Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Μέρος Τέταρτο . Κεφάλαιο 2ον. 1) «Γιά τούς δαιμονισμένους» 2) «Μέ τήν ἑωσφορική ὑπερηφάνεια μπορεῖ νά δαιμονιστῆ ό ἄνθρωπος»

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 
 

Oἱ μαῦρες δυνάμεις τοῦ Σκότους
«Γιά τούς δαιμονισμένους»

  - Γέροντα, στόν δαιμονισμένο τῶν Γαδαρηνῶν[1] πόσοι δαίμονες κατοικοῦσαν;

  - Δαιμόνια πολλά[2], γράφει τό Εὐαγγέλιο. Γι' αὐτό εἶπε ὁ δαιμονισμένος ὅτι τό ὄνομά του ἦταν λεγεώνα [3]. Καί βλέπετε, ὅπως σέ ἕναν δαιμονισμένο μπορεῖ νά κατοικοῦν ἕνα σωρό δαίμονες, ἔτσι καί στήν καρδιά τοῦ πιστοῦ μπορεῖ νά χωρέσουν ὅλοι οἵ Ἅγιοι. Ἀφοῦ ὅ Χριστός χωράει, πόσο μᾶλλον οἵ Ἅγιοι! Μεγάλα μυστήρια!
Μιά φορά, ὅταν ἤμουν στό Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταύρου, χτύπησε κάποιος τό καμπανάκι. Κοίταξα ἀπό τό παράθυρο, καί τί νά δῶ! Ἕναν ἄνδρα ποῦ τόν ἀκολουθοῦσε μιά ὁλόκληρη φάλαγγα δαιμόνων, ἕνα μαῦρο σμῆνος!
Πρώτη φορά εἶδα νά ἐξουσιάζουν ἕναν ἄνθρωπο τόσοι δαίμονες. Αὐτός ἦταν μέντιουμ• εἶχε ἀνακατέψει εὐχές τῆς Ἐκκλησίας μέ ἐπικλήσεις δαιμόνων, χριστιανικά βιβλία μέ μαγικά, καί μετά τόν ἐξουσίαζαν οί δαίμονες. Φοβερό!
Πολύ στενοχωρέθηκα. Μερικοί ψυχίατροι καί τούς δαιμονισμένους τούς θεωροῦν ψυχοπαθεῖς. Μερικοί ἱερεῖς πάλι κάποιους ψυχοπαθεῖς τους βγάζουν δαιμονισμένους. Ἐνῶ, ἕνας ψυχοπαθής, γιά νά βοηθηθῆ, πρέπει νά πάη ἄλλου, ἕνας δαιμονισμένος ἄλλου. Ό ψυχίατρος πῶς μπορεῖ νά βοηθήση τόν δαιμονισμένο;[4]

 - Γέροντα, ἕνας δαιμονισμένος εἶναι σέ θέση νά καταλάβη σέ τί ἔφταιξε καί δαιμονίσθηκε;



 - Ναί, μπορεῖ νά τό καταλάβη, ἐκτός ἄν ἔχη πάθει καί τό μυαλό του, ὁπό τε εἶναι πολύ δύσκολο νά βοηθηθῆ. Ἄν εἶναι μόνο δαιμονισμένος, μπορεῖς πιό εὔκολα νά συνεννοηθῆς μαζί του καί νά τόν βοηθήσης, ἀλλά πρέπει νά κάνη ὑπακοή. Ἀλλιῶς πῶς νά βοηθηθῆ;
Μιά φορά ἦρθε στό Καλύβι ἕνας ἀπό τήν νότια Ἑλλάδα, ποῦ εἶχε πάει στούς Ἰνδούς, καί εἶχε δαιμονισθῆ. Ἔλεγε κάτι βρισιές καί ἔβγαζε ἀπό τό στόμα τοῦ ἀφρούς. Τά μάτια τοῦ ἦταν ὀρθάνοιχτα, ἄγρια. Τοῦ ἔλεγα: «μή λές αὐτές τίς βλασφημίες, γιατί ἔτσι καλεῖς τά δαιμόνια», δέν ἄκουγε.
Καί ἀπό τήν ἄλλη ζητοῦσε νά τόν βοηθήσω.«Βοήθησε μέ, ἔλεγε, μόνον ἐσύ μπορεῖς νά μέ βοηθήσης». «Ἔμ, πῶς νά σέ βοηθήσω; τοῦ λέω. Θέλεις νά προσευχηθῶ, γιά νά λυτρωθῆς μέ τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ, κι ἐσύ καλεῖς τά δαιμόνια. Πήγαινε νά ἐξομολογηθῆς, νά σού διαβάσουν ἐξορκισμούς καί ἔλα μετά νά συζητήσουμε». «Δέν πηγαίνω», μοῦ λέει.

«Ἔλα μέσα νά σού βάλω λαδάκι ἀπό τό κανδήλι», τοῦ λέω. «Δέν θέλω. Θέλω νά μέ βοηθήσης». Πῆγε μετά πιό πέρα καί κουβεντίαζε μέ κάποιον. Κάποια στιγμή ποῦ ἔλεγα σέ μιά συντροφιά ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τίς δοκιμασίες γιά τήν σωτηρία μας, φώναξε ἀπό πέρα: «Ρέ σύ, γιατί λές πῶς ἐργάζεται ὅ Θεός, γιά νά σωθοῦν οἵ ἄνθρωποι; Ἔχουμε ἕναν πατέρα στόν οὐρανό καί ἕναν στήν γῆ καί πιό πάνω εἶναι ἕνας ἄρχοντας». [5]

«Πάψε τίς δαιμονολογίες», τοῦ λέω, καί ἔλεγα τήν εὐχή. «Τώρα μέ μπέρδεψες», μοῦ λέει. «Φύγε», τοῦ εἶπα καί τόν τίναξα πέρα. Ἔγινε κουβάρι. «Ἐσύ μέ ποιόν εἶσαι;», μέ ρωτάει. «Μέ τόν Χριστό», τοῦ λέω. «Ψέματα λές, μοῦ λέει, δέν εἶσαι μέ τόν Χριστό, ἀφοῦ ἐγώ εἶμαι ό Χριστός κι ἐσύ μέ χτυπᾶς». Τοῦ τά παρουσιάζει ἀνάποδα ό διάβολος.

- Αὐτά τά λέει ὁ διάβολος;

- Ναί, ὁ διάβολος, ἀλλά, βλέπεις, ὅ Θεός τοῦ ἔδωσε τό κουράγιο νά ἔρθη μέχρι τό Ἅγιον Ὅρος. Γιά νά ξεκινήση ἀπό τήν ἄλλη ἄκρη τῆς Ἑλλάδος νά ἔρθη στό Ὅρος σέ τέτοια κατάσταση, εἶναι μεγάλο πράγμα! Ἀλλά δέν ἀκούει καί γίνεται χειρότερα. Ἄν ἔκανε ὑπακοή, θά βοηθιόταν.

«Μέ τήν ἑωσφορική ὑπερηφάνεια μπορεῖ νά δαιμονιστῆ ό ἄνθρωπος»

Ὅποιος ἔχει πολλή ὑπερηφάνεια εἶναι σκοτισμένος. Τό μυαλό τοῦ εἶναι ἀνταριασμένο, εἶναι σάν νά ἔχη καυσαέρια. Κάνει χοντρά σφάλματα καί δέν τό καταλαβαίνει. «Ἔγω, μοῦ εἶπε κάποιος, ὅλους τους ἀγαπῶ• καί τόν διάβολο τόν ἀγαπῶ• δέν εἶναι κακός...».«Τί λές, βρέ; τοῦ λέω. Ἄν ό Θεός ἄφηνε τελείως ἐλεύθερο τόν διάβολο, θά μᾶς εἶχε ξεκάνει ὅλους. Ποιός εἶδε χαΐρι ἀπό τόν διάβολο, γιά νά δής κι ἐσύ;».

Ἔχει φθάσει ὅμως σέ τέτοια σκότιση, ποῦ, ὅ,τι κι ἄν τοῦ πῆς γιά νά τόν βοηθήσης, δέν καταλαβαίνει. Λέει ὅτι τόν καταπιέζεις! Καταπίεση εἶναι αὐτή; Ἄντε τώρα νά τοῦ βγάλης αὐτόν τόν λογισμό... Δέν εἶναι τρελλός, ἀφοῦ τό μυαλό τοῦ δουλεύει. Πρέπει νά καταλάβη ὅτι εἶναι ἄρνηση, εἶναι βλασφημία αὐτό ποῦ λέει.
Ἔτσι φθάνουν σιγά-σιγά στήν σατανολατρία. Ἄν δής σατανολάτρες, φαίνονται ὅτι εἶναι κυριευμένοι ἀπό τόν διάβολο. Βλέπεις ἕναν δαιμονισμό ἐπάνω τους. Καί τά καημένα τά παιδιά τά κατευθύνουν ἐκεῖ ποῦ θέλουν αὐτοί μέ σατανικές μουσικές. Φθάνουν νά ἐπικαλοῦνται τόν σατανᾶ. Ἔχω ἀκούσει ὅτι μερικούς δίσκους «ρόκ», ἄν τούς γυρίσης ἀνάποδα[6], θά ἀκούσης τραγούδια μέ τά ὁποία ἐπικαλοῦνται τόν σατανᾶ. Ἔχουν μέχρι καί δοξολογία στόν σατανᾶ: «Σ' ἐσένα ἀφιερώνομαι, σατανᾶ». Φοβερό!

- Δηλαδή, Γέροντα, μπορεῖ ή ὑπερηφάνεια νά ὁδήγηση στόν δαιμονισμό;

- Ναί. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι κάποιος κάνει ἕνα σφάλμα καί δικαιολογεῖ τόν ἑαυτό του. Ἄν τοῦ ποῦν οί ἄλλοι μιά κουβέντα, γιά νά τόν βοηθήσουν, λέει ὅτι τόν ἀδικοῦν, πιστεύει ὅτι εἶναι καλύτερος ἀπό ἐκείνους καί τούς κατακρίνει. Ὕστερα ἀρχίζει σιγά-σιγά νά κρίνη τούς Ἁγίους.
Πρῶτα τους νεώτερους, μετά τούς παλαιότερους: «Ἐκεῖνος δέν ἔκανε θαύματα, ό ἄλλος ἔκανε ἐκεῖνο...». Ἔπειτα ἀπό λίγο προχωρεῖ καί ἀρχίζει νά κρίνη τίς Συνόδους: «καί οἵ Σύνοδοι μέ τόν τρόπο ποῦ ἀποφάσιζαν...», ἑπομένως καί οί Σύνοδοι κατά τήν γνώμη του δέν ἔχουν ἀκρίβεια. Καί τελικά φθάνει νά λέη:«Καί ό Θεός γιατί νά τό κάνη ἐκεῖνο ἔτσι;». Έ, ὅταν ό ἄνθρωπος φθάνη σέ τέτοιο σημεῖο, δέν τρελλαίνεται• δαιμονίζεται.

Εἶχε ἔρθει στό Καλύβι μέ τόν πατέρα τοῦ ἕνας δαιμονισμένος ποῦ ἔλεγε ὅτι εἶναι θεός. Εἶχε πάει σέ ἕναν πνευματικό ἔξω στόν κόσμο, κι ἐκεῖνος, ἐπειδή φοβήθηκε μήπως ό διάβολος τοῦ ὁρμήση, τοῦ εἶπε: «Εὐλόγησέ με»!
Τί νά πῆς; Τέλος πάντων! Ἔλεγε μετά στόν πατέρα του: «Νά δῆς, καί ό πατήρ Παΐσιος θά παραδεχθῆ ὅτι εἶμαι θεός». Βάζει στοίχημα μέ τόν πατέρα του σέ ὅσα χρήματα εἶχαν μαζί τους ὅτι θά τόν παραδεχθῶ γιά θεό. Μόλις ἄρχισα νά κάνω κομποσχοίνι, τινάχθηκε ὄρθιος.
«Τί κάνεις ἐσύ μ' αὐτό; φώναξε. Ἐγώ ἔχω κάνει ὅλες τίς ἁμαρτίες. Ἔχω κάνει κι ἐκείνη κι ἐκείνη τήν ἁμαρτία... Ἔχω τόν διάβολο μέσα μου καί ἔχω θεοποιηθῆ. Πρέπει νά παραδεχθῆς ὅτι εἶμαι θεός. Ἐσύ, βρέ, τίποτε δέν ἔκανες, μοῦ λέει. Κάνεις συνέχεια βούρ-βούρ μ' αὐτό!».
Ἔλεγε κάτι βαρεῖες κουβέντες! Εἶχα ἀγανακτήσει. «Ἄντε, φύγε ἀπό 'δώ, χαμένε», τοῦ λέω. Τοῦ ἔδωσα ἕνα ξεσκόνισμα γερό. Ἀγρίεψε, ἔγινε θηρίο. Βγάζει τά χρήματα ἀπό τήν τσέπη του, τά πετάει στόν πατέρα του: «Πάρ' τα, λέει, ἔχασα τό στοίχημα».


1. Βλ. Λούκ. 8, 26 κ.ε.
2. Λούκ. 8,30
3. Ρωμαϊκή στρατιωτική μονάδα ποῦ τήν ἀπήρτιζαν τρεῖς ἕως ἔξι χιλιάδες στρατιῶτες.
4. Ὅ Γέροντας ἔλεγε ὅτι ὁ ψυχοπαθής χρειάζεται τήν ἰατρική βοήθεια καλοῦ καί πιστοῦ ψυχιάτρου καί τήν πνευματική βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ, ἐνῶ ὁ δαιμονισμένος, ἐφόσον ἔχει τά λογικά του, χρειάζεται νά βρῆ σέ τί ἔφταιξε καί δαιμονίσθηκε, νά μετανοήση καί νά ἐξομολογηθῆ, γιά νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τό δαιμόνιο.
5. Ἐννοοῦσε τόν διάβολο.
6. Ὅ Γέροντας ἐννοεῖ τούς δίσκους ποῦ ἔχουν κρυμμένα μηνύματα σέ «ἀνάστροφη κάλυψη».


Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 191-195 τοῦ βιβλίου:

            ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                              ΛΟΓΟΙ Γ΄      
                ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
                  ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
       «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
                ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