Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος Κυριακῆς της Ὀρθοδοξίας Μητροπόλεως Αἰτωλίας Ἀκαρνανίας

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 17ῃ Φεβρουαρίου 2012

Ἀριθ. Πρωτ: 165

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 44)

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΚΟΣΜΑΣ

Πρὸς  τόν  εὐσεβῆ  κλῆρον  καί  λαόν

τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

                    

                     Ἀγαπητά  μου  παιδιά ,

                     Ἡ σημερινή Κυριακή, ἡ πρώτη τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, εἶναι γνωστή ὡς Κυριακή τῆς Ὀρθοδόξιας. Ἑορτάζουμε τήν ἀναστήλωσι τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων, ἡ ὁποία ἔγινε ἀπό τούς ἀειμνήστους αὐτοκράτορες τοῦ Βυζαντίου Μιχαήλ καί τήν μητέρα του, ἁγία Θεοδώρα, ἐπί πατριαρχείας τοῦ ἁγίου καί ὁμολογητοῦ Μεθοδίου.

                     Ἡ νίκη τῶν Ὀρθοδόξων ἐναντίον τῶν εἰκονομάχων καί ἡ ἀναγνώρισι τῆς Ἑβδόμης (Ζ’) Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία κανόνισε τό θέμα τῆς τιμητικῆς προσκυνήσεως τῶν εἰκόνων, μᾶς ὑπενθυμίζουν καί ὅλους τούς ἀγῶνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται στό συνοδικό τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού βρίσκεται τυπωμένο στό βιβλίο τοῦ Τριωδίου, στίς σελίδες τῆς σημερινῆς ἀκολουθίας.

                     Ἔτσι, τά ἑορταζόμενα σήμερα ἅγια καί ἡρωικά γεγονότα φέρουν ἐμπρός μας τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μᾶς στηρίζουν στήν ὀρθόδοξο πίστι μας, μᾶς βοηθοῦν νά ἀποκτήσουμε πνευματικά ὅπλα, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τίς παντοειδεῖς καί πολυώνυμες αἱρέσεις, ἀλλά καί μᾶς ὑποκινοῦν νά ζήσουμε ἁγιασμένη καί ὁμολογιακή ὀρθόδοξο ζωή.

                     Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί, δέν εἶναι μία ἀπό πολλές ἐκκλησίες. Εἶναι ἡ μία, ἁγία, καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Σαρκωθέντος καί Ἀναστάντος Θεοῦ μας. Ἄλλη Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει στόν κόσμο. Αὐτός ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μας τήν φανέρωσε στόν κόσμο καί Αὐτός εἶναι ἡ κεφαλή της. 

                     Ὁ Κύριος καί Θεός μας, Ἰησοῦς Χριστός, μέ τήν ἐνανθρώπισί Του ἐφανέρωσε καί ἐγνώρισε στόν κόσμο τό μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος.

                     Οἱ Ἀπόστολοι, μέ φόβο καί τρόμο, ὁδηγούμενοι ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἐκήρυξαν κι ἔγραψαν τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί μετέφεραν στήν οἰκουμένη μέ τή θεοπνευστία τους καί μέ ἀκρίβεια, τά ρήματα τῆς αἰωνίου ζωῆς, τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀνησυχεῖ γιά παράδειγμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μήπως ἀλλοιωθῇ ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ μας καί ἐπισημαίνει γράφοντας πρός Γαλάτας: «Ἐάν ἀκόμη καί ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ἤ καί ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό κηρύττῃ σέ σᾶς ἄλλο Εὐαγγέλιο, διαφορετικό ἀπό ἐκεῖνο πού ἐκηρύξαμε, ἄς εἶναι ἀνάθεμα καί χωρισμένες διά παντός ἀπό τόν Χριστό» (Γαλάτ. α’, 8).