τούς διδάσκεις γιά μιά καλή ζωή. Ὅποιος ἔχει ζῶο –πρόβατο, τάρανδο ἤ σκύλο- ἀνυπάκουο, παίρνει ἕνα ραβδί καί τό χτυπάει. Ἐσύ ὅμως δέν πρέπει νά χτυπᾶς τό ποίμνιό σου μέ τό ραβδί. Δείχοντάς το μόνο, πρέπει νά σέ φοβοῦνται.  Μή μᾶς ἀπαντᾶς.  Μή μᾶς λές «εὐχαριστῶ». Ἐμεῖς σέ ἀγαπᾶμε.
Σημειώνω ἐδῶ παρεμβατικά, ὅτι οἱ ἰθαγενεῖς, ἰδιαίτερα οἱ κοριάκοι καί οἱ τσοῦκτσοι, ἐπεξεργάζονταν μέ πολλή τέχνη τά δόντια τοῦ μαμμούθ, κι ἔφτιαχναν μ’ αὐτά τόσο ἀντικείμενα καθημερινῆς χρήσεως ὅσο καί διάφορα μικρά κομψοτεχνήματα, λ.χ. ἕλκηθρα πού τά ἔσερναν σκυλιά ἤ τάρανδοι, ἰθαγενεῖς πού ψάρευαν ἤ κυνηγοῦσαν θηρία, καί ἄλλες ἀναπαραστάσεις τῆς καθημερινῆς τους ζωῆς.  Καί τό παράξενο εἶναι, ὅτι ὅλα αὐτά –κάποτε ἀληθινά ἀριστουργήματα μικρογλυφίας- τά σκάλιζαν μ’ ἕνα ἁπλό χοντρομάχαιρο, μέ τό ἴδιο πού χρησιμοποιοῦσαν γιά νά κόβουν τήν τροφή τους, τήν τροφή τῶν ζώων τους, ἀκόμα καί τά ξύλα! 
Ἕνας τρωγλοδύτης κοριάκος εἶδε κάποτε μέ θαυμασμό τήν ἀρχιερατική μου μίτρα, πού ἦταν φτιαγμένη ἀπό χρυσή στόφα καί εἶχε πάνω της κεντημένα λουλούδια καί ὡραῖα σχέδια. Ἀφοῦ τοῦ ἐξήγησα τή λειτουργική της σημασία, τόν ρώτησα ἄν μποροῦσε νά κατασκευάσει μιά παρόμοια μίτρα ἀπό δόντια μαμμούθ.  Μέ βεβαίωσε ὅτι μποροῦσε νά κάνει μία ἀκριβῶς ἴδια, ἀλλά χρειαζόταν 40-50 μέρες γι’ αὐτό.
Τό διάστημα μοῦ φάνηκε μικρό, μά ἐκεῖνος ἐπέμενε πώς ἦταν ἀρκετό. Καί πράγματι, δέν ἄργησε νά μοῦ τήν παραδώσει. Ἦταν πανομοιότυπη μέ τήν κεντητή, ἀλλά ἐξ ὁλοκλήρου σκαλισμένη στόν χαυλιόδοντα. Οἱ εἰκόνες στίς τέσσερις πλεύρές, τά σχέδια καί τά λουλούδια εἶχαν σκαλιστεῖ μέ ἀπράμιλλη τέχνη.  Καί ὁ περίγυρος ἦταν στολισμένος μέ γούνα σαμουριοῦ.
Αὐτή τή μίτρα τή χάρισα ἀργότερα στό Ἀρχαιλογικό Ἰνστιντοῦτο τῆς Μόσχας. Σήμερα βρίσκεται σέ κάποιο μουσεῖο τῆς πρωτεύουσας καί προξενεῖ κατάπληξη στούς ἐπισκέπτες του.
Μετά ἀπ’ αὐτή τήν παρένθεση, ἐπανέρχομαι στήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου, γιά νά θυμηθῶ ἕνα τελευταῖο καί κωμικοτραγικό περιστατικό.
Ὅταν τελείωσε ἡ τελετή, κάλεσα τούς ἐκπροσώπους τῶν ἀρχῶν τοῦ τόπου στό ταπεινό κατάλυμά μου γιά ἕνα τσάι. Ἀνάμεσά τους ἦταν καί ὁ νομάρχης μέ τή γυναίκα του.
Στό μεταξύ πολλοί μοῦ εἶχαν στείλει ἐκεῖ τοῦρτες ἀπό τό ζαχαροπλαστεῖο, πού μόλις τότε, γιά πρώτη φορά εἶχε ἀνοιχθεῖ στό Πετροπαυλόφσκ. Ἦταν ὅμως τόσο πολλές, πού οἱ οἰκονόμος μου Νικόλαος δέν ἤξερε ποῦ νά τίς βάλει. Ἀκόμα καί πάνω στίς καρέκλες, μέσα στό μικρό μου γραφεῖο, ὑπῆρχαν τοῦρτες.
Μόλις λοιπόν μπῆκαν οἱ καλεσμένοι μου καί τό μικρό δωμάτιο γέμισε, ἡ γυναῖκα τοῦ νομάρχη, χωρίς νά προσέξει, κάθησε ἀπότομα καί βαριά σέ μιά καρέκλα, ὅπου βρισκόταν μιά τούρτα μέ μπόλικη κρέμα!
Ἐκείνη τσίριξε τρομαγμένη, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ξέσπασαν σέ νευρικά γέλια, καθώς ἡ τούρτα, μέ τρόπο πού θύμιζε ἡφαιστειακή ἔκρηξη, σκόρπισε σ’ ὅλο τό δωμάτιο.
Ντροπιασμένη ἡ γυναίκα, ἔφυγε ἆρον-ἆρον μ’ ἕνα ἕκληθρο γιά ν’ ἀλλάξει. Πολύ καιρό θρηνοῦσε τό καινούργιο της φόρεμα, ραμμένο εἰδικά γιάτ ήν ἐπίσημη ἐκείνη περίσταση!

  Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος
Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα
Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά
Ἔκδοση Τρίτη
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001
σελ.265-274

Ἀναβάσεις
15  Ὀκτωβρίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα