Χθές συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον Ἀναστάντι σοι. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Χθές συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον Ἀναστάντι σοι

Ἡ

ἁγία Μ. Ἑβοδμάς, ἡ ὁποία πραῆλθε, μᾶς ἔδωσε τήν δυνατότητα νά συσταυρωθοῦμε καί ἐμεῖς μυστικά καί νά συνταφοῦμε μέ τόν Κύριό μας. Ἀκούσαμε καί στούς Συναξαριστάς νά λέγεται ὅτι: ἐπιτελοῦμεν τά ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου. Ὄχι ἑορτάζομεν, ἀλλά ἐπιτελοῦμε τά ἅγια Πάθη. 

Ὄχι ὅτι ἐμεῖς σταυρώνουμε τόν Χριστό, -ἔτσι τό καταλαβαίνω-, ἀλλά ὅτι καί ἐμεῖς συσταυρωνόμαστε μέ τόν Χριστό καί νοιώθουμε τά Πάθη Του σάν ἰδικά μας πάθη, καί τόν Σταυρό Του σάν ἰδικό μας σταυρό  Καί ἔτσι μποροῦμε νά νοίωσουμε σήμερα καί τήν Ἀνάστασί Του σάν ἰδική μας ἀνάστασι.

Αὐτή εἶναι ἡ εὐλογία τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὅτι οἱ ἑορτές μας, καί ἰδίως αὐτές οἱ μεγάλες ἑορτές τῶν ἁγίων Παθῶν καί τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, δέν εἶναι γιά μᾶς τούς Ὀρθόδοξους κάτι ἐξωτερικό, ἱστορικό, ψυχολογικό΄ ἀλλά μυστική, χαρισματική μέθεξις τῶν μεγάλων καί σωτηρίων γεγονότων τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου.  Γι’ αὐτό οἱ ἡμέρες αὐτές εἶναι μία ἰδιαίτερη εὐλογία γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.  Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καθένας κατά τήν πίστι του, τήν προαίρεσί του καί τόν ἀγῶνα του ζῆ λιγότερο ἤ περισσότερο αὐτήν τήν μυστική αἴσθησι τοῦ συνθάπτεσθαι καί συνεγείρεσθαι μέ τόν Χριστό.

Ζητοῦμε τήν Χάρι καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου νά ἔχουμε αὐτήν τήν αἴσθησι ζωντανή, διότι ἔχοντας αὐτήν τήν αἴσθησι, θά ἔχουμε καί τά προοίμια τῆς Ἀναστάσεως καί διά τῆς Χάριτος τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου θά ἔχουμε συμμερισθῆ τήν νίκη Του κατά τοῦ θανάτου. Ἔτσι ὁ θάνατος δέν θά εἶναι γιά μᾶς φοβερός, ἀλλά θά εἶναι πέρασμα ἀπ’ αὐτήν τήν πρόσκαιρο ζωή στή αἰώνιο.

Παραπονεῖται κάπου ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ὅτι οἱ Χριστιανοί τῆς ἐποχῆς του δέν εἶχαν ἐκείνη τήν πίστι, τήν ὁποία ἔπρεπε νά ἔχουν.  Μεταξύ τῶν ἄλλων πού ἔβλεπε ὡς σημεῖο ὀλιγοπιστίας πολλῶν Χριστιανῶν ἦταν ὅτι «πεφρίκασι τόν θάνατον», ὅπως οἱ ἐθνικοί.  Δηλαδή ἠσθάνοντο φρίκη γιά τόν θάνατο, ὅπως οἱ εἰδωλολάτρες (Ὁμιλ. Δ΄, Εἰς τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολ.)

Πράγματι, κάτι πού ἀποδεικνύει ὅτι εἶναι ζωντανή ἡ πίστις μας, ὅτι ἔχουμε συνταφῆ και συναναστηθῆ μέ τόν Χριστό, εἶναι ἡ στάσις μας ἀπέναντι τοῦ θανάτου. Ἐάν δηλαδή δέν φοβούμεθα τόν θάνατο, ὅπως οἱ ἐθνικοί καί οἱ ἄπιστοι, ἀλλά τόν βλέπουμε μέ ἐλπίδα, ἀφοῦ ὁ Κύριός μας ἐνίκησε τόν θάνατο καί ἀφοῦ καί ἐμεῖς γινόμεθα συμμέτοχοι τοῦ θανάτου Του καί τῆς Ἀναστάσεώς Του.  Τότε ἔχουμε ἀληθινή χαρά, τό Ἅγιον Πάσχα.  Γιατί πῶς μπορεῖ κανείς νά ἔχῃ χαρά, ἐάν δέν ἔχῃ ἀντιμετωπίσει τό ζήτημα τοῦ θανάτου, ὅπως καί τό ζήτημα τῆς συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν του καί τῆς αἰωνίου καταστάσεως τῆς ὑπάρξεώς του; Ὅταν αὐτά τά μεγάλα ζητήματα ἔχουν λυθῆ, τότε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἔχῃ χαρά καί νά ἑορτάζῃ Πάσχα Κυρίου εὐφρόσυνον.

Ἡ χαρά τοῦ Πάσχα δέν ἔρχεται ἀπό τά καλά φαγητά οὔτε ἀπό τίς διασκεδάσεις.  Μ’ αὐτά προσπαθοῦμε νά κρύψουμε τό κενό μας καί τήν δυστυχία μας. Ἡ χαρά τοῦ Πάσχα πηγάζει ἀπό τήν αἴσθησι ὅτι ἔχουμε νικήσει τούς μεγαλύτερους ἐχθρούς μας, πού εἶναι ὁ θάνατος, ὁ διάβολος καί ἡ ἁμαρτία.

Ἔχοντας ἐπιτύχει ἐν Χριστῷ αὐτές τίς νίκες, μποροῦμε νά χαιρόμαστε σ’ αὐτήν τήν ζωή, μποροῦμε νά νοιώθομε τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί νά αἰσθανόμαστε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὄντως ὁ λυτρωτής μας.  Καί ὅτι οὐδείς ἄλλος μπορεῖ νά εἶναι ὁ λυτρωτής μας, ἐκτός ἀπό τόν νικητή τοῦ θανάτου, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.

Προσκυνήσαντες λοιπόν τά ἄχραντα καί ἅγια Πάθη Του τήν Μ. Ἑβδομάδα, προσκυνοῦμε σήμερα καί τήν ἁγία καί ἔνδοξο καί λαμπροφόρο Ἀνάστασί Του, καί πρός Αὐτόν προβλέπουμε ὡς πρός τόν μόνο Κύριό μας καί Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, καί προσδοκῶμεν «Ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Ἐλπίζουμε ὅτι θά μᾶς ἀξιώσῃ ἡ Χάρις Του, ἡ ἀγαθότης Του, ἡ εὐσπλαχνία Του καί τό ἔλεός Του, κι ἐμεῖς ὅταν Ἐκεῖνος θελήσῃ νά συναναστηθοῦμε καί σωματικά, ἀφοῦ περάσαμε πρῶτα ἀπό τήν πύλη τοῦ θανάτου, γιά νά ζήσουμε αἰωνίως μαζί Του ἐν δόξῃ στην Βασιλεία Του, στήν ὁποία ἑτοίμασε Τράπεζα, Πάσχα αἰώνιο καί ἄφθαρτο γιά ὅλους τούς ἐκλεκτούς Του, πού ἔχουν συσταυρωθῆ καί συναναστηθῆ μαζί Του.

Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας νά μᾶς ἀξιώνῃ ὁ Κύριος κάθε λεπτό τῆς ζωῆς μας νά τό ζοῦμε ἀναστάσιμα, νικώντας δηλαδή τόν ἐγωϊσμό μας καί τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο.  Γιατί κάθε φορά πού νικοῦμε τόν ἐγωϊσμό μας καί τήν ἁμαρτία, νικοῦμε καί τόν θάνατο καί τόν διάβολο.  Καί εἴμεθα μέσα στήν Χάρι τῆς Ἀναστάσεως. Νά ζοῦμε λοιπόν κάθε λεπτό τῆς ζωῆς μας ἀναστάσιμα, ὥστε αὐτή ἡ ἀναστάσιμη βίωσις νά ἀποτελέσῃ τό προοίμιο καί τόν ἀρραβῶνα τῆς ἀναστάσεώς μας στόν μέλλοντα αἰῶνα.

Ἀναστάσιμη λοιπόν ζωή, ἀναστάσιμη χαρά, ἀναστάσιμη ἐλπίδα καί ἀναστάσιμη εἰρήνη εὔχομαι πρός ὅλους τούς ἀδελφούς τῆς Μονῆς καί τούς ἀδελφούς προσκυνητάς. Ὁ Χριστός, ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς, νά εἶναι πάντοτε ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν ὁδηγός, φῶς, χαρά, εἰρηνη καί ἀπαντοχή.

***

Στόν λόγο τοῦ μακαριστοῦ καί ἀειμνήστου πατρός Ἰουστίνου Πόποβιτς «Καταδικασμένοι νά εἶναι ἀθάνατοι» διαβάζουμε ὅτι ὁ Κύριος νικᾶ τόν θάνατο καί ὅτι κι ἐμεῖς μποροῦμε νά νικήσουμε τόν θάνατο, ἐφ’ ὅσον νικοῦμε τήν ἁμαρτία.  Κάθε φορά πού ἁμαρτάνουμε, λέγει ὁ π. Ἱουστῖνος γινόμεθα περισσότερο θνητοί.  Κάθε φορά πού ξεπερνοῦμε τήν ἁμαρτία, γινόμεθα περισσότερο ἀθάνατοι.

Ἄς παρακαλέσουμε τόν Ἀναστάντα Κύριο νά μᾶς βοηθήσῃ σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα τῆς νίκης κατά τῆς ἁμαρτίας κατά τῶν παθῶν, γιά νά ἐνδυώμεθα κι ἐμεῖς ἀθανασία.  Κι ἀκόμη μέ τήν παρουσία Του, ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη φῶς, νά φωτίζῃ τίς ψυχές μας, τόν ἔσω ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος στόν καθένα ἀπό  ἐμᾶς ἔχει λιγότερα ἤ περισσότερα σκοτεινά σημεῖα. Ὅσο πιό κοντά εἶναι κανείς στόν Χριστό, τόσο περισσότερο ὑπάρχει μέσα του καί λιγότερο σκότος.  Καί μόνον οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι, αὐτοί πού ἑνώθηκαν τελείως μέ τόν Θεό, μπόρεσαν νά ἐκδιώξουν κάθε τι τό σκοτεινό ἀπό μέσα τους καί ὅλος ὁ ἐσωτερικός τους κόσμος νά εἶναι φῶς. 

Ἐξαρτᾶται ἀπό μᾶς, ἀπό την προαιρέσι μας, ἀπό τόν ἀγῶνα μας, νά ζητοῦμε ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ νά εἰσέρχεται μέσα μας, νά κατοικῇ  μέσα μας, γιά νά ἐκδιώκῃ τά σκότη καί νά φέρῃ φῶς, ὥστε ὅλος ὁ ἐσωτερικός μας κόσμος νά γίνῃ φῶς.  Καί τότε θά εἴμεθα ἄξιοι τῆς Βασιλείας τοῦ ἀνασπέρου Φωτός.

Ὅτι μέσα μας ὑπάρχουν σκοτεινά σημεῖα, τά ὁποῖα πρέπει σιγά-σιγά νά ὑποχωρήσουν, ὅλοι τό γνωρίζουμε.  Σ’ αὐτό τό ἔργο μόνο τό πάμφωτο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου, πού περιβάλλεται μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς τελείας ἀναμαρτησίας καί ἁγιότητος, μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσῃ.

Ἄς τό ἔχουμε αὐτό ὑπ’ ὅψιν, ἀδελφοί, καί ἄς ἀγωνιζόμαστε κάθε ἡμέρα νά Τοῦ τό ζητοῦμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἔλα καί σήμερα μέσα μας καί μέ τό λαμπρότατο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Σου φώτισε τά σκότη μας, διῶξε κάθε σκοτεινό πάθος ἀπό μέσα μας καί ἐγκαθίδρυσε τήν Βασιλεία Σου, βασιλεία φωτός, ἀληθείας καί ἀγάπης.

Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἅγιον Πάσχα 1993

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 49 - 53

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα