6 Ιουλίου Συναξαριστής

Σισώη Μεγάλου, Λουκίας Παρθενομ. Και οι συν αυτής μαρτυρήσαντες, Των Αγίων 24 Μαρτύρων, Αστείου Οσίου, Των Αγίων Φιλήμωνα, Άρχιππου & Ονήσιμου, Απολλωνίου, Μετακομιδή Λειψάνων Οσίου Ευδοκίμου, Εγκαίνια Ναού Ιερομάρτυρα Στεφάνου, Αλεξανδρίωνα, Επιμάχου, Σισινίου, Κυρίλλου Οσιομάρτυρα, Εύρεσις Λειψάνων Αγίας Ιουλιανής, Βασιλείου μάρτυρα , Σισώη Οσίου.


 Ὁ Ὅσιος Σισώης ὁ Μέγας


Ἔλαμψε μὲ τὴν πνευματική του σύνεση, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν φιλαδελφία καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του στὸ νὰ ἐπιστρέψει καὶ ἕναν μόνο ἁμαρτωλό.
Μεταξὺ τῶν ἀσκητῶν ἀναδείχτηκε ὀνομαστὸς καὶ μέγας, ἀθλητὴς τῆς πρώτης γραμμῆς, τύπος ἐγκράτειας, ἀλλὰ καὶ ψυχὴ ποὺ προσευχόταν γιὰ δικαίους καὶ ἀδίκους, πλούσιους καὶ φτωχούς, ἄρχοντες καὶ ἰδιῶτες, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς καὶ γενικὰ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Στὴν γῆ ἦταν, ἀλλὰ ἡ ζωή του ἦταν οὐράνια. Ὑψωμένος πάνω ἀπὸ τὴ σάρκα, ποὺ χαλιναγωγοῦσε τέλεια μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν θεία κοινωνία τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μνήμη του μένει ὑπόδειγμα σὲ ὅσους θέλουν τὴν ἀσκητικὴ ζωή, γιὰ νὰ εἶναι γνήσιοι καὶ πραγματικοὶ ἀσκητές, ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀντοχὴ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση καὶ τὴ λάμψη τῆς ἀρετῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα, τῶν κατ’ αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητὰ Σισώη Ὅσιε· ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς σῆς ἐξόδου, δηλοποιῶν τὴν σὴν δόξαν, καὶ καταλάμπων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν ἀσκήσει ἄγγελος ἐν γῇ ὡράσθης, καταυγάζων Ὅσιε, τὰς διανοίας τῶν πιστῶν, θεοσημείαις ἑκάστοτε· ὅθεν σε πάντες, Σισώη γεραίρομεν.

Μεγαλυνάριον.
Νέκρωσιν Σισώη ζωοποιόν, παθῶν τῇ ἐκδύσει, ἐνδυσάμενος ὁλικῶς, νεκροὺς ὡς ἐξ ὕπνου, τῷ ἱερῷ σου λόγῳ, ἐξήγειρας νεκρώσας, τὸν παναλάστορα.




Οἱ Ἅγιοι Λουκία ἡ Παρθενομάρτυς καὶ Ρῆξος Βικάριος οἱ Μάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν στὴν Κομπανία

Ἡ Ἁγία Λούκια, συνελήφθη ἀπὸ τὸν Ρῆξο Βικάριο, ποὺ τὴν ἀνάγκαζε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἡ Λούκια ὄχι μόνο δὲν πείστηκε, ἀλλὰ ὁδήγησε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ τὸν Ρῆξο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο, ἀξιώθηκε μεγάλων τιμῶν καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ ἕνα ἥσυχο σπίτι, ὅπου καταγινόταν μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία.
Παρακάλεσε δὲ τὸν Ρῆξο νὰ πάει στὴν Κομπανία τῆς Ἰταλίας καὶ νὰ μαρτυρήσει ἐκεῖ γιὰ τὸν Χριστό.
Ὁ δὲ Ρῆξος, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε γυναῖκα, παιδιά, πλοῦτο καὶ ὅλη τὴν κοσμικὴ δόξα, ἀναχώρησε μὲ τὴν Ἁγία.
Στὴν πόλη αὐτὴ συνελήφθησαν καὶ οἱ δυό. Μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα ὁμολόγησαν μὲ θάρρος τὸν Χριστὸ καὶ γι’ αὐτὸ ἀποκεφαλίστηκαν.
Μαζί τους ἀποκεφαλίστηκαν καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἅγιοι Μάρτυρες.





Οἱ Ἅγιοι 24 Μάρτυρες

Αὐτοὶ ἦταν μεταξὺ τῶν πολλῶν, ποὺ μαρτύρησαν δι’ ἀποκεφαλισμοῦ, μαζὶ μὲ τὴν Ἁγία Λούκια καὶ τὸν Ἅγιο Ρῆξο.
Τὰ ὀνόματά τους ἦταν τὰ ἑξῆς: Ἀνατολίας, Ἀντωνῖνος, Λυκίας, Νέας, Σερῖνος, Διόδωρος, Δίων, Ἀπολλώνιος, Ἄπαμος, Παππιανός, Κοττύιος, Ὄρωνος, Παπικός, Σάτυρος, Βίκτωρ καὶ ἄλλοι ἐννέα.





Ὁ Ὅσιος Ἀστεῖος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Δυρραχίου

Ὁ Ἱερομάρτυς Ἀστεῖος, ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ καὶ ἡγεμονίας τοῦ Ἀγρικόλαου.
Συνελήφθη ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τῆς πόλης τοῦ Δυρραχίου καὶ ἐπειδὴ δὲν θυσίασε στὰ εἴδωλα, ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα. Ἐκεῖνος πρόσταξε καὶ ἔδειραν χωρὶς ἔλεος τὸν Ἅγιο. Ὁ Μάρτυς ὅμως παρὰ τὰ μεγάλα βασανιστήρια, ἔμεινε σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος στὴν πίστη του.
Τότε οἱ δήμιοι μὲ ἐντολὴ τοῦ ἡγεμόνα τὸν γέμισαν μέλι καὶ τὸν κάρφωσαν σὲ ξύλινο σταυρό. Τὸ μαρτύριο πάνω στὸν σταυρὸ ἦταν πολὺ μεγάλο, μὲ δεδομένο ὅτι ἦταν καλοκαῖρι καὶ ἡ ζέστη μεγάλη.
Ἐκεῖ λοιπὸν ὁ Ἅγιος Ἀστεῖος ἐνοχλούμενος ἀπὸ τὶς σφῆκες, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Θεό.





Οἱ Ἅγιοι Φιλήμων, Ἄρχιππος καὶ Ὀνήσιμος οἱ Μάρτυρες

Τὰ ὀνόματά τους συμπίπτουν μὲ τὰ ὀνόματα ἄλλων προσώπων ποὺ συναντᾶμε στὴν Καινὴ Διαθήκη. Εἶχαν καὶ αὐτοὶ τὴν ἴδια θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τέλεια ἀφοσίωση πρὸς τὸ Εὐαγγέλιό Του.
Ὅταν, λοιπόν, διατάχθηκαν νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, καὶ οἱ τρεῖς, μὲ μιὰ φωνή, ἀπάντησαν μὲ τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Οὐδεὶς γὰρ ἠμῶν ἐαυτῶ ζῇ καὶ οὐδεὶς ἐαυτῶ ἀποθνῄσκει, ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῷ Κυρίῳ ἀποθνήσκομεν, ἐάν τε οὒν ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν».
Δηλαδή, κανεὶς ἀπὸ μᾶς ποὺ πιστεύουμε δὲ ζεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ κανεὶς δὲν πεθαίνει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Διότι καὶ ἂν ζοῦμε, ζοῦμε γιὰ νὰ δουλεύουμε στὸν Κύριο, καὶ ἂν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε ὑποτασσόμενοι στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἄν, λοιπόν, ζοῦμε καὶ ἂν πεθαίνουμε, εἴμαστε κτῆμα τοῦ Κυρίου.
Κάνοντας, λοιπόν, πράξη τὰ λόγια τους, πέθαναν καὶ οἱ τρεῖς μὲ μαρτυρικὸ θάνατο. Ὁ μὲν Φιλήμων μὲ σταύρωση, ὁ δὲ Ἄρχιππος ἀπὸ τραύματα, ποὺ ἔπαθε συρόμενος πίσω ἀπὸ ἕνα ἄγριο ἄλογο, μέσα σὲ πέτρες καὶ ἀγκάθια. Ὁ Ὀνήσιμος ἀποκεφαλίσθηκε μὲ ξίφος.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Φιλήμονος, περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται, ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστὲς καὶ τὴν 6η Ἰουνίου).





Ὁ Ἅγιος Ἀπολλώνιος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε ὡς ἕξης: ἀφοῦ τὸν ἔβαλαν μέσα σ’ ἕνα πλοῖο κατόπιν στ’ ἀνοιχτὰ τῆς θάλασσας, ἔβαλαν φωτιὰ στὸ πλοῖο μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βρεῖ τραγικὸ θάνατο καὶ ὁ Ἀπολλώνιος, ποὺ ἐπίτηδες τὸν εἶχαν βάλει μέσα σ' αὐτό.





Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων τοῦ Ὁσίου Εὐδοκίμου

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.




Ὁ Ἅγιος Ἀλεξανδρίων ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε ὡς ἕξης: ἀφοῦ τὸν ἔδεσαν σ’ ἕναν τροχό, κατόπιν τὸν ἄφησαν νὰ κυλήσει μὲ δύναμη σὲ μία μεγάλη κατηφοριὰ καὶ ἔτσι ὁ Ἀλεξανδρίων, ποὺ ἦταν δεμένος στὸν τροχὸ βρῆκε τραγικὸ θάνατο.





Ὁ Ἅγιος Ἐπίμαχος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.





Ὁ Ὅσιος Σισίνιος

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.





Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ὁ Ὁσιομάρτυρας ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη

Ὁ γενναῖος Ὁσιομάρτυρας τοῦ Χρίστου Κύριλλος, γεννήθηκε στὴν Θεσσαλονίκη, στὰ χρόνια του Σουλτάνου Σουλεϊμάν. Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν Πέϊος καὶ Παρασκευή.
Ὁ Κύριλλος, κατὰ κόσμον Κυριάκος, ὅταν ἦταν δέκα χρονῶν οἱ γονεῖς του πέθαναν καὶ ἔτσι ἔμεινε ὀρφανός. Ἀπὸ τὴν μάνα του εἶχε δυὸ θείους διαφορετικοὺς στὸ θρήσκευμα. Ὁ ἕνας, ὁ Ἰωάννης, ἦταν εὐσεβὴς χριστιανὸς καὶ ὁ ἄλλος εἶχε γίνει μουσουλμάνος. Ὁ δεύτερος κατάφερε καὶ πῆρε κοντά του τὸν Κυριάκο μὲ σκοπὸ νὰ τὸν ἐξισλαμίσει.
Ἀλλὰ ὁ Θεὸς εὐλόγησε καὶ ὁ Κυριάκος ᾖλθε σὲ ἐπαφὴ στὴν Θεσσαλονίκη μὲ κάποιους ἁγιορεῖτες πατέρες, ποὺ κατάφεραν νὰ τὸν πάρουν στὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἐκεῖ στὴ Μονὴ Χιλανδαρίου, ὁ Κυριάκος - 14 χρονῶν - ἔγινε μοναχὸς καὶ μετονομάστηκε σὲ Κύριλλος.
Ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν μικρὸς στὴν ἡλικία καὶ δὲν ἐπιτρεπόταν ἡ διαμονή του στὴ Μονή, τὸν πῆγαν νὰ διακονεῖ σὲ διάφορα μετόχιά της.
Ἐκεῖ ἔμεινε ὀκτὼ χρόνια καὶ κατόπιν πῆγε στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου συνάντησε τὸν εὐσεβῆ θεῖο του Ἰωάννη. Καὶ σὲ κάποια στιγμή, ἐνῷ συζητοῦσαν μὲ τὸν ἐξάδελφό του, γιὸ τοῦ θείου του Ἰωάννη, στὸ λιμάνι τῆς Θεσσαλονίκης, συναντήθηκαν μὲ τὸν μουσουλμάνο θεῖο του.
Τότε αὐτὸς τὸν συκοφάντησε στοὺς Τούρκους, ὅτι δῆθεν ὁ Κύριλλος ἦταν μωαμεθανὸς καὶ τώρα ἔγινε Χριστιανός. Ἀμέσως τότε ὁ Κύριλλος ὁδηγήθηκε στὸν δικαστή, ὅπου μὲ θάρρος μπροστά του ὁμολόγησε τὸν Χριστό.
Καὶ παρὰ τὶς κολακεῖες ἔμεινε ἀμετακίνητος στὴν πίστη του.
Τότε τὸν ὁδήγησαν στὸν Ἱππόδρομο, ὅπου τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ στὶς 6 Ἰουλίου 1566.
Ὁ Ἅγιος αὐτὸς δὲν ἀναφέρεται στοὺς Συναξαριστές.




Εὕρεσις Τιμίων Λειψάνων τῆς Ἁγίας Ἰουλιανῆς τῆς Παρθένου ἀναπαυομένης ἐν τὴ Λαύρα τοῦ ἐν Κιέβῳ Σπηλαίου (Ρωσίδα)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.




Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε στὴ Σκυθούπολη μαζὶ μὲ ἄλλους 69 χριστιανούς.




Ὁ Ὅσιος Σισώης (Ρῶσος, † 18ος αἰ.)

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου.


synaxarion.gr