Ὁ Ἅγιος προφήτης Δανιὴλ. (Μέρος Α'). Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ὁ Ἅγιος προφήτης Δανιὴλ

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἀκούσατε ποτέ, παιδιά μου, γιά τόν προφήτη Δανιήλ καί τούς τρεῖς νέους, τόν Ἀνανία, τόν Ἀζαρία καί τόν Μισαήλ πού εὑρέθηκαν αἰχμάλωτοι στήν Βαβυλῶνα; Προήρχοντο ἀπό βασιλικό γένος τῆς Ἱερουσαλήμ, γενναῖα παλληκάρια, τά ὁποῖα μεγάλωσαν στό παλάτι κατά τόν καιρό τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωακείμ.
Μεταφέρθηκαν σάν αἰχμάλωτοι στήν Βαβυλῶνα καί, ἐπειδή ἦταν νεαροί, ὡραῖοι στήν ὄψι καί σοφοί, τούς ἔβαλαν στήν αὐλή τοῦ βασιλέως νά εἶναι ἀνώτεροι ἀπό ὅλο τό γένος τῶν Χαλδαίων.
Ἐνῶ ὁ Δανιήλ ἀξιώθηκε νά γίνη μεγάλος σύμβουλος τῶν βασιλέως Ναβουχοδονόσορος.
Αὐτός ὁ βασιλεύς ἦταν σάν ἕνα μαστίγιο τοῦ Θεοῦ γιά νά παιδεύη τούς ἀνθρώπους πού ζοῦσαν στήν ἐπικράτειά του, ἐπάνω στήν γῆ. Αὐτός τότε ἐξουσίαζε 127 ἔθνη καί ἦταν μεγάλος λάτρης τῶν εἰδώλων. Στήν τραπεζαρία τοῦ παλατίου του ὑπῆρχαν ὅλα τά κρέατα καί τά ἐκλεκτά ποτά, διότι αὐτός ἦταν τότε ὁ μεγαλύτερος βασιλεύς ἐπάνω στήν γῆ.
Ὅταν τού ἔφεραν αὐτούς τούς νέους στό παλάτι του, διέταξε ὁ βασιλεύς νά τούς δώσουν νά φάγουν ἀπό τό τραπέζι του. Αὐτοί ὅμως εἶπαν ὅτι δέν τρώγουν. Προτιμοῦν νά πεθάνουν, παρά νά φάγουν ἀπό τά κρέατα πού προσφέρθηκαν προηγουμένως θυσία στούς δαίμονες.
Τότε ὁ μεγάλος ὑπηρέτης τῆς τραπεζαρίας, τούς εἶπε:
Λοιπόν, ἐάν δέν μπορεῖτε νά φᾶτε ψωμί καί κρέας ἀπό τόν τραπέζι τοῦ βασιλέως, θά ἀδυνατίσετε καί ὁ βασιλεύς θά θεωρήση ἔνοχο ἐμένα καί θά δώση διαταγή νά κόψουν τό κεφάλι μου καί τό δικό σας.
Κι αὐτοί τοῦ εἶπαν:
-Ναί, στούς ἄλλους νέους ὁ βασιλεύς νά τούς δίνει κρέατα καί ποτά ἀπό τό τραπέζι τοῦ παλατίου του, ἀλλά ἐμεῖς θά τρώγουμε ἐπί δέκα ἡμέρες φροῦτα καί σπόρους. Μετά, ἄν θέλη, νά μᾶς βάλη ἀπέναντι ἀπ᾿ αὐτούς τούς νέους πού κρεοφαγοῦν, θά ἰδῆ ὅτι ἐμεῖς θά εἴμεθα πιό ὄμορφοι καί δέν θά εἴμεθα ἀδύνατοι διότι θά τρῶμε φροῦτα καί ξηρούς καρπούς.
Καί ὁ τραπεζάρης ἔκανε ὅ,τι τοῦ εἶπαν οἱ τρεῖς νέοι. Καί, ὅταν ἐστάθησαν ἀπέναντι τοῦ βασιλέως, πράγματι ἦταν πιό ὄμορφοι ἀπό ἄλλους νέους, ὅπως ἀκοῦμε καί στήν εὐχή τῶν Κολλύβων, πού διαβάζεται συχνά στήν ἐκκλησία: «Κύριε, Ἐσύ πού τούς τρεῖς νέους καί τόν Δανιήλ τούς ἐχόρτασες μέ τούς καρπούς τῶν ἀγαθῶν σου καί ἐφάνησαν ὡραιότεροι ἀπό τούς ἄλλους πού ἐτρέφοντο μέ πολλές ἄλλες ἀπολαύσεις...».
Ἀλλά γιατί ἦταν ὡραιότεροι; Διότι δέν ἐνισχύθηκαν μέ κρέας καί ποτά, ἀλλά μέ τήν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τήν προσευχή καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς τους. Καί ἔδωσε ὁ Θεός σ᾿ αὐτούς τούς τέσσαρεις νέους ὀξύνοια καί σοφία, ἐνῶ στόν Δανιήλ ἔδωσε τό χάρισμα τῆς ἐπεξηγήσεως τῶν ὀνείρων.
