Ὁ Θεός εἰσακούει τίς προσευχές τῶν ἁγίων. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Ἡ Ὀρθοδοξία μας
π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος
Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Ὁ Θεός εἰσακούει τίς προσευχές τῶν ἁγίων (σελ.412-414)

Ἀπό ὅσα ἀναφέραμε προκύπτει πώς ὁ Θεός δέχεται τίς προσευχές τῶν ἁγίων καί ἀνταποκρίνεται θετικά σ’ αὐτές.
Ἡ οἰκειότητα τοῦ Θεοῦ μέ τούς ἁγίους ἀνθρώπους καί ἡ εὐαισθησία, θά ἔλεγε κανείς, τοῦ Θεοῦ γιά τή γνώμη τῶν ἀφοσιωμένων παιδιῶν Του προξενεῖ μεγάλη ἐντύπωση.
Ὁ Ἀβακούμ διαπραγματεύεται μέ τόν Θεό τή σωτηρία τῶν Σοδόμων καί Γομόρων σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά κάνει συνεχῶς νέες προτάσεις στόν Θεό καί Ἐκεῖνος νά τίς ἀποδέχεται (Γέν. ιη΄ 23-33).
«Καί τώρα ἄφησέ με νά καταστρέψω αὐτούς ἐπάνω στή δικαιά μου ὀργή καί νά κάνω τούς ἀπογόνους σου ἔνθνος μέγα», λέγει ὁ Θεός στόν Μωϋσῆ.  Καί ὁ ἅγιος αὐτός ἄνθρωπος τοῦ ἀπαντᾶ μέ τούς χαριτωμένους ἐκείνους λόγους, πού φανερώνουν ὅλη τήν οἰκειότητα καί τήν ἁπλότητα στίς σχέσεις του μέ τό Θεό.
« Διατί, Κύριε, θυμώνεις καί ὀργίζεσαι μέ τό λαό Σου, τόν ὁποῖο ἐξήγαγες ἀπό τήν Αἴγυπτο μέ μεγάλη ἰσχύ κία μέ τήν παντοδύναμο δεξιά Σου;» (Ἔξοδ. λβ΄ 9-11).
Ἡ ἁγία   Γραφή μᾶς πληροφορεῖ πώς ὁ Θεός ἄκσουε τή δέηση αὐτή τοῦ Μωϋσῆ καί δέν ἐτιμώρησε τό λαό (Ἔξοδ. λβ΄14, πρβλ. Ψαλμ. ρε΄ 23. Γέν. κ΄7, Ἀριθ. ια΄, 2, κα΄ 7. Δευτερ. λδ΄ 10).
Στόν Ἱερεμία ἀναφέρεται πώς ὁ Θεός ἦταν πρόθυμος νά συγχωρήσει ὁλόκληρη τήν πόλη Ἱερουσαλήμ ἄν ὑπῆρχε σ’ αὐτήν ἔστω καί ἕνας δίκαιος· «περιέλθετε εἰς τούς δρόμους τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἴδετε, βεβαιωθῆτε, ζητήσατε εἰς τάς πλατείας αὐτῆς. Ἐάν θά εὕρετε ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος νά πράττη δικαιοσύνη, νά εἶναι ἀξιόπιστος, τότε ἐγώ θά τούς ἐλεήσω, λέγει Κύριος» (Ἱερεμ. ε΄ 1, πρβλ. Ἰεζ. κβ΄ 30).
Ἀπό ὅλα αὐτά βγαίνει τό συμπέρασμα πού διατυπώνεται στήν ἴδια τήν ἁγία Γραφή: Τό θέλημα «τῶν φοβουμένων αὐτόν» Θά τό ἐκπληρώσει «καί τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται» (Ψαλμ. ρμδ΄ 19, πρβλ. Ἰώβ μβ΄ 7-8, Γέν. κ΄17).
Μήπως ὅμως ὁ Θεός εἰσακούει μόνο τίς προσευχές τῶν ἁγίων ἀνθρώπων ἐφ’ ὅσον ζοῦν σ’ αὐτή τή ζωή;
Ἀπό ὅσα ἀναφέραμε γίνεται φανερό πώς καί οἱ ἄγιοι πού βρίσκονται στούς οὐρανούς προσεύχονται στόν Θεό γιά τούς ἀδελφούς τους, δηλαδή γιά ὅλους ἐμᾶς καί μέ τή μεσιτεία τους ἐπενεργοῦνται θαύματα ἀπό τόν Θεό.
Ὁ Ἐλισαῖος, παρ’ ὅλον ὅτι ἔλαβε διπλή χάρη (Δ΄ Βασιλ. β΄ 9), δέν κατόρθωσε νά διαιρέσει τά νερά τοῦ Ἰορδάνου, χτυπώντας τα μέ τή μηλωτή τοῦ Ἠλία. Ὅμως τά νερά διαιρέθηκαν ὅταν ξανακτύπησε καί ἐπικαλέσθηκε τό ὄνομα τοῦ Ἠλία (Δ΄ Βασιλ. β΄14).
Ὁ Ἰούδας ὁ Μακκαβαῖος βλέπει σέ ὀπτασία τόν ἀρχιερέα Ὀνία νά ἔχει ὑψωμένα τά χέρια πρός τόν οὐρανό καί νά προσεύχεται θερμά γιά ὁλόκληρο τό γένος τῶν Ἰουδαίων. Ὕστερα μέ τόν ἴδιο τρόπο τοῦ ἐμφανίσθηκε καί ἕνας ἄλλος, πολύ ἀξιοσέβαστος γέροντας, γιά τόν ὁποῖο ὁ Ὀνίας βεβαιώνει: «Ὁ φιλάδελφος οὗτός ἐστιν ὁ πολλά προσευχόμενος περί τοῦ λαοῦ καί τῆς ἁγίας πόλεως ὁ τοῦ Θεοῦ προφήτης» (Β΄ Μακ. ιε΄ 12-14).
Ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης βλέπει, ὅπως ἀναφέραμε τίς προσευχές τῶν ἁγίων σάν χρυσές φιάλες γεμάτες θυμιάματα, σάν κάτι δηλαδή πού εἶναι πολύτιμο στά μάτια τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. ε΄ 8). Βλέπει ἀκόμη τό Θεό νά τηρεῖ τήν ὑπόσεχεσή Του πρός τούς ἁγίους καί νά ἐκπληρώνει τό αἴτημα γιά τήν ἐκδίκηση τῶν ἀδελφῶν τους. Ὅμως προηγουμένως ἐξασφαλίζεται μέ εἰδική σφράγιση ἡ προστασία τῶν δικαίων δηλαδή τῶν ἀδελφῶν τους.
Ὅμως προηγουμένως ἐξασφαλίζεται μέ εἰδική σφράγιση ἡ προστασία τῶν δικαίων τῶν ἀδελφῶν τους πού ἀγωνίζεται πάνω στή γῆ, γιά νά λάβουν καί αὐτοί τό στεφάνι τῆς νίκης:
«Τότε ἦλθε ἄλλος ἄγγελος καί ἐστάθη εἰς τό θυσιαστήριο μέ ἕνα χρυσό θυμιατήριο·  καί τοῦ ἔδωκαν πολύ θυμίαμα, διά νά τό προσφέρη μέ τάς προσευχάς ὅλων τῶν ἁγίων ἐπάνω εἰς τό χρυσοῦν θυσιαστήριον, τό ὁποῖον ἦτο ἐμπρός εἰς τόν θρόνον.  Καί ἀνέβη ὁ καπνός τοῦ θυμιάματος μέ τάς προσευχάς τῶν ἁγίων ἀπό τό χέρι του ἀγγέλου ἐμπρός εἰς τόν Θεόν.  Τότε ἔλαβε ὁ ἄγγελος τό θυσιαστήριο καί τό ἔριψε εἰς τήν γῆν. Καί ἔγιναν βρονταί, φωναί, ἀστραπαί καί σεισμός» (Ἀποκ. η΄ 3-5).
Μέ τίς προσευχές τῶν ἁγίων ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἀπ’ εὐθείας ἀπό τό θυσιαστήριο καί ἀπό τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.  Τό κακό καί τά ὄργανα τοῦ κακοῦ τιμωροῦνται καί ἡ τάξη ἀποκαθιστάται στόν κόσμο. Θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ πώς ἡ τύχη ὁλόκληρη του κόσμου βρίσκεται στά χέρια τῶν ἁγίων, ὅπως καί ἡ σωτηρία τῆς ἀγωνιζομένης Ἐκκλησίας πάνω στή γῆ (πρβλ. Ματθ. ιθ΄ 28. Α΄Κορ. στ΄ 2). Τίς προσευχές τῶν ἁγίων τίς μεταφέρουν ἄγγελοι μέχρι τό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τίς προσφέρουν θυσία πνευματική στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο (πβλ. Τωβίτ ιβ΄ 12-15. Ζαχ. α΄ 12).

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο :

«Ἡ Ὀρθοδοξία μας».

Ἔτος 1994

σελίδες 412 -414

Ἐκδόσεις Διάλογος 

Τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καί Πολιτισμοῦ 

τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν σέ συνεργασία μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων διά τήν Προστασία

τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ, τῆς Οἰκογενείας καί τοῦ Ἀτόμου.

Ἐπιμέλεια κειμένου:   http://anavaseis.blogspot.com