Η Ευθύνη της επιλογής μας. «5. Ἐκτίμησι τῆς καταστάσεως »- «α. Ἡ αὐτοδιάθεσι τῶν πληροφοριῶν: ἕνα χαμένο δικαίωμα »Μέρος Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Β΄ 

 5. «Ἐκτίμησι τῆς καταστάσεως »
«α. Ἡ αὐτοδιάθεσι τῶν πληροφοριῶν: ἕνα χαμένο δικαίωμα »Μέρος Γ΄  (σελ. 108- 123)

          

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

Τόσο στό δημόσιο ὄσο καί στόν ἰδιωτικό τομέα ὑπάρχουν καί λειτουργοῦν μηχανισμοί καί ἐλέγχου τῶν πολιτῶν μέ ἀποτέλεσμα νά πραγματοποιῆται κάθε μία ἀπό τίς ἀντριχιαστικές προφητεῖες πού κάνει ὀ George Orwell στό ἐφιαλτικό βιβλίο τοῦ ¨1984¨⁵⁹ (⁵⁹Βλ. Γέροντα, ἔ.ἀ., σ.60).

Ἴσως βέβαια καί αὐτές οἱ προφητεῖες θεωρηθοῦν πρό καιροῦ ἤδη ἐκπληρωμένες, ἀφοῦ ἡ σύγχρονη «Ἀστυνομία Σκέψης»ἔχει τή δυνατότητα ὄχι μόνο νά γνωρίσῃ τίς σκέψεις τῶν ἀνθρώπων⁶⁰ (⁶⁰ Βλ. ἀνωτ., σ. 79-83 καί κατωτ., σ. 166-167), ἀλλά ὁραματίζεται νά τούς προλάβῃ  σ’αὐτά πού...σκέπτονται νά σκεφθοῦν! Καί ἐδῶ ἰσχύει «πρίν ἀπό σᾶς, γιά σᾶς»!

Θύελλα ἀντιδράσεων προκάλεσε στήν Ὀμοσπονδιακή Δημοκρατία τῆς Γερμανίας ὁ ὁμοσπονδιακός νόμος γιά τήν ἀπογραφή τοῦ πληθυσμοῦ πού δημοσιεύθηκε στίς 26 Μαρτίου 1982 καί ὄρισε ὡς ἡμερομηνία τῆς ἀπογραφῆς τήν 27^η Ἀπριλίου 1983. Σωματεία καί πολιτικές ὀργανώσεις ἄρχισαν νά παρουσιάζουν τούς κινδύνους πού ἐγκυμονοῦσαν ἀπό τήν κρατική κατοχή προσωπικῶν πληροφοριῶν καί τήν ἀνταλλαγή τους μεταξύ τῶν κρατικῶν ἀρχῶν.

Οἱ πληροφορίες γιά τήν ἀπογραφή τοῦ πληθυσμοῦ καί τῶν ἐπαγγελμάτων ἀναφέρονται στό ὀνοματεπώνυμο, τήν ἀκριβή διεύθυνσι, τόν ἀριθμό τηλεφώνου, τό γένος, τήν ἡμερομηνία γεννήσεως, τήν οἰκογενειακή κατάστασι, τήν ἰθαγένεια καί τό θρησκευτικό δόγμα. Ἐπιπλέον σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 2 τοῦ νόμου ἔπρεπε νά δηλωθοῦν ἡ κυρία πηγή τοῦ εἰσοδήματος, ἡ διεύθυνσι καί τό εἶδος τῆς ἐργασίας, τό ἐπάγγελμα, καθώς καί λεπτομερεῖς πληροφορίες γιά τήν ἐκπαίδευσι, τή μόρφωσι καί τίς σπουδές. 

Τά στατιστικά ἐρωτήματα γιά τήν κατοικία ἀφοροῦσαν τήν διεύθυνσι, τόν τόπο τό ἔτος κατασκευῆς καί τόν κύριο τῆς οἰκοδομῆς, τό μέγεθος καί τό εἶδος τῆς κατοικίας, τόν ἀριθμό δωματίων, τόν τρόπο θερμάνσεως, τά στεγαστικά δάνεια, καθώς καί τό ὕψος τοῦ ἐνοικίου.  Τέλος, τό ἄρθρο 9 ἀφοροῦσε στίς δυνατότητες ἀξιοποιήσεως τῶν πληροφοριῶν καί τῆς ἀνταλλαγῆς τους μεταξύ τῶν κρατικῶν ἀρχῶν.

Ὁ διαμαρτυρόμενος λαός ἀπαιτοῦσε τή ματαίωσι ἤ τουλάχιστον τήν ἀναβολή τῆς ἀπογραφῆς.  Πράγματι, τό Γερμανικό Ὁμοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο  BVerfG ἐξέδωσε ἀπόφασι στίς 15 Δεκεμβρίου 1983, στήν  ὁποία ἔθετε γενικές ἀρχές γιά τήν προστασία τοῦ πολίτου ἀπό τήν ἐπεξεργασία προσωπικῶν πληροφοριῶν καί ἔκρινε ὡς ἀντισυνταγματικές ὁρισμένες ἀπό τίς διατάξεις τοῦ νομοθετήμτατος.  Ἡ ἀπογραφή τελικά ματαιώθηκε⁶¹ (⁶¹Βλ. Γέροντα, ἔ, ἀ., σ,44-45, ἰδίως σ. 64 κἑ. μέ ἐκτενεῖς ἀναφορές στήν νομολογία τοῦ γερμανικοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου. Ἐπίσης σχετικά βλ. S. Simitis,  ἐν  Simitis Damman, Geiger Mallmann, Walz, Kommentar zum Bundesdatenschutzgesetz, σ. 22 κἑ., 162 κἑ., τοῦ ἰδίου  Die informationell Selbstbestimmung – Grundbedingung einer verfassungskonformen Inforamationsordnug, , NJW 1984, 402΄ Ἀπ. Γέροντα, Ἠ ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία τῶν πληροφοριῶν καί ἡ προστασία τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων, ἑλλΔνη 1989, σ. 511΄ Β. Σκουρῆ, Ἀτομικά δικαιώματα καί ἀπογραφη τοῦ πληθυσμοῦ, Αρμ 1981, σ. 689 κἑ.)

Σήμερα, στό 2010, οἱ πολίτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἔχουν πλέον ἡσυχάσει καί ἀσχολοῦνται ἀμέριμνοι μέ κάθε εἴδους ἐξωτερικές ὑποθέσεις, μέ τά «περί αὐτούς», ἀφοῦ ἄλλοι... φιλοτιμοῦνται νά ἀσχολοῦνται μ’ αὐτούς!  Πόσο ἄλλαξαν οἱ καιροί! Σήμερα δέν γίνεται ἀπογραφή πληθυσμοῦ μέ τά συνεπακόλουθα συστατικά στοιχεῖα-πληροφορίες, ἀλλά δημουργοῦνται βάσεις δεδομένων DNA στά κράτη μέλη⁶² (⁶² Βλ. σχετικά κατωτ., σ. 143 κἑ.).  Καί οἱ Εὐρωπαῖοι καθεύδουν καί ρέχγουν, διότι ἔχουν .... ἐμπιστοσύνη στούς ἀντιπροσώπους τους! 

Τό δικαίωμα τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν πληροφιρῶν εἶναι δυνατόν νά περιορισθῇ μόνο γιά λόγους ὑπερτέρου γενικοῦ συμφέροντος⁶³ (⁶³ Πρβλ. ἄρθρο 19 παρ. 1 Συντάγματος), πού πρέπει νά προβλέπωνται στή σχετική ρύθμισι. Ἐπί πλέον, ἡ συλλογή καί ἡ ἐπεξεργασία τῶν πληροφοριῶν πρέπει νά προβλέπεται ρητῶς στή νομοθετική ρύθμισι, στήν ὁποία νά προσδιορίζεται μέ κάθε σαφήνεια καί ὁ σκοπός χρήσεως τους⁶⁴ (⁶⁴ BverGe 65,1/42 κἑ.)

Συνεπῶς ὁ νομοθέτης ὀφείλει νά θέσῃ φραγμούς σ΄την ἀπόλυτη ἀνταλλαγή τῶν πληροφοριῶν, ὥστε νά ἀποτραπῇ ἡ χρῆσι τους γιά σκοπούς ἄλλους ἀπό ἐκείνους, γιά τούς ὁποίους ἔχουν συλλεγῇ ⁶⁵ (⁶⁵ Grissm Das Recgt auf informationelle Selbtbestimmung mit Blick auf die Volkszahlung 1987, das neue Bundessttatistikgesetz und die Amtshife, ἐν AoR 2 (1988), σ. 169 κἑ.)

Ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται ἡ ἀξία τοῦ δικαίου τῆς πληροφορικῆς ἤ τοῦ δικαίου τῶν πληροφοριῶν, στό ὁποῖο ἐντάσσοτναι ὅλοι οἱ κανόνες πού ἔχουν σημεῖο ἀναφορᾶς τίς πληροφορίες. Τό δίκαιο τῆς πληροφορικῆς εἶναι ἕνας νέος, σχετικά, κλάδος τῆς νομικῆς ἐπιστήμης, ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς ἀντικείμενο τήν ἀντιμετώπισι τῶν προβλημάτων πού προκύπτουν ἀπό τή χρῆσι τῶν νέων τεχνολογιῶν τῆς πληροφορικῆς καί τῶν ἐπικοινωνιῶν καί, πιό συγκεκριμένα, τή θέσπισι ρυθμίσεων σχετικά μέ τίς τεχνολογίες αὐτές.   

Τό δίκαιο αὐτό ἀναφέρται στίς σχέσεις μεταξύ ὑποκειμένων δικαίου (φυσικά ἤ νομικά πρόσωπα δημοσίου ἤ ἰδιώτικοῦ δικαίου) πού προκύπτουν ἀπό τήν συλλογή, καταχώρησι, ἐπεξεργασία καί ἀξιοποίησι τῶν πληροφοριῶν μέ τή χρῆσι συστημάτων πληφορικῆς⁶⁶ (⁶⁶ Βλ. Γέροντας ἔ.ἀ., σ. 40. Ἐπίσης Ἰω. Ἰγγλεζάκη, Εἰσαγωγή στό δίκαιο τῆς πληροφορικῆς 2006, σ.1. Σήμερα παρατηρεῖται ἡ τάσι κατατμήσεως τοῦ γνωστοῦ ἀντικειμένου τοῦ δικαίου τῆς πληροφορικῆς σέ εἰδικώτερα ἀντικείμενα, ὅπως λ.χ. «δίκαιο τοῦ Διαδικτύου», «δίκαιο τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ἐμπορίου», «δίκαιο λογισμικοῦ», «δίκαιο ἠλεκτρονικῆς ἐκγληματικότητος» κλ.π. Βλ.W. Kilian, B. Heussen, Einfuhrung  ἐν Computerrechts Handbuch, Munchen 1993, σ.133) 

Ἡ ἀνάγκη προστασίας τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος ἀπέναντι στό πανίσχυρο «ἠλεκτρονικό» ἐξοπλισμένο κράτος καί τῶν διαφόρων φορέων τῆς κρατικῆς ἐξουσίας ὁδήγησε ὕστερα ἀπό ἔντονες ἀντιδράσεις στή θέσπισι –σέ ἐνθνικό καί διεθνές ἐπίπεδο- κειμένων, μέ τά ὁποῖα τέθηκαν γενικές ἀρχές καί θεσπίσθηκαν διατάξεις γιά τή ρύθμιση τῶν θεμάτων πού προκύπτουν ἀπό τήν πληροφορική ἐξέλιξι.

·        Ἡ ἀπόφασι 2450/ 19-12-1968 τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἠνωμένων Ἐθνῶν, ἡ ὁποία ἀσχολεῖται μέ τά προβλήματα πού ἀνακύπτουν σχετικά μέ τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ἀπό τήν ἀνάπτυξι τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας καί εἰδικώτερα ἀπό τή χρῆσι τῶν ἠλεκτρονικῶν μέσων καί μέ τά ὅρια πού πρέπει νά τεθοῦν στή χρῆσι τους μέσα σέ μία δημοκρατική κοινωνία.

·        Ὁ νόμος τοῦ γερμανικοῦ κρατιδίου τῆς Ἔσσης, μέ τό ὁποῖο ἀντιμετωπίσθηκε γιά πρώτη φορά τό 1970 τό ζήτημα τῆς προστασίας τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία τῶν πληροφοριῶν.

·        Ὁ νόμος   SES 1973-289/1973 γιά τήν informatique στήν Σουηδία.

·        Ὁ  Privacy Act   στίς ΗΠΑ, πού ψηφίσθηκε τό 1974.

·        Ὁ ὁμοσπονδιακός νόμος τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Γερμανίας «περί προστασίας ἐναντίον τῆς καταχρήσεως τῶν προσωπικῶν πληροφοριῶν κατά τήν ἐπεξεργασία αὐτῶν» τό 1977.

