Η ανθρώπινη δικαιοσύνη και οι "παράνομοι" Άγιοι. Πρεσβυτέρου Διονυσίου Ταμπάκη

Εάν το καλοσκεφτούμε θα διαπιστώσουμε πως τελικά οι περισσότεροι Άγιοι και οι μάρτυρες ήταν παράνομοι σ'αυτόν τον κόσμο.
Παράνομοι για τους ανθρώπους αλλά σύννομοι με Τον Θεό.
Εκ πεποιθήσεως , εκ προθέσεως , εκ προμελέτης και ενσυνείδητα παράνομοι , περιθωριακοί, ατίθασοι, αναρχικοί, αδάμαστοι, και παραβατικοί στον νόμο, όταν αυτός μεταμορφώνονταν σε παρανομία μπροστά στου Θεού  τα μάτια.

Και πρώτος ο Ίδιος ο Κύριος μας  Ιησούς Χριστός, που καταδικάστηκε από
την Ρωμαϊκή, και Ιουδαϊκή νομοθεσία  για αντιποίηση εξουσίας και παρακίνηση σε εξέγερση, βλασφημία  και άλλα πολλά... και καταδικάστηκε στην  πιο επαίσχυντη  και επώδυνη εκτέλεση,  το Σταύρωμα και μάλιστα εν μέσω δύο μεγαλοκακούργων.



Αλλά και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος εθεωρήθη ότι έπραξε καθύβριση
Δημοσίου προσώπου και δη άρχοντος, ελέγχοντάς τον για το αδίκημα της
μοιχείας.

Ακόμη και ΄Άγιος Ιωσήφ ο μνήστωρ της Παρθένου Παναγίας μας, παρέβη τον μωσαϊκό Νόμο αφού δεν κατέδωσε την Θεοτόκο προς λιθοβολισμό, όπως θα έκανε ένας  σωστός και έννομος Ιουδαίος στην θέση του.

Επίσης ο Άγιος Νικόλαος τόλμησε να χαστουκίσει ενώπιον του Βασιλέως Κωνσταντίνου τον συνομιλητή του αιρετικό  Άρειο και να προβεί έτσι σε ενσυνείδητη εξάσκηση βίας .

Αλλά και ο Άγιος Διονύσιος παρέβη τον νόμο, ποιώντας υπόθαλψη εγκληματία  και  βοηθώντας τον Δολοφόνο του αδελφού του  να δραπετεύσει και λιποτακτήσει από τις υφιστάμενες  αρχές και εξουσίες.

Τόσοι και τόσοι Άγιοι Μάρτυρες, νεομάρτυρες αλλά και Ήρωες που εθεωρήθησαν ως ανυπάκοοι  των δημοσίων και αυτοκρατορικών ή Σουλτανικών νόμων,  μη θέλοντας να αποδώσουν την πρέπουσα τιμή στα είδωλα και στο πρόσωπο του αυτοκράτορα ... και τόσοι άλλοι που ακόμη και ειδωλολατρικούς -δαιμονικους ναούς έκαιγαν και κατέστρεφαν κάνοντας εμπρησμούς εκ προ μελέτης και δη Ιερών χώρων και παρενόχληση δημοσίας λατρείας....
 Και όλα αυτά διότι όπως λέει και ο Πορφήτης Ησαϊας  «Πάσα δικαιοσύνη άνθρωπου ως ράκος αποκαθημένης έστιν ενώπιον αυτού» (πρβλ. Ησ. ξδ'6).
Δηλαδή  η ανθρώπινη δικαιοσύνη και αξιοκρατία ενώπιον Του Θεού λογίζεται σαν βρώμικο πανί ήτοι (επιτρέψατέ μου) σαν μεταχειρισμένο κουρελόπανο.
Όταν  λοιπόν ο νόμος ταυτίζεται με την υποκρισία, την εμπάθεια, την απανθρωπιά και  την έλλειψη αγάπης  τότε γίνεται παρανομία.

Και όταν οι ανθρώπινοι  νόμοι γίνονται παρά-νομοι, τότε η «παρα-νομία  του Θεού»  γίνεται νόμος .

Και όπως είπε κάποτε ο μακαριστός Αυγουστίνος -Φλωρίνης "από τότε που η ανθρώπινη διακιοσύνη κατεδίκασε τον Θεό σε θάνατο, στιγματίσθηκε αιώνια".

(Πρεσβύτερος Διονύσιος Ταμπάκης- Ναύπλιον)