Ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο. Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστὼφ

Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος! (Ἰω. 12.13) κράζει, πληγωμένη ἀπὸ θεῖο πόθο καὶ θεία ἀγάπη, κάθε ψυχὴ ποὺ ποθεῖ τὴν ἕνωσί της μὲ τὸν Νυμφίο Χριστό. Καὶ Τὸν καλεῖ ἀκατάπαυστα, στολίζοντας τὴ λαμπάδα της μὲ τὶς ἀρετές. Καμμιὰ προκοπὴ δὲν θὰ κάνη ἡ ψυχὴ ποὺ ἀγωνίζεται στὸ πνευματικὸ στάδιο, ἂν δὲν φλέγεται ἀπὸ ἀγάπη στὸν Κύριο Ἰησοῦ.
    Γιὰ νὰ μπορῆς νύχτα καὶ μέρα ν’ ἀκολουθῆς μὲ ζῆλο τὰ ἴχνη τοῦ Ἰησοῦ, γιὰ νὰ ἑνωθῆς μυστικὰ μαζί Του, πρέπει καὶ ἡ δική σου καρδιὰ νὰ εἶναι πληγωμένη ἀπὸ τὴ θεία ἀγάπη. Προσκολλήσου στὸν Κύριο μὲ πάθος, γιὰ ν’ ἀπελευθερωθῆς ἀπὸ τὰ πάθη, νὰ λυτρωθῆς ἀπὸ τὶς πτώσεις, νὰ βρῆς ἔλεος γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου, ὅπως βρῆκε καὶ ἡ ἁμαρτωλὴ ἐκείνη γυναίκα τοῦ Εὐαγγελίου: «ὅτι ἠγάπησε πολύ» (Λουκ. 7.47). Πρέπει ὅμως νὰ φλέγεσαι καὶ νὰ λιώνης ἀπὸ θεῖο πόθο καὶ νὰ προσθέτης κάθε μέρα ἀγάπη στὴν ἀγάπη, ζῆλο στὸν ζῆλο, φλόγα στὴ φλόγα.
    Τὰ ξύλα ποὺ προσθέτεις στὴ φωτιὰ αὐξάνουν τὴ φλόγα της. Ἔτσι καὶ ἡ συχνὴ προσευχὴ αὐξάνει τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης στὸν Θεὸ καὶ διεγείρει στὴν καρδιὰ τὸν θεῖο ἔρωτα. Καὶ ὅταν ἡ καρδιὰ φλογισθῆ, θερμαίνει καὶ φωτίζει ὅλο τὸν ἔσω ἄνθρωπο· τὸν διδάσκει τὰ μυστικὰ τῆς σοφίας καὶ τὰ ἄγνωστα μυστήρια τοῦ Θεοῦ· τὸν μετατρέπει σὲ πύρινο Σεραφείμ. Καὶ τότε, παρίσταται πλέον διαρκῶς ἐν πνεύματι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
    Ἀναζήτησε λοιπὸν τὸν Κύριο ἀκατάπαυστα καὶ ἐπίμονα. «Ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. 7.8). Ὅταν Τὸν βρῆς καὶ Τὸν ἐνθρονίσης στὴν καρδιά σου, θὰ πληρωθῆς ἀπ’ ὅλα τὰ ἀγαθά. «Οἱ ἐκζητῶντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ».

    Κάθε πλοῦτος τοῦ παρόντος κόσμου εἶναι μάταιος. Κάθε ἡδονὴ ἀνούσια. Κάθε δόξα, ψέμμα καὶ ἀπάτη. Ἕνα μόνο πρᾶγμα δὲν ἔχει οὔτε σκιὰ ματαιότητος ἢ ἀπάτης ἢ ψεύδους: ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἕνωσις τῆς νύμφης ψυχῆς μὲ τὸν Νυμφίο Χριστό. Μόνο αὐτὴ παραμένει στὸν αἰώνα. Ἂς εἶναι γιὰ σένα παντοτινὴ χαρὰ καὶ ἀδιάκοπο πανηγύρι ἡ θεία ἀγάπη Του καὶ ἡ παρουσία Του στὴ ζωή σου καὶ στὸ βασίλειο τῆς καρδιᾶς σου. Τίποτε καλύτερο καὶ τιμιώτερο καὶ ἐνδοξότερο ἀπ’ αὐτὸ δὲν θὰ βρῆς οὔτε στὴ γῆ οὔτε στὸν οὐρανό. Καμμιὰ γήϊνη ἀπόλαυσις καὶ κανένας ἀνθρώπινος ἔρωτας δὲν δίνουν στὴν ψυχὴ τόσο ἀπόλυτη καὶ ἀτελεύτητη παρηγορία, εὐφροσύνη καὶ χαρά, ὅσο ὁ ἔρωτας τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο.
    Ἀγάπησε, ἀγάπησε τὸν Κύριο!
    Καὶ μὴν ξεχνᾶς ποτέ:
    Ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης σου πρὸς Αὐτὸν εἶναι ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν Του.
    Ἀρχὴ τῆς ἀγάπης σου εἶναι ἡ τελωνικὴ ταπείνωσις.
    Πλήρωμα τῆς ἀγάπης σου εἶναι ἡ νίκη κατὰ τῶν δαιμονικῶν παθῶν καὶ ἡ κάθαρσις τῆς καρδιᾶς σου.
    Ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης σου εἶναι ἡ κατοίκησις στὴν καρδιά σου Ἐκείνου ποὺ εἶπε: «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. 5,8).
    Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.



Ἀπὸ τὸ βιβλίο :
«Πνευματικὸ Ἀλφάβητο»,  Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστὼφ.
Ἔκδοσις Εἰκοστὴ.
Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττική, 2004 .

 arnion.gr