·        Ἄλλα ἐθνικά νομοθετήματα ὄπως τῆς Αὐτστρίας, Γαλλίας, Δανίας, Νορβηγίας τό 1978, τῆς Ἰσλανδίας τό 1981 καί τῆς Μεγάλης Βρετανίας τό 1984⁶⁷ (Βλ. Dammann, Mallamann, Simitis, Die Gesetzgebung Datenschutz, eine internationale Dokumentation, 1977. Ἐπίσης βλ. ἀ. Μαρίνου, ἔ,ἀ.,σ. 75κἑ)  

      Ἡ θέσπισι νομοθετημάτων στόν τομέα αὐτό συνεχίσθηκε καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς δεκαετίας τοῦ 1980, μέ τήν εἰσαγωγή νομοθεσιῶν «δεύτερης γενεᾶς» καί στίς χῶρες ὅπως Ἰραλανδία, Ὁλλανδία, Βέλγιο, Ἰσπανία καί Πορτογαλία, ἀλλά καί τήν ἀναθεώρησι παλαιοτέρων νομοθεσιῶν. 

      Ἀκολούθως, ἡ ψήφισι τῆς κοινοτικῆς ὁδηγίας 95/46/ΕΚ⁶⁸ (⁶⁸ Ἡ κοινοτική ὁδηγία 95/46 ἐπιδιώκει τήν προσέγγισι τῶν ἐθνικῶν νομοθεσιῶν, ὥστε, χάρι στήν ἰσοδύναμη προστασία πού θά προκύψῃ, τά κράτη μέλλη νά μήν εἶναι σέ θέσι νά παρεμποδίζουν τήν ἐλεύθερη κυκλοφορία τῶν δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος γιά λόγους προστασίας τῶν δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν. 

      Ἡ ὁδηγία διαλαμβάνει λεπτομερεῖς ρυθμίσεις γιά τό εἶδος καί τήν ποιότητα τῆς ἐπεξεργασίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων καί τά σχετικά μέ τή διαβίβασι τῶν δεδομένων πρός τρίτες χῶρες (βλ. Σαχπεκίδου, Πληροφορική καί Κοινοτικό δίκαιο, Αρμ 2007, σ. 1041κἑ.) εἶχε ὡς συνέπεια νά ἀκολουθήσῃ μία τρίτη γενεά νομοθετημάτων κατά τή διάρκεια τοῦ 1980 καί μετέπειτα⁶⁹ (⁶⁹ Βλ. Μ. Αὐγουστιανάκη, Προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἐπεξεργασία προσωπικῶν δεδομένων, ΔτΑ11/20001, σ.673 κἑ. (681κἑ)΄ Δ. Κατραμάδου, Προστασία τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἐπεξεργασία προσωπικῶν δεδομένων (Ν.2472/1997), ΔτΑ 1999, σ. 578 κἑ. ΄ Β. Ἀραβαντινοῦ, Ἠ προστασία τῶν  στοιχείων προσωπικοῦ χαρακτήρα ἀπό τήν ἀθέμιτη ἐπεξεργασία τους μέ ἠλεκτρονικό ὑπολογιστή 1997, σ. 19).

·        Σέ εὐρωαπαϊκό -ὑπερθετικό ἐπίπεδο κινήθηκε κατ’ ἀρχάς ὁ Ὀργανισμός Οἰκονομικῆς Συνεργασίας καί Ἀναπτύξεως ἐκδίδοντας τίς πρῶτες  συστάσεις τό ἔτος 1980.

·        Τό πρῶτο δεσμευτικό διεθνές κείμενο προέρχεται ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης καί εἶναι ἡ Εὑρωπαϊκή Σύμβασι τῆς 28-1-1981 «γιά τήν προστασία τῶν ἀτόμων ἀπό τήν αὐτόματη ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν πληροφοριῶν»⁷⁰ (⁷⁰ Βλ. Ἀντ. Μανιτάκη, Τό Σύνταγμα καί τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, 2000, σ.623-638 Γέροντα, Ἡ προστασία τοῦ πολίτη ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία προσωπικῶν δεδομέων, σ. 101, σημ. 194. Πρβλ. ἀνωτ., σ. 107, σημ. 41)   

     Ὑπογράφηκε στό Στρασβοῦργο καί ἐπικυρώθηκε ἀπό τή χώρα μας μετά ἀπό διαδοχικές ἀναβολές -ὡς μή ὤφειλε! –μέ τό ν.2068/1992⁷¹  (⁷¹ ΦΕΚ Α΄118/9-7-1992. Σχετικά βλ. Γέροντα, ἔ. ἀ., σ.110)  

      Ἡ Σύμβασι ἔχει ἐπί πλέον συμπληρωθῆ ἀπό τό Πρόσθετο Πρωτόκολλο τοῦ 2001, πού ἀναφέρεται στή διασυνοριακή ροή δεδομένων καί στή δημιουργία ἐποτπικῶν ἀρχῶν⁷²  (⁷² Σήμερα οἱ δραστηριότητες τῶν Κοινωντήτων σέ θέματα σχετικά μέ τήν Πληροφορική καταλαμβάνουν μιά τεράστια κλίμακα καί ἐπεκτείνονται σέ ποικιλία θεμάτων καί σέ κάθε εἴδους πράξεις, ἀπό τίς πλέον δεσμευτικές, κανονισμός, ὁδηγίες, ἀποφάσεις (βλ. σημ. 94 καί 175) μέχρι Πράσινα Βιβλία καί Ἀνακοινώσεις τῆς Ἐπιτροπῆς, πράξεις δηλαδή μή δεσμευτικές.                                                                  

      Ὁ χῶρος ὅμως πού το κανονικό δίκαιο ἔθεσε τή σφραγῖδα του στίς ἐθνικές ἔννομες τάξεις, εἶναι ἡ προστασία τῶν προσωπικῶν δεδομένων, ἡ ὀποία διέπεται ἀπό τήν ὁδηγία 95/46 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου καί τοῦ Συμβουλίου γιά τήν προστασία τῶν φυσικῶν προσώπων ἀπό τήν ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν δεδομένων καί τήν ἐλεύθερη κυκλοφορία τῶν δεδομένων αὐτῶν (ΕΕ L 281/23.11.1995, σ. 31). 

 

      Στήν Ἐλλάδα ν.2472/1997 ἀποτελεῖ τήν πράξι μεταφορᾶς τῆς ὁδηγίας στό ἐθνικό δίκαιο (βλ. κατωτ., σ. 193 κἑ).                

      Ἡ ἀνάγκη προστασίας τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἐπεξεργασία προσωπικῶν δεδεμένων ἐνσωματώθηκε λίγο ἀργότερα, χάρι στή συνθήκη τοῦ ἀμστερνταμ (1997), (βλ.κατωτ. σ.174-175) καί σέ διάταξι τοῦ πρωτογενοῦς κοινοτικοῦ δικαίου (ἄρθρο 286 τῆς Συνθήκης περί ἰδρύσεως τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινόητας). Ἀκολούθησε ἡ ἔκδοση τοῦ κανονισμοῦ 45/2001 καί τῆς ὁδηγίας 2002/58.   

      Τέλος, τροποποιήθηκε ἡ τελευταία ἀπό τήν ὁδηγία 2006/24 γιά τή διατήρησι τῶν δεδομένων πού ὑποβάλλονται σέ ἐπεξεργασία σέ συνάρτησι μέ τήν παροχή διαθεσίμων στό κοινό ὑπηρεσιῶν ἠλεκτρονικῶν ἐπικοινωνιῶν ἤ δημοσίων ἐπικοινωνιῶν.  Αὐτή ἡ ὁδηγία ἐπισπεύθηκε μετά τίς τρομοκρατικές ἐπιθέσεις στή Μαδρίτη τό 2004 καί στό Λονδίνο τό 2005. Τό σημεῖο ἀναφορᾶς πάντως βρίσκεται στήν ὁδηγία 95/46, πού ἔχει σκοπό τή μή παρεμπόδιση τῆς ἐλεύθερης κυκλοφορίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων (βλ.Σαχπεκίδου, Πληροφορική καί κοινοτικό δίκαιο, Αρμ 2007, σ.1037-1042).                                                                                                     

      Ἔτσι καί στό χῶρο αὐτό τῆς προστασίας κάθε φυσικοῦ προσώπου ἀπό τήν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρα ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας -ἡ ὁποία ἀναισχυντία!...-στραγγαλίζεται κάθε εἴδους ἐλευθερία μέ τό πιό εὔσχημο καί «νόμιμο» τρόπο.... 

      Ἡ ἐπίκλησι τοῦ ἄρθρου 8 τῆς ΕΣΔΑ ὑπεραρκεῖ γιά νά ἀποδειχθεῖ ὁ πλήρης σεβασμός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως «στά θεμελιώδη δικαιώματα τῶν πολιτῶν, στό σεβασμό τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς καί τῶν ἐπικοινωνιῶν τῶν πολιτῶν καί στήν προστασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα, ὄπως κατοχυρώνονται μέ τά ἄρθρα 7 καί 8 τοῦ Χάρτη (τῶν Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης)» (βλ. Ἐκτιμήσεις 9,22 καί 25 τῆς Ὁδηγίας 2006/24/ΕΚ τῆς 15-3-2006). 

      Ἀφοῦ λοιπόν «λαμβάνονται τά δέοντα τεχνικά καί ὀργανωτικά μέτρα γιά νά διασφαλισθεῖ ὅτι στά δεδομένα ἔχει πρόσβασι μ ό ν ο (δικές μας οἱ ὑπογραμμίσεις) εἰδκά ἐξουσιοδοτημένο προσωπικό»  (ἔ. ἀ., ἄρθρο 7γ) καί «τά δεδομένα καταστρέφονται στό τέλος τοῦ χρονικοῦ διαστήματος διατήρησης  ἐ κ τ ό ς ἀπό ἐκεῖνα στά ὁποῖα ἔχει ἀποκτηθεῖ πρόσβαση καί τά ὁποῖα ἔχουν φυλαχθεῖ (ἔ.ἀ., ἄρθρο 7δ), γιατί νά ἀνησυχοῦμε;   

      Οἱ ἐποπτικές ἀρχές τῶν κρατῶν μελῶν (βλ. ἔ., ἀ., ἄρθρο9) θά ἐνεργοῦν... «φιλοτίμως» γιά τά δέοντα, ἐπειδή θά ἐπιβάλλονυν κυρώσεις ἀποτελεσματικές, ἀναλογικές καί ἀποτρεπτικές, γιά κάθε ἐκ προθέσεως προσπέλασε ἤ μεταφορά δεδομένων διατηρουμένων (βλ. ἔ., ἀ. ἄρθρο 13 παρ.2) 

     Π ο ι ό ς θά φυλάσσῃ π ο ι ό ν; ...(Πρβλ. καί ἄρθρο 17 καί 24 τῆς Ὁδηγίας 95/46/ΕΚ).

Ἡ προστασία αὐτή ὄμως εἶναι προβληματική, γιατί συχνά τό ἄτομο ἀγνοεῖ τήν ἀρχειοθέτησι συγκεκριμένων πληροφοριῶν καί ἐπί πλέον ἡ σύγχρονη πληροφορική τεχνολογία καί ἡ τάσι τῆς διευρύνσεως τοῦ «κρατικοῦ ἀπορρήτου» περιορίζουν σημαντικά τή δυνατότητα προσβάσεως τοῦ ἀτόμου στά ἀρχεῖα. 

Γεγονός εἶναι ὄτι ἡ προστασία τοῦ πολίτου ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν πληροφοριῶν εἶναι ἐλλιπής, ἀφοῦ ἡ ἐφαρμογή τῆς πληροφορικῆς, ἡ ὁποία κατοχυρώνεται νομικά μέ τίς σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις, περιορίζει σημαντικά τήν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου⁷³ (⁷³ Βλ. Γέροντα, Πληροφορική καί Δίκαιο, ἔ., ἀ., σ. 199) .   

Αὐτό διαπιστώνεται μέ σαφήνεια στίς περιπτώσεις πού δέν εἶναι δυνατή ἡ «ἀνωνυμοποίησι τῶν πληροφοριῶν»⁷⁴ (⁷⁴ Βλ. τήν ἀπόφασι τῆς 14-9-1987 του BVerfG    (μεταφρ. Γιαννούλη, ἔ., ἀ.,σ. 342), δηλαδή ἡ ἀνεξαρτητοποίησί τους ἀπό τό συγκεκριμένο ἄτομο, ἐνῷ ἄλλωστε μέ τίς δυνατότητες τῆς ἠλεκτρονικῆς ἐπεξεργασίας καθίσταται ἐφικτή ἡ πολλαπλή χρῆσι τῶν πληροφοριῶν.

Ἡ προστασία λοιπόν προβληματική, ἡ πληροφοριακή τεχνολογία πέραν τοῦ δέοντος προηγμένη, τό κράτος ὅσο ποτέ ἄλλωτε παρεμβατικό, οἱ πληροφορίες πολλαπλῶς «ἀξιοποιοπούμενες», ἡ παραποίησί τους πραγματικό παιχνιδι καί ...ὁ ἄμοιρος πολίτης ἄβουλο πιόνι σ’ ἕνα ἐφιαλτικό μάτς πού παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις.....

____________________


Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα