Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ απαντά στον Μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο Ράντοβιτς

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 1ῃ Μαρτίου 2011

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 1. Πρόσφατες δηλώσεις καί καταχωρήσεις εἰς τό Διαδίκτυο διά τῶν ὁποίων προσδιορίζεται καί χαρακτηρίζεται κανονικῶς ὡς ἐκκλησιαστικόν ἀδίκημα εἰσπηδήσεως εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἀδελφήν Ἁγιοσαββαϊτικήν Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας ἡ ἀπαντητική μου ἐπιστολή πρός τόν Πανιερώτατον Ἐπίσκοπον Ράσκας, Πριζρένης Κοσσυφοπεδίου καί Μετοχίων κ.κ. Ἀρτέμιον εἰς ἀποσταλέντα ὑπ’ Αὐτοῦ ἔγγραφα ἀναφερόμενα εἰς τήν κανονικήν Του ἐμπλοκήν καί τήν κατάγνωσιν εἰς Αὐτόν καί ἐπιβολήν τῶν κανονικῶν ποινῶν τῆς ἐκπτώσεως καί τῆς καθαιρέσεως, ἀποκαλύπτει πασιδήλως ὅτι οἱ ἰσχυριζόμενοι τά ἀνωτέρω ἀγνοοῦν βασικάς ἐννοίας τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Ἀδιαιρέτου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διότι κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας ΛΕ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Β΄τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΙΓ΄ καί ΚΒ΄ τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου τό κανονικόν ἔγκλημα τῆς εἰσπηδήσεως προϋποθέτει σωματικήν παρουσίαν εἰς ἑτέραν Κανονικήν δικαιοδοσίαν καί ἐνέργεια ἱερατικῶν πράξεων (τελετουργικῶν, διοικητικῶν καί διδακτικῶν). 

Ἑπομένως ἡ διά τῆς ἐγγράφου ἀπαντήσεως ἔκφρασις γνώμης ἐντός τοῦ ἁγιωτάτου συνοδικοῦ συστήματος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς Ἀδιαιρέτου καί καταδικασάσης τόν «ἐθνοφυλετισμό», ὑπό οἱουδήποτε μέλους τοῦ Σώματος Αὐτῆς πολύ περισσότερον ὑπό Ἐπισκόπου Αὐτῆς, τυγχάνει κανονικῶς δόκιμος καί ἐπιτρεπτή ἐνέργεια καί μάλιστα παραδεδομένη ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων διά πολλῶν παραδειγμάτων τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. 

Εἰσπήδησις εἰς τά interna τῆς Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας θά ἐγένετο ἐάν εἰσερχόμην εἰς τό κανονικόν Αὐτῆς ἔδαφος καί προσεπάθουν νά ἱεροπρακτήσω καί νά κηρύξω καί νά τελέσω ἐκκλησιαστικές διοικητικές πράξεις δίχα συγκαταθέσεως, συναινέσεως καί κανονικῆς ἀδείας τῆς αὐτόθι ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς. 

Ὡσαύτως ἡ ἔκφρασις ἀπορίας καί πόνου διά τά οἰκουμενιστικά «ἀνοίγματα» τῆς ἕως ἐχθές μαχομένης ὀρθοδόξως καί ἁγιοπατερικῶς Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας καί συγκεκριμένως ἡ ἀμνήστευσις τῶν ἀμεταμελήτων παπιστῶν διά τά κατά τοῦ Σερβικοῦ Γένους δεινά ἐγκλήματα γενοκτονίας 800.000 Σέρβων νεομαρτύρων πρότριτα «ἁγιοποιησάντων» τόν πνευματικόν καί ἠθικόν αὐτουργόν τῶν εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων Ῥωμαιοκαθολικόν «Ἀρχιεπίσκοπον» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιον Στέπινατς καί οἱ συμπροσευχές μετά τῶν ἐκπροσώπων τῆς Παπικῆς παναιρέσεως, ὡς ἡ πρότριτα τήν 27/1/2011 εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Βελιγραδίου ὑπό τῶν πνευματικῶν ἐκγόνων τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἰουστίνου (Πόποβιτς), διά τῶν θεοειδῶν συγγραφῶν τοῦ ὁποίου ἐπλήγησαν θανασίμως οἱ τετραπάχυντοι δαίμονες τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Παπισμοῦ καί ἀντιχρίστου Διαφωτισμοῦ δέν ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς εἰσπήδηση ἀλλά δεδικαιολογημένη ἔκφραση ἀδελφικῆς διαμαρτυρίας διά τήν ἀλλοτρίωση καί ἔκπτωση ἐκ τῆς ἁγιοπατερικῆς καί ἁγιοπνευματικῆς ὀρθοδόξου πορείας.

2. Οἱ ἀδαεῖς ἐπικριταί μου, βαδίζοντες «ἰδιωνύμου» ἐμπνεύσεως ὁδόν καί ὄχι τήν ὑπό τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων προβλεπομένην ἐκκλησιαστικήν καί κανονικήν ὁδόν, παρεῖδον τήν οὐσίαν τῆς ἀπαντητικῆς μου ἐπιστολῆς, διότι δέν συνέφερε, καθώς καί τό κανονικό καί νομικό ὑπόβαθρο τῆς κατατεθείσης κριτικῆς μου σκέψεως ἐρειδόμενο εἰς τούς θείους καί ἱερούς κανόνας πού σαφῶς καί ρητῶς ἀναφέρονται ὡς καί τήν καταλυτικήν διά τήν ὅλην αὐτήν ἀλγεινήν ὑπόθεσιν Ἀπόφασιν 1410/2010 τοῦ Στ’ Ποινικοῦ Τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἀρείου Πάγου), τῆς ἀδεσμεύτου καί ἀδεκάστου Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης πού κονιορτοποίησε τά φληναφήματα τους καί κατέδειξε ὡς προσχηματική καί ψευδεπίγραφο τήν κατά τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκυ, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Ἐπισκοπῆς Ράσκας (καί κατ’ ἐπέκτασιν κατά τοῦ Πανιερωτάτου Ἐπισκόπου Ράσκας κ. Ἀρτεμίου), ποινικήν δίωξιν διά δῆθεν ὑπεξαίρεσιν καί νόσφισιν ἐκκλησιαστικῶν περιουσιακῶν στοιχείων καί ἐπιπροσθέτως τήν πρόσφατον ἀποφυλάκισιν ὑπό τῶν Σερβικῶν Ἀρχῶν ἐλλείψει στοιχείων τοῦ φερομένου ὡς συνεργοῦ τῶν ἀνωτέρω ἐργολάβου κατασκευῶν κ. Predrag Suboticki.

Εἰς τό σημεῖον αὐτό καί πρός καταισχύνην τῶν ἐπικριτῶν μου ἐπικαλοῦμαι τήν εὐπειθεστάτην ἐνέργειάν μου πρός τήν Ἁγιοσαββαΐτικήν Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας νά ἀποδεχθῶ τήν ἀναπόδεικτον προφορικήν δήλωσιν Αὐτῆς, διά τοῦ Πανιερωτάτου Ἐπισκόπου Μπάτσκας κ. Εἰρηναίου (Μπούλοβιτς) περί τῆς ἀκυρότητος τοῦ ἀποστελέντος μοι ὑπό τοῦ κυριάρχου αὐτοῦ Ἐπισκόπου Κανονικοῦ Ἀπολυτηρίου Γράμματος τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμ. κ. Συμεών Βιλόφσκι καί νά ἀποστείλω πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην κ. Εἰρηναῖον καί τήν περί Αὐτόν Ἱ. Σύνοδον τόν Ἀτομικόν αὐτοῦ Φάκελλον.   

3. Παρά τίς βαρύγδουπες ἀθεολόγητες καί ἀνεπέρειστες νομοκανονικῶς δηλώσεις τῶν ἀνωτέρω ἐπικριτῶν μου τά ἀδυσώπητα κανονικά ἐρωτήματα διά τάς κανονικῶς ἐκνόμους ἐνεργείας τῆς Ἁγιοσαββαΐτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας παραμένουν ἀναπάντητα καί εἰδικώτερον.

 Βάσει

α. ποίων κανονικῶν διαδικασιῶν,

β. ποίων κανονικῶν κατηγορητηρίων,

γ. ποίας προσάψεως παραγματικῶν περιστατικῶν,

δ. ποίων κανονικῶν ἀνακρίσεων,

ε. ποίας διερευνήσεως κατηγορητηρίων,

ς. ποίων κανονικῶν δικῶν

ζ. ποίων ἀπολογιῶν καί

η. ποίων ἐνδίκων μέσων ἐξεδόθησαν :

 i. Ἡ ἀπό 11/2/2010 Ἀπόφασις τῆς Σερβικῆς ΔΙΣ περί τῆς προσωρινῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου ἐκ τῆς Θεοσώστου δικαιοδοσίας Αὐτοῦ,

ii. Ἡ ἀπό 2/5/2010 Ἀπόφασις τῆς Σερβικῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς πρός τόν Ἐπίσκοπον Ἀρτέμιον τῆς ποινῆς τῆς ἐκπτώσεως ἐκ τῆς Κανονικῆς δικαιοδοσίας Αὐτοῦ,

iii. Ἡ ἀπό 18/9/2010 Ἀπόφασις τῆς Σερβικῆς ΔΙΣ περί ἐπιβολῆς πρός τόν Ἐπίσκοπον Ἀρτέμιον τῆς ποινῆς τῆς ἀορίστου ἀργίας ἀπό πάσης ἱεροπραξίας, καί

vi. Ἡ ἀπό 18/11/2010 Ἀπόφασις τῆς Σερβικῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς πρός τόν Ἐπίσκοπον Ἀρτέμιον τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης ὑπουργήματος.

Καί τέλος μία ταπεινή ἐπισήμανσις, ἀληθής φιλελληνισμός εἶναι ἡ μετ ἐπιμελείας καί ἀφοσιώσεως τήρησις τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων εἰς τήν θέσπισιν τῶν ὁποίων πρωτοστάτησαν οἰκουμενικοί Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

 Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ι.Μητρόπολη Πειραιώς