Ἡ σκήτη Βοβιντένια. Ἡ σκήτη Ποκρώβ . Ή σκήτη Εικόνα. Ἀναμνήσεις μου ἀπό τόν Ρουμάνο γέροντα π.Ἰωαννίκιο Μπάλαν. († 1930-2008)

Ἡ σκήτη Βοβιντένια τιμᾶται στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (Βοβιντένια εἶναι σλαβική λέξις καί σημαίνει εἴσοδος), εἶναι ἔργο τοῦ Ἐπισκόπου Ρόμαν Ἰωαννικίου, ὁ ὁποῖος προηγουμένως ἐμόνασε ἐκεῖ (18ος αἰών). Σήμερα ἐκεῖ ὑπάρχουν 17 μοναχοί πού διαβάζουν τίς ἀκολουθίες καί Θεία Λειτουργία ἔχουν τό Σάββατο, Κυριακές καί ἑορτές. Τό ἴδιο πρόγραμμα ἀκολουθιῶν ἰσχύει καί γιά τίς ἄλλες σκῆτες καί τήν ἐκκλησία τοῦ γηροκομείου.

Ἡ σκήτη Ποκρώβ ἀπέχει ἀπό τήν Μονή 4 χιλιόμετρα. Ἱδρύθηκε άπό τόν ἡσυχαστή Παχώμιο τό 1714 ὁ ὁποῖος κατόπιν ἔγινε ἐπίσκοπος τοῦ Ρόμαν καί ἐτελειώθη ώς ἡσυχαστής στόν τόπο τῆς Μετανοίας του. Σήμερα ζοῦν ἀσκητικά ἐκεῖ 8 μοναχοί.

Ή σκήτη Εικόνα.
Εἶναι ἡ τρίτη Σκήτη τῆς Μονῆς πού εὑρίσκεται ὀκτώ χιλιόμετρα μακριά της. Ἀπέχει δέ δύο χιλιόμετρα, ἀπό τήν παλαιά σκήτη Εἰκόνα, τῆς ὁποίας ἡ ὀνομασία σχετίζεται μέ τό ἑξῆς γεγονός. Κατά τήν ἐξέγερσι τῶν βαλκανικῶν λαῶν ἐναντίον τῶν τούρκων τό 1821, οἱ μοναχοί τῆς Μονῆς ἐπῆραν πολυτίμους θησαυρούς καί ἀντικείμενα ἀξίας ἀπό τήν Μονή, μεταξύ αὐτῶν καί τήν θαυματουργό Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος καί τά ἔκρυψαν στό δάσος πλησίον αὐτῆς τῆς Σκήτης, ἡ ὁποία πλέον ἔλαβε τό ὄνομα Εἰκόνα.
Ἡ νέα λοιπόν αὐτή Σκήτη ἱδρύθηκε τό 1941 σέ μία πολύ ὡραία, ἥσυχη καί καταπράσινη περιοχή. Ἔχει δύο παρεκκλήσια, τό ἕνα ἐντός τῆς πτέρυγος τῶν κελλιῶν πρός τιμήν τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου καί τό ἄλλο στήν εἴσοδο τῆς Σκήτης πρός τιμήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.
Τό δεύτερο ἁγιογραφήθηκε ἐσχάτως ἀπό τόν βυζαντινό ἁγιογράφο π. Βαρθολομαῖο Φλώρια, ἱερομόναχο τῆς μονῆς Συχαστρίας. Στό παρεκκλήσιο αὐτό θαυμάζει κανείς τόν πολυέλεο, τά ἀναλόγια, τά καντήλια πού εἶναι κατασκευασμένα ὅλα ἀπό κέρατα ἐλαφιοῦ. Μία πρωτότυπη τέ¬χνη πού δέν συναντᾶται συχνά στήν Ρουμανία.

Ἡγούμενος ἀπό τό 1947 εἶναι ὁ πρωτοσύγκελος π. Βασσιανός. Ἕνα άπλό, ταπεινό καί σιωπηλό γεροντάκι ήλικίας 83 ἐτῶν. Στή νεότητά του συνδεόταν μέ πνευματική φιλία μέ τόν ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας, τόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Χοζεβίτη. Καθώς μᾶς εἶπε, ὁ πατήρ Ἰωάννης ἦταν ἀπό τήν νεότητά του σιω¬πηλός, φιλακόλουθος, νηπτικός, ἡσυχαστικός καί διδάσκαλος του στήν γαλλική γλώσσα.
Ὁ πατήρ Βασσιανός ἔχει στήν συνοδεία του 5-6 ἀδελφούς καί κυβερνᾶ τήν Σκήτη περισσότερα ἀπό 40 χρό¬νια. Μαζί του μᾶς παρεκίνησε ἡ πραεῖα καί γαλήνια μορφή του νά συνάψουμε τόν παρακάτω διάλογο:
—    Πότε ἤλθατε στό μοναστήρι π. Βασσιανέ;
—    Τήν ἄνοιξι τοῦ 1932. Ἤμουν τότε 25 ἐτῶν. Ὡσάν νά ἦταν χθές.
—    Ποιός σᾶς προέτρεψε νά ἔλθετε στήν μοναχική πολιτεία;
—    Οἱ ὡραῖες καί κατανυκτικές ἀκολουθίες τῆς Μονῆς, τίς ὁποῖες δέν μποροῦσα ν᾿ ἀπολαύσω τόσο πολύ σ᾿ ἄλλο μοναστήρι. Λειτουργοῦσαν κάθε φορά δέκα ἱερεῖς, δέκα διάκονοι καί ό ἡγούμενος τῆς Μονῆς. Στούς χορούς ἔψαλλαν ὅλοι οἱ καλοί ψάλται τῆς Μονῆς, οἱ μοναχοί Γαλέριος, Κοσμᾶς, Γεράσιμος, Βίκτωρ, Γεννάδιος καί ἄλλοι. Ὅταν ἔψαλλαν σέ ἀγρυπνίες καί κτυποῦσαν τίς καμπάνες, ἐνόμιζα ὅτι εὑρισκόμουν στόν οὐρανό.
—    Ποιούς πατέρας τῆς Μονῆς ἐγνωρίσατε, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ὡς ἡσυχασταί στά δάση γύρω ἀπό τήν σκήτη Εἰκόνα;
—    Ὁ σπουδαιότερος ἦταν ὁ μεγαλόσχημος μοναχός Γόρδιος Ρούσου, ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε σχεδόν γυμνός ἐπί 20 χρόνια (1850- 1870) στά γειτονικά βουνά, τά ὁποῖα κατόπιν ἐπῆραν καί τό ὄνομά του. Ἐνῶ κατά τήν ἰδική μου περίοδο, ὁ πλέον φημισμένος ἦταν ὁ μεγαλόσχημος Ἰωσήφ Κρατσιούνι. Ὅταν ἦλθα ἐγώ, ὑπῆρχαν ἐδῶ περισσότερες ἡσυχαστικές καλύβες καί κελλιά, ὅπου ἀσκήτευαν ἐρημῖται μοναχοί. Ἄλλοι σπουδαῖοι ἡσυχασταί ἦταν ὁ π. Βαρθολομαῖος, Πνευματικός τῆς Μονῆς καί στήν παλαιά σκήτη Εἰκόνα ὁ μοναχός Ἰωάννης Μπουλούκ.
—    Πάτερ Βασσιανέ, ἐγνωρίσατε τόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Χοζεβίτη;
—    Πῶς νά μήν τόν γνωρίζω, ἀφοῦ ἤμουν καί μαθητής του! Ἦταν ὀλίγα χρόνια μικρότερός μου, ἀλλά εἶχε διορισθῆ ἀπό τόν ἡγούμενο τῆς Μονῆς, ἐπίσκοπο Νικόδημο, διδάσκαλος στούς ἀδελφούς τῆς ρουμανικῆς καί γαλλικῆς γλώσσης. Τήν νύκτα, μετά τόν ὄρθρο, μέ καλοῦσε στό κελλί του καί μέ ἐμάθαινε νά γράφω λέξεις καί νά διαβάζω γαλλικά. Ἔχω ἀκόμη ὡς ἀνάμνησι ἕνα μολύβι καί ἕνα τετράδιο ἰδικό του, τό ὁποῖον εἶχε γράψει μέ τό χέρι του. Ἤταν μοναχός πρᾶος καί γαλήνιος στό πρόσωπο. Δέν ταραζόταν ἀπό τίποτε, δέν ώργιζόταν ποτέ μέ κανέναν, προσευχόταν πολύ καί εἶχε μεγάλη ἀγάπη γιά ὅλους.
—    Εἶσθε εὐχαριστημένος ἀπό τήν μοναχική σας ζωή ἐδῶ στήν Σκήτη;
—    Δόξα τῶ Θεῶ πάντων ἕνεκεν! Ἔκανα καί ἐγώ ὅσα ἠμποροῦσα, ὄχι ὅσα ἔπρεπε καί ὅσα ὑποσχέθηκα.
—    Τί πνευματικές συμβουλές δίνετε στά πνευματικά σας παιδιά;
—    Νά κρατοῦν τήν σιωπή καί τήν προσευχή, διότι μέ αὐτά τά δύο ὅπλα λυτρωνόμεθα ἀπό πολλούς πειρασμούς καί ἁμαρτίες.
—    Πρίν φύγουμε ἐζητήσαμε ἕνα λόγο γιά τήν σωτηρία μας. Αὐτός μᾶς ἐκοίταξε σιωπηλός καί στήν ἐπιμονή μας, εἶπε: «Ἡ σιωπή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρετή». Ἐφύγαμε μέ τήν σκήτη Εἰκόνα καί τήν μορφή τοῦ πατρός Βασσιανοῦ στήν καρδιά μας.

Αὐτή  ἦταν  ἡ πρώτη μου συνάντησις καί συντροφιά μέ τόν π. Ἰωαννίκιο, ὅταν ἦλθα στήν Ρουμανία γιά πρώτη φορά τό 1984. Κατόπιν μέ τόν ἱεροδιάκονο ἁγιογράφο π. Βαρθολομαῖο Φλώρια ἐπισκεφθήκαμε μαζί τά μοναστήρια τῆς Μπουκοβίνας.
Ἔμεινα 20 ἡμέρες στήν μονή Συχαστρία μαζί μέ τούς πατέρες καί τόν π. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος, ὅταν ὁ καιρός ἦταν καλός, μᾶς ἔπαιρνε καί μᾶς ἔβγαζε ἔξω στούς λόφους, ὅπου καθόμασταν καί τόν ἀκούγαμε νά μᾶς ὁμιλεῖ. Στήν γιορτή τῆς
ὁσίας Παρασκευῆς τοῦ Ἰασίου ἐπήγαμε μαζί μέ τόν ἡγούμενο καί ἄλλους πατέρες καί ὅλες τίς ἐντυπώσεις μου τίς ἔγραψα στό βιβλίο μου πού κυκλοφόρησε στά ἑλληνικά τό 1986 μέ τίτλο «Ὁδοιπορικό τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας».
Κατόπιν ὁ π. Ἰωαννίκιος  βρῆκε κάποιον φίλο του καί μέ τό δικό του αὐτοκίνητο ἐπισκεφθήκαμε πολλά μοναστήρια γύρω, στά 50, ὅσα εἶναι στήν περιοχή Πλοεστίου καί τῆς Ὀλτένιας.

Μέ τήν δική του πάντοτε συμπαράστασι καί βοήθεια ἔμεινα στό ἱερατικό οίκοτροφεῖο τοῦ Πατριαρχείου περίπου ἕνα μῆνα, ὅπου μοῦ παρεχόταν φαγητό δωρεάν καί παρακολουθοῦσα μαθήματα τῆς θεολογικῆς σχολῆς μέ σκοπό νά μάθω ἀκούοντας καλλίτερα τήν ρουμανική γλῶσσα.
Συνολικά ἔμεινα στήν Ρουμανία δύο μῆνες. Ἐπέστρεψα πολύ χαρούμενος καί ἀπό τότε χάρις στόν π. Ἰωαννίκιο ἀνοίχθηκε μία γέφυρα ἐπικοινωνίας μεταξύ Ἁγίου Ὄρους καί Ρουμανίας  καί μεταξύ Ρουμανίας καί Ἑλλάδος.
Ὁ π. Ἰωαννίκιος ἐπεσκέφθηκε κατόπιν 2-3 φορές τό Ἅγιον Ὄρος. Συγκέντρωσε στοιχεῖα καί ἔγραψε στά ρουμανικά Προσκυνηματικό ὁδηγό τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τούς συμπατριῶτες του τό ὁποῖον ὑπάρχει μέχρι σήμερον καί ἀναδημοσιεύεται.
Εὐχαριστῶ πολύ τόν Πανάγαθο Θεό καί τόν π. Ἰωαννίκιο διότι χάρις σ᾿ αὐτόν γνωρίσθηκαν καί ἀγαπήθηκαν δύο λαοί. Ἅγιοι τῆς Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας ἔγιναν γνωστοί καί διαβάσθηκαν ἀπό χιλιάδες ἕλληνες εὐσεβεῖς χριστιανούς. Ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα Ἕλληνες προσκυνητές ἔρχονται στήν Ρουμανία νά γνωρίσουν τά ὡραῖα καί καταπράσινα μοναστήρια της, τήν τέχνη της, τόν μοναχισμό της, τούς ἀσκητές της, τούς ἁγίους νεομάρτυρες, πού θυσιάσθηκαν τήν περίοδο τοῦ κομμουνισμοῦ γιά τήν πίστι στόν Ἀληθινό μας Θεό.
Μέ τήν προσεχῆ ἔκδοσι τοῦ βιβλίου μας  μέ τίτλο: «Προσκυνηματικός ὁδηγός στά μοναστήρια καί τίς Σκῆτες τῆς Ρουμανίας», θά ἠμποροῦν πλέον περισσότεροι Ἕλληνες ἔχοντας πρόσφατες πληροφορίες  γιά τήν ἱστορία πολλῶν μονῶν νά ἔρχωνται στήν Ρουμανία καί νά χαίρωνται ἀπό τήν πνευματική ζωή ἑνός ἄλλου ἁγίου ὀρθοδόξου λαοῦ, τοῦ ρουμανικοῦ.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ φλογεροῦ ἱεραποστόλου τῶν ἡμερῶν μας μακαριστοῦ π.
Ἰωαννικίου. Ἡ εὐχή του νά μᾶς συνοδεύει στήν ζωή μας καί νά προσεύχεται στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο γιοά ὅλους ἐμᾶς τούς φίλους καί ἀδελφούς του. Ἀμήν

Τελευταῖο

Ἑορτή  Γεννήσεως τῆς Παναγίας μας,
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. 2010

***

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας :  Ἀναμνήσεις ἀπό τον π.Ἰωαννίκιο Μπάλαν