Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Ἱερομόναχος Νικόλαος Γρηγοριάτης. Μέρος Ζ'


 Ἱερομόναχος Νικόλαος Γρηγοριάτης
Μέρος Ζ'

 Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἐπειδή στό Μοναστήρι μας, καθώς καί στά ἄλλα Μοναστήρια τείνει  νά ἐξαφανισθῆ αὐτό τό φαινόμενο, ἕνας Ἀδελφός γιά νά πειράξη τόν παπᾶ Νικόλαο, τοῦ εἶπε:
-Παπᾶ Νικόλα, τό μοναστήρι δέν εἶναι πλέον Μωραΐτικο, διότι οἱ παλαιοί Πατέρες πού ἦσαν Μωραΐτες ἐκοιμήθησαν καί ἐσεῖς εἶσθε πλέον μειονότης.
-Ναί, ἀλλά ἐμεῖς τό ἀναδείξαμε. Ὅλοι οἱ ἡγούμενοι ἦσαν Πελοποννήσιοι. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ρίζες καί ὁ κορμός. Νά ἰδοῦμε τώρα ἐσεῖς πού εἶσθε τά φύλλα θά βγάλετε καρπό; Διότι ἔρχονται στό Ὄρος γιά μοναχοί ἄλλοι γιά νά δοξασθοῦν, ἄλλοι γιά νά ζήσουν καί ἄλλοι γιά νά σωθοῦν.
-Καί πῶς τούς ξεχωρίζουμε αὐτούς παπᾶ Νικόλαε;
-Ἀπό τήν ζωή πού κάνει ὁ καθένας τους...
Ἕνας Ἀδελφός τόν ἐρώτησε.
-Τί θά κάνουμε, παπᾶ Νικόλα, ἐάν καταργηθῆ τό ἄβατον τοῦ Ἁγίου Ὄρους;
-'Ἐγώ ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος δέν φεύγω. Ἐδῶ, ἐλπίζω, ὅτι θά βρῶ τήν σωτηρία μου. Εἶδα στόν ὕπνο μου νά μέ κυνηγάει ἕνας μαῦρος σατανᾶς.
Ἔβγαλα τόν σταυρό μου, μπῆκα στό ἐκκλησάκι τῶν Ἀρχαγγέλων καί γλύτωσα. Πάντως λένε ὅτι θ᾿ ἀνοίξουν δρόμο ἁμαξιτό πού θά συνδέει τήν Οὐρανούπολι μέ τήν Βίγλα, τό νοτιώτερο ἄκρο τῆς Χερσονήσου τοῦ Ἄθω. Θά κτίσουν ξενοδοχεῖο ὕπνου καί φαγητοῦ στήν Δάφνη καί στίς Καρυές καί ἑλικοδρόμιο στό ξηροποταμινό λειβάδι...Αὐτό εἶναι τό πρόγραμμα τῶν Εὐρωπαίων.
Ἄν ἔλθουν γυναῖκες στό Ὄρος αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία μᾶς ἐγκατέλειψε. Τότε τό Ἅγιον Ὄρος θά βυθισθῆ. Ἐγώ θά μείνω ἐδῶ κι ἄς πνιγῶ...Ἐσύ, π. Δ. ὅταν εἰδῆς νά κατεβαίνουν γυναῖκες στήν παραλία μας, σάν Ἀρχοντάρης πού εἶσαι, νά τρέξης καί νά εἰδοποιήσης τόν Γέροντά μας. Ἐγώ θά πάρω μία ντουντούκα νά διαλαλήσω ὅτι τό Ἅγιον Ὄρος καίγεται καί μετά θά πάρω ἕνα λάστιχο νά τρέξω νά τίς καταβρέξω...
Παπᾶ-Νικόλα, τί γνώμη ἔχεις δέν εἶναι καλλίτερα νά φύγουμε γιά τήν πατρίδα μας, τήν Τρίπολι;
-Μοῦ εἶπε ὁ ἀδελφός μου νά πάω κοντά τους, ἀλλά ποῦ θά βρῶ ἐκεῖ συχνή Θεία Κοινωνία; Πῶς θά διαβάζω τίς Ἀκολουθίες μου; Ἄλλωστε κι ἐκεῖ δέν θά ὑπάρχουν γυναῖκες; Ὄχι, ἐσεῖς νά πᾶτε ὅπου θέλετε. Ἐγώ θά μείνω καί θά... ψοφήσω ἐδῶ.
Κάποια χρονιά, νομίζω, τό 1980, μπῆκε κλέφτης στό Παρεκκλήσιο τῶν Ἀρχαγγέλων καί ἔκλεψε μία παλιά εἰκόνα, στήν ὁποία εἰκονιζόταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας καί ἡ Θήκη μέ τό Λείψανο τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος. Ὁ π. Νικόλαος ὅταν ἀντελήφθηκε ὅτι χάθηκε ἡ εἰκόνα, ἀναστατώθηκε.