Καί εἶπε ὁ βασιλεύς νά μείνουν δίπλα του. Κι αὐτοί  ἔμειναν καί πολλά θαύματα ἔκαναν, ἀπό τά ὁποῖα νά σᾶς διηγηθῶ τώρα μερικά.
Στό 18ο ἔτος τῆς βασιλείας του ὁ Ναβουχοδονόσορ ἔφτιαξε ἕνα εἴδωλο τοῦ ἑαυτοῦ του ἀπό χρυσό, τό ὁποῖον εἶχε ὕψος 60 πήχεις, δηλ.29 μέτρα στήν πεδιάδα Δέϊρα στήν χώρα τῆς Βαβυλῶνος. Καί ἔστειλε ὁ βασιλεύς σέ ὅλα τά μέρη τῆς βασιλείας του ἀγγελιαφόρους νά εἰδοποιήσουν τόν λαό του νά ἔλθουν ὅλοι καί νά προσκυνήσουν τήν μορφή του. Καί ἐκεῖ συγκεντρώθηκαν ἡγεμόνες, σύμβουλοι, τύραννοι καί ὅλοι οἱ ἄρχοντες καί ὑπηρέτες τῶν θεῶν του γιά νά προσκυνήσουν τό δικό του εἴδωλο. Δίπλα στό πελώριο αὐτό εἴδωλο, ἔκτισαν καί ἕνα φοῦρνο, γιά νά πετάξουν ἐκεῖ, ὅποιον ἀρνηθῆ νά προσκυνήση τόν βασιλέα. Οἱ κήρυκες ἔκραζαν παντοῦ καί ἔλεγαν:
-Ἐσεῖς, λαοί, τήν ὥρα πού θά ἀκούσετε τήν φωνή τῆς σάλπιγγας, τῆς φλογέρας τοῦ λαούτου καί τοῦ τυμπάνου καί κάθε ἄλλης φωνῆς ἀπό ὄργανα νά πέσετε καί νά προσκυνήσετε τό χρυσό αὐτό εἴδωλο τοῦ βασιλέως. Καί ὅποιος δέν γονατίση νά προσκυνήση, τήν ἴδια ὥρα θά ρίχνεται στήν ἀναμμένη κάμινο.
Καί ὅταν ἄκουσαν οἱ ἄνθρωποι τίς φωνές τῶν μουσικῶν ὀργάνων, ἐπροσκύνησαν τήν χρυσή μορφή τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορος. Τότε ἐπλησίασαν μερικοί ἄνδρες Χαλδαῖοι τόν βασιλέα καί τοῦ κατήγγειλαν ὅτι μερικοί νέοι, οἱ Ἀνανίας, Ἀζαρίας καί Μισαήλ δέν προσκυνοῦν τό εἴδωλό του. Τότε ὁ βασιλεύς ἐκάλεσε τούς νέους καί τούς ἐρώτησε, ἐάν εἶναι ἀληθινά αὐτά πού ἔμαθε. Κι αὐτοί τοῦ εἶπαν:
-Ὁ Θεός μας, τόν Ὁποῖον ὑπηρετοῦμε, εἶναι στούς οὐρανούς. Αὐτός ἔχει τήν δύναμι νά μᾶς βγάλη ἀπό τό καμίνι τῆς φωτιᾶς καί νά μᾶς γλυτώση ἀπό τά βασιλικά σου χέρια. Ἰδού, γνωρίζεις, βασιλεῦ, ὅτι δέν θά ὑπηρετήσουμε τούς θεούς σου, οὔτε θά προσκυνήσουμε τό δικό σου εἴδωλο.
Τότε ὁ Ναβουχοδονόσορας ἀγρίεψε πολύ καί ξεκίνησε ἐναντίον αὐτῶν τῶν τριῶν νέων, λέγοντας στούς ὑπηρέτες του:
-Νά κάψετε τό καμίνι ἑπτά φορές περισσότερο, μέχρις ὅτου κοκκινίσει ὅλο.
Κατόπιν διέταξε μερικούς δυνατούς ἄνδρες του νά δέσουν τούς νέους καί νά τούς ρίξουν μέσα στό ἀναμμένο καμίνι. Καί, ὅταν τούς ἐπέταξαν μέσα, ἡ φλόγα τῆς φωτιᾶς πετάχθηκε ἔξω ἀπό τό καμίνι καί ἔκαψε αὐτούς πού τούς κατηγοροῦσαν στόν βασιλέα. Οἱ τρεῖς αὐτοί νέοι, δεμένοι ὅπως ἦταν, ἐρίχθηκαν στό μέσον τῆς καμίνου καί ἦταν γύρω τους φωτιά καί αὐτοί δοξολογοῦσαν καί ἀνυμνοῦσαν τόν Θεό τους.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

Ἀναβάσεις
11  Ὀκτωβρίου 2013

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα