Ἀπαντήσεις ἀπό μερικούς ἱερεῖς. Μέρος Ζ'. Ἰλαρίωνος Φέλεα Ρουμάνου ἱερομάρτυρος (+1940)

Ἰδού παρακάτω ἀπαντήσεις ἀπό μερικούς ἱερεῖς
Μέρος Ζ'

13. Ἡ θέση τοῦ μετανοημένου, εἶναι κανόνας νά εἶναι γονατισμένος. Σπάνια συνηθίζω νά τόν σηκώσω ὄρθιο, μετά τήν ἐξομολόγηση, κυρίως ὅταν θέλω νά τοῦ μιλήσω πειστικά ἤ ἔχει καμία ἀμφιβολία, ἀπορία κτλ.
Κάνω αὐτό κοιτώντας ἀκριβῶς στά μάτια καί μιλώντας του θερμά καί μέ πολύ ἀγάπη. Νομίζω ὅτι ὁ λόγος ἔχει περισσότερη δύναμη ἔλξης καί πεποίθησης.
Ἐρωτήσεις, ὅπως: Αἰσθάνεσαι ὅτι εἶσαι ἔνοχος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Τί ἔχεις νά ἐξομολογηθῆς; Τί σοῦ ἐπιβαρύνει τήν ψυχή; Κάνω ἐρωτήσεις πού νά ἀναφέρονται στίς θεολογικές καί ἠθικές ἀρετές. Ἔμπρακτα, αὐτές τίς ἐρωτήσεις τίς δανειζόμεθα ἀπό τό Εὐχολόγιο.
Στό τέλος συνηθίζω νά ρωτάω: Δέν ἔχεις τίποτε ἐξαιρετικό νά ἐξομολογηθῆς; Ἤ δέν ἔχεις κάτι ἄλλο νά πεῖς, καμμία μεγαλύτερη ἁμαρτία τῆς ζωῆς σου ἤ ἀπό τήν νεότητα σου; Καί τότε ἐμφανίζονται πιό βαρειές ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες ντρέπονται νά τίς ποῦν.
Σ᾿ ἐμᾶς οἱ λόγιοι δέν ἐξομολογοῦνται. Γιατί; Ὄχι ἐπειδή ἦταν ἄθεοι ἤ δέν ἀγαποῦσαν τήν Ἐκκλησία. Ἀντίθετα, ἐκκλησιάζονται καί τήν στηρίζουν καί εἶναι καλοί χριστιανοί καί πιστοί. Τότε; Νά, ἔχουν ἕνα φόβο, μία ἀηδία καί δέν θέλουν ν᾿ ἀπαριθμήσουν λεπτομερειακά τίς ἰδιαίτερες ἁμαρτίες τους, μέ τά  ἄλλα ψυχικά τους χαρίσματα.
Ἄν ἔρθουν λόγιοι, νά μήν ἐπιμένεις νά τούς ἐρωτᾶς γιά ἰδιαίτερες ἁμαρτίες, ἀλλά καλύτερα νά τούς διδάσκεις. Νά κάνεις ἕνα σχετικό μάθημα μαζί τους, ν᾿ ἀπαριθμήσεις ἁμαρτίες, λέγοντας: Κύριε, ἁμάρτησα, κακίες διέπραξα, δέν Σέ τίμησα, δέν πίστεψα στήν ἀγαθότητά Σου, δέν ἐτήρησα τίς γιορτές Σου κτλ. Φυσικά ἀπαριθμεῖς ἀνθρώπινες ἁμαρτίες σάν νά βάζεις μιά πιατέλα μέ κάποια φροῦτα μέσα, τά ὁποῖα τοῦ τά προσφέρεις ἕτοιμα, μόνο νά δεχθεῖ νά τά πάρει. Βλέπεις, αὐτά καί μεγαλύτερα ἀπ᾿ αὐτά ἔχω πράξει.
Συνήθως θά λένε ναί, ναί! Εἶναι εὔκολα σάν διδαχές ὅλα αὐτά. Καί γιά τόν Πνευματικό σάν ἀρχή εἶναι ἀρκετά αὐτά. Τά ἄλλα μέ ἄλλες εὐκαιρίες θά ἔρθουν μόνα τους.
14. Ἐγώ κάνω τήν ἐξομολόγηση ὡς ἑξῆς: Διαβάζω ἀπό τόν ἄμβωνα τίς εὐχές τοῦ Εὐχολογίου, ἐνῶ  οἱ ἐξομολογούμενοι γονατίζουν. Τήν ἐξομολόγηση τήν κάνω σ᾿ ἕνα ξεχωριστό μέρος, ὅπου βρίσκονται μόνο ὁ Πνευματικός καί ὁ μετανοημένος. Τήν κάνω ὄρθιος.
Ὁ πιστός κάνει τόν σταυρό του, χαιρετᾶ τόν Τίμιο Σταυρό, πού βρίσκεται στό χέρι τοῦ Πνευματικοῦ, στέκεται κι αὐτός σεμνός, μέ τά χέρια του ἑνωμένα σάν σέ προσευχή καί θά γονατίσει μόνο ὅταν ὁ ἱερέας τοῦ διαβάσει τήν συγχωρητική εὐχή. Νά στέκεται ὁ πιστός κατά τήν ἐξομολόγηση εἶναι πολύ πρακτικό, διότι τόν κυττάω στά μάτια καί βεβαιώνομαι γιά τήν εἰλικρίνεια τῆς ἐξομολόγησής του. Ἄν ἐξωμολογιόταν γονατισμένος, σκεπασμένος μέ τό ἐπιτραχήλιο, δέν θά μποροῦσα νά ἔχω κι αὐτήν τήν ψυχολογική ἀπόδειξη.
Πρίν τόν ἐρωτήσω, τόν προετοιμάζω μέ μερικά λόγια πού τά λέω μέ ὅλη τήν ἀγάπη μου, ἐπιβεβαιώνοντάς τον ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι παρών ἀόρατα καί ἀκούει τήν ἐξομολόγηση του κτλ. Τόν πείθω γιά τό μυστικό τῆς ἐξομολόγησης καί μέ κατάλληλα καί εἰλικρινά λόγια τόν πείθω νά ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Πνευματικό ἱερέα.
Ἀκολουθοῦν ἐρωτήσεις πού τοῦ κάνει ὁ ἱερέας.
 Αὐτές πρέπει νά εἰπωθοῦν μέ πολύ δεξιότητα, ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία, τό φῦλο, τήν παιδεία καί τήν κοινωνική κατάσταση τοῦ μετανοημένου. Αὐτές οἱ ἐρωτήσεις πρέπει νά εἶναι συγκεκριμένες, στίς ὁποῖες νά μπορέσει ὁ μετανοημένος ν᾿ ἀπαντήσει μόνο μέ ναί ἤ μέ ὄχι.
Νά μήν ξεσκαλίζουν ἄλλες ἁμαρτίες, τίς ὁποῖες ὁ χριστιανός ὄχι μόνο δέν τίς εἶχε διαπράξει, ἀλλά οὔτε ἤξερε ὅτι γίνονται. Οἱ πρῶτες ἐρωτήσεις ἀφοροῦν τήν χριστιανική πίστη. Π. χ., ἄν προσεύχεται καθημερινά μέ πίστη, ἄν ἐκφωνεῖ κάθε μέρα τό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί πιστεύει ὅλα ὅσα περιέχει αὐτό. Μετά, ἄν εἶναι συνεχῶς ἕτοιμος νά ὁμολογήσει μέ ἀνδρεία τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας ὅποτε πολεμεῖται ἀπό κάποιον.
Ἕνας λόγιος θά ρωτηθεῖ ἄν εἶχε ἀμφιβολίες σχετικά μ᾿ ἕνα ἄρθρο (μία ἀλήθεια) τῆς πίστεως ἤ ἄν εἶχε ποτέ κάποιες ἀντεγκλήσεις μέ κάποιον. Μήπως ἄρχισε νά περιπλανιέται ἀπό τίς μέχρι τότε ὀρθόδοξες πεποιθήσεις του;
Οἱ ἐρωτήσεις τοῦ Εὐχολογίου δέν ταιριάζουν πάντοτε μέ τίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας. Ἐγώ ἔβγαλα ἀπ᾿ αὐτές περίπου δέκα, τίς ὁποῖες τίς συγκράτησα, ἀλλά σέ μιά νέα μορφή καί τίς πρόσθεσα στό σύνολο τῶν ἐρωτήσεων πού συγκέντρωσα μέ τόν συνδυασμό τῶν θεϊκῶν καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐντολῶν, ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψιν νά θέτω ἐρωτήσεις καί ἀπό τό τομέα τῶν θανάσιμων ἁμαρτιῶν κι αὐτῶν πού εἶναι ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἄλλων πολύ σοβαρωτέρων. Αὐτές οἱ ἐρωτήσεις ἔχουν σάν σκοπό νά ὑπογραμμίσουν τήν μεγάλη ἀνάγκη ἐκπλήρωσης τῆς χριστιανικῆς ἐλεημοσύνης, ἡ ὁποία εἶναι τόσο θεάρεστη καί ταυτόχρονα ὠφελιμώτατη γιά κάθε ψυχή χριστιανοῦ.
Ὅταν ὁ μετανοημένος δηλώσει ὅτι δέν ἔχει κάτι ἄλλο νά ἐξομολογηθεῖ, ὁ Πνευματικός, ἔχοντας ὑπ᾿ὄψιν τίς πιό βαρειές ἁμαρτίες τοῦ πνευματικοῦ του παιδιοῦ, μέ ἀγάπη τό συμβουλεύει, οὕτως ὥστε νά ἐξευμενίσει τήν θέληση καί τήν ἀπόφαση του ν᾿ ἀπομακρυνθεῖ στό μέλλον ἀπό τίς ἁμαρτίες. Ὁ ἱερέας ὁ ὁποῖος ξέρει νά μιλήσει μ᾿ αὐτήν τήν ἀγάπη, ὄχι σπάνια θά βγάλει καί δάκρυα ἀπό τά μάτια τοῦ μετανοημένου. Ὕστερα θά τοῦ δώσει καί τό κατάληλο ἐπιτίμιο...
Ὁ μετανοημένος γονατίζει, ὁ Πνευματικός βάζει τό ἐπιτραχήλιο ἐπάνω στό κεφάλι καί διαβάζει τήν συγχωρητική εὐχή. Μετά αὐτός φιλεῖ τόν Τίμιο Σταυρό, τό ἐπιτραχήλιο καί τό χέρι τοῦ ἱερέως ...

Μεταφραστές : ἱερεύς π. Κυπριανός Στάϊκου, ρουμᾶνος καί μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις 

Γιά νά διαβάσετε τα ὑπόλοιπα μέρη πατήστε Ἰλαρίων Φέλεα