Ἔπεσε γονατιστός στόν Ἅγιο Μηνᾶ. Ὕψωσε τά χέρια του σέ ἐναγώνια ἱκεσία καί τόν θερμοπαρακαλοῦσε νά ἐπιστρέψη πίσω τήν εἰκόνα. Σέ μία ἑβδομάδα τήν ἔφερε τήν εἰκόνα στά χέρια του ὁ Γέρο-Ζαχαρίας. Εἶχε κατέβει στήν παραλία γιά νά περπατήση. Ἐκάθισε γιά λίγο σέ μιά μεγάλη πέτρα γιά νά ξεκουρασθῆ. Ὅταν σηκώθηκε, κινήθηκε ἡ πέτρα καί φάνηκε ἀπό κάτω ἡ εἰκόνα. Ποιός ξέρει μέ ποιό τρόπο ὁ ἅγιος Μηνᾶς ἀνάγκασε τόν κλέφτη νά ἐγκαταλείψη τήν εἰκόνα καί νά μπῆ στό πλοῖο φοβισμένος...
Ἄλλοτε πάλι, ἦλθε στό κελλί μου, (ἔμενα δίπλα στό δικό του) καί μοῦ κτυποῦσε τήν πόρτα μέ γροθιές, δυνατά. Τοῦ ἄνοιξα κι ἐγώ σαστισμένος, χωρίς νά ξέρω τί τοῦ συμβαίνει.
-Ἔλα μαζί μου...
--Ποῦ θέλεις νά πᾶμε.
-Ἔλα μαζί μου, σοὖπα.
Τόν ἀκολούθησα καί μπήκαμε μαζί στό Παρεκκλησάκι τῶν Ἀρχαγγέλων.
-Γονάτισε ἐδῶ μπροστά στόν Ἅγιο Μηνᾶ, μοῦ λέγει.
-Γιατί νά γονατίσω, τί συμβαίνει.
-Γονάτισε, ρέ Ψυχή μου...
Καί ἐπειδή δέν γονάτιζα, γονάτισε μπροστά στήν εἰκόνα ἐκεῖνος. Σήκωσε τά χέρια του ψηλά καί εἶπε στόν Ἅγιο Μηνᾶ. "Ἅγιε Μηνᾶ μου, ὅπως μέ βοήθησες καί βρῆκα τόν σογιᾶ μου, ἔτσι βοήθησέ με νά βρῶ καί τήν σωτηρία μου...
-Τί συμβαίνει, παπᾶ Νικόλα; Ἔχασες τόν σογιᾶ σου καί ἔβαλες τόν Ἅγιο νά σοῦ τόν φέρη;
-Ἐδῶ καί μία ἑβδομάδα περίπου, δέν εὕρισκα τόν  σογιᾶ μου. Ἐνόμισα ὅτι τόν ἔχασα. Τόν εἶχα φέρει ἀπό τά Ἱεροσόλυμα. Ἄρχισα τίς Παρακλήσεις στόν Ἅγιο Μηνᾶ. Μετά ἀπό ἕξι ἡμέρες, ἔκανε ὁ Ἅγιος τό θαῦμα του. Πρίν ἀπό λίγο ἐδιάβαζα τήν Παράκλησί του. Εἶχα φθάσει στήν ἕκτη ὠδή, ὅταν ἕνας λογισμός μοῦ εἶπε προστακτικά στό μυαλό μου. Τρέξε στό μπαοῦλο, στό τάδε συρτάρι, στό τάδε κουτάκι κι ἐκεῖ εἶναι ὁ σουγιᾶς σου.
Πράγματι, σταμάτησα τήν Παράκλησι, ἔτρεξα καί τόν βρῆκα. Νά, αὐτός εἶναι. Τώρα πῶς μπορῶ νά μήν εὐχαριστήσω τόν Ἅγιο γιά τό καλό πού μοῦ ἔκανε...
Τά τελευταία χρόνια ὑπέφερε ἀπό ἀϋπνίες, διότι εἶχε νευροστόμαχο, νευροπίεσι καί ἀγωνία γιά τήν σωτηρία του. Καθημερινά θά ἔπρεπε ἕνας ἀπό τούς δύο  γιατρούς τῆς Μονῆς νά τοῦ πάρη τήν πίεσι, μά δέν ἦταν πάντα εὔκολο αὐτό. Ἄλλαξε τακτική ὁ παπᾶ Νικόλαος. Καλοῦσε τόν γείτονα μοναχό. Ἄλλοτε καλοῦσε τόν νοσοκόμο. Ἄλλοτε μόνος του μετροῦσε τήν πίεσι του... καί στήν συνέχεια μετρίαζε τό ἁλάτι του, τό φαγητό του καί τακτοποιοῦσε μόνος του τήν δίαιτά του.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις
________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.

Συνολικές προβολές σελίδας

Αρχειοθήκη ιστολογίου