«Ο Χριστός είναι περιττός», ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π Ιωάννου Φωτόπουλου «Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, ο αδικημένος Άγιος»

ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
τοῦ Πρωτ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
«ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ, Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ» (σελ. 227-230)
(ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»)

«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟΣ»
Οἱ “μυστικοί”, τό… μυστικό τῶν οἰκουμενιστῶν καί τό μυστικό τῆς ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων.

 

 

.     Συνεχίζοντας ὁ ἐπίσκοπος Ἱλαρίων [Ἀλφέγιεφ] γράφει ὅτι τό φῶς γιά τό ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ δέν εἶναι «τό φῶς τό ὁποῖο βλέπουν οἱ μυστικοί». Ἐδῶ προκύπτουν σοβαρά ζητήματα. Ποιοί εἶναι οἱ …«μυστικοί»; 

Ἔχουμε κάποια εἰδική κατηγορία ἁγίων ἤ γενικώτερα, χριστιανῶν πού ὀνομάζονται ἔτσι; Ἀσφαλῶς ὄχι! Ἁπλῶς ἡ δυτική θεολογική ἐπιστήμη ὀνομάζει ἔτσι τούς συγγραφεῖς πού ἀσχολοῦνται μέ τήν μυστική ἤ ἀποφατική θεολογία, δηλαδή ὅσους ὁμιλοῦν γιά τή δυνατότητα ἤ ἀδυναμία γνώσεως τοῦ Θεοῦ, γιά τό πῶς ἐννοεῖται αὐτή ἡ γνώση, γιά τήν ἐμπειρία τῆς κοινωνίας μέ τό Θεό καί γενικώτερα γιά ὑπερβατικές ἐμπειρίες κλπ.

Μέσα σ᾽ αὐτούς, κατά τή δυτική θεολογία περιλαμβάνονται ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Ν. Θεολόγος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Σιναΐτης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀλλά καί ὁ λατῖνος Ἰωάννης τοῦ Σταυροῦ καί ἡ Αἰκατερίνα τῆς Σιέννα, ὁ Meister Ekkart, ὁ Duns Scotus Erigena καί ἄλλοι συγγραφεῖς. 

Οἱ πιό τολμηροί καί… ἀνοιχτόμυαλοι περιλαμβάνουν καί τούς μυστικιστές μουσουλμάνους Σοῦφι καί ἄλλα πρόσωπα ἀπό διάφορες θρησκεῖες πού περιγράφουν ποικίλες «μυστικές ἐμπειρίες» τους.
.     Ὁ ἐπίσκοπος Ἱλαρίων περιορίζει τούς «μυστικούς» στό χριστιανικό περιβάλλον περιλαμβάνοντας στήν ἐνδεικτική του ἀπαρίθμηση τό νεστοριανό Ἰωάννη Dalyatha καί τούς «βυζαντινούς συγγραφεῖς» Συμεών τό Ν. Θεολόγο καί Γρηγόριο Παλαμᾶ. Ἀπό τήν ἄλλη ἀποδίδοντας στόν αἱρετικό μονοφυσίτη Φιλόξενο Ἱεραπόλεως τήν Δ´ Ἐπιστολή τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ, στήν ὁποία γίνεται λόγος περί τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτός, περιλαμβάνει στούς ἐπόπτες τοῦ ἀκτίστου φωτός καί ἕνα μονοφυσίτη!

Ἔτσι τό κριτήριο γιά τό ποιόν καί τήν ἐμπειρία τοῦ «φωτός» δέν εἶναι ἐκκλησιολογικό καί πατερικό, ἀλλά εἶναι ἡ ὑπαγωγή τῶν ποικίλων συγγραφέων, ἀνεξαρτήτως δόγματος, στήν κατηγορία τῶν «μυστικῶν», σύμφωνα μέ τή γνώμη τῶν εἰδι­κῶν. 

Ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ, κατά τόν Ἀλφέγιεφ, εἶναι ἀμφίβολο ἄν ἔβλεπε τό φῶς πού ἔβλεπαν οἱ «μυστικοί». Δέν ἀνήκει στήν κατηγορία τους, ἐνῷ ἀπό τήν ἄλλη στήν ὁμάδα αὐτή ἀνήκουν μεταξύ ἄλλων μή ἀναφερομένων ἕνας νεστοριανός, ἕνας μονοφυσίτης καί δύο Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας! Πάντοτε κατά τόν Ἀλφέγιεφ, αὐτοί ὅλοι, ὁ νεστοριανός ἐρημίτης, ὁ μονοφυσίτης «ἐπίσκοπος» καί οἱ δύο ἀναφερόμενοι Πατέρες ‚λέπανε κάποιο φῶς, τό ὁποῖο δέν τό ἔβλεπε ὁ ἅγιος Ἰσαάκ!  

Ἡ κατάλυση τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐμφανής σέ ὅσα γράφει ὁ ἐπίσκοπος Ἱλαρίων Ἀλφέγιεφ. Ἐξισώνοντας μάλιστα τήν ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου φωτός, τήν ἐμπειρία τῆς θεώσεως πού ἔχουν οἱ Ἅγιοι μέ τά φῶτα πού βλέπουνε οἱ διάφοροι «μυστικοί» συγγραφεῖς ἐξαφανίζει τήν σημασία τῆς πίστεως καί τῶν θείων μυστηρίων δηλαδή τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων ἐν τῇ ἁγίᾳ Kαθολικῇ, Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ. 

Ἄν καί χωρίς τήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ ὁ κάθε ἀβάπτιστος νά ἔχει ἐμπειρία θείου φωτός, τότε ἡ Ἐκκλησία δέν χρειάζεται, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι περιττός! 

Ἄν μάλιστα ἕνας Ἅγιος, ὅπως ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ, παρ᾽ ὅτι Ἅγιος καί θεωμένος δέν ἔχει αὐτή τήν ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου φωτός, τότε μ᾽ αὐτή τή λογική θά πρέπει ἴσως νά ἀναζητήσουμε ἄλλους …πνευματικούς χώρους καί ἄλλες μεθόδους πού προσφέρουν σίγουρα τή θέα κάποιου φωτός! Τί μᾶς λέγει ὅμως ὁ ἅγιος Ἰσαάκ;

Ἡνίκα ἐρευνήσῃς καλῶς τὸ ἔργον τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ, εὑρίσκεις ὅτι αὕτη ἐστὶν ἡ μετάνοια καὶ ἡ γνῶσις ἡ πνευματικὴ ἐνταῦθα. Αὕτη ἐστὶν ἣν εἴπομεν, ὅτι ὅνπερ ἐν τῷ βαπτίσματι ἐδεξάμεθα τὸν ἀρραβῶνα αὐ­­­τοῦ, διὰ τῆς μετανοίας πάντως δεχόμεθα τὸ χάρισμα αὐτοῦ. Kαὶ τὸ χάρισμα, ὅπερ εἴπομεν, ὅτι διὰ τῆς μετανοίας λαμ‚άνομεν αὐτό, αὕτη ἐστὶν ἡ γνῶσις ἡ πνευματική… Ἡ πνευματικὴ δὲ γνῶσίς ἐστιν ἡ αἴσθησις τῶν κρυπτῶν καὶ ὅταν αἰσθηθῇ τις τούτων τῶν ἀοράτων καὶ κατὰ πολὺ ὑπερβαλλόντων, ἐκ τούτων λαμβάνει ὄνομα τῆς πνευματικῆς γνώσεως…»
Ἅμα ἐρευνήσεις καλά σέ τί συνίσταται ἡ πνευματική ἐργασία τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ, βρίσκεις ὅτι αὐτή εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ γνώση ἡ πνευματική πού ἀποκτᾶται σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο. Γι᾽ αὐτή τήν πνευματική γνώση εἴπαμε ὅτι στό μέν βάπτισμα δεχθήκαμε τόν ἀρραβῶνα [δηλ. τήν ὑπόσχεση] της, διά δέ τῆς μετανοίας ὁπωσδήποτε δεχόμεθα τό χάρισμά της. Kαί τό χάρισμα πού εἴπαμε ὅτι τό λαμβάνουμε μέ τή μετάνοια εἶναι ἡ γνώση ἡ πνευματική… Αὐτή ἡ πνευματική γνώση εἶναι ἡ αἴσθηση τῶν κρυπτῶν [δηλ. τῶν ὑπερφυῶν μυστηρίων]. Kι ὅταν ἀποκτήσει κάποιος τήν αἴσθηση αὐτῶν τῶν ἀοράτων, τά ὁποῖα κατά πολύ ὑπερβαίνουν [τά ἀνθρώπινα πράγματα], ἀπό αὐτά λαμβάνει τό ὄνομα τῆς πνευματικῆς γνώσεως.

