Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 8ον «τό Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου» Μέρος Α΄. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 8ον «τό Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου»  Μέρος Α΄ (σελίδων 129-144)

____________________________

Ὀρθόδοξος: Ἐπιθυμεῖτε κ. Εὐαγγελικέ νά ὁμιλήσωμεν καί περί τοῦ μυστηρίου τοῦ εὐχελαίου;

Εὐαγγελικός: Εὐχαρίστως. Ὁρίσατέ μου ὅμως, σᾶς παρακαλῶ, προηγουμένως πῶς ἐννοεῖτε καί τό μυστήριον τοῦτο.

Ὀρθόδοξος: Τό εὐχέλαιον εἶναι μυστήριον θείας ἀρχῆς, ἐν ᾧ χριομένου τοῦ ἀσθενοῦς ἐλαίῳ ἐπέρχεται ἡ θεία χάρις θεραπεύονται τάς σωματικάς καί ψυχικάς αὐτοῦ νόσους.

Εὐαγγελικός: Ἑπομένως, ὄπως καί διά τά ἄλλα μυστήρια, ἔτσι καί διά τοῦτο θά πρέπῃ νά ἔχετε δύο πηγάς: Ἁγίαν Γραφήν καί Πατέρας τῶν τεσσάρων πρώτων αἰώνων καί δύο συστατικά, ὁρατόν σημεῖον καί ἀόρατον θείαν χάριν.

Ὀρθόδοξος: Βεβαιότατα. Ἄς λάβωμεν πρῶτον τήν πρώτην πηγήν, τήν Ἁγίαν Γραφήν. Ὁ Ἰάκωβος εἰς τήν ἐπιστολήν του 5, 14-15 γράφει τά ἑξῆς: «ἀσθενεῖαις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας καί προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτόν ἀλείψαντες αὐτόν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου΄ καί ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα καί ἐγερεῖ αὐτόν ὁ Κύριος΄ κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτῷ». 

Ὁ Ἀπόστολος δηλ. Ἰάκωβος μᾶς προτρέπει, ὄταν εἶναι τίς ἀσθενής νά προσκαλέσῃ τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας νά προσευχηθῶσιν οὗτοι διά τόν ἀσθενοῦντα καί νά ἀλείψωσι αὐτόν μέ ἔλαιον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου.   

Ἡ μετά πίστεως αὔτη προσευχή γενομένῃ θά θεραπεύσῃ τόν ἀσθενῆ ἐκ τοῦ κινδύνου καί θά ἐγείρῃ αὐτόν ὁ Κύριος ἐκ τῆς κλίνης του. Ἐάν δέ ἔχῃ διαπράξει ἁμαρτίας, θά τοῦ συγχωρηθῶσι.

Εὐαγγελικός: Ποῦ εὑρίσκετε ὁρατόν σημεῖον καί ποίαν θεωρεῖτε ὡς ἀόρατον θεῖαν χάριν εἰς τά λόγια αὐτά τοῦ ἀποστόλου;

Ὀρθόδοξος: Διπλοῦν εἶναι τό ὁρατόν σημεῖον, διπλοῦν τό ἀποτέλεσμα τῆς θείας χάριτος.  Ὁρατόν σημεῖον εἶναι τό ἄλειμμα τοῦ ἀσθενοῦς δι’ ἐλαίου καί ἡ εὐχή τῆς πίστεως, ἡ προσευχή δηλ. ἡ γενομένη ὑπέρ τοῦ ἀσθενοῦς. Ὀνομάζω δέ αὐτά ὁρατά σημεῖα διότι ὑποπίπτουσι ὑπό τήν αἴσθησιν μου.  Καί τό μέν ἄλειμμα δι’  ἐλαίου ὑποπίπτει ὑπό τήν ὅρασιν μου, ἡ δέ ὑπέρ αὐτοῦ προσευχή εἰς τήν ἀκοή μου.

Εὐαγγελικός: Ἄς λάβωμεν πρῶτον τό ὁρατόν σημεῖον, τό δι’ ἐλαίου ἄλειμμα τοῦ ἀσθενοῦς.  Αὐτό δι’ ὑμᾶς τούς Εὐαγγελικούς δέν εἶναι ὁρατόν σημεῖον ἀόρατου  χάριτος, ἀλλά μέσον φυσιολογικόν θεραπείας.  Καί ἐξηγοῦμαι.  

 Εἶναι γνωστόν, ὅτι μέ τό ἔλαιον κατά τήν ἀρχαιοτάτην ἐποχήν ἤλειφον καί σήμερον ἐν Ἑλλάδι ἀλείφουσι τό σῶμα τοῦ ἀσθενοῦς, διότι εἶναι ἀντιφλογιστικόν, ἀνακουφιστικόν καί μαλακτικόν μέσον, πλειστάκις δέ συνοδεύεται ὑπό θαυμασίων ἀποτελεσμάτων.

