Ἱερομόναχος Κοσμᾶς Γρηγοριάτης Ἱεραπόστολος τοῦ Κογκό. Μέρος Γ'

 Ἱερομόναχος Κοσμᾶς Γρηγοριάτης
 Ἱεραπόστολος τοῦ Κογκό
(1942-1989)
Μέρος Γ'

  Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

‘Ο μακαριστός π. Κοσμᾶς διαδέχθηκε στό Κολουέζι τόν ἀρχιμ.  π.  Ἀμφιλόχιο Τσοῦκο,  ὁ ὁποῖος ἐργάσθηκε ἐκεῖ περίπου 5 χρόνια καί εἶχε κάνει τό πρῶτο ξεκίνημα στόν τομέα τῶν Κατηχήσεων καί Βαπτίσεων.
Ὁ ἴδιος ἐπεξέτεινε τό ἔργο,  ἵδρυσε κι ἄλλους ναούς καί δημιούργησε συνολικά 55 ἐνορίες.  Ἐνῶ  ἀπό τά χέρια του βαπτίσθηκαν περίπου 15. 000 ἰθαγενεῖς  Ἀδελφοί μας.
Προτεραιότητα γιά ἕνα τέτοιο μεγάλο ἐκκλησιαστικό ἔργο ἔδωσε στήν ἀνεύρεσι καταλλήλων συνεργατῶν ἀπό τούς ἐντοπίους Ἀδελφούς.  Περίπου δέκα ἄτομα ἦταν αὐτοί πού ἐσήκωναν μαζί του τόν ἐλαφρό ζυγό τοῦ Κυρίου καί τόν καύσωνα τῆς ἡμέρας.  Αὐτό ἦταν
τό πρῶτο κοινόβιο τοῦ π.  Κοσμᾶ. Στόν καθένα ἀπ᾿ αὐτούς ἔδωσε καί μία διακονία.  Τόν ἕνα ἔμαθε ὁδηγό,  τόν ἄλλο μηχανικό αὐτοκινήτων,  τόν ἄλλο ὑπεύθυνο γιά τά κτισίματα καί σοβατίσματα τῶν ἐκκλησιῶν, τόν ἄλλο ἠλεκτρολόγο κι ἔτσι ὅλοι τους εἶχαν πάρει τό διακόνημά τους. 
Συνέτρωγε μαζί τους.  Συμπροσευχόταν στήν ἐκκλησία. Τά βράδυα,  ὅπως οἱ ἴδιοι μοῦ ἔλεγαν, τούς ἐδιάβαζε ἱστορίες ἀπό τό Γεροντικό καί τούς Βίους τῶν Ἁγίων.  Τούς ἐξωμολογοῦσε καί τούς κοινωνοῦσε τά Ἄχραντα Μυστήρια.  Ἐκτός ἀπ᾿ αὐτό τό κοινόβιο, ὁ π.  Κοσμᾶς ἵδρυσε οἰκοτροφεῖο ἀγοριῶν καί συγκέντρωσε περί τά 60 παιδιά ἀπό διάφορες ἐνορίες τοῦ Κλιμακίου. 
Ὁ σκοπός του ἦταν νά τά διαφυλάξη ἀπό τούς πειρασμούς τοῦ κόσμου,  νά τά σπουδάση καί,  ὅσα εἶχαν τήν ἔφεσι,  νά τά προωθήση γιά τό ἱερατικό στάδιο.  Σέ ἀπόστασι τριῶν χιλιομέτρων ἀπό τίς ἐγκαταστάσεις τοῦ Κλιμακίου, ἀποπεράτωσε τίς ἐργασίες πού εἶχε ἀρχίσει ὁ π.  Ἀμφιλόχιος γιά τήν ἵδρυσι Μοναστηριοῦ πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. 
Σήμερα ἐκεῖ ἀσκοῦνται στήν προσευχή καί τήν λατρεία τοῦ Θεοῦ μερικές Δόκιμες Ἀδελφές, οἱ ὁποῖες ἀσχολοῦνται μέ τό κέντημα καί τίς γεωργικές ἐργασίες.  Ἐντός τῆς Μονῆς λειτουργεῖ καί οἰκοτροφεῖο κοριτσιῶν,  τά ὁποῖα σπουδάζουν καί διαιτῶνται μέ τήν φροντίδα τοῦ Κλιμακίου.
Ὅταν ξεκίνησε ἀπό τήν Ἑλλάδα ὁ π.  Κοσμᾶς δέν ἔκανε καμμία ὀργάνωσι τῶν μετόπισθεν γιά οἰκονομική συμπαράστασι τοῦ ἔργου του.
Πόσες φορές,  μοῦ ἔλεγε, ὅτι ἀπέλυσε τούς ἐργάτες του,  διότι δέν εἶχε χρήματα νά τούς πληρώση!  Ὅμως ὁ Ἱεραποστολικός Σύλλογος "Οἱ Φίλοι τῆς Οὐγκάντας" πού λειτουργοῦσε τότε στήν Θεσσαλονίκη,  πολλές φορές τόν ἐστήριξε,  ἠθικά καί οἰκονομικά,  καθώς ἐνίοτε καί τό Γραφεῖο Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐλλάδος.
Ὁ ἴδιος ποτέ δέν ἔχασε τήν ψυχραιμία του μπροστά σέ ὁποιοδήποτε ἐμπόδιο ὠρθώνετο μπροστά του.  Ὁ φλογερός του ζῆλος, ἡ πίστις του στόν Θεό,  οἱ εὐχές τοῦ Γέροντός του,  τό πρακτικό του μυαλό τόν ἔβγαζαν ἀπό κάθε ἀδιέξοδο καί ἀμηχανία. 
Τίς νύκτες ἐσχεδίαζε τούς ναούς καί τό πρωΐ μέ τά συνεργεῖα του ἔτρεχε νά τούς ἀνοικοδομήση.  Γι᾿ αὐτό προκάλεσε τόν θαυμασμό τῶν ἐντοπίων.  Γι᾿ αὐτό τόν ἀγάπησαν ὁ ἁπλός λαός καί οἱ Ἐξουσίες τοῦ τόπου,  διότι ἐγνώρισαν στό πρόσωπό του ἕνα ἀνιδιοτελῆ φίλο,  ἕνα ἰδανικό ἀνθρωπιστή,  ἕνα συνεργάτη γιά τήν ἀνάστασι ἀπό τήν μιζέρια καί τήν κακοδαιμονία τοῦ πολύπαθου ζαϊρινοῦ λαοῦ. 
Ἀπόδειξις τῆς ἐκτιμήσεως καί τοῦ σεβασμοῦ στό πρόσωπό του ἦταν ἡ παρουσία σύσσωμου τοῦ λαοῦ τοῦ Κολουέζι στήν κηδεία του, τόν Ἰανουάριο τοῦ 1989.
Ἀλλά καί μέχρι σήμερα προσέρχονται ἄνθρωποι νά στολίσουν τόν τάφο του μέ λουλούδια.  Ἐνῶ οἱ Χριστιανοί μας, πρίν μποῦν στήν ἐκκλησία καί πρίν ἀναχωρήσουν, θά προσκυνήσουν τόν Σταυρό τοῦ τάφου τοῦ  πνευματικοῦ τους Πατέρα.  Θ᾿ ἀνάψουν τό καντήλι του.  Θά γονατίσουν νά τοῦ ἐναποθέσουν λίγα λουλούδια  ν᾿ ἀφήσουν τό δάκρυ τῆς εὐγνωμοσύνης τους νά κυλήση ἐπάνω στό χῶμα.
Ἀνάμεσα στά πολλά του προγράμματα ἦταν καί ἡ ἐξεύρεσις πόρων γιά τήν ὅσο τόν δυνατόν,  ἀνεξαρτικοποίησι τοῦ Κλιμακίου ἀπό τίς οἰκονομικές βοήθειες τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἐξωτερικοῦ.  Ἤθελε τό Κλιμάκιο νά τό κάνη αὐτοσυντήρητο,  ἔτσι ὥστε σέ κάποια ἐνδεχόμενη περιπέτεια τῆς Ἑλλάδος,  νά ἠμπορῆ τό Κλιμάκιο νά συνεχίση τήν πορεία του μέ τίς δικές του πλέον δυνάμεις. 
Γι᾿ αὐτό προέβη μέ εὐλογία τοῦ Σεβ.  μητροπολίτου του μακαριστοῦ Τιμοθέου στήν δημιουργία γεωργο-κτηνο-πτηνοτροφικῆς μονάδος,  λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν πόλι Κολουέζι.  Οἱ ποικίλες εὐλογίες αὐτῆς τῆς Μονάδος ὄχι μόνον ἐκάλυπταν βασικές ἀνάγκες τοῦ Κλιμακίου,  τῶν οἰκοτροφείων καί τῶν 200 περίπου ἐργατῶν πού ἀπασχολοῦντο τότε, ἀλλά καί προσφέρθηκαν ἄφθονα τρόφιμα,  κρέατα καί ἄλλα ἀγαθά στούς ἀναξιοπαθοῦντας τῆς πόλεως. 
Φυλακισμένοι,  λεπροί,  ἀσθενεῖς τῶν νοσοκομείων,  γέροντες τῶν γηροκομείων, ὁ σύλλογος τῶν παραλύτων καί ἀνιάτων κάθε ἑβδομάδα ἤ  δύο φορές τόν μῆνα ἀπολάμβαναν τούς καρπούς τῆς ἀγάπης τοῦ π.  Κοσμᾶ καί τῶν συνεργατῶν του.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό