Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ περί ομοφυλοφιλίας, ναρκωτικών, τυχερά παιγνίων, χωρισμού εκκλησίας-πολιτείας (έθνους).

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 7^ῃ Σεπτεμβρίου 2011

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ἐκπτώχευσις καί ἡ μεθοδευμένη ἀπομείωσις τῶν ἀξιῶν, πού συγκροτοῦν τήν ἑλληνοχριστιανική ὑποδομή καί παράδοσι τῆς Χώρας αὐξάνεται μέ γεωμετρική πρόοδο ἀπό τούς ἐγκαθέτους τῆς Νέας Τάξεως, ἀπό τούς διατάκτες καί τούς ὑπεργολάβους τῶν Μ.Μ.Ε., πού πριμοδοτοῦνται ἀπό τόν διεθνιστικό παράγοντα ἀλλά καί ἀπό τά «περιώνυμα» μυστικά κονδύλια τῶν κρατικῶν ἐντεταλμένων ὑπηρεσιῶν.  

Στό πλαίσιο αὐτό ἐντάσσονται ἡ καταστρατήγησις τῶν διατάξεων τοῦ Συντάγματος καί ἡ δῆθεν πλουραλιστική καί πολυπολιτισμική ἐκκοσμίκευσις πού στοχεύει στήν διάλυση τῶν δεσμῶν κοινωνίας καί ἀλληλοπεριχωρήσεως τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας. 

Μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν βελτιώσεως τῶν ὅρων ἀντιμετωπίσεως τῶν ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν καταστρατηγεῖται ἡ σοφή ἐπιστημονική θέσις, ὅτι δέν ὑφίσταται διαχωρισμός μεταξύ τῶν λεγομένων «μαλακῶν» καί «σκληρῶν» ναρκωτικῶν οὐσιῶν, διότι τά πρῶτα ἀναποδράστως ὁδηγοῦν στά δεύτερα καί ἡ ἐξάρτησις καί ὁ ἐθισμός ἀποτελοῦν τήν βάσι τῆς θανατηφόρου πρακτικῆς τῶν ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν. 

Ἡ ἀποδοχή ἀπό τήν θεσμοθετημένη Πολιτεία μέ τήν πομπώδη νομοθετική πρόβλεψη τοῦ διαχωρισμοῦ «σκληρῶν» καί «μαλακῶν» ναρκωτικῶν οὐσιῶν πού ἐξαγγέλει ἡ σημερινή Κυβέρνησις ἀποτελεῖ κακούργημα εἰδεχθέστατο σέ βάρος τῆς νέας γενεᾶς διότι καθιερώνει ἀξιακή κλίμακα στό πασίδηλο θανατηφόρο γεγονός τῶν ναρκωτικῶν μέ ὀλέθρια τά ἀποτελέσματα καί μετατρέπει τά κέντρα τῶν μεγάλων ἀστικῶν πόλεων σέ κέντρα ἐλεύθερης διακίνησης ἐξαρτησιογόνων οὐσιῶν γιά νά ἀπονευρώσει τήν ἠθική αὐτοσυνειδησία τῆς νέας γενεᾶς καί νά καταστείλει τήν σύμφυτη μέ τό νέον ἄνθρωπο ἀντίδρασι στήν καταδολίευση τῶν ἀνθρωπίνων ἀξιῶν.

Ταὐτοχρόνως ἡ δημοσιοποιηθεῖσα ἀπό τά Μ.Μ.Ε. λειτουργία νομοπαρασκευαστικῆς ἐπιτροπῆς ὑπό τόν ἕως σήμερα εὐπρεπῆ Ὑπουργό Δικαιοσύνης κ. Μιλτ. Παπαϊωάννου γιά τήν ἐπαίσχυντη, χυδαία, ποταπή καί βορβορώδη νομοθετική πρωτοβουλία γιά τήν θεσμοθέτηση ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο τῆς τραγικότητος τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας μέ τήν ἀναγνώρισι ἀνυπάρκτου ἑτέρου «γενετησίου προσανατολισμοῦ» καί τῆς φθοροποιοῦ ψυχικῶς καί σωματικῶς καί ἄκρως ἰατρικῶς ἐπικινδύνου παραχρήσεως τῶν ἀνθρωπίνων σωματικῶν ὀργάνων, ἐν συνδυασμῷ μέ τήν μετατροπή τοῦ «ψιλικατζίδικου» τῆς γειτονιᾶς σέ κέντρο ψυχοπαθολογικῆς ἐξαρτήσεως ἀπό τόν τζόγο, μέ τήν φρικώδη ἐπάνοδο τῶν «κουλοχέρηδων», παρά τίς νωπές ἀκόμη πληγές στό κοινωνικό σύνολο ἀπό τήν φθοροποιό τους δρᾶσι, ἀποτελεῖ δόλιο ἐκρηκτικό μεῖγμα γιά τήν ἐκθεμελίωσι τῶν ἰδεωδῶν τοῦ Γένους καί τῆς πίστεως καί γιά τήν ἀποσάρθρωσι τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.

Γιά ὅλα αὐτά, ὁ διϊστορικός καί διαχρονικός λόγος τῆς Ἐκκλησίας περιφρονεῖται ὡς πασιδήλως ἀπεδείχθη μέ τό θέμα τῆς νομοθετικῆς πρωτοβουλίας τῆς Κυβέρνησης γιά τήν μεταμόσχευσι τῶν ὀργάνων καί τήν φασιστικῷ τρόπῳ, ἐπιβολή τῆς «εἰκαζομένης συναίνεσης» καί καθυβρίζεται χυδαιότατα κυρίως ἀπό ἐκείνους πού ἔχουν ἐργολαβικά ἀναλάβει τήν ἀποδόμησι τῆς χώρας, ἀπειλώντας εὐκαίρως ἀκαίρως μέ τό δῆθεν «μπαμπούλα» τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, χωρισμοῦ πού ἔχει ἤδη ἐπισυμβεῖ μέ τούς διακριτούς ρόλους πού καθιέρωσε τό ἰσχῦον Σύνταγμα τοῦ 1975, ἄλλως δέν θά ἦτο δυνατή ἡ ἐκδίωξις τῶν Κληρικῶν ὡς Πνευματικῶν Συμβούλων ἀπό τήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση πού ἐπέβαλε ἡ προηγουμένη Κυβέρνησις, οὔτε θά καθιεροῦτο ὁ πολιτικός «Γάμος», ἡ πολιτική «Κηδεία», ἡ ὀνοματοδοσία στό Ληξιαρχεῖο, τό «Σύμφωνο συμβιώσεως» καί ἡ ἀσύδοτη ἐξάπλωσις καί δρᾶσις ψευδοθρησκειῶν ὡς τό Ἰσλάμ, σεκτῶν ὡς οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καί παραθρησκειῶν ὡς οἱ Τεκτονικές Στοές-Κέντρα τοῦ Ἑωσφορισμοῦ, τοῦ Γνωστικισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας.

Ἁπτό παράδειγμα τῶν ἀνωτέρω, ἀποτελεῖ ἡ δημοσίευσις στίς 4/9/11 τοῦ δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου «ΑΥΓΗ» τοῦ Συνασπισμοῦ τῆς λεγομένης Ἀριστερᾶς καί Προόδου καί  εἶναι «λεγομένη» γιατί ἀρνουμένη πεισμόνως τήν θεϊστική ἀναγωγή τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἀναποδράστως τό φυλακίζει στήν σχετικότητα, τήν ἔλλειψη καί τό ὅριο καί γιατί ὁ ἀληθής κοινωνισμός καί ἡ πρόοδος εἶναι μόνο τό Εὐαγγέλιο καί τό κοινωνικό συμβόλαιο Αὐτοῦ πού διασαλπίζουν: «εὐκοπώτερον γάρ ἐστί κάμηλον διά τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἤ πλούσιον εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν» (Λουκ. 18:25), πού παραδόξως γιά  ἔντυπο ἀθεϊστικῆς ἰδεοληψίας, ἀνεφέρετο στήν ψευδοθρησκεία τοῦ Ἰσλάμ μέ συνεντεύξεις καί εἰκόνες ἀπό τήν λήξη τοῦ Ραμαζανίου, σέ μία χώρα πού εἶναι ἀκόμη νωπό τό χῶμα ἀπό τό αἷμα τῶν ἀχράντων καί ἁγίων σφαγίων τοῦ Γένους καί τῆς πίστεως, τῶν χιλιάδων ἐνδόξων νεομαρτύρων, ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν πού κατακρεουργήθησαν ἀπό τούς ὁμοπίστους τῶν ἐπήλυδων Μουσουλμάνων, κατευθυνομένων ἀπό τά γνωστά κέντρα γιά τήν δημογραφική ἀλλοίωσι τοῦ τόπου, μέ προφανέστατη αἰτία τοῦ δημοσιεύματος τό δόγμα: «ὁ ἐχθρός τοῦ ἐχθροῦ μου εἶναι φίλος μου». 

Διαδίδεται μετ’ ἐπιτάσεως ὅτι ἡ ἑπομένη Βουλή θά εἶναι Συντακτική καί ὅτι θά ἐκθεμελιώσει τούς λεγομένους διακριτούς ρόλους τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί θά μεταβάλλει τήν Ἐκκλησία-Κιβωτό τοῦ Γένους, ἕνεκεν τῆς ὁποίας δέν ἀποτελεῖ σήμερα ἡ Ἑλλάς τό ὑπόλοιπον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας, τή στιγμή πού οἱ Μουσουλμανικές Μουφτεῖες καί τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο εἶναι Ν.Π.Δ.Δ., σέ ἕνωσι προσώπων ἰδιωτικοῦ ἐνδιαφέροντος, μέ ἐπιδιωκόμενες συνέπειες κατά τούς ἀθλίους ἐμπνευστάς τοῦ ἀνοσίου αὐτοῦ σχεδιασμοῦ, τήν διαγραφή ἐκ τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων τῆς μεταφυσικῆς προοπτικῆς καί ἀναζητήσεως, τήν περιθωριοποίησι τῆς Ἐκκλησίας στόν ἐθνικό, κοινωνικό καί πολιτικό βίο τῆς χώρας, τήν διακοπή τῆς συμβατικῆς ὑποχρεώσεως τοῦ Κράτους γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου καί γιά τήν λειτουργία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καί Θεολογικῶν Σχολῶν καί τήν μετατροπή τῆς Ὀρθοδόξου θρησκευτικῆς παιδείας σέ θρησκειολογικό συμπίλημα συγκρητιστικῆς θολοκουλτούρας μέ ὀρίζοντα τήν πανθρησκεία καί τήν δουλεία στήν Νέα Ἐποχή.

Θά πρέπει ὅμως νά ὑπομνήσουμε στούς ἡμιμαθεῖς σχεδιαστάς ὅτι ἡ ἀπομείωσις καί ἀποδόμησις τῆς Ἐκκλησίας στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων δέν κατορθώθη ἐπί 2.000 χρόνια, παρ’ ὅτι ἐπεστρατεύθησαν ρωμαϊκές ἀρένες, σφαγές, διωγμοί, ἀσύλληπτης φρίκης πολυώδυνα βασανιστήρια, ποταμοί αἵματος, διαβρωτικές αἱρέσεις, ψυχιατρεῖα, γκουλάγκς, ἀτελεύτητες δηλητηριώδεις ἐπιθέσεις μέ τήν πένα ἤ τίς διαδόσεις καί τούς συγχρόνους τρόπους προπαγάνδας, μέ τήν ἐπίκλησι ψευδοεπιστημονικῶν δῆθεν ἀνακαλύψεων καί ἀσφαλῶς δέν θά ἐπισυμβεῖ μέ τό, ἄν παρ’ ἐλπίδα, καταργηθεῖ ὁ θρησκευτικός ὅρκος στά δικαστήρια καί στήν ἀνάληψι κρατικῶν καθηκόντων ἤ ἄν ἀπέχουν οἱ πολιτειακές ἀρχές ἀπό τίς δοξολογίες γιά τίς ἐθνικές ἐπετείους τῆς χώρας ἤ δέν  προσκαλοῦνται οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας στίς 2 ἤ 3 παρελάσεις πού κατ΄ ἔτος λαμβάνουν χώρα. 

Στόν πνευματικό γενετικό κώδικα τοῦ Ἕλληνος, ὅσον καί ἄν ἀγωνίζονται οἱ ἀντίθεες σκοτεινές δυνάμεις, ἡ ὀρθόδοξος παρακαταθήκη τῆς ἀμωμήτου πίστεως, τά σεβάσματα καί τά χαριτόβρυτα καί θαυματουργοῦντα ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων, ἀψευδῶν εἰκόνων καί ὁμοηθῶν προσώπων τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί ἡ φρυκτωρός μετοχή στό ζωοποιό Σῶμα καί τό πανακήρατο Αἷμα τοῦ ἐσφαγμένου ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πού προσφέρει ἡ ἀκαινοτόμητος καί ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία, δωρίζουσα ἀφειδῶς τήν θέωση καί τήν ἀναγωγή, ἐναργῶς ζοῦν καί ἀνακόπτουν τήν φθορά καί περιορίζουν τήν ἀντίθεη δαιμονική παραφωνία σέ ἀπειροελάχιστα ποσοστά τοῦ κοινωνικοῦ σώματος. 

Ὅσον ἀφορᾶ στήν τυχόν κατάργησι τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου στίς δικαστικές αἴθουσες καί τῆς θρησκευτικῆς ὁρκοδοσίας κατά τήν ἀνάληψι τῶν καθηκόντων τῶν κρατικῶν λειτουργῶν πρέπει νά τονισθεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία στοιχοῦσα στήν Εὐαγγελική ἐντολή κατ’ οἰκονομίαν ἀποδέχεται τόν θρησκευτικό ὅρκο, πού ἐξυπηρετεῖ οὐσιωδῶς τήν Πολιτεία, διότι ἀτυχῶς ἡ ἐπίκλησις μόνης τῆς τιμῆς καί τῆς συνειδήσεως δέν ἀποτελεῖ ἰσχυρό ἀποτρεπτικό γιά τήν ψευδορκία καί ἡ ἔλλειψις μεταφυσικῆς ἀναφορᾶς καί προοπτικῆς δέν παρέχει πνευματικό ἐφαλτήριο καί τά  ἐχέγγυα στόν κρατικό λειτουργό γιά τήν ἐπιτέλεσι τῶν πολυευθύνων καθηκόντων του, ἰδιαίτερα στό στράτευμα πού ἀπαιτοῦν πολλάκις στόν ὕψιστο βαθμό ἀλτρουϊσμό καί αὐτοθυσία. 

Στήν προβαλόμενη ἀπό ἀμοίρους νομικῆς παιδείας διακοπή τῆς συμβατικῆς ὑποχρεώσεως τοῦ Κράτους γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου καί τήν λειτουργία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως χρειάζεται νά ἀπαντηθεῖ ὅτι ἀπό τό ἔτος 1835 μέχρι σήμερα τό 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ἔχει μέ πολλούς τρόπους οὐσιαστικά δημευθεῖ ἀπό τό Ἑλληνικό Δημόσιο καί εἰς ἀντίδοση ἔχει ἀναλάβει συμβατικῶς τίς ὡς εἴρηται ὑποχρεώσεις καί ἑπομένως ἐάν ἐπιθυμεῖ νά ἀποστεῖ ἀπό αὐτές, θά πρέπει νά ἐπιστρέψει στό ἀκέραιο αὐτή τήν περιουσία ἤ νά τήν ἀποζημιώσει οἰκονομικῶς. 

Ἔνιοι ὁπλισμένοι μέ μόνο τό θράσος τῆς ἀγνοίας τους, εὐτελίζονται ἰσχυριζόμενοι ὅτι δῆθεν ἡ Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἔχει δισχιλιετῆ παρουσίας στόν τόπο αὐτό, δέν ἔχει δῆθεν νομίμους τίτλους κυριότητος. 

Ἀγνοῦν ὅμως ὅτι τό ἄρθρο 51 τοῦ εἰσαγωγικοῦ Νόμου τοῦ ἐν ἰσχύι Ἀστικοῦ Κώδικος τῆς χώρας, προβλέπεται σαφῶς ὅτι: «ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπραγμάτου δικαιώματος πρίν ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά γεγονότα γιά τήν ἀπόκτησή τους». 

Νά γιατί ἔχουν ἰσχύ οἱ τίτλοι κυριότητος τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων καί τῶν Σουλτάνων. Νά ποιά ἦταν ἡ νομική βάσις τῆς δικαιώσεως τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο μέ τίς γνωστές Ἀποφάσεις μετά τήν περιλάλητη ἐπίθεση τοῦ λεγομένου Νόμου Τρίτση στήν ἐναπομείνασα Μοναστηριακή περιουσία καί βέβαια τό Ἑλληνικό Δημόσιο ἀτάκτως ὑπανεχώρησε διότι θά ἔπρεπε νά καταβάλλει δισεκατομμύρια πρός ἀποζημίωση. 

Ἑπομένως ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας καί Πολιτείας πού ἐκζητοῦν οἱ ἄφρονες, δέν συνεπάγεται τήν διακοπή τῆς μισθοδοσίας τοῦ Κλήρου καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως ἐκτός καί ἄν ἡ Ἑλληνική Πολιτεία δύναται νά ἐπιστρέψει τήν Ἐκκλησιαστική περιουσία ἤ νά ἀποζημιώσει σχετικῶς καί ἐννοεῖται ὅτι τό τίμημα εἶναι ἀνυπολόγιστο. 

Μόνο ἡ περιουσία πού ἐδημεύθη ἀπό τήν Ἑλληνική πολιτεία τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Σπυρίδωνος Πειραιῶς ἐκτείνετο σέ ὅλη τήν Πειραϊκή χερσόνησο. Ἀντιλαμβάνεται κανείς ἑπομένως τά μεγέθη. 

Τῶν 250 περίπου ἑκατομμυρίων κατ’ ἔτος πού ἀπαιτοῦνται γιά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου μέ τούς γλίσχρους μισθούς καί τήν λειτουργία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων καί τῶν τρισεκατομμυρίων Εὐρώ πού θά ἀπαιτηθοῦν γιά τήν ἀποζημίωσι τῆς ἁρπαγείσης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας.

Τέλος, ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, διάβαζε καλύτερα Ἔθνους, πού προβάλλεται εὐκαίρως ἀκαίρως θά ἔχει καί μία ἄλλη παράμετρο πού δέν ἔχουν ὑπολογίσει. Θά καταργήσει αὐτοδικαίως τό ἀσυμβίβαστο τῶν κληρικῶν νά μετέχουν στήν κεντρική πολιτική σκηνή. Ἐάν ἐπιθυμοῦν στό ἐθνικό Κοινοβούλιο 82 Μητροπολίτας βουλευτάς νά εἶναι βέβαιοι ὅτι θά τό ἐπιτύχουν!

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