Κεφάλαιον Ζ΄
Περί των Παθών
5η.Επιστολή
Όσον πιο γρήγορα κατακτάς μίαν αρετήν, τόσον και πιο εύκολα χάνεται, όσον πιο αργά, με περισσότερον κόπον, τόσον πιο σταθερή μένει. Όπως π.χ. με την κολοκυθιά, που ανέβηκε υψηλά και λέγει εις το κυπαρίσσι: «Ιδέ σε πόσες ημέρες εγώ ανέβηκα! Εσύ τόσα χρόνια έχεις», «καλά, λέγει το κυπαρίσσι, ακόμη δεν είδες ούτε ανέμους, ούτε ζέστες, ούτε κρύα!» Και μετά λίγο καιρό ξεράθηκε η κολοκυθιά, ενώ το κυπαρίσσι έμενε πάλιν εις την θέσιν του! Ούτω και ο άνθρωπος. Και εις την τρικυμίαν και εις την ειρήνην το ίδιο, διατί; Διότι ο πολύς χρόνος εδημιούργησε σταθερότητα. Εις την αρχήν της αποταγής του η ψυχική του κατάστασις είναι ασταθής, αλλά συν τω χρόνω η χάρις του Θεού σιγά-σιγά κατεργάζεται την σωτηρίαν και την ελευθερίαν των παθών. Βίαν σήμερον ολίγον περισσοτέραν, αύριον θα αρχίση η χάρις του Θεού να ενεργή μόνη της και δεν θα χρειάζεται να βιάζετε εσείς τον εαυτόν σας, να σκέπτεσθε τας διαφόρους μνήμας. Η χάρις που μένει, εκείνη θα τας φέρη εις τον νουν, χωρίς να το θέλετε. Και τότε θα ίδητε μυστήρια μυστηρίων! Θα έρχεσθε εις αίσθησιν, ας πούμε, είτε μνήμης θανάτου, είτε του ενός είτε του άλλου. Ενώ θα ανοίγης τα μάτια σου από τον ύπνον και αντί να είσαι νυσταγμένος, εσύ θα έχης προχωρήσει. Ήδη θα έχης διέλθει ολόκληρον το μυστήριον της θεωρίας και θα λέγης: Μα πως γίνεται αυτό το πράγμα, αφού κανείς είναι από τον ύπνο; Πως γίνεται; Και όμως ενεργεί μόνη της η χάρις του Θεού, είναι αποτέλεσμα μακράς συνηθείας. Καθώς συμβαίνει και εις την αμαρτίαν. Ο άνθρωπος και την ημέραν και εις τον ύπνον του ακόμη όλο την αμαρτίαν σκέπτεται, όλο το κακόν. Έτσι και εις το καλόν,
πάλιν η συνήθεια η καλή βοηθουμένη από την χάριν του Θεού γίνεται μία έξις εις τον άνθρωπον. Όπως και εις την αμαρτίαν, βοηθουμένη υπό της κακής συνηθείας και υπό του διαβόλου γίνεται συνεχές κακόν.
6η.Επιστολή
Μου γράφεις, παιδί μου, δια τον σαρκικόν σου πόλεμον, υπομονή. Όλα με την χάριν του Θεού θα περάσουν, τίποτε δεν θα μείνη, αρκεί να αγωνίζεσαι. Παν ό,τι σε πολεμεί, αν το αντικρούης γενναίως, θα καταστή ολιγοχρόνιον. Το σαρκικόν δε θα σου είναι σύντροφος καθ’ όλην σου την νεότητα, πλην σύμφωνα με τον αγώνα σου, θα ελαττώνεται και θα σου γίνεται υποφερτό. Το δε πάθος της υπερηφανείας θα συνεχισθή επί μακρόν, πέραν της νεότητος. Θα ξεκουρασθής δε από του νυν, συμφώνως με τον αγώνα και τας πνευματικάς γνώσεις που θα αντιτάξης. Αυτά τα δύο πάθη είναι τα ισχυρότερα πάντων, εις αυτά τα δύο στέκεται όλον το οικοδόμημα της αμαρτίας και το ένα είναι συστατικόν του άλλου. Αμφότερα λέοντες τρομεροί, αλλά ο Ιησούς μας είναι εις θέσιν και τους δύο με ένα Του ιλαρόν βλέμμα να τους καταστήση τροφήν των σαρκοφάγων πτηνών.
Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας Αργυρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.