Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος ΣΤ΄). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»

Μέρος ΣΤ΄

Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

Μέρος Α - Μέρος Β  -Μέρος Γ΄ - Μέρος Δ  -   Μέρος Ε΄   

13. Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΣΧΟΛΗ». Η ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΡΗΣΚΟ  ΝΕΟΕΠΟΧΗΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Ἡ σύγχρονη μητέρα ἔχασε αὐτό τό χρόνο τῆς «σχόλης», πού χρειάζεται γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.  Ἔτσι ὀφείλει σήμερα νά «χάσει» χρόνο... τό «χάσει» ἐντός εἰσαγωγικῶν τώρα... καί νά τόν κερδίσει γιά τά παιδιά της.  Θά πρέπει νά ἀλλάξει τίς προτεραιότητες στή ζωή της. Νά βάλει ὡς πρώτη προτεραιότητα τά παιδιά, νά διαθέσει χρόνο πολύ καί ψυχική-σωματική δύναμη γιά τήν χριστιανική ἀγωγή τους. Ἔτσι θά μπορέσει νά κερδίσει οὐσιαστικά τήν ζωή της καί τήν σωτηρία της.
Σήμερα ἔχουμε ἕνα βεβιασμένο παιδί γιατί ἔχουμε πολυάσχολες καί βιαστικές μητέρες.  Μέ πολλές ἀσχολίες καί μέ πολύ ἄγχος ἡ μητέρα. Μεταδίδει δέ αὐτό τό ἄγχος της καί στό παιδί.
-Ἀποτέλεσμα;
-Ἀγχωμένα, ἄρρωστα ψυχικά παιδιά.
Ὁπότε λένε:
-Τί θά κάνουμε;
-Στόν ψυχολόγο.
Τά πᾶνε λοιπόν στούς παιδοψυχολόγους καί τά καταστρέφουνε ἀκόμα περισσότερο.
-Γιατί;
-Διότι ὅλοι αὐτοί κατά κανόνα βασίζονται στους ἄθεους: στόν Φρόυντ καί σέ ὅλους αὐτούς. Τί ἔχουν αὐτοί νά ποῦν στά παιδιά; Ὁπωσδήποτε θά ποῦν λάθος πράγματα.  Τώρα μάλιστα τούς βάλανε καί στά
σχολεῖα ἀφοῦ προηγουμένως διώξανε τούς Πνευματικούς...
Πρόσφατα διάβαζα ὅτι πλέον τά παιδιά δέν ἔχουν ποῦ νά ἀκουμπήσουν. Ἰδιαίτερα τά παιδιά πού ἔχουν τάσεις αὐτοκτονίας- ὑπάρχουν καί τέτοια παιδιά-, ἔχασαν καί τήν τελευταία ἀνθρωπίνως ἐλπίδα. Τά βλέπουν οἱ καθηγητές καί δέν ξέρουν πῶς νά τά βοηθήσουν. Ὅταν ὑπῆρχε ὁ Πνευματικός τά στέλνανε σ’ αὐτόν καί ἔβρισκαν τήν ἀληθινή χαρά τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει νά γνωρίζετε ὅτι στήν ἐφηβεία εἶναι αὐξημένες οἱ αὐτοκο-τονίες, γιά πολλούς λόγους...Σ’ αὐτήν τήν ἡλικία τά παιδιά δέν ἔχουνε ἀκόμη στερεωθεῖ καλά στήν πίστη, καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Δέν ἔχουν βρεῖ ἀκόμη τόν Θεό καί  τον ἑαυτό τους σωστά. Κινδυνεύουν πολύ ἀπ΄τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά τούς βάλει αὐτή τήν σκέψη γιά νά τούς ὁδηγήσει στήν αἰώνια κόλαση.
Παρ’ ὅλα αὐτά δέν θέλουμε Πνευματικούς στά σχολεῖα...Ἔτσι μᾶς λένε τώρα οἱ νεοεποχίτες... Μᾶς διδάσκουν ὅτι πρέπει νά γίνουμε «μεταχριστιανική κοινωνία», νά διώξουμε τόν Χριστό...Διότι ὁ Χριστός εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν ζωή μας...
Μετά βέβαια ἐμεῖς θά πληρώσουμε γιά ὅλα αὐτά...

14. Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τόν Ἱερό Χρυσόστομο ὀφείλει νά ἐπιδεί¬ξει ἡ μητέρα γιά τήν μελλοντική σωφροσύνη τῶν παιδιῶν της καί τῶν δύο φύλων.  Μερικές φορές φοβοῦνται οἱ μητέρες νά μιλήσουν στά παιδιά τους γιά αὐτό τό θέμα καί τ΄ ἀφήνουν τά παιδιά νά κάνουν, ὅπως νομίζουν αὐτά.  Τά ἐπιτρέπουν νά κάνουν φιλίες μέ τό ἄλλο φύλο, νά ἔχουν αὐτήν τήν ἐλευθεριότητα στή σχέσεις, ὑπακούοντας σ’αὐτά, πού δείχνει τό κουτί τοῦ διαβόλου ὡς πρότυπο ζωῆς.
Ἀνάλογες ἀντιλήψεις τίς περνᾶνε ἐπίσης οἱ ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς, στή νέα γενιά μέσα καί ἀπό τά μαθητικά ἐγχειρίδια, μέσα ἀπό τόν κινηματογράφο καί τό διαδίκτυο.
Ἡ μητέρα θά πρέπει νά ὀμιλήσει καί νά πεῖ τά σωστά στά παιδιά: Καί στά ἀγόρια καί στά κορίτσια. Θά πρέπει νά τά συμβουλεύσει πῶς νά φυλάξουν τήν ἁγνότητά τους, τήν σωφροσύνη τους, τήν καθαροτητά τους ... νά τούς ὑποδείξει τούς τρόπους.
Ἐδῶ θά ἔλεγα θρηνώντας, ὅτι πολλές φορές συμβαίνει τό ἀντίθετο.  Τά παιδιά ἐνθα¬ρρύνονται ἀπό τίς μητέρες στό νά γνωριστοῦνε καί νά συνάψουν ἐλεύθερες σχέσεις μέ πρόσωπα τοῦ ἄλλου φύλου, προτάσσοντας τό σλόγκαν: «πῶς ἀλλιῶς θά παντρευτοῦνε;».
Λές καί ἡ ἐπιτυχία εἶναι τό νά παντρευτεῖ κανείς. Ἀντίθετα ἡ ἐπιτυχία δέν εἶναι τό νά παντρευτεῖς, ἡ ἐπιτυχία εἶναι τό νά σωθεῖς, τό νά πᾶς στόν Παράδεισο.  Ἕνας γά¬μος μπορεῖ νά γίνει ἡ αἰτία νά πᾶς στήν κόλαση. Ἀπ΄ αὐτά πού εἴπαμε νομίζω ὅτι τό καταλαβαίνει κανείς.

15. Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΤΡΥΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΣΗΣ.

«Γιά νά πετύχει ἡ μητέρα τήν διαφύλαξη τῆς ἁγνότητας τῶν παιδιῶν της θά πρέπει νά δώσει μεγάλη σημασία στήν ἀποφυγή τῆς τρυφῆς καί τῆς ἄνεσης».  Προσέξτε τί ὡραῖα πράγματα λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος καί πόσο ἐπικαιρα εἶναι στήν ἐποχή μας.
-Πῶς θά φυλάξεις, ἐσύ μητέρα, τό παιδί σου στήν ἁγνότητα καί στήν σωφροσύνη; Πῶς θά μπορέσει νά μήν ἐξωκείλει στό σέξ καί στά σαρκικά πάθη;
-Χωρίς ἐκκοπή τῆς τρυφῆς καί τῆς ἄνεσης εἶναι ἀδύνατο. Πρέπει νά τό βοηθήσεις ὥστε νά μάθει, νά συνηθήσει καί νά ἀγαπήσει τήν ἐγκράτεια. Θά πρέπει νά ἐμπνευσθεῖ ἀπό ἐσένα, ὥστε νά ἀγαπήσει τήν σκληραγωγία καί ὄχι τήν τρυφή – τήν κακοπάθεια καί ὄχι τήν καλοπέραση- ὅπως ἄλλωστε μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι Πατέρες.  Ἀπό τήν μητέρα ξεκινάει αὐτό...
Ἐάν ἡ μητέρα γιά παράδειγμα πηγαίνει τό νερό στό ξαπλωμένο κορίτσι της, πού τῆς λέγει «μαμά φέρε μου νερό» ε! τότε τό καταστρέφει... Ἀπαράδεκτα πράγματα...
-Τί μαθαίνει ἔτσι στό παιδί;  Μαθαίνει αὐτή τήν ἀγάπη γιά τήν τρυφή (καλοπέραση). Τό κάνει ράθυμο, τεμπέλικο, φιλήδονο, φίλαυτο. Ἀπό τήν ἀγάπη γιά τήν τρυφή καί τήν καλοπέραση, μετά φτάνουμε στά σαρκικά πάθη. Ἡ σαρκική ἡδονή ποτέ δέν εἶναι ἱκανή νά γεμίσει τόν ἄνθρωπο. Ἔχει κόρο.

16. ΜΟΝΟ Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΡΟ.

Κάθε γήινη ἡδονή κάποια στιγμή, φτάνεις σ΄ ἕνα σήμειο, πού τήν βαριέσαι, ὁπότε ἀναζητᾶς κάτι πε¬ρισσότερο, κάτι διαφορετικό. Γιά παράδειγμα πηγαίνεις ἀπό τήν ἡδονή τοῦ φαγητοῦ, στήν ἡδονή τῶν σαρκικῶν σχέσεων καί ἀπό ἐκεῖ πᾶς καί στίς διεστραμμένες σαρκικές σχέσεις καί πάλι δέν χορταίνεις.
Διότι τό ἰδίωμα τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: ὅτι δέν χορταίνει ποτέ ὁ ἄνθρωπος · καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά βαριέται, βαριέται, βαριέται...
 Ἐκεῖνο πού ἀληθινά δέν ἔχει κόρο εἶναι ἡ ἡδονή τοῦ Θεοῦ. Ὁταν, δηλαδή ἀγαπήσει κάποιος τόν Θεό, τότε μόνο δέν βαριέται καί δέν ζητάει τίποτε ἄλλο.  Διότι μόνο ὁ Θεῖος Ἔρωτας εἶναι αὐτό πού γεμίζει πλήρως τήν ἀνθρώπινη ψυχή.  Ἡ ψυχή ἔχει ἕνα ἄπειρο βάθος καί δέν γεμίζει παρά μόνο μέ τό ἄπειρο, δηλαδή μέ τόν Θεό.

17. Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ-ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

-Βλέπετε λοιπόν, πώς ἡ μητέρα θά πρέπει νά καλλιεργεῖ ὄχι τήν καλοπέραση ἀλλά τήν σκληραγωγία στά παιδιά: καί στά ἀγόρια καί στά κορίτσια;
Ὄχι κάθε μέρα τρυφή, π.χ. κάθε μέρα τοῦρτες καί ὡραῖα φαγητά. Ὄχι καί δεύτερο φαγητό καί τρίτο φαγητό καί: «ἄφησε τό παιδί μή τοῦ μιλᾶς, θά τά πλύνω ἐγώ τά πιάτα».
 Ὄχι... πρέπει ἐσύ μητέρα νά βάζεις τά παιδιά καί τά ἀγόρια καί τά κορίτσια νά βοηθάνε, νά ψωνίζουν, νά συμμετέχουν στίς κοινές ὑποχρεώσεις τῆς οἰκογένειας, νά κουράζονται λίγο.  Δέν εἶναι ἀγάπη τό νά τά ἀφήνεις στήν χαλαρότητα καί στήν μαλθακότητα...τούς κάνεις κακό.
Ἡ φροντίδα τῆς μητέρας -αὐτή εἶναι ἡ θέση τοῦ Ἱεροῦ  Χρυσοστόμου- γιά τήν ἄσκηση καί σκληραγωγία τῶν παιδιῶν της, θά πρέπει νά ἀρχίσει ἀπό πολύ νωρίς. Ὅταν δηλαδή τά παιδιά της εἶναι πολύ μικρά - βρέφη ἀκόμη.
Γι’ αὐτό συμβουλεύουν οἱ ἅγιοι Πατέρες: ὄχι πολλές ἀγκαλιές, ὄχι πολλά χάδια... δέν βοηθάνε τά παιδιά.
Ἀπό βρέφη ἀκόμη, παρατηρεῖ ὁ  Ἅγιος Ἱερά¬ρχης, δέν θά πρέπει τά παι-διά νά  τά κακοσυνηθίζουν οἱ μητέρες μέ τό νά τά κρατοῦν συνεχῶς  στήν ἀγκαλιά τους.  Γιατί ἔτσι γίνονται μαλθακά, καί σαρκικά. Ἡ ἄνεση καί ἡ τρυφή, ὁδηγοῦν συνήθως στήν τεμπελιά καί στήν ἀνία.
 Βλέπετε ἕναν ἄνθρωπο νέο τεμπέλη, πού δέν θέλει νά δουλέψει...Πίσω ἀπ΄ αὐτόν πολλές φορές κρύβεται μιά κακή ἀγωγή, ἀπ΄τήν μητέρα, πού τοῦ τά πήγαινε ὅλα στό χέρι.
 Ἡ ἄνεση βλάπτει τήν ἀνθρώπινη φύση περισσότερο ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο.  Πολύ ἐπιτυχημένα ἔχουνε πεῖ  ὅτι ἡ ἄνεση ὁδηγεῖ στήν ἀνία.

συνεχίζεται ...