Μὴν κάνεις στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ δὲν θέλεις νὰ κάνουν ἐκεῖνοι σ᾿ ἐσένα. Πρεσβυτέρου Ἀθανάσιου Μηνᾶ

Μὴν  κάνεις  στοὺς  ἄλλους αὐτὸ  ποὺ  δὲν  θέλεις  νὰ  κάνουν  ἐκεῖνοι  σ᾿ ἐσένα.

Πρεσβυτέρου Ἀθανάσιου Μηνᾶ

«Πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὕτως γὰρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται». (Ματθ., ζ΄, 12).
(Καὶ διὰ νὰ συγκεφαλαιώσω λοιπὸν ὅλα, ὅσα προηγουμένως σᾶς εἶπα, σᾶς προσθέτω: Ὅλα ὅσα θέλετε νὰ σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, τὰ ἴδια νὰ κάνετε καὶ σεῖς εἰς αὐτούς. Διότι αὐτὸς κατ᾿ οὐσίαν εἶναι ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται, τὸ νὰ ἀγαπᾶτε δηλαδὴ τοὺς πλησίον σὰν τὸν ἑαυτόν σας). (Μετάφραση: Π. Ν. Τρεμπέλα).

    Ὁ Πλάστης καὶ Δημιουργός μας Τριαδικὸς Θεός, ὁ Πατέρας τῶν οἰκτιρμῶν καὶ πάσης παρακλήσεως, ἀπὸ τὴν πολλή του ἀγαθότητα καὶ ἄφατη ἀγάπη δημιούργησε τὸν σύμπαντα κόσμο καὶ τελευταῖον τὸν ἄνθρωπο, ὡς  κατ’ εἰκόνα καί καθ᾿ὁμοίωσίν Του. Τὸν ἔθεσε ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τοῦ δώρισε τὴ δυνατότητα, ἐὰν ἤθελε, νὰ μείνει ἀθάνατος καὶ μάλιστα σὲ συνεχῆ ἀγαπητικὴ κοινωνία μαζί Του.
Ὁ μισόκαλος ὅμως διάβολος ἐφθόνησε αὐτὴ τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὥστε μὲ ψέμα  καὶ ἀπάτη νά τόν γκρεμίσει καί νά τὸν ἐξορίσει. Ἐν τούτοις, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐνήργησε καὶ πάλι ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπου καὶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος συνετελέσθη ἡ ἀνάπλαση καὶ ἡ ἀναδημιουργία τοῦ πλάσματος τοῦ  Θεοῦ, τοῦ ἀνθρώπου. « Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ τὰ πάντα»( Ἀποκ. κα΄, 5), «Ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν Χριστῷ» ( Ἐφεσ. α΄,10).
 Ἡ δωρεὰ αὐτὴ ὅμως ἐδόθη ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀρχικῆς ἐντολῆς «εἴ τις  θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι»( Λουκ. θ΄,23). Τουτέστιν ζητάει τὴν προσωπικὴ σταύρωση τοῦ καθενός μας ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μας καὶ ὄχι τὴ σταύρωση τῶν ἀδελφῶν μας στὰ ἰδιοτελῆ μας συμφέροντα.

    Δυστυχῶς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, πολλοί, ἐξαιτίας τῆς ἀλαζονείας, δὲν κατενόησαν τὴν εὐεργεσία καὶ τὴ σημασία τοῦ λόγου. Ἔτσι ὁ Τίμιος Σταυρός, ἤτοι ἡ αἰτία τῆς ἀναπλάσεως, τῆς ἀνακεφαλαιώσεως καὶ τῆς σωτηρίας, ἔγινε γιὰ ἄλλους σκάνδαλο καὶ γιὰ ἄλλους μωρία. Οἱ πρῶτοι, ἀντὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν προσωπικὴ θυσία ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τῶν συνανθρώπων, ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο νὰ κατέβει Ἐκεῖνος ἀπὸ τὸ Σταυρό Του καὶ τότε νὰ Τὸν πιστέψουν.
Δηλαδή, νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἀρρωστημένη σατανοκίνητη ὑπερηφάνειά τους, μὲ συνέπεια τὴν ἀκύρωση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ζητοῦσαν δηλαδὴ τὴ συνεργασία καὶ τὴ δύναμη τοῦ Μεσσία γιὰ νὰ ὑπερισχύσουν καὶ νὰ πετύχουν τὰ σκοτεινὰ σχέδιά τους, σταυρώνοντας τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δική τους ἰδιοτέλεια.
Μεγάλος ὁ πόνος τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς σκληροκαρδίας τῶν ἐχθρῶν Του, ποὺ τοὺς καθιστοῦσε ἀθέους εἰδωλολάτρες. Ἀρρωστημένοι ὄντως ψυχοσωματικὰ δὲν μπόρεσαν οὔτε γιὰ μία στιγμὴ νὰ κατανοήσουν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ σώσει ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ νὰ τὸ ἐπαναφέρει στὴν προτέρα θέση ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξέπεσε.

    Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ μωρία τῶν φιλοσόφων εἰδωλολατρῶν δωδεκαθεϊστῶν καὶ παγανιστῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν νὰ κατανοήσουν τὸ μυστήριο τῆς δωρεᾶς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ μὲ φιλοσοφικοὺς ψευτοστοχασμούς, τοὺς ὁδήγησε στὴν πλάνη καὶ ἑρμήνευσαν τὸν Σταυρό, μωροὶ ὄντες, σὰν μωρία.
Ἐκδικητικοὶ στὴ συνέχεια στὸ ἔπακρον καὶ οἱ δυό κατηγορίες ἀνθρώπων, ἄρχισαν  νὰ σταυρώνουν καὶ νὰ διώκουν τοὺς ἀδελφοὺς καὶ φίλους τοῦ Κυρίου, ἐκείνους δηλαδὴ ποὺ πίστεψαν στὸν Θεάνθρωπο Βασιλέα καὶ κατενόησαν ἀκριβῶς τὴ θεϊκὴ καὶ μοναδικὴ εὐεργεσία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὴ δωρεὰ δηλαδὴ σὺν τοῖς ἄλλοις τοῦ Θείου Βαπτίσματος καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας.

Ἑκατομμύρια οἱ μάρτυρες μετὰ τὸν Χριστό, μὲ πρώτους τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ στὴ συνέχεια τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες καὶ Νεομάρτυρες. Διωγμοὶ ἐπὶ διωγμῶν, βασανιστήρια ἐπὶ βασανιστηρίων, καὶ ὅταν δὲν μποροῦσαν νὰ διώξουν καὶ νὰ σταυρώσουν τότε ἐπετίθεντο ἐναντίον τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μὲ ψεύδη, δόλο καὶ ἀπάτη, ἔχοντας σὰν ἅρμα τους τὴν κτηνώδη ἀνηθικότητα καὶ τὴν ἐκμετάλλευση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς, ἀνάλογα βέβαια μὲ τό τί τοὺς βόλευε σὲ κάθε ἐποχὴ μέχρι σήμερα.

Ἔτσι βλέπουμε καὶ στὶς ἡμέρες μας νὰ κορυφώνονται καὶ οἱ διωγμοὶ καὶ ἡ ἐξαπάτηση, δηλαδὴ χτυποῦν καὶ μὲ τὰ δυὸ μέσα βασανισμοῦ τοὺς ἀδυνάτους. Παραδείγματος χάριν βλέπουμε τοὺς ἰσχυρούς τῆς ἡμέρας νὰ κόπτονται δῆθεν γιὰ τὸ ἂν θὰ  μειωθοῦν περαιτέρω οἱ συντάξεις ἢ τὰ ἡμερομίσθια τῶν πτωχῶν, ἐνῶ παράλληλα οἱ ἴδιοι δηλώνουν ὅτι κατέχουν χρυσὲς λίρες, δολάρια, εὐρώ, μετοχές, ἀκίνητα, ὁμόλογα, παχυλοὺς μισθούς, ἀνέσεις, χλιδή.
Ὤ, τῆς ὑποκρισίας τὸ ἀποκορύφωμα!
Οἱ ἀδελφοί τους, οἱ εἰκόνες τοῦ Θεοῦ ψάχνουν ἀπελπισμένα νὰ χορτάσουν τὴν πείνα τους σὲ συσσίτια ἢ σὲ κάδους σκουπιδιῶν καὶ ἐκεῖνοι συσκέπτονται γιὰ περισσότερους φόρους καὶ χαράτσια καὶ ἄλλα δυσβάσταχτα, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ὥστε μὲ τὴ δῆθεν ὕφεση καὶ τὴν τεχνητὴ ἀνεργία νὰ καταφέρουν καίριο πλῆγμα στὴν ὀρθόδοξη οἰκογένεια καὶ τὴν ὀρθόδοξη νεότητα ποὺ μὲ παντοίους τρόπους προσπαθοῦν νὰ ἀπελπίσουν καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὴν κατάθλιψη, στὴ σχιζοφρένεια, στὴν αὐτοκτονία.
Ἂν ἤθελαν νὰ βροῦν χρήματα γιὰ ἀξιοπρεπῆ ἐργασία, σύνταξη καὶ ἀσφάλεια (συνταγματικὰ ἀγαθά) θὰ τὰ ἔβρισκαν στὸ ἐμπόριο τῶν καυσίμων, στὸ ἐμπόριο τῶν ὅπλων καὶ στὸ παρεμπόριο ποὺ τὰ συνεταιράκια τους στὶς κάθε εἴδους λέσχες, ποὺ καὶ αὐτοὶ ἀνήκουν, κινοῦν τὰ νήματα. Βέβαια συλλαμβάνουν κάποιους, ποὺ οἱ ἴδιοι μέχρι χθὲς τοὺς προστάτευαν καὶ τοὺς ἐνθάρρυναν νὰ εἶναι καταχραστές, ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ψίχουλα μπροστὰ στὰ προηγούμενα.

Καὶ ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν γύρω μας ἐπειδὴ δὲν θελήσαμε οὔτε θέλουμε νὰ ἀκούσουμε τὸν λόγο τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ μὲ ἁπλωμένα τὰ χέρια γεμάτα φιλανθρωπία καλεῖ ὅλους σὲ μετάνοια. Μᾶς προτρέπει δηλαδὴ νὰ Τὸν μιμηθοῦμε στὴ θυσία -παρότι Αὐτὸς ἀναμάρτητος ἔγινε γιὰ μᾶς ἁμαρτία καὶ κατάρα- οὕτως ὥστε νὰ φιλοτιμηθοῦμε, ἀκολουθώντας Τὸν, σταυρώνοντας ὁ καθένας μας τὸν παλιάνθρωπο ποὺ φέρουμε μέσα μας καὶ ἔτσι νὰ μάθουμε νὰ θυσιαζόμαστε ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μας ἀντὶ νὰ θυσιάζουμε τοὺς ἀδελφούς μας ὑπὲρ ἡμῶν αὑτῶν.

Ταλαίπωρε ἄνθρωπε! Ἕως πότε βαρυκάρδιος; Ἕως πότε θὰ ἀγαπᾶς τὸ ψεῦδος; Ἕως πότε δὲν θὰ κατανοεῖς ὅτι ὁ δρόμος αὐτός, ὁ μακράν τοῦ Χριστοῦ, ὁδηγεῖ στὸ χάος, στὸ μηδέν, στὸ τίποτα, πού ἀναπόφευκτα θὰ βρεθοῦμε ὅλοι, ὅσοι μένουμε ἀμετανόητοι ὡς τό τέλος; Ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς Χριστὸς διεκήρυξε ὅτι Αὐτὸς εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ Θύρα ποὺ μπορεῖ κάποιος μόνο δι’ Αὐτῆς νὰ φθάσει στὴν Βασιλεία τοῦ Πατέρα Του, μὲ μοναδικὸ κλειδὶ τὸν Παράκλητο ποὺ τελειεῖ τὰ Ὀρθόδοξα Μυστήρια καὶ συγκροτεῖ ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι ἡ μοναδικὴ Κιβωτὸς Σωτηρίας ὑπὸ τὸν ἥλιον. «Πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὕτως γὰρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται».

Συμπέρασμα:  
Μὴν κάνεις στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ δὲν θέλεις νὰ κάνουν ἐκεῖνοι σ᾿  ἐσένα. Χρυσὸς ὁ κανόνας. Ἁγία ἡ ἐντολή. Ἂν τηρηθεῖ αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Λόγου ἀπὸ ἄρχοντες καὶ ἀρχομένους, καὶ ἐργασία θὰ ὑπάρχει γιὰ ὅλους καὶ μισθοὶ ἱκανοποιητικοὶ καὶ συντάξεις καὶ περίθαλψη πραγματική.
Ἡ ἀδελφοσύνη καὶ τὸ φιλότιμο θὰ πρυτανεύουν καὶ οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων θὰ ἀνάγονται σὲ κοινωνία Ἁγίων ἐν Χριστῷ, ὅπου ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀλήθεια θὰ βασιλεύει. Καὶ τότε δὲν θὰ ὑπάρχει τόπος καὶ χῶρος γιὰ πόνο, λύπη ἢ στεναγμὸ ἀλλὰ χαρὰ καὶ ἀνάπαυση καὶ ἀγάπη ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
Γένοιτο Κύριε. Ἀμήν.