Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 11ον «Ὴ πρεσβεία τῶν Ὰγίων» Μέρος Α΄. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 11ον «Ὴ πρεσβεία τῶν Ὰγίων»  Μέρος Α΄ (σελίδων 177-196)

__________________________

Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

Ὀρθόδοξος: Ἐπιθυμεῖτε, κ. Εὐαγγελικέ, νά ὁμιλήσωμεν καί περί πρεσβείας τῶν ἁγίων;

Εὐαγγελικός: Αὑτό μέ ἐνδιαφέρει περισσότερο παντός ἄλλου, διότι ἡμεῖς οἱ Εὐαγγελικοί εἰς οὐδεμιαν πρεσβείαν ἤ μεσιτείαν ἁγίων ἀνθρώπων πιστεύομεν, διότι ῥητῶς ὁ Ἀπόστ. Παῦλος λέγει (Α! Τιμοθ. 2,5) «εἶς μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων, Ἄνθρωπος Χριστός Ἰησοῦς».   

Σεῖς ὅμως λέγεται πάντοτε: «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν».  Διά δέ τήν Θεοτόκον λέγετε ἰδιαιτέρως: «Καί σέ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν Θεόν».  Ποῖον νά πιστεύω, σᾶς ἤ τήν Ἁγίαν Γραφήν;

Ὀρθόδοξος: Ἄς ἔλθωμεν πρῶτον εἰς τήν πρεσβείαν τῶν Ἁγίων καί ἔπειτα εἰς τήν μεσιτείαν τῆς Θεοτόκου.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως διότι καί τά δύο εἶναι ἀντιφατικά.

Καί ΠΡΩΤΟΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΩΣ

 

Ὀρθόδοξος: Καί πρῶτον ἄς ἔλθωμεν εἰς τήν πρεσβείαν.  Σᾶς ἐρωτῶ κ. Εὐαγγελικέ. Ἡ Ἁγία Γραφή ἀπαγορεύει τήν πρεσβείαν τῶν ἁγίων; Ἡ Ἁγία Γραφη δέν ὁμιλεῖ περί προσευχῆς, τήν ὁποίαν πρέπει νά κάμνωσιν οἱ χριστιανοί ὁ ἕνας ὑπέρ τοῦ ἄλλου «προσεύχεσθε ὑπέρ ἀλλήλων» δέν λέγει ὁ Ἰάκωβος; 5,16. 

Ὁ δέ Ἀπόστολος Παῦλος συνιστᾷ νά προσεύχωνται οἱ χριστιανοί καί δι’ αὐτόν τόν ἴδιον. Ῥωμ. 1.9.15-30-31

Εὐαγγελικός: Ἔχω τήν γνώμην ὅτι ἄλλο προσευχή καί ἄλλο πρεσβεία. Ἡ προσευχή δύναται νά γίνῃ ἀπό ὄλους τούς χριστιανούς καί ἀπό ἀνθρώπους πρό Χριστοῦ ἴσως καί ἄνευ Χριστοῦ. Ἐνῷ ἡ πρεσβεία γίνεται ἀπό ὡρισμένους χριστιανούς ἁγίους, ὄπως ἐννοεῖτε σεῖς. Ἐγγίζει πολύ κατά τήν γνώμην μου συνταυτίζεται μέ τήν μεσιτείαν.

Ὀρθόδοξος: Συμφωνῶ, ὄτι ἡ πρεσβεία διαφέρει τῆς προσευχῆς, διότι ἀποδίδεται εἰς ὡρισμένους ἁγίους καί ὄχι εἰς πάντας τούς χριστιανούς. Ἐγγίζει δέ ἡ πρεσβεία πρός τήν μεσιτείαν, δέν συνταυτίζεται ὅμως μετ’ αὐτῆς.

Εὐαγγελικός: Δι’ ἐμέ, ὄπως ἐννοεῖτε σεῖς αὐτήν, συνταυτίζεται μέ τήν μεσιτείαν.  Σᾶς εἶπα δέ ὅτι «εἶς μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων».

Ὀρθόδοξος: Ναί, ἀλλά ἐκεῖ ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος περί μεσιτείας καί ὄχι περί πρεσβείας.

Εὐαγγελικός: Τό ἴδιον πρᾶγμα, ἐπαναλαμβάνω εἶναι.  Πρεσβεύω σημαίνει καί μεσιτεύω.

Ὀρθόδοξος: Ἐάν πρεσβεύω εἶναι το ἴδιον μέ τό μεσιτεύω ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ, πῶς ὁ Ἀπόστ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος λέγει διά τόν Χριστόν : «εἶς μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων» λέγει καί διά τόν ἑαυτόν του «πρεσβεύω ἐν ἁλύσει»;Ἐφες. 6,20.

Εὐαγγελικός: Ἁπλούστατα: Ἐνταῦθα τό «πρεσβεύεω ἐν ἁλύσει» σημαίνει τήν ἀποστολήν, τήν ὁποίαν ἔλαβε ὁ Ἀπόστ. Παῦλος ὡς κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τόν Κύριον. Ὁ Κύριος εἶπε ῥητῶς δι’ αὐτόν: «Οὗτος σκεῦος ἐκλογῆς ἐστι τοῦ βαστάσαι τό ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων. Ἐγώ γάρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτόν ὑπέρ τοῦ ὀνόματός μου παθεῖν»( Πραξ. 9, 15-16).

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως, κ. Εὐαγγελικέ, νομίζετε, ὄτι ἐνταῦθα τονίζει ὁ Ἀπόστ. Παῦλος διά τοῦ «πρεσβεύω»τό κηρυτικόν του μόνον ἔργον καί διά τοῦ «ἐν ἁλύσει» τά βάσανά του, τά ὁποῖα ὑπέφερε δι’ αὐτό; 

Εὐαγγελικός: Βεβαίως.  Αὐτό ἐθεώρει ὁ Ἀπόστολος μεγάλην του τιμή.

Ὀρθόδοξος: Καί ὄμως κ. Εὐαγγελικέ, τό «πρεσβεύω» τοῦ Ἀποστ. Παύλου καί τό «ἐν ἁλυσει» εἶναι δύο διάφοροι κόσμοι, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχουσι μεγάλην σχέσιν μεταξύ των.

Εὐαγγελικός: Θά ἤθελον νά ἤκουον τούς δύο κόσμους καί τήν σύνδεσιν πού ὑπάρχει μεταξύ των κατά τήν γνώμην σας.

Ὀρθόδοξος: Μάλιστα. «Πρεσβεύω», κ. Εὐαγγελικέ, σημαίνει εἶμαι πρεσβευτής.  Τό δέ «ἐν ἁλύσει» τό ὁποῖον σημαίνει ἁλυσσοδεμένος εἶναι τό πάθος τοῦ Ἀποστ. Παῦλου, διά τοῦ ὁποίου ἐγίνετο ὅμοιος μέ τόν Χριστόν. 

Ἑπομένως «πρεσβεύω ἐν ἁλύσει» σημαίνει εἶμαι πρεσβευτής, ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, διότι πάσχω κι ἐγώ, ὄπως ὑπέφερε καί Ἐκεῖνος. Ἰδοῦ λοιπόν οἱ δύο κόσμοι τοῦ «πρεσβεύω ἐν ἁλύσει». Ὁ πρῶτος εἶναι πρεσβεία, ἡ ἀντιπροσωπεία τοῦ Χριστοῦ ὑπό τοῦ Ἀποστόλου. Ὁ δεύτερος εἶναι τό ἀλυσσόδεμα, οἱ θλιψεις τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου.   

 Μεταξύ δέ αὐτῶν τῶν δύο κόσμων ὑπάρχει μεγάλη σχέσις, διότι, ἐπειδή ὁ Παῦλος πάσχει τά παθήματα τοῦ Χριστοῦ, ἔχει τό δικαίωμα νά εἶναι πρευσβευτής, ἀντιπορόσωπος Αὐτοῦ.

Εὐαγγελικός: Ἐγώ βλέπω τήν ἑρμηνείαν ταύτην πολύ τραβηγμένην.  Νόμίζω, ὄτι οὔτε ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ θέλει νά δηλώσῃ, ὅτι εἶναι ὁ Ἀποστ. Παῦλος, ὥστε νά πρεσβεύῃ ἀντί τοῦ Χριστοῦ, οὔτε αἱ θλίψεις τοῦ Ἀποστ. Παύλου ἔδιδον εἰς αὐτόν τοιαύτην ἐξουσίαν ἀντιπροσωπείας. 

Ἄλλωστε ὁ Ἀποστ. Παῦλος λέγων  «πρεσβεύω» ἔχει ὑπ’ ὄψει του τήν εἰδικήν ἀποστολήν τοῦ κηρύγματος.  Δέν ὁμιλεῖ, ὄτι εἶχον καί ἄλλοι, ὅπως σεῖς νομίζετε, διά τήν πρεσβείαν τῶν ἁγίων, τό δικαίωμα τοῦτο.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως, κ. Εὐαγγελικέ, ἔχετε τήν γνώμην, ὄτι ὁ Ἀπόστ. Παῦλος διά τοῦ πρεσβεύω δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του ἀντιπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά σημειώνει ἁπλως τήν εἰδική ἀποστολήν τοῦ κηρύγματος του;

Εὐαγγελικός: Βεβαίως.

Ὀρθόδοξος: Πῶς ὅμως ὁ Ἀποστ. Παῦλος εἰς τήν Β! Κορινιθ. 5,20 λέγει: «Ὑπέρ Χριστοῦ πρεσβεύομεν....»; Τό «ὑπέρ Χριστοῦ» τί σημαίνει, κ. Εὐαγγελικέ; Ἡ πρόθεσις «ὑπέρ» ποίαν ἔννοιαν ἔχει;

Εὐαγγελικός: Σεῖς ποίαν ἔννοιαν δίδετε;

Ὀρθόδοξος: Τό «ὑπέρ» θά σημαίνῃ «διά» ἤ «ἀντί».  Εἰς τήν πρώτην περίπτωσιν θά ἔχωμεν: Πρεσβεύομεν διά τόν Χριστόν. Αὐτό ὅμως εἶνα τελείως ἀσεβές, ἀκατανόητον, ὥστε ἡμεῖς νά τολμήσωμεν νά εἴπωμεν, ὅτι πρεσβεύομεν εἰς τόν Θεόν διά τόν Χριστόν, διότι ὁ Χριστός πρεσβεύει ὑπέρ ἡμῶν καί ὄχι ἡμεῖς ὑπέρ Αὐτοῦ. 

Ἑπομένως πρέπει νά λάβωμεν τήν δευτέραν ἔννοιαν, ἡ ὁποία σημαίνει ἀντί τοῦ Χριστοῦ. Εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά δεχθῶμεν τήν δευτέραν ταύτην ἔννοιαν καί ἐκ τοῦ ῥήματος «πρεσβεύομεν».  Τό πρεσβεύω, ὄπως εἴπομεν καί πάλιν, σημαίνει εἶμαι πρεσβευτής, εἶμαι ἀντιπρόσωπος. Ἑπομένως «πρεσβεύομεν ὑπέρ Χριστοῦ» σημαίνει εἴμεθα πρεσβευταί, ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ. 

Ὁ Χριστός, ὡς γνωστόν εἶχε τριπλοῦν ἔργον: ἐκήρυττε, διηύθυνε τούς Ἀποστόλους Του καί ἐθυσιάσθη εἰς τόν σταυρόν.

Ἐπειδή δέ ὁ Χριστός ἔχει δικαίωμα, μετά τήν θυσίαν τοῦ Γολγοθᾶ, νά πρεσβεύῃ, νά μεσιτεύῃ εἰς τόν Πατέρα Του ὑπέρ ἡμῶν, κατά παρόμοιον τρόπον καί οἱ Ἀπόστολοι, ἐκτός τοῦ διοικητικοῦ καί διδακτικοῦ ἔργου, ἔχουν δικαίωμα νά πρεσβεύωσιν ὡς ἀντιπρόσωποι ἀντί τοῦ Χριστοῦ «ὑπέρ Χριστοῦ», ὅπως λέγει τό κείμενον ῥητῶς. 

Ἔτσι ἡ ἀντιπροσωπεία τοῦ Χριστοῦ ὑπ’ αὐτῶν θά εἶναι πλήρης.  Σημείωσατε δέ, ὅτι ἐνταῦθα ὁ Ἀπόστολος λέγει οὐχι «πρεσβεύω» εἰς τόν ἑνικόν ἀριθμόν. Ἄρα ἡ πρεσβεία δέν ἦτο εἰδικόν ἔργον μόνον τοῦ Ἀποστ. Παύλου, ἀλλά καί τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων αὐτῶν.

______________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα