Η χειροτονία του δρ Αθανασίου Χενείν είς διακόνο υπό του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Η Εκκλησία της Μεταμορφώσεως

Οδός Θηβών 49, Πειραιά

Η χειροτονία του δρ Αθανασίου Χενείν είς διακόνο υπό του Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ

Σεβασμιότατε, Δέσποτα και πατέρα,
Διαβάζουμε στην ιερά ιστορία του λαού τού Θεού στην Παλαιά Διαθήκη και εδικά στο βιβλίο των Κριτών  «Καί έποίησαν οἱ υἱοί Ισραήλ τό πονηρόν ενώπιον Κυρίου, καί έδωκεν αυτούς Κύριος έν χειρί Μαδιάμ επτά έτη».  Ο Θεός, όμως, δεν σιωπά αλλά οικονομεί την ελευθερία και την σωτηρία του λαού του.
Ο Θεός ψάχνει  εργάτες και συνεργάτες  για να σώζει τον λαόν του και  να ευλογεί την κληρονομία Του ,όπως ψάλουμε στην ορθόδοξη Εκκλησία . Το Ιερό κείμενο περιγράφει  την οικονομία του Θεού για να σώζει τον λαόν του. Ήρθε ο άγγελος Κυρίου στον Γεδεών έναν απλό πολίτη αγανακτισμένο ενώ «ραβδίζων σίτον έν ληνώ είς έκφυγείν άπό προσώπου τού Μαδιάμ.
Καί  ώφθη αύτώ ό άγγελος Κυρίου καί είπε  πρός αυτόν, Κύριος μετά σού, ίσχυρός τών δυνάμεων. Και είπε πρός αυτόν Γεδεών,  έν  έμοί, Κύριε μου, και ει έστι Κύριος  μεθ΄ ήμών,  είς τί  εύρεν ήμάς τά κακά ταύτα;  καί πού  έστι πάντα τά θαυμάσια αυτού, ά διηγήσαντο ήμίν  οί πατέρες ήμών ...
καί επέστρεψε  πρός αυτόν ό άγγελος Κυρίου καί είπε, πορεύου  έν τή ισχύι σου ταύτη καί σώσεις τόν Ισραήλ  έκ χειρός Μαδιάμ, ιδού εξαπέστειλά σε. καί είπε πρός αυτόν Γεδεών, έν  έμοί, Κύριέ μου, έν  τίνι σώσω τόν Ισραήλ;  ιδού ή χιλιάς μου ήσθένησεν  έν Μανασσή, και έγώ εἰμι μικρότερος έν οίκω  τού πατρός μου. καί είπε πρός αυτόν ό άγγελος Κυρίου, Κύριος  έσται μετά σού, καί πατάξεις  τήν Μαδιάμ ωσεί άνδρα ένα» (Κριταί, κεφ. στ΄1-16) .

Σεβασμιότατε
 Τα ιδία αισθήματα του απλού πολίτη Γεδεών, αισθάνομαι σ΄αυτήν την φοβερή στιγμή που ο λαός μου είναι στα χέρια των αιρετικών και της πλάνης του κάθε Μαδιάμ. Αλλά ο Θεός ετοίμασε στα χέρια σας την μεταστροφή μου και αποκάλυψε τη μεταμόρφωσή μου  στους κόλπους της Ορθοδοξίας.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής να ζω την μεταστροφή στη Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία δίπλα Σας Σεβασμιότατε, εσείς  που όπως γράφει μια Αθηναϊκή εφημερίδα και με την οποίαν συμφωνώ απολύτως, είστε ό Επί-σκοπόν. Πάντα σε εγρήγορση, διαρκώς σε ετοιμότητα. Δεν κάνει πίσω, υπερασπίζεται με άποψη και πείσμα τα νάματα του γένους, τις αξίες της φυλής των Ελλήνων ...από επιδρομές σκοτεινών κύκλων.

Ιδιαίτερα προασπίζει τους νέους από στρεβλών ιδανικών και σαθρών προτύπων. Θα μπορούσα να προσθέσω, με τη χειροτονία μου σήμερα, ότι είστε και υπερασπιστής των μεταναστών αδικημένων στις χώρες τους. Το μήνυμά Σας Σεβασμιότατε σήμερα είναι ξεκάθαρο.  Αγαπάτε όλους τους μετανάστες στην χώρα μας την Ελλάδα και η αγάπη  σας είναι έμπρακτη διότι χειροτονείτε, έναν εκ  των αδελφών αυτών. Αγαπάτε τούς μετανάστες διότι αγαπάτε το πρότυπο του κάθε αληθινού μετανάστη, τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό ο οποίος  «ούκ έχει πού τήν κεφαλήν κλίνη».  Φροντίζει η Μητρόπολις Πειραιώς να  δώσει στους πεινώντες και διψώντες,  για την δικαιοσύνη, μετανάστες, τον επουράνιο άρτο, τον  Λόγο του Θεού όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στις  γλώσσες  που καταλαβαίνουν. Αυτό θα γίνει με πολύ ανιδιοτελή αγάπη, χωρίς καμία διάθεση καταναγκασμού η κακής φύσεως προσηλυτισμού διότι ό,που πνέει το Πνεύμα του Θεού, εκεί κατοικεί η ελευθερία. 

Ο Ιώβ , είναι μία άλλη φυσιογνωμία από τη Παλαιά Διαθήκη, που με όλα τα προσωπικά καί οικογενειακά δεινά  που υπέστη  αλλά και την πικρή κριτική που δέχθηκε απο τους τρείς αιρετικούς φίλους του, είπε μιλώντας στόν Θεό, «οίδα τι πάντα δύνασαι, αδυνατεί σοι ουδέν...Τίς γάρ έστιν ό κρύπτων σε βουλήν, μεγάλα και θαυμαστά ά ούκ έπισταμήν ακουσόν δέ μου Κυριέ, ίνα καί εγώ λαλήσω, έρωτήσω δέ σε, σύ δέ με δίδαξον άκοήν μέν ώτός ήκουόν σου τό πρότερον, νυνί δέ ό όφθαλμός μου έωρακέ  σε ».
Ο μικρός καί  αγανακτισμένος Ισραηλίτης πολίτης ό Γεδεών, δέχθηκε την κλήση της χάριτος μέσα στην αιχμαλωσία του Λαού και έψαχνε την σωτηρία στην ανάμνηση καί μελέτη τών θαυμάτων που έκανε ο Θεός με τους πατέρες, ενώ  ο θεόπτης Ιώβ κατάλαβε ότι μέχρι τώρα γνώρισε  τον Θεό μόνο με τη ακοή, δηλαδή θεωρητικά, αιρετικά, επιλεκτικά, αυτό πού ονομάζουμε στά Γαλλικά (Lorthodoxie Verbale) και ότι έχασε πολύτιμο χρόνο συζητώντας με τρείς  αιρετικούς φίλους  καί μία άφρονα  γυναίκα, αλλά τώρα είδε τον Θεό  προσωπικά μέσα στα πάθη και στον πόνο.

Η μόνη διαφορά με την μεταστροφή του Ιώβ είναι ότι η σύντροφος της ζωής μου, η ορθόδοξη γυναίκα μου δεν έκανε αυτά που έκανε η γυναίκα του Ιώβ. Που είπε στον δοκιμασμένο σύζυγο της  «ειπόν  τι ρήμα προς Κύριον καί τελευτά» αλλά επέμενε στη ορθόδοξη πίστη και λατρεία και μεγάλωσε τα τρία τέκνα μας στη Ορθοδοξία μετά φόβο Θεού πίστεως καί αγάπης,  αλλά και έκανε ιεραποστολικό ορθόδοξο έργο μέ τους αραβόφωνους μετανάστες.

Αυτά τά ιερά κείμενα  περιγράφουν την εμπειρία  της μεταστροφής μου στην ορθοδοξία, στους κόλπους των θαυμάτων,  των  θεωμένων πατέρων, μετα από την αιχμαλωσία στα χέρια του Μαδιάμ της αιρέσεως, της αδικίας και της πλάνης. Μια μεταστροφή  θεοπτίας διότι η Ορθοδοξία είναι θεοπτία (είδομεν το φώς  το αληθινόν) ενώ η αίρεση είναι  σκοτάδι και σκοταδισμός!
Η αίρεση είναι μια τραγική κατάσταση στην ιστορία του λαού του Θεού. Ο Γεδεών και ο Ιώβ εμφανισθήκαν σε στιγμές που ο λαός του Θεού και εδικά οι αρχηγοί του ήταν στην πλάνη της αιχμαλωσίας στα χέρια  ξένων και  σκοτεινών  δυνάμεων.
 Η διακοπή της ζώσης πατερικής παραδόσεως υπήρξε  όντως ή αιτία  της μεγάλης θεολογικής  καί ανθρωπολογικής  τραγωδίας των αιρετικών μονοφυσιτών. Γιά τους  πατέρες της Εκκλησίας, η αίρεση συνιστά σαφώς μία εσφαλμένη διδασκαλία (απόκλιση  άπό τόν κανόνα τής Αληθείας ) σε σχέση με τήν αλήθεια και την πράξη της  μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Πρώτος ο άποστολικός πατέρας Ιγνάτιος Αντιοχείας χρησιμοποίησε τόν όρο αίρεση πρός δήλωση των  ψευδοδιδασκάλων  πού κυκλοφορούσαν στα  χρόνια του.

  Ηρθα στη Ελλάδα το 1980 να σπουδάσω   θεολογία με υποτροφία του Υπ.Εξ. της  Διεύθυνσης  εκκλησιών μετά από την παρέμβαση του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανό. Αυτή τη Ελλάδα γνώρισα, την Ορθόδοξη Ελλάδα, έμεινα  στο θεολογικό  οικοτροφείο  της αποστολικής διακονίας της Ελλάδος, έζησα με τρείς αγίους  διευθυντές ο ένας είναι ό πατέρας Θεόκλητος Τσίρκος Ι.Μ.Μεταμορφώσεως  Χαλκιδικής, ο δεύτερος ο πρώην άγιος Καστορίας Σεραφείμ και ο τρίτος  ο νύν μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος.
Τότε άρχισα να συγκινούμε βαθύτατα από το απαράμιλλο κάλλος του ελληνικού ορθόδοξου λόγου που δεν χωρίζεται καθόλου από  τήν ιστορία και πορεία του ελληνικού έθνους και γένους. Στο Θεολογικό  οικοτροφείο  ψάλαμε τότε  με τους οικότροφους κάθε βράδυ,
«Κύριε εκέκκραξα πρός Σέ , είσάκουσόν μου, Κύριε........»
Δέν ξέρω δέσποτα ,Ο Κύριος άργησε να ακούσει;
Εγώ άργησα να καταλάβω;
 Εκέκραξα  στόν Κύριον με τόν Ψαλμωδό:
«¨Εως  πότε άμαρτωλοί ,Κυριε,έως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται  φθέξονται καί λαλήσουσιν ανομιών! Τόν λαόν σου , Κύριε έταπείνωσαν καί την κληρονομίαν σου έκακώσαν..Χήραν καί ορφανόν άπεκτειναν καί προσήλυτον έφόνευσαν......καί είπαν, ούκ όψεται Κύριος, ούδέ συνήσει ό Θεός τού Ιακώβ ..........Κύριε, κατά τό πλήθος τών όδυνών μου έν τή καρδία μου οι παρακλήσεις σου εύφραναν τήν ψυχήν μου » (Ψαλμός, κεφ. 93).

Πάντως στα χέρια σας και στην ευλογημένη και ιστορική μητρόπολη σας, το θαύμα της μεταστροφής μου έγινε!
Και η εορτή της μεταμορφώσεως  μου ήρθε μετά απο τριάντα ολόκληρα  χρόνια αιχμαλωσίας.  Αλλά  γία τήν χάριν του Κυρίου μας ποτέ δέν είναι  αργά και τίποτα δεν είναι  αδύνατο.
Γύρισα  στήν Αίγυπτο και προσπάθησα με άλλους  θεολόγους  να επιβάλλομε «επίβλημα ράκους άγνάφου έπι ίματιου παλαιού». Προσπαθήσαμε να βάλομε  για μπάλωμα στο παλιό ρούχο των αιρετικών ένα καινούριο κομμάτι ύφασμα Ορθοδοξίας!Το τραγικό αποτέλεσμα το προέβλεψε ό Ίδιος ο Κύριος «χείρον σχίσμα γίνεται» κατά Ματθαίον, (κεφ. 9,16).

«Όλη  σχεδόν η Τριαδολογία και ή Χριστολογία του Χρυσοστόμου, αλλά και σχεδόν όλων των πατέρων, αναπτύσσονται, για να καταστεί ως απόλυτη συνέπεια ό ρεαλισμός της Θείας Ευχαριστίας. Θεολογεί για την ομοουσιότητα τού Υιού προς τον Πατέρα, διότι ό Υιός και Λόγος τού Θεού ως Θεός αληθινός μπορεί να προσλάβει την ανθρώπινη φύση, για να την αγιάσει και να την θεώσει.
Θεολογεί για την ένωση των δύο φύσεων τού Χριστού, διότι μόνο ένεκεν της ενότητας αυτής, μπορούσε να θεωθεί και να άγιασθεί ή ανθρώπινη φύση, ή όποια ένεκεν  της πτώσεως είχε νεκρωθεί, είχε χάσει την αληθινή ζωή.
Η ενανθρώπηση έγινε για να αναδημιουργηθεί ή ανθρώπινη φύση, για να προσφερθεί νέα (ζύμη) απαλλαγμένη από την αμαρτία και τον θάνατον. Τη νέα αυτή ανακαινισμένη φύση, αυτήν πού τώρα έχει (ζωήν τήν άθάνατον, την απολαμβάνουμε ως (τροφήν) στην (τράπεζα) της θείας Ευχαριστίας», γράφει ο καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος. (Στυλιανός Παπαδόπουλος, Θεολογία, τόμος 82,τεύχος 1,2011 σελ.47).

Η Ιστορία της μεταστροφής  μου δεν θα ήταν δυνατό να γραφεί χωρίς τη συμβολή και την έμπρακτη αγάπη πολλών, μα πάρα πολλών αγίων. Δεν μπορώ να πω όλα τα ονόματα αλλά οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σας προσωπικά Δέσποτα, στο καθηγητή μου Στυλιανό Παπαδόπουλο στον Γέροντά μου  Πατέρα Μεθόδιο Κρητικό και τους πατέρες του ιερού Ησυχαστηρίου  Αναστάντος Χριστού.
Επίσης ευχαριστώ  όλους τους προσκηνυτές της μονής, στους πατέρες της ιεράς μητροπόλεως Πειραιώς, στους πατέρες του Αγίου Όρους, ειδικά στον άγιο πρώην Ιβήρων Βασίλειον, που επισκέφθηκε το σπίτι μου στην Αθήνα και ευλόγησε την οικογένεια μου.

Ευχαριστώ θερμά το Ραδιοφωνικό Σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας που πραγματικά μιλούσε καί μιλά στη ψυχή μου. Τέλος μπορεί να αναρωτηθεί κανείς με τον μεγάλο αδελφό της παραβολής του ασώτου  καί να Σας πει Σεβασμιότατε. «Ό δέ υιός σου αυτός ό καταφαγών σου τον βίον μετά αρετικών, ήλθεν,  καί έθυσας αύτώ τόν μόσχον». Αλλά εσείς  Δέσποτα που έχετε την καρδίαν  του καλού και αγαθού Πατρός θα του πείτε «Τέκνον, συ πάντοτε μετ΄ εμού εί, καί πάντα τα έμα σά έστιν, ευφρανθήναι δέ καί χαρήναι έδει, ότι ό αδελφός σου (ο Αθανάσιος)  ούτος νεκρός ήν καί άνέζησε, καί άπολωλώς ήν καί εύρέθη» (κατά Λουκά,κεφ. 15).

http://anavaseis.blogspot.com