Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Μέρος Τέταρτο . Κεφάλαιο 1ον. 1) «Τά μάγια» 2) «Οι μάγοι χρησιμοποιούν και διάφορα ­αγιωτικά.»

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ 

Οι μαύρες δυνάμεις τον σκότους είναι αδύνατες.

Οι άνθρωποι τις κάνουν δυνατές μέ τήν απομάκρυνση τους από τόν Θεό,

γιατί έτσι δίνουν δικαιώματα στον διάβολο. 

«Τά μάγια»

- Επειδή πολλές φορές σας μίλησα γιά τον Παράδεισο, γιά τους Αγγέλους και γιά τούς Αγίους, γιά νά βοηθηθητε, τώρα θά σάς πώ και λίγα γιά τήν κόλαση και γιά τούς δαίμονες, ώστε νά γνωρίσετε μέ ποιους παλεύουμε, πάλι γιά νά βοηθηθητε.
Ήρθε στό Καλύβι ένας νεαρός μάγος από τό Θιβέτ και μου διηγήθηκε πολλά από τήν ζωή του. Αυτό τό παιδί, μόλις απογαλακτίστηκε, τό αφιέρωσε ό πατέρας του, σέ ηλικία τριών χρόνων, σέ μιά ομάδα τριάντα μάγων ανωτέρου βαθμού στό Θιβέτ, γιά νά τό μυήσουν στήν τέχνη τους.
Έφθασε στον ενδέκατο βαθμό μαγείας- ό δωδέκατος είναι ό ανώτερος. Δεκαέξι χρόνων έφυγε άπό τό Θιβέτ και πήγε στήν Σουηδία, γιά νά δη τον πατέρα του. Εκεί συνάντησε τυχαίως έναν ορθόδοξο Ιερέα, πολύ πιστό, και του ζήτησε νά συζητήσουν.
Ό νεαρός μάγος δέν ήξερε καθόλου τί θά πή Ιερεύς ορθόδοξος. Στήν αίθουσα λοιπόν πού κάθησαν νά συζητήσουν, άρχισε νά τού κάνη μερικές από τις μαγείες του, γιά νά δείξη τήν δύναμη του. Κάλεσε ένα αρχικό[1] δαιμόνιο, τον Μήνα, και του είπε: «Θέλω νερό».
Σηκώνεται ένα ποτήρι από τήν κουζίνα, πηγαίνει μόνο του στην βρύση, ανοίγει ή βρύση, γεμίζει, περνάει από τήν κλειστή τζαμαρία και έρχεται στήν αίθουσα. Τό πήρε εκείνος και ήπιε. Μετά παρουσίασε στον ιερέα, μέσα στήν αίθουσα, όλο τό σύμπαν, τόν ουρανό, τά αστέρια. Χρησιμοποίησε μαγείες τετάρτου βαθμού και θά προχωρούσε μέχρι τόν ενδέκατο βαθμό.
Ρώτησε τότε τόν ιερέα πώς τά έβλεπε όλα αυτά. «'Ήμουν έτοιμος, μού είπε, νά τόν σκοτώσω, άν μού έβριζε τόν σατανά». Ό ιερεύς όμως δεν τού είπε τίποτε. Τότε του λέει ό νεαρός: «Γιατί δεν μού κάνεις κι εσύ σημεία;». «Ό δικός μου Θεός είναι ταπεινός», απάντησε ό ιερεύς και έβγαλε έναν σταυρό και τού τόν έδωσε νά τόν κράτηση. «Κάνε πάλι σημεία», τού λέει.
Ό νεαρός κάλεσε τόν Μήνα, τό αρχικό δαιμόνιο, άλλα ό Μήνας έτρεμε, δεν τολμούσε νά πλησίαση. Καλεί τόν Σατάν και εκείνος τό ϊδιο· έβλεπε τόν σταυρό και δεν πλησίαζε. Του είπε μόνο νά σηκωθή νά φύγη γιά τό Θιβέτ.

