Η Εκκλησία εν ακινησία και σιωπή, Πρωτοπρ.Διονύσιος Τάτσης

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΤΑ τελευταία χρόνια ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν ἀκούγεται, θὰ ἔλεγα καὶ δὲν κινεῖται. Φθάσαμε στὸ ἄλλο ἄκρο. Ἐπὶ ἡμερῶν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου γινόταν πολὺς καὶ καθημερινὸς θόρυβος. Ὁ ἀείμνηστος ἐπεδίωκε τὴν καθημερινή του προβολὴ στὸ γυαλὶ τῆς τηλεόρασης. Περίσσευαν οἱ ἐνοχλητικές του δηλώσεις, οἱ ὁποῖες σπάνια εἶχαν πνευματικὸ περιεχόμενο. Συνήθως σχολίαζε τὴν ἐπικαιρότητα καὶ τὰ κοινωνικὰ θέματα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ εἶχε ἐξασφαλισμένη τὴν προβολή του ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε..
Οὐσιαστικὸ ὅμως ἔργο δὲν ἄφησε στὴν Ἐκκλησία. Δὲν διόρθωσε τὰ κακῶς κείμενα. Δὲν ἐξάλειψε τὴν κακοδαιμονία, ποὺ ἀπὸ δεκαετίες ὑπάρχει στὶς ὑπηρεσίες καὶ τοὺς ὀργανισμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καί, ὅπως ἀποδεικνύεται μέρα μὲ τὴ μέρα, δὲν ἦταν ὅλες του οἱ ἐπιλογὲς νέων Μητροπολιτῶν ἐπιτυχεῖς.
Ἐκλέχτηκαν βέβαια καὶ πρόσωπα ἠθικὰ καὶ ἄξια –τὰ ὁποῖα δὲν ἀνῆκαν στὸ δικό του κύκλο– ἀλλὰ ἐμφανίστηκαν καὶ μερικά, ποὺ σκανδάλισαν ἢ καὶ σκανδαλίζουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τὴν κοίμησή του ἄλλαξε τὰ σκηνικό.

Ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος δὲν θορυβεῖ, ἀλλὰ καὶ δὲν δραστηριοποιεῖται. Δὲν βλέπουμε προσπάθειες γιὰ τὴ βελτίωση καὶ πρόοδο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. 
Μάταια περιμένει ὁ λαὸς νὰ δεῖ ἀγῶνες γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης, γιὰ τὴν ἀναβάθμιση τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου τῶν κληρικῶν, γιὰ τὴν ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας —ἡ ὁποία σήμερα δὲν μπορεῖ νὰ καλύψει οὔτε τὶς ἀποδοχὲς τῶν νεωκόρων, γιὰ τοὺς ἱερεῖς δὲν γίνεται λόγος— γιὰ τὴν περαιτέρω ἀνάπτυξη τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας –οἱ Σύλλογοι ἔχουν ξεπεράσει κατὰ πολὺ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία– καὶ τὸ σημαντικότερο νὰ ἐκλέγονται Ἐπίσκοποι οἱ ἄξιοι κληρικοὶ καὶ ὄχι οἱ γνωστοὶ καὶ ἡμέτεροι. 

Τώρα πιὰ δὲν κινεῖται τίποτα. Δυστυχῶς λείπει τὸ ὅραμα καὶ ὁ ἱερὸς ζῆλος. Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας ζοῦν μὲ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς. Ἀποφεύγουν τὶς ἀντιπαραθέσεις μὲ τὴν Πολιτεία, δὲν ἀνησυχοῦν γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, τὸ κήρυγμά τους εἶναι ἄνευρο, ἐνῶ οἱ ζηλωτὲς κληρικοὶ δὲν τολμοῦν νὰ διαφωνήσουν μαζί τους.Ἔτσι χάνεται πολύτιμος χρόνος, τὸν ὁποῖον ἀξιοποιεῖ ὁ διάβολος μὲ τὰ ὄργανά του.

Καὶ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εὑρίσκεται ἐν ἀκινησίᾳ καὶ σιωπῇ, οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι δραστήριοι καὶ προκλητικοί. Συνεχίζουν τὸ ὀλέθριο ἔργο τους, χωρὶς ἐπίσημη ἀντίδραση. Ἀλλὰ ποιὸς τολμᾶ νὰ διαφωνήσει μὲ τὴν τακτικὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου; Ποιὸς τολμᾶ νὰ πεῖ στὸν Πατριάρχη ὅτι τὰ ἀνοίγματά του πρὸς τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες εἶναι μειωτικὰ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ σὲ τελευταία ἀνάλυση εἶναι πορεία κατὰ κρημνῶν;
Ὅμως ἐκεῖνος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὁ διάλογος μὲ τοὺς ἑτεροδόξους εἶναι ὑποχρέωσή του καὶ ὅτι ἔχουν γνώση οἱ φύλακες! 
Πῶς ὅμως νὰ τὸν πιστέψουμε, ὅταν βλέπουμε καὶ ἀκοῦμε φοβερὰ πράγματα; Ὅταν μιλάει γιὰ τὶς ἐκκλησίες τῶν ἑτεροδόξων, ὅταν ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ δόγματα καὶ παραβαίνει ἱεροὺς κανόνες; 
Ὅταν προκλητικὰ συμπροσεύχεται μὲ τὸν Πάπα, σὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτα;

Πάντως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν πρόκειται νὰ διαφωνήσει γιὰ τὸ σοβαρὸ θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ τὸν Παναγιώτατο. Τοῦ ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Ἐξάλλου μιὰ μεγάλη μερίδα Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν γνωρίζει πολλὰ γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, ὅπως πρόσφατα διαπιστώθηκε μὲ τὴν μεγάλη κυκλοφορία τοῦ κειμένου "Ὁμολογία πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ", τὸ ὁποῖο ὑπογράφτηκε ἀπὸ πολλὲς χιλιάδες Ὀρθοδόξους, παρὰ τὶς ἀπειλὲς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Καὶ ἔρχομαι στὸ ἐρώτημα, ποὺ πολλοὶ χριστιανοὶ ἔχουν στὰ χείλη τους. 
"Μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐλπίζει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος θὰ θελήσει νὰ ἀλλάξει κάτι στὴν Ἐκκλησία;" Προφανῶς, ὄχι. 
 Δὲν πρέπει νὰ ἐλπίζουν ματαίως, γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ὁ Μακαριώτατος –ὅπως καὶ ὁ μακαρίτης Σεραφείμ, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε στενὸς συνεργάτης– τὰ βλέπει ὅλα καλά.
Δὲν γίνεται θόρυβος, δὲν ἀντιπαρατίθεται μὲ κανένα ἰσχυρὸ ἄρχοντα τοῦ κόσμου, δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ ἐχθροὺς καί ἄρα, γιατὶ νὰ προκαλέσει ἐσωτερικὲς ἢ ἐξωτερικὲς ἀντιδράσεις, οἱ ὁποῖες θὰ τὸν καταπονήσουν καὶ θὰ τοῦ μειώσουν τὴν μακαρία ἀνάπαυσή του στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο; 
Ἐξάλλου τὰ ἐπίσημα ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας συνεδριάζουν κανονικά, ἀσχολούμενα μὲ τὰ τρέχοντα ὑπηρεσιακὰ θέματα, ἡ δὲ Ἱεραρχία μὲ σεβασμὸ ἐκλέγει Ἐπισκόπους τοὺς δικούς του ὑποψηφίους, ὅπως γινόταν πάντα!
Εἶναι καιρὸς νὰ ἀλλάξει κάτι. Ἡ ἀκινησία καὶ ἡ σιωπὴ δὲν ὑπαγορεύονται ἀπὸ τὴν κατὰ Θεὸν σοφία. Ἐκεῖνοι ποὺ κατέχουν ὑψηλὲς θέσεις πρέπει νὰ ἔχουν καὶ ὁράματα. Μόνο τότε δικαιώνεται ἡ παρουσία τους. Διαφορετικὰ ἂς ἀποσύρονται, παραχωρώντας τὴ θέση τους σὲ ἱκανότερους ἀνθρώπους.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 17/12/2010

Αναδημοσίευση thriskeftika.blogspot.com