.     Τό χάρισμα τῆς πνευματικῆς γνώσεως, ἡ «αἴσθησις τῶν κρυπτῶν…τῶν ἀοράτων καί κατά πολύ ὑπερβαλλόντων» ἔχει ὡς ἀρραβῶνα τό ἅγιο βάπτισμα. Ἀκολουθεῖ ἡ μετάνοια καί ὅλη ἡ πνευματική ἐργασία. Χωρίς τό ἅγιο βάπτισμα καί τά ἔργα τῆς μετανοίας, κάθε ἄλλη ἀσκητική ἐργασία εἶναι ἀδύνατον νά ἀποφέρει τόν καρπό τῆς πνευματικῆς γνώσεως, τή θεωρία. 

Ἑπομένως κανένα χάρισμα, καμμιά ἐμπειρία, κανένα φῶς, πού βλέπουν οἱ ἀβάπτιστοι «μυστικοί» δέν συγκρίνεται μέ τά χαρίσματα, τίς θεῖες ἐμπειρίες καί τήν ἐμπειρία τοῦ ἀκτίστου φωτός πού ἔχουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι καί φυσικά κι ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος. Γιά τό λόγο αὐτό ἀποπτύουμε κάθε ψευδοεμπειρία φωτός, μέ τήν ὁποία πλανᾶ ὁ Σατανᾶς τούς ἀβαπτίστους νεστοριανούς καί λοιπούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί «ἔχομεν ἀκριβῶς» (ἔχε ἀκριβῶς, γράφει ὁ Ἀββᾶς μας), δηλαδή δεχόμεθα ὡς ἀληθεῖς καί ἀκριβεῖς ὁδοδεῖκτες στήν ἐν Χριστῷ ζωή μόνο τίς ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων.

.     Τό… μυστικό τῶν οἰκουμενιστῶν, πού αὐτοί ἀφήνουν νά διαρ­ρέει σιωπηλά πρός κάθε κατεύθυνση καί μέ κάθε τρόπο, εἶναι ἡ ἔλλειψη σημασίας τοῦ ὀρθοδόξου βαπτίσματος, γιά νά εἶναι κανείς τέλειος χριστιανός δηλαδή Ἅγιος.  

Τό μυστικό τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ καί ὅλων τῶν Ἁγίων πού προέρχεται ἀπό τήν ἐν Χριστῷ βιωτή τους καί διακηρύττεται μέ διαπρύσια φωνή πρός κάθε ἄνθρωπο εἶναι ὅτι τό ἅγιο βάπτισμα τῶν ὀρθοδόξων ἀποτελεῖ τή βάση, τόν ἀρραβῶνα γιά τήν κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου, τό φωτισμό καί τή θέωσή του.

πηγή αναδημοσίευσης Χριστιανική βιβλιογραφία