Ό νεαρός τότε έβρισε τόν Σατάν: «Τώρα κατάλαβα, του είπε, ότι ή μεγάλη σου δύναμη είναι μιά μεγάλη αδυναμία». Στήν συνέχεια κατηχήθηκε κάπως από τόν καλό ίερέα, ό όποιος του μίλησε καί γιά τούς Αγίους Τόπους, γιά τό Άγιον Όρος κ.λπ. Έφυγε λοιπόν από τήν Σουηδία καί πήγε στά Ιεροσόλυμα, όπου εΐδε τό Άγιο Φώς. Από εκεί πήγε στήν Αμερική, γιά νά βρίση τούς σατανιστές πού γνώριζε, γιά νά αλλάξουν μυαλό - ό Θεός τόν έκανε τόν καλύτερο ιεροκήρυκα -, καί άπό 'κεϊ ήρθε στό Αγιον Όρος.
Ό Καλός Θεός σκανδαλωδώς τόν βοήθησε, επειδή από μικρός είχε αδικηθή. Κάνετε όμως προσευχή, γιατί τόν πολεμούν οί μάγοι μέ όλους τούς δαίμονες. Αφού έμενα πολεμούν, όταν έρχεται νά τόν βοηθήσω, πόσο μάλλον εκείνον.
Του διαβάζουν οί ιερείς εξορκισμούς καί ανοίγουν τά χέρια του καί τρέχουν αίμα. Τό καημένο τό παιδί πολύ τό ταλαιπωρούν οί δαίμονες, ενώ πρώτα, πού είχε φιλία μαζί τους, δεν τό πείραζαν, αλλά τό βοηθούσαν και τό εξυπηρετούσαν. Εύχεσθε.
Πρέπει όμως και τό ίδιο πολύ νά προσέξη, γιατί λέει τό Ευαγγέλιο ότι τό ακάθαρτο πνεύμα, όταν βγή από τόν άνθρωπο, ­πορεύεται καί παραλαμβάνει μεθ' εαυτού επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικεί εκεί, και γίνεται τά έσχατα τοΰ ανθρώπου εκείνου χείρονα των πρώτων[2].

 «Οι μάγοι χρησιμοποιούν και διάφορα ­αγιωτικά.»

- Γέροντα, τί είναι οί γητευτές;
-Μάγοι είναι. Χρησιμοποιούν τούς Ψαλμούς τού Δαβίδ, ονόματα Άγιων κ.λπ. και ανακατεύουν και επικλήσεις δαιμόνων. Ενώ δηλαδή εμείς διαβάζοντας τό Ψαλτήρι επικαλούμαστε την βοήθεια τού Θεού καί δεχόμαστε τήν θεία Χάρη, εκείνοι, μέ τόν τρόπο πού τό χρησιμοποιούν, βρίζουν τόν Θεό, αρνούνται τήν θεία Χάρη, καί έτσι τούς κάνουν μετά τά δαιμόνια τό χατίρι.
Μού έλεγαν γιά ένα παιδί ότι είχε πάει σέ έναν μάγο, γιά νά πετύχη κάτι. Εκείνος τού διάβασε κάτι από τό Ψαλτήρι καί τό παιδί πέτυχε αυτό πού ήθελε. Έπειτα όμως από λίγο καιρό άρχισε νά σβήνη, νά λειώνη τό φουκαριάρικο. Τί είχε κάνει ό μάγος;
Είχε πάρει κάτι ξηρούς καρπούς στά χέρια του καί άρχισε νά του διαβάζη τόν 50ο Ψαλμό. Όταν έφθασε στον στίχο ­θυσία τω Θεω[3], πετούσε τούς ξηρούς καρπούς, κάνοντας θυσία στους δαίμονες, γιά νά τού κάνουν τό χατίρι. Έτσι έβριζε τόν Θεό μέ τό Ψαλτήρι.
- Γέροντα, μερικοί πού ασχολούνται μέ μαγικά χρησιμοποιούν τόν σταυρό, εικόνες...
- Ναί, τό ξέρω, από 'δώ νά καταλάβης τί απάτη κρύβεται πίσω άπό όσα κάνουν! Έτσι ξεγελιούνται οί καημένοι οί άνθρωποι. Βλέπουν ότι χρησιμοποιούν κεριά, εικόνες κ.λπ. καί τούς εμπιστεύονται. Νά, μού είπε κάποιος ότι, στήν πόλη πού μένει, μιά Τουρκάλα έχει βάλει μιά εικόνα της Παναγίας πάνω σέ μιά πέτρα καί λέει: «Ή πέτρα πού βοηθάει τόν κόσμο»! Δέν λέει «ή Παναγία», αλλά «ή πέτρα».
Οί Χριστιανοί μπερδεύονται, γιατί βλέπουν τήν εικόνα της Παναγίας, καί μερικοί πού έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας τρέχουν εκεί, μέ τόν λογισμό ότι θά βοηθηθούν, καί μετά ό διάβολος τούς αλωνίζει. Γιατί, όταν ή Τουρκάλα λέει ότι ή πέτρα βοηθάει τόν κόσμο καί όχι ή Παναγία, από 'κει καί πέρα μπαίνει στήν μέση ό διάβολος, επειδή αυτό είναι περιφρόνηση στήν Παναγία.
Απομακρύνεται ή Χάρις τού θεού καί αρχίζει ό δαιμονισμός. Καί τρέχουν οί Χριστιανοί νά τούς κάνη καλά ή πέτρα - ή πέτρα καί τό τσιγκελάκι! -, καί τελικά σακατεύονται, γιατί από τόν διάβολο τί βοήθεια νά έχεις; Αν είχαν λίγο μυαλό, θά σκέφτονταν «Τουρκάλα, Μουσουλμάνα, τί δουλειά έχει μέ τήν εικόνα της Παναγίας;».
Ακόμη καί νά έλεγε ότι ή Παναγία βοηθάει, αφού είναι Μουσουλμάνα, τί σχέση έχει μέ τήν Παναγία; Πόσο μάλλον τώρα πού λέει ότι ή πέτρα τούς βοηθάει! Είπα σέ κάποιον νά ενημερώσουν τήν Μητρόπολη καί νά λάβουν μέτρα, γιά νά φυλαχθή ό κόσμος.
- Γέροντα, ό κόσμος μας ζητάει φυλαχτά.
- Καλύτερα νά δίνετε σταυρουδάκια, όταν σας ζητούν φυλαχτό. Μήν κάνετε φυλαχτά, γιατί καί οί μάγοι τώρα κάνουν φυλαχτά. Βάζουν άπ' έξω καμμιά είκονίτσα ή σταυρό, αλλά μέσα έχουν διάφορα μαγικά. Βλέπουν οί άνθρωποι τήν εικόνα ή τόν σταυρό καί μπερδεύονται.
Νά, πριν από μέρες μού έφεραν ένα φυλαχτό από έναν Τούρκο Ιμπραήμ, πού είχε καί σταυρό κεντημένο επάνω. Έχω μάθει καί γιά έναν αθεόφοβο ότι τυλίγει διάφορες εικονίτσες καί μέσα βάζει τρίχες, ξυλάκια, καρφίτσες, χάνδρες[4] κ.λπ. Όταν ή Εκκλησία τόν ήλεγξε, είπε: «είμαι μέντιουμ», γιατί είναι ελεύθερα τά μέντιουμ, καί έτσι κάνει ό,τι θέλει. Είπα σε κάποιον πού είχε πάθει ζημιά άπό αυτόν: «Νά πάς νά έξομολογηθής, γιατί δέχεσαι επιδράσεις δαιμονικές».
Πήγε, εξομολογήθηκε. Έρχεται μετά καί μού λέει: «Δεν ένιωσα καμμιά διαφορά». «Βρέ, μήπως έχεις τίποτε επάνω σου άπ' αυτόν τόν πλανεμένο;», τόν ρωτάω. «Ναί, λέει, έχω ένα μικρό κουτάκι σάν μικρό Ευαγγέλιο». Τό παίρνω, τό ανοίγω καί βρίσκω μέσα διάφορες εικονίτσες τυλιγμένες.
Ξετυλίγω-ξετυλίγω καί πιο μέσα είχε κάτι χάντρες, κάτι τρίχες, κάτι σάν ξύλα! Τό πήρα καί ελευθερώθηκε ό άνθρωπος. Βλέπεις τί τεχνίτης είναι ό διάβολος! Φορούν οί καημένοι άνθρωποι κάτι τέτοια φυλαχτά, δήθεν γιά νά βοηθηθούν, καί ταλαιπωρούνται.
Αυτά πρέπει νά τά κάψουν καί νά παραχώσουν τήν στάχτη ή νά τά πετάξουν στήν θάλασσα καί νά πάνε νά εξομολογηθούν. Έτσι μόνον ελευθερώνονται. Είχε έρθει στο Καλύβι ένας νεαρός πού είχε πολλά προβλήματα καί βασανιζόταν σωματικά καί ψυχικά πάνω άπό τέσσερα χρόνια.
Ζούσε αμαρτωλή ζωή καί τόν τελευταίο καιρό είχε κλεισθή στο σπίτι του· δεν ήθελε νά βλέπη άνθρωπο. Δυο φίλοι του, πού έρχονταν τακτικά στο Αγιον Όρος, τόν έπεισαν μετά από πολλές δυσκολίες νά τόν πάρουν μαζί τους στό Όρος, μέ σκοπό νά τόν φέρουν στό Καλύβι.
Στήν διαδρομή από τήν Ουρανούπολη μέχρι τήν Δάφνη, κάθε φορά πού τό καράβι έπιανε σέ σκάλα μοναστηριού, ό νεαρός σωριαζόταν κάτω. Οί φίλοι του μέ τούς πατέρες πού ήταν στο καράβι προσπαθούσαν νά τόν συνεφέ- ρουν λέγοντας τήν ευχή. Μέ πολλή δυσκολία έφθασαν στο Καλύβι. Ό καημένος μού άνοιξε τήν καρδιά του, μού μίλησε γιά τήν ζωή του. Είδα ότι βασανιζόταν άπό κάποια δαιμονική επήρεια.
Τού είπα νά πάη νά εξομολογηθή εκεί σέ έναν πνευματικό, νά κάνη ό,τι τού πή, καί θά γίνη καλά. Πράγματι πήγε καί εξομολογήθηκε. Όταν μπήκαν στο καράβι, γιά νά επιστρέψουν, είπε στους φίλους του ότι ό πνευματικός τοϋ είπε νά πετάξη στήν θάλασσα τό φυλαχτό πού τοϋ είχε δώσει κάποιος γνωστός του καί τό φορούσε επάνω του, αλλά τού ήταν αδύνατο νά τό κάνη.
Όσο κι αν οί φίλοι του τόν παρακαλούσαν νά σηκωθή νά τό πετάξη, εκείνος έμενε σάν άγαλμα. Δεν μπορούσε νά σηκωθή άπό τό κάθισμα. Τότε τόν έπιασαν καί μέ πολύ κόπο τόν έβγαλαν έξω στο κατάστρωμα.
Μέ τήν βοήθεια τους ό νεαρός κατάφερε νά βγάλη τό φυλαχτό καί νά τό αφήση νά πέση στήν θάλασσα, γιατί δέν είχε τήν δύναμη νά τό πετάξη. Αμέσως αισθάνθηκε νά ελευθερώνωνται τά χέρια του καί τό ταλαιπωρημένο σώμα του απέκτησε δύναμη.
Άρχισε από τήν χαρά του νά χοροπηδά στον διάδρομο γεμάτος ζωντάνια καί νά δοκιμάζη τήν δύναμη τών χεριών του στά σίδερα καί στά τοιχώματα τοϋ πλοίου.


1. Αρχικός: ανώτερος, ηγεμονικός. Ένας άπό ιούς αρχηγούς των δαιμόνων. Οί δαίμονες, κατά τούς Πατέρες, συγκροτούν στρατιές.
2. Ματθ. 12,45.
3. Ψαλμ. 50,19
4. Ό 61ος κανόνας της Στ' Οικουμενικής Συνόδου ορίζει νά αφορίζονται οί ­φυλακτήριοι¯, δηλαδή οί μάγοι πού κατασκευάζουν ­φυλακτήρια¯ (=φυλακτά), στά όποια βάζουν δαιμονικά σύμβολα ή διάφορα μακάβρια αντικείμενα (τρίχες, νύχια, κοκκαλάκι φιδιού ή νυχτερίδας κ.λπ.). Σ' αυτά έχουν μεταδώσει προηγουμένως μέ μαγικές πράξεις, πού γίνονται μέ επικλήσεις δαιμόνων, δαιμονική επήρεια.


Απόσπασμα από τις σελίδες 174-180 του βιβλίου:
            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ Γ΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