Ἐάν καί σήμερον τό ἔλαιον κατέχῃ ἐν τῇ θεραπευτικῇ σπουδαιοτάτην θέσιν, πόσῳ μᾶλλον εἰς τήν ἀρχαίαν ἐποχήν, ὅτε ἡ ἰατρική εὑρίσκετο εἰς τά σπάργανά της.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως κ. Εὐαγγελικέ πιστεύετε, ὄτι τό ἔλαιον, τό ὁποῖον συνιστᾷ  ὁ Ἰάκωβος, εἶναι φυσιολογικόν μέσον θεραπείας καί ὡς τοῦτον λαμβάνεται ὑπό τοῦ Ἰακώβου;

Εὐαγγελικός: Βεβαίως.

Ὀρθόδοξος: Πέντε λόγους ἔχω νά ἀπορίψω τήν γνώμην  σας ταύτην.  Καί πρῶτον: ἀφοῦ ἔχει φυσιολογικόν χαρακτῆρα ὡς ἀντιφλογιστικόν καί μαλακτικόν τό ἔλαιον, ὄπως λέγεις, διατί νά ὁρίζεται ὑπό τοῦ Ἰακώβου, ὄπως γίνεται τό ἄλειμμα τοῦτο ὑπό ὡρισμένων ἀνθρώπων τῶν πρεσβυτέρων τῆς ἐκκλησίας καί οὐχί ὑπό τῶν συγγενῶν τοῦ ἀσθενοῦς ὑπό παντός ἀνθρώπου; 

Δεύτερον: τό ἔλαιον ἐνταῦθα τοῦ Ἰακώβου παρουσιάζεται ὡς μέσον θεραπείας πάσης νόσου. Ποῖος ποτέ ἐσκέφθη ἐν τῇ ἀρχαιότητι καί περισσότερον σήμερον, ὄτι τό ἔλαιον ἀπό φυσιολογικῆς ἀπόψεως εἶναι πανάκεια, θεραπεύει δηλαδή ὅλας τάς νόσους; 

Τρίτον: Ἠγνόει ἡ ἀρχαιότης ὅτι τό ἔλαιον δέν θεραπεύει ὅλας τάς νόσους καί ἐχρησιμοποίει τοῦτο ὡς πανάκειαν, ὡς λέγεται. Ἠγνόει ὅμως τοῦτο καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον ὁμιλεῖ διά τοῦ Ἰακώβου θέτον τό ἔλαιον ὡς μέσον θεραπευτικόν πάσης νόσου; 

Τέταρτον: Τό κείμενον δέν λέγει, ὅτι ἡ θεραπεία θά γίνῃ φυσιολογικῶς μέ τό ἔλαιον ἀλλά μέ τήν εὐχήν τῆς πίστεως, «ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα» λέγει ῥητῶς ὁ Ἰάκωβος.   

Καί πέμπτον: ὁ Ἰάκωβος ὁμιλεῖ καί περί συγχωρήσεως ἁμαρτιῶν τοῦ ἀσθενοῦς «κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς ἀφεθήσεται αὐτῷ».  Εἶναι ποτέ δυνατόν τό ἔλαιον ὡς φυσιολογικόν μέσον θεραπείας νά ἔχῃ σχέσιν τινά μέ τήν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν μας; Ἑπομένως διά τούς πέντε αὐτούς λόγους θά πρέπει νά λάβωμεν τό ἔλαιον τοῦ Ἰακώβου ὄχι ὠς φυσιολογικόν μέσον θεραπείας ἀλλά κατ’ ἄλλον τινά τρόπον.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως.  Δέχομαι ὅτι τό ἔλαιον τοῦ Ἰακώβου δέν εἶναι μέσον θεραπευτικόν ἀλλά συμβολίζει, ἀντιπροσωπεύει τήν ἀνθρωπίνη ἰατρικήν.  Εἶναι σύμβολον θεραπείας καί ὄχι φυσιολογικόν μέσο ταύτης.

Ὀρθόδοξος: Σεῖς κ. Εὐαγγελικέ ὀνομάζετε τό ἔλαιον τοῦ Ἰακώβου σύμβολον θεραπείας. Ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ὀνομάζομεν αὐτό αἰσθητόν σημεῖον. Δύνασθε νά μοῦ εἴπητε τήν διαφορᾶν, ἡ ὁποία ὑπάρχει μεταξύ τοῦ συμβόλου, ὄπως τό χαρακτηρίζετε σεῖς τό ἔλαιον καί τοῦ αἰσθητοῦ σημείου, ὅπως τό χαρακτηρίζομεν ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι;

συνεχίζεται ....

____________________

Ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα