Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης. Μέρος Β'

Ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης

Εἰκόνες πραότητος τοῦ ὀρθοδόξου Ρουμάνικου μοναχισμοῦ

Μέρος Β'

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε
 

Μετά τήν πρώτη του μοναχική μαθητεία στήν μονή Νεάμτς στά χρόνια 1933-1936, ὁ π. Ἰωάννης ἐπῆγε γιά προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους τῆς Παλαιστίνης, ὅπου καί θά παραμείνη μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του: Δέκα χρόνια στήν Λαύρα τοῦ ἁγίου Σάββα· στά χρόνια 1947-1953 διωρίσθηκε ἡγούμενος τῆς ρουμανικῆς Σκήτης, πού εἶναι πλησίον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καί, τέλος, τό ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς του τό ἐπέρασε στήν ἔρημο Ρουβᾶ, πού εἶναι στήν περιφέρεια τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου, στήν κοιλάδα τοῦ Ἰορδάνου, στήν σπηλιά τῶν Ἁγίων Ἰωακείμ καί Ἄννης, διερχόμενος μία ἡσυχαστική ζωή καί σκληρή ἄσκησι μέ προσευχή, νηστεία καί ταπεινούς στοχασμούς.
Τό ἔτος 1960, ὁ π. Ἰωάννης ἐπέρασε στήν αἰωνιότητα καί ἐτάφη στήν σπηλιά στήν ὁποία καί ἀσκήτευσε. Ἐπί 20 χρόνια ὁ π. Ἰωάννης ἀναπαυόταν ἐν εἰρήνῃ μέσα στήν σπηλιά τῆς ἐρήμου Ρουβᾶ. Ἐνίοτε περνοῦσε κἄπου-κἄπου καί κάποιος ρουμᾶνος προσκυνητής γιά νά προσκυνήση τόν τάφο του καί ν᾿ ἀνάψη ἕνα κερί.
Τό Φθινόπωρο τοῦ 1980 θαυμαστές ἀγγελίες μετεφέρθησαν παντοῦ ἀπό διαφόρους προσκυνητές τῶν Ἁγίων Τόπων· ὅτι δηλαδή ἀνοίχθηκε κατά τρόπο θαυμαστό ὁ τάφος του καί τό σῶμα του παραμένει  ἀκέραιο, χωρίς τήν παραμικρή φυσική φθορά ἐδῶ καί διάστημα 20 χρόνων καί ὅτι ἐξέρχεται ἀπό τόν τάφο του ὡραία εὐωδία.
Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1980, ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἀμφιλόχιος, ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου, στό ὁποῖον ἀνήκει ἡ σπηλιά, ὅπου ἀσκήτευσε ὁ π.Ἰωάννης, ἔκανε ἕνα ταξίδι στήν Ἑλλάδα, στήν Ἀθήνα, ὅπου πολλοί Χριστιανοί τόν «πυρπόλησαν» κυριολεκτικά μέ ἐρωτήσεις νά μάθουν γιά τόν π. Ἰωάννη.
 Οἱ αὐθεντικές μαρτυρίες τοῦ π. Ἀμφιλοχίου δημοσιεύθηκαν τότε στό θρησκευτικό περιοδικό «Ἡ Ἁγία Μαρίνα» τοῦ μηνός Μαΐου, στήν σειρά: Κυριακή τῶν Μυροφόρων 1981. Αὐτές οἱ δηλώσεις τοῦ Γέροντος Ἀμφιλοχίου ἦσαν πολύ ἐξαιρετικές, διότι προέρχονται ἀπό ἕνα αὐτόπτη μάρτυρα, ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε ἀπό πολύ κοντά τόν π. Ἰωάννη. Γι᾿ αὐτό παραδίδουμε στήν συνέχεια ὅλη αὐτή τήν διήγησι, ὅπως γράφθηκε στό  ἀνωτέρω περιοδικό.
-Πανοσιώτατε Πάτερ, τόν ἐρώτησαν πολλοί Χριστιανοί ἀπό τήν Ἀθήνα, ἀκούσαμε κάτι θαυμαστά γεγονότα γιά τόν π. Ἰωάννη, ἕνα ἀσκητή, πού ἔζησε στήν περιοχή σας· πέστε μας κάτι γι᾿ αὐτόν.
-Παιδιά μου, ὁ π. Ἰωάννης ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ πρίν ἀπό 20 χρόνια, τό ἔτος 1960, τίς ἡμέρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ. Προεγνώριζε τόν θάνατό του καί ἐσημείωσε τήν ἡμερομηνία στόν τοῖχο τῆς σπηλιᾶς του. Ἐγώ ὁ ἴδιος μέ τά χέρια μου τόν ἔθαψα, μαζί μέ ἄλλους ἐρημίτες, στήν ἔρημο τοῦ Ρουβᾶ, πού ἀπέχει τρία τέταρτα ἀπό τό μοναστήρι. Τόν εὑρῆκαν οἱ πατέρες πεθαμένον κάτω στήν ψάθα του. Μόνος του εἶχε προετοιμάσει τόν τάφο του.
Ἦλθαν  στό μοναστήρι καί μᾶς ἀνεκοίνωσαν τό γεγονός καί ἐμεῖς κατεβήκαμε ἐκεῖ στήν ἔρημο, ὅπου ἦτο ἡ σπηλιά, καί ἐτελέσαμε τήν ἀκολουθία τῆς κηδείας. Γιά νά μποῦμε στήν σπηλιά χρειάσθηκε νά ἀνεβοῦμε μέ μία σκάλα πού ἦταν κρεμαστή μέ σχοινιά στόν βράχο ὕψους 70 μέτρων. Ἐφθάσαμε στήν σπηλιά στίς 10 τό πρωΐ.
Μόλις ἀρχίσαμε τήν κηδεία, ξαφνικά ἐγέμισε ἡ σπηλιά ἀπό ἄγρια πουλιά τῆς ἐρήμου, πού ἦτο ἀδύνατον νά ἀριθμηθοῦν. Συνήθιζε νά τά καλῆ καθημερινά ὁ π. Ἰωάννης καί νά τά ταΐζη. Εἶχε βάλει ξερό παξιμάδι ἐκεῖ κοντά στόν βράχο καί ἤρχοντο νά φᾶνε.
-Ἦλθαν νά πάρουν τήν τροφή τους, εἶπα ἐγώ.
Ἀλλά τώρα τά εἶχε στείλει ὁ Θεός γιά νά συνοδεύσουν τόν ὅσιο στήν τελευταία του κατοικία. Μᾶς ἐνωχλοῦσαν στόν καιρό τῆς Ἀκολουθίας, πετοῦσαν πάνω ἀπό τά κεφάλια μας, μᾶς ἔσβηναν τά κεριά καί μᾶς ἔκλειναν μέ τό πέταγμά τους τά βιβλία. Κτυποῦσαν μέ τίς φτεροῦγες τους πάνω στό σῶμα τοῦ ὁσίου, ἐκάθηντο ἐπάνω του, στό κεφάλι του, στό στῆθος, στά πόδια του καί καθένα ἔκραζε μέ τήν δική του φωνή...
-Εἶναι πεινασμένα εἶπα ἐγώ στούς ἄλλους. Κυττᾶξτε, ἐάν εἶναι κάτι νά τούς δώσουμε νά φᾶνε.
Ἕνας ἀπό ἐμᾶς ἀνέβηκε στόν βράχο, ὅπου τούς ἔρριχνε τήν τροφή τους ὁ ὅσιος, καί εἶδε ὅτι ὑπῆρχαν καί παξιμάδι καί σταφύλια· ἀλλά αὐτά δέν ἤθελαν νά φᾶνε. Ἦλθαν νά ἰδοῦν τό εὐλογημένο γέροντά τους, τόν ὁποῖον ἔχασαν.
Μετά τό τέλος τῆς Ἀκολουθίας, τόν ἐβάλαμε στόν τάφο καί ἐπάνω του τοποθετήσαμε γιά σκέπασμα μία σανίδα. Μόλις τότε ἀνεχώρησαν καί τά πουλιά καί σκορπίσθηκαν. Κατόπιν ἐπῆρα χῶμα καί μέ λίγο νερό ἔκανα λάσπη καί ἔκλεισα τόν τάφο τοῦ ὁσίου, ὅπου καί παρέμεινε ἐκεῖ ὁ ὅσιος μέχρι τό 1980.

Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια

Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἁγίου Ὅρους Ἄθω

2002

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης