Ο Θεός είναι μεγάλος! Ἱστορίες Γέροντος Κλεόπα. Μέρος Α΄

Ο Θεός είναι μεγάλος!

  Ζούσε κάποτε στην Κωνσταντινούπολη ένας αργυροχόος, που έφτιαχνε ρολόγια, βραχιόλια, δαχτυλίδια και διάφορα άλλα αντικείμενα για την Εκκλησία του Χριστού μας: δισκοπότηρα, εξώφυλλα για Ευαγγέλια, σκεύη για την Αγία Τράπεζα κ.λ.π.

Ο αργυροχόος, που ήταν πολύ πιστός άνθρωπος, συνήθιζε να λέει συνεχώς: «Ο Θεός είναι μεγάλος!». Η γυναίκα του μάλιστα τον ειρωνευόταν γι’ αυτό, αλλά εκείνος δεν στενοχωριόταν. Οτιδήποτε κι αν έλεγε, στο τέλος συμπλήρωνε: «Ο Θεός είναι μεγάλος!». Όταν κάποιος του έλεγε κάτι, εκείνος του απαντούσε: - «Ναι, χριστιανέ μου, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!».
 Όταν τον επαινούσαν, έλεγε: «Ο Θεός είναι μεγάλος!». Ακόμη και όταν τον χλεύαζαν, απαντούσε ήρεμα: «Δεν πειράζει, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!».
   Μεταχειριζόταν τόσο συχνά αυτή την έκφραση, ώστε όλοι να λένε: «έλα να πάμε στον αργυροχόο εκείνον που λέει συνεχώς πως ο Θεός είναι μεγάλος». Κι έτσι, πήγαιναν στο εργαστήριό του πολλοί άνθρωποι.

-    Αδελφέ, θέλω να μου κάνεις ένα δαχτυλίδι.
-    Να σου κάνω, αδελφέ, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
-    Μπορείς να μου γανώσεις ένα ποτήρι;

-    Μπορώ, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
-    Μπορείς να μου επενδύσεις αυτό το Ευαγγέλιο με ασήμι;
-    Ασφαλώς και μπορώ, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
-    Θα μου φτιάξεις ένα βραχόλι;
-    Ναι, αδελφέ, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!

   Άκουσε κάποτε και ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός ότι ήταν ένας αργυροχόος που έλεγε συνεχώς και σε όλους τον λόγο «ο Θεός είναι μεγάλος» και σκέφτηκε να τον πειράξει λίγο, για να διαπιστώσει εάν το έλεγε από πραγματική πίστη ή από απλή συνήθεια. Κι έτσι, αποφάσισε να μεταμφιεστεί.
Φόρεσε πολύ απλά ρούχα, για να μη φανερωθεί η βασιλική του ιδιότητα, και πήγε στον αργυροχόο κρατώντας ένα πανάκριβο δαχτυλίδι.
Το δαχτυλίδι αυτό είχε μία πολύτιμη πέτρα, την «πέτρα του οστρέλ», που είναι πολύ ακριβή και εξαιρετικά σπάνια, διότι προέρχεται από ένα πολύ μικρό οστρακοειδές που ζει στα βάθη των ωκεανών και έχει μόνο ένα μάτι στη μια του πλευρά.
   Επειδή λοιπόν είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί αυτό το μικρό όστρακο, εάν καταφέρουμε να βρούμε μια τέτοια πέτρα, μπορούμε μ΄αυτήν ν΄αγοράσουμε χιλίαδες παλάτια! Τόσο ακριβή και πολύτιμη είναι! Συνεπώς, μόνο ένας βασιλιάς θα μπορούσε να έχει μια τέτοια πέτρα, και μάλιστα τόσο μεγάλη.

 Ντύθηκε λοιπόν ο Λέων με απλοϊκά ρούχα και πήγε στον αργυροχόο:
-    Καλημέρα, μάστορα!
-    Καλημέρα, αδελφέ, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
-    Μπορείς να μου επισκευάσεις ένα δαχτυλίδι;
-    Μπορώ, κύριε, διότι ο Θεός είναι μεγάλος! Πού είναι το δαχτυλίδι;
-    Να, εδώ το έχω τυλιγμένο.
-    Βάλε το εκεί στο ράφι, κύριε, μαζί με τα άλλα δαχτυλίδια.
-    Εντάξει, θα το βάλω. Έχε όμως το νου σου, γιατί το δαχτυλίδι μου είναι πανάκριβο. Η πέτρα που έχει επάνω είναι πολύ σπάνια και πολύτιμη!
   ( Ο βασιλιάς όμως είχε αφαιρέσει προηγουμένως την πέτρα από το δαχτυλίδι).
-    Άφησέ το, κύριε, και μη φοβάσαι, διότι ο Θεός είναι μεγάλος! Βάλε το μαζί με τα άλλα μέσα σ’αυτό εδώ το κουτί!

   Ο αργυροχόος, εν τω μεταξύ, ήταν τόσο απασχολημένος, ώστε την ώρα που τα συνομιλούσε με τον πελάτη του δεν γύρισε να κοιτάξει ούτε εκείνον ούτε και το δαχτυλίδι του.
-    Πρόσεχε, σε παρακαλώ, να μη χαθεί! Είναι δυσεύρετη και πανάκριβη η πέτρα του, επανέλαβε ο βασιλιάς, χωρίς όμως να του πει τι είδους πέτρα ήταν.
-    Αδελφέ, η πέτρα του δε χάνεται, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
-    Πότε να έρθω; Πότε θα το έχεις έτοιμο;
-    Έλα μετά από οκτώ ημέρες. Έχω ακόμη πολλή δουλειά με ορισμένα ιερά σκεύη και επιπλέον πρέπει να καθαρίσω κι εκείνα τα δαχτυλίδια, γιατί έχουν μαζευτεί πολλά.
-    Μετά από οκτώ ημέρες θα είναι έτοιμο;
-    Θα είναι έτοιμο,κύριε, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
-    Εντάξει λοιπόν. Καλημέρα, μάστορα.
-    Καλή κι ευλογημένη, διότι ο Θεός είναι μεγάλος!
   Ο βασιλιάς, όμως, είχε αφαιρέσει –όπως είπαμε- την πέτρα από το δαχτυλίδι και την είχε πετάξει στη θάλασσα (η Κωνσταντινούπομη είναι παραθαλάσσια πόλη). «Εγώ θα τη χάσω την πέτρα μου!» σκέφτηκε. «Για να δούμε όμως αυτό που λέγει ο μάστορας, ότι ο Θεός είναι μεγάλος. Θα του τη βγάλει ο Θεός από τη θάλασσα ή όχι;».

Ἀπόσπασμα από τό βιβλίο   

Ἱστορίες Γέροντος Κλεόπα - Βιβλίο Α

Ἐκδόσεις Σταμούλη - Ἄθως - παιδικά

σελ. 17-24

Επιμέλεια κειμένουΑναβάσεις

Ευχαριστούμε τον πατέρα Δαμασκηνό Γρηγοριάτη και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα