ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄
Περί Αμελείας, Φόβου, Δειλίας, Προδοσίας και Λιποταξίας
3η.Επιστολή
Ευλογημένο μου παιδί, η παναγία μας να σε δυναμώση εις τον αγώνα της ψυχής σου μέχρι τέλους. Βλέπω την απογοήτευσιν της ψυχής σου, ομοιάζεις με τα «γιαννάκια» του πολέμου, δηλαδή με τους νεοσυλλέκτους φαντάρους, που τους πηγαίνουν εις το μέτωπον του πολέμου και μόλις ιδούν να πέφτουν σφαίρες, βόμβες κ.λ.π., αμέσως χάνουν το ηθικόν των και ζητούν να φύγουν οπίσω. Αλλά η εμπειρία των στρατηγών κανόνισε και τους σμίγουν με παλαιούς στρατιώτας ψημένους και αυτοί τους ενθαρρύνουν, έως ότου συνηθίσουν εις τον πόλεμον. Επαινώ την θέλησίν σου και την προαίρεσίν σου, να φθάσης εις την τελειότητα και εις την απάθειαν και προς αυτήν πρέπει να τείνουν όλαι σου αι προσπάθειαι, πλην δεν πρέπει να σου διαφεύγη, με ποίον έχεις να παλαίσης.
Η πάλη σου είναι με αρχάς, με εξουσίας, με δυνάμεις σκοτεινάς και παμπονήρους, με λίαν εμπειροπολέμους παρατάξεις. Επίσης με την σάρκα και με τον κόσμον των παθών, που ομοιάζουν με πληγάς, που πονούν τρομερά, και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και επιμέλεια δια να θεραπευθούν. Το ότι απογοητεύεσαι, γνώριζε ότι τούτο είναι πόλεμος, είναι ένα κανονιοβόλισμα του εχθρού, είναι μία εκ των πληγών των παθών. Άρα θέλει υπομονήν, καρτερίαν, θάρρος. Μη σου σκοτεινιάζη τον ουρανόν των ελπίδων σου αυτό. Πίστευε ότι ο Θεός γνωρίζει όλας τας διαθέσεις εκάστου και ουδέποτε προαίρεσιν και βίαν αγαθήν παρέβλεψε και δεν αντήμειψεν ο Θεός είτε ενωρίς είτε αργά. Βλέπομεν
τους αγίους πατέρας, εις τα πρώτα τους χρόνια υπέφεραν ξηρασίας, απογοητεύσεις τρομεράς μαζί και με άλλους εξοντωτικούς πειρασμούς, αλλά εκράτησαν γερά την υπομονήν και την βίαν και κατόπιν
τους επεσκέφθη η χάρις, ανάλογα με ό,τι υπέμειναν προηγουμένως. Σε τρομάζει της Γερόντισσας η νοοτροπία και η απειρία και γενικά το περιβάλλον, ως μη ικανόν δια την επίτευξιν της τελειότητος, λόγω πειρασμών κ.λ.π. Αυτά όλα παραμερίζονται με την ταπείνωσιν και την αυτομεμψίαν. Δηλαδή ρίξε το βάρος των εις τον εαυτόν σου, λέγε, ότι εγώ είμαι η αιτία της απογοητεύσεώς μου είτε λόγω της υπερηφανείας μου είτε διότι ακόμη μυωπάζω και δεