Η Κάρτα της Ντροπής !

σχόλιο ID-ont : Αγαπητοί επαγγελματίες δημοσιογράφοι της επίσημης και κυριλέ δημοσιογραφίας δικαίως εξανίστασθε και αντιδράτε με την απαράδεκτη ενέργεια του Νορβηγού επιχειρηματία. Τέτοιες πρακτικές υποβιβάζουν τους ανθρώπους στο επίπεδο του "μαρκαρισμένου" ζώου.

Μπράβο σας και καλά κάνετε και ονομάζετε αυτό το κόκκινο βραχιόλι ως "το βραχιόλι της ντροπής". Για την "Κάρτα της Ντροπής" όμως δεν βγάζετε άχνα ! Όλα εσείς τα επίσημα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχετε αφιερώσει δεκάδες σελίδες επιχειρημάτων υπέρ της "Κάρτας του Πολίτη" και των άλλων καρτών- δορυφόρων που θέλει να εκδώσει η κυβέρνηση.

- Το κόκκινο βραχιόλι δικαίως σας πείραξε.
- Η Κάρτα αγορών που θα φανερώνει πότε μια γυναίκα αγοράζει τα είδη της προσωπικής της υγιεινής, δεν σας πειράζει;
- Η Κάρτα εργαζομένου, που με το πλινθίο RFID που θα περιέχει, θα στέλνει σήμα μέσα στο κτίριο στους ηλεκτρονικούς αναγνώστες και θα ενημερώνει on-line πότε η υπάλληλος είναι στην τουαλέτα, δεν σας πειράζει;
- Η Κάρτα του Πολίτη που θα ενσωματώσει όλες αυτές τις κάρτες, δεν σας πειράζει;

Μην μας το παίζετε λοιπόν επιλεκτικά κοινωνικά και ανθρωπιστικά ευαίσθητοι. Το καλύτερο που μπορούμε να υποθέσουμε είναι ότι δεν έχετε ενημερωθεί κι εσείς για τα προβλήματα που κουβαλάνε μαζί τους αυτές οι κάρτες. Ενημερωθείτε λοιπόν και ενημερώστε υπεύθυνα με την σειρά σας τους αναγνώστες και τηλεθεατές σας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ:

ΤΑ ΝΕΑ: Το χειρότερο αφεντικό στον κόσµο

Ενα αφΕντικό στη Νορβηγία έδωσε εντολή σ’ όλες τις γυναίκες υπαλλήλους να φοράνε κόκκινα βραχιόλια όταν έχουν περίοδο, ώστε να δικαιολογούν το γεγονός ότι επισκέπτονται συχνότερα την τουαλέτα.

Το εξοργιστικό αίτηµα αποκαλύπτεται σε έκθεση του εργατικού συνδικάτου Parat για τους «τυραννικούς» κανονισµούς διαφόρων νορβηγικών εταιρειών που διέπουν τις επισκέψεις στην τουαλέτα.

Στην ίδια έκθεση διαπιστώνεται ότι το 66% των διευθυντών βάζει τους εργαζόµενους να του ζητούν µια ηλεκτρονική κάρτα-κλειδί για να χρησιµοποιήσουν την τουαλέτα, ώστε να µπορεί να παρακολουθεί τα διαλείµµατα των υπαλλήλων του. Στη µία από τις τρεις νορβηγικές εταιρείες, η πρόσβαση στην τουαλέτα ελέγχεται µε βιντεοκάµερα, ενώ άλλες εταιρείες βάζουν τους εργαζόµενους να υπογράφουν ένα… «βιβλίο επισκεπτών» της τουαλέτας.

Το βραχιόλι της ντροπής
«Οµως η πιο ακραία ενέργεια είναι αυτή ενός διευθυντή ο οποίος έβαλε τις γυναίκες που έχουν περίοδο να φοράνε ένα κόκκινο βραχιόλι, ώστε να δικαιολογούν τις συχνότερες επισκέψεις τους στην τουαλέτα», αναφέρεται στην έκθεση του συνδικάτου Parat. «Πολύ δικαιολογηµένα οι γυναίκες αισθάνονται ταπεινωµένες που αναγκάζονται να φορούν µια τέτοια “ταµπέλα”, µε αποτέλεσµα όλοι οι συνάδελφοί τους να γνωρίζουν πολύ προσωπικές λεπτοµέρειες της ιδιωτικής ζωής τους».

«Πιστεύατε πως το αφεντικό σας ήταν φρικτό; Καλά, αποκλείεται να ξεπερνάει αυτόν τον Νορβηγό», έγραψε για την είδηση ο ιστότοπος Opposing Views.

«Μερικά αφεντικά στη Νορβηγία είναι τρελά», σύµφωνα µε τον ιστότοπο Gawker. «Αυτές είναι ακραίες περιπτώσεις παρακολούθησης του χώρου εργασίας, όµως είναι πραγµατικές», σχολίασε ο νορβηγός «συνήγορος του καταναλωτή» Μπγιορν Ερικ Τον. «Κανονισµοί τουαλέτας που συνδέονται µε τον κύκλο των γυναικών παραβιάζουν σαφώς την ιδιωτική ζωή και είναι πολύ προσβλητικοί». http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4607195

Το νορβηγικό μοντέλο
Εκεί που νόμιζα ότι είμαστε οι πλέον αδικημένοι και καταπιεσμένοι της Ευρώπης, διάβασα την αποτρόπαια είδηση: Σε επιχείρηση που λειτουργεί σε ιδιαίτερα ανεπτυγμένη χώρα το αφεντικό υποχρεώνει τις υπαλλήλους να φορούν κόκκινα βραχιόλια τις ημέρες της περιόδου τους. Αυτό για να δικαιολογούν τα συχνότερα από άλλες ημέρες μπες-βγες στις τουαλέτες. Στους υπόλοιπους υπαλλήλους απαγορεύονται τέτοια πηγαινέλα, ώστε να μη σπαταλώνται ανώφελα εργατοώρες. «Και αν έχεις, για παράδειγμα, ουρολοίμωξη ή, εσείς οι άντρες, προστάτη;» ρωτά η θεία Ιουλία (που είχε υποφέρει από τις συχνοουρίες του μακαρίτη συζύγου της και είναι ευαισθητοποιημένη σε τέτοια θέματα). Κάνεις προστατεκτομή ή αλλάζεις δουλειά. Το εντυπωσιακότερο βεβαίως όλων είναι ότι αυτά τα παράλογα συμβαίνουν στην υπερπροηγμένη Νορβηγία. Όπου διάβασα ότι τα εργατικά συνδικάτα καταγγέλλουν συχνά τους βάρβαρους κανονισμούς που επιβάλλονται από τις διευθύνσεις των επιχειρήσεων. Με το «απαγορεύεται το ουρείν» πρώτο ανάμεσα στα ευφάνταστα «μη»!

«Γι' αυτό δεν θέλησα ποτέ να αφήσω την Ελλάδα» λέει η θεία ατενίζοντας, με βλέμμα έμπλεο υπερηφάνειας, τη γαλανόλευκη στην απέναντι ταράτσα, «για να μπορώ να πηγαίνω στην τουαλέτα όποτε εγώ το αποφασίζω». Και για ποιον άλλο λόγο; «Άσε με να σκεφτώ». Ακόμη σκέφτεται. Εγώ πάλι σκέφτομαι πως, ό,τι και να λέμε, ιδανική κοινωνία δεν υπάρχει. Σίγουρα θα προτιμούσα να ζω στη Νορβηγία από το Αφγανιστάν. Όταν όμως πληροφορούμαι ότι στον σκανδιναβικό «Παράδεισο» το 66% των διευθυντών υποχρεώνει τους εργαζόμενους, κάθε φορά που θέλουν να πάνε προς νερού τους, να τους ζητούν την ειδική ηλεκτρονική κάρτα που ξεκλειδώνει την τουαλέτα, ώστε να έχουν απόλυτο έλεγχο των κινήσεών τους (υπάρχει και «βιβλίο επισκεπτών» όπου υπογράφεις προτού τραβήξεις το καζανάκι!), τότε αρχίζω να επανεξετάζω τι σημαίνει δυτικός πολιτισμός. ΄Η μάλλον πού κατάντησε.

«Τώρα καταλαβαίνω την καταιγίδα διαφημίσεων για πάνες ακράτειας!» λάμπουν τα μάτια της θείας. Τι καταλαβαίνεις; «Ότι μετά την απαγόρευση του τσιγάρου ετοιμάζονται να φέρουν το “νορβηγικό μοντέλο” και στην Ελλάδα. Μας πλασάρουν τώρα ύπουλα τις πάνες ως ό,τι πιο υπέροχο μπορεί να σου συμβεί... Τις έχεις δει εκείνες που τις φοράνε στην τηλεόραση; Λάμπουν! Το λαχείο να κέρδιζαν, θα είχαν λιγότερη χαρά. Αυτό κάνουν λοιπόν: Μας εθίζουν στην απόλαυση της πάνας ώστε όταν θα απαγορευτεί στους εργαζόμενους ακόμη και να σηκώνονται από τα γραφεία τους για να πηγαίνουν στην τουαλέτα, να τη φορέσουν αδιαμαρτύρητα!». Αυτή τη φορά δεν γέλασα ούτε την επέπληξα για την καλπάζουσα φαντασία της. Με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου έχω αρχίσει να σκιάζομαι, να πιστεύω σε σενάρια που μερικούς μήνες πριν θα χαρακτήριζα επιστημονική φαντασία. «Και καλά κάνεις, παιδί μου! Ξέρεις τι άλλο να κάνεις; Να κόψεις τον πρωινό καφέ. Φέρνει συχνοουρία. Καφέ να πίνεις μόνο το βράδυ, όταν θα γυρίζεις σπίτι, οπότε και θα μπορείς να πηγαίνεις τουαλέτα χωρίς να σε φακελώνουν». Τότε δεν θα μπορώ να κοιμηθώ. «Και τις βαλεριάνες γιατί τις πουλάνε;».

Όπως έχω διαπιστώσει από κουβέντες με φίλους και γνωστούς, οι μόνοι πλέον που δεν παίρνουν βαλεριάνα για να κοιμηθούν είναι εκείνοι που έχουν περάσει σε πιο βαριές ουσίες. Βαλεριάνα για να αντέξεις τις αυξήσεις στις τιμές των ΔΕΚΟ, βαλεριάνα για να μην πάθεις πάρεση μπροστά στην περαίωση, βαλεριάνα για να υποδεχτείς το «νορβηγικό μοντέλο» όταν θα καταφθάσει – ή εμείς θα το γλιτώσουμε; Όσο πιο δύσκολη γίνεται η ζωή τόσο τα κατασταλτικά, φυτικά ή μη, γίνονται μέρος του καθημερινού διαιτολογίου μας. Ας όψεται το «ελληνικό μοντέλο» που κατάρρευσε με τέτοιον εκκωφαντικό θόρυβο. Οπότε απορρίπτεται η Ελλάδα, απορρίπτεται η Νορβηγία – κρίμα, γιατί πάντα ονειρευόμουν ένα σπιτάκι στα φιόρδ, τάρτες με άγρια μούρα και παραδοσιακές γιορτές γύρω από μεγάλες φωτιές στην εξοχή... Τι μένει; «Το Λίχτενσταϊν!» προτείνει η θεία, η οποία το λάτρεψε από τότε που έμαθε όχι μόνο ότι έχει μηδενική ανεργία αλλά και ότι η κατώτατη σύνταξη είναι 1.600 ευρώ. Θα ετοιμάζαμε τις βαλίτσες μας, αν δεν διαβάζαμε ρεπορτάζ όπου οι πανευτυχείς (νομίζαμε) κάτοικοι του κρατιδίου εξέθεταν λογής-λογής προβλήματα (εσωστρέφεια, βαθύτατος συντηρητισμός, περιορισμένες ευκαιρίες, «χειμερία νάρκη» των τεχνών κτλ.), που μόνο θελκτικό δεν έκαναν τον προορισμό.

Μένουμε Ελλάδα, λοιπόν. Τουλάχιστον το ελληνικό μοντέλο το έχουμε συνηθίσει. Και αν συνεχίζουμε την αναζήτηση για ένα άλλο, καλύτερο μοντέλο, το κάνουμε από περιέργεια. Για να έχουμε να ζηλεύουμε την άψογη οργάνωση του γερμανικού κράτους, τις κοινωνικές παροχές της Σκανδιναβίας, τις όμορφες πόλεις και το ανεβασμένο επίπεδο ζωής της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας. Χθες όμως, στην τηλεόραση, οικογένεια Μαδριλένων αναφερόταν στην επιτακτική ανάγκη να μεταναστεύσει, καθώς πλέον είναι αδύνατον να βρει δουλειά στη Μαδρίτη. Που θα πάνε; Στη Νορβηγία, για να τους φορέσουν τα κόκκινα βραχιόλια; Η ίδια σκλαβιά, η ίδια απαισιοδοξία παντού. Για αυτόν τον λόγο τα φετινά Χριστούγεννα – τα πιο δύσκολα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου – έχουν αυξημένες υποχρεώσεις προς τους λαούς: Πρέπει να τους παρασύρουν στη γιορτή, να τους κάνουν να ξεχάσουν προσωρινά το γκρίζο, σε ένα διάλειμμα χαράς και αισιοδοξίας. Όχι τίποτε άλλο, έρχεται το 2011, που δεν έχει βρεθεί ειδικός να το επαινέσει. Και αφού το έχουμε προεξοφλήσει ότι το 2011 θα είναι μαύρο κι άραχνο, σχεδόν εύχομαι να υπήρχε ένας μαγικός τρόπος και μετά την 31η Δεκεμβρίου 2010 να ξημέρωνε 1η Ιανουαρίου 2012. Αυτό θα ήταν το ιδανικό μοντέλο...

http://www.homefood.gr/blogs/blog.asp?cat=1&id=13&txt=1127
http://www.dailymail.co.uk/news/article-1334400/Female-staff-Norway-ordered-wear-red-bracelets-period.html

Αναμετάδοση από id-ont.blogspot.com