Πόσα και ποια είναι τα σημεία της αληθινής συγχωρήσεως των αμαρτιών από τον Θεό. Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Μέρος Β'

Πόσα και ποια είναι τα σημεία της αληθινής συγχωρήσεως των αμαρτιών από τον Θεό

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

 Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Το τέταρτο σημείο μας το αναφέρει ο άγιος Θεόδωρος ο Εδέσσης, ο οποίος στο ενδέκατο κεφάλαιο αναφέρει: «Όσα πράξαμε με εμπάθεια, οι μνήμες αυτών τυραννούν την ψυχή μας.
 Όταν όμως τα εμπαθή νοήματα εξαλειφθούν εντελώς από την ψυχή μας, ώστε ούτε να την προσβάλλουν, τότε φαίνεται το σημείο της συγχωρήσεως των προηγουμένων αμαρτημάτων» (Φιλοκαλλία).
Τα ίδια σχεδόν λέει και ο άγιος Μάξιμος, διότι αναφέρει: «Ψευδοπροφήτες είναι και οι λογισμοί, που παρουσιάζουν ως μικρά τα αμαρτήματα και που προλέγουν, ότι η συγχώρηση τους ήδη έχει γίνει, αυτοί οι λογισμοί, είναι λύκοι αρπακτικοί, που είναι ντυμένοι με το μανδύα του προβάτου, τους οποίους θα τους γνωρίσουμε από τους καρπούς τους.
Γιατί όσο καιρό ακόμη ο νούς μας ενοχλείται από τα πάθη, δείχνει ότι ακόμη δεν δεχθήκαμε την τέλεια συγχώρησι, δεν δείξαμε ακόμη καρπούς αξίους της μετάνοιας καρπός της μετανοίας είναι η απάθεια της ψυχής, και απάθεια είναι η εξάλειψης της αμαρτίας…».

Βλέπεις αδελφέ, πως αποκτάται η αληθινή μετάνοια; Βλέπεις με τι κόπους και μόχθους και αίματα κερδίζεται η αληθινή συγχώρησης των αμαρτιών; Πως λοιπόν εσύ λες, «ας αμαρτήσω και θα εξομολογηθώ και θα μετανοήσω», σαν να είναι κάποιο εύκολο πράγμα η αληθινή μετάνοια;

Για αυτό από εδώ και τώρα πρόσεχε, για την αγάπη του Θεού, και όταν σε παρακινήση ο διάβολος σε κάποια αμαρτία, αντί να διευκολύνης το γκρέμισμα σου λέγοντας «θα εξομολογηθώ, θα μετανοήσω», εσύ να τοποθετήσης στην ψυχή σου αυτό το ανίκητο κάστρο και να λες: «Ποιος γνωρίζει αν αξομολογηθώ καλά;
Ποιος γνωρίζει αν η αμαρτία αυτή που σκέπτομαι να κάνω είναι η τελευταία και την οποία ο Θεός δεν θα την ανεχθεί και δεν θα με συγχωρήσει, αλλά θα κόψη το σχοινί της υπομονής του και θα με αφήσει να πέσω στην απώλεια;
 Ποιος γνωρίζει αν ο Θεός μου δώση το χάρισμα της αληθινής μετάνοιας, το οποίο δεν έδωσε σε άλλους παρόμοιους με εμένα αμαρτωλούς, που φλογίζονται τώρα στον άδη;
 Ποιος γνωρίζει αν ίσως κι εγώ, που συνήθισα να μην φοβούμαι τον Θεό, δοθώ σιγά σιγά σε μια αποδοκιμασμένη ζωή και σε έσχατη απελπισία «Η καρδιά του συνετού ανθρώπου, θα σκεφτεί τη παροιμία» λέει ο Σειράχ».
Και σύ, αν είσαι φρόνιμος και σοφός στην καρδιά, μη διακινδυνεύσης τόσο φανερά τη σωτηρία σου, στηρίζοντας την ελπίδα σου σε μια άκαρπη εξομολόγησι και σε μια ψεύτικη μετάνοια, και ενώ μπορείς να κρεμάσεις τη σωτηρία σου σε ένα δυνατό  σχοινί, για να σωθείς, να θέλης να την κρεμάσεις σε μια σάπια κλωστή, που αφού κοπή θα σε βυθίσει σε ένα πέλαγος ατέλειωτου και άπειρου πυρός.
Το δυνατό σχοινί είναι η αποχή από την διάπραξη της αμαρτίας, ο αγώνας ξερίζωσης από την καρδιά σου τις κακές κλίσεις με ένα δυνατό πόνο και η απόκτησης της αληθινής μετάνοιας και συγχωρέσεως των αμαρτιών σου με την πράξι των αρετών και την εργασία των εντολών του Θεού.
Η μη αποχή από την αμαρτία από κάποιον, είναι η αμάσητη κατάποση της αμαρτίας, με το οποίο δείχνει, ότι ο άνθρωπος αυτός είναι εντελώς ανόητος, γιατί θεληματικά κάνει ένα κακό αμέτρητο ορίζοντας για τον εαυτό του εκείνο, που βρίσκεται μόνο στο χέρι του Θεού, δηλαδή με το να ορίση καιρό για μετάνοια και βοήθεια του Θεού για να μετανοήση αξίως, σαν να ήταν ο Θεός σχεδόν φίλος των αμαρτωλών και όχι ο πιο μεγάλος και πιο φοβερός εχθρός και πιο δυνατός από εκείνους που μπορούν να τους εκδικηθή, και σαν να μη ήταν εκείνος που μισεί θανάσιμα κάθε αμαρτία.

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

 «Λόγος περί μετανοίας».

σελ (57-61 )

 Εκδ. Συνοδίας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Άγιον  Όρος

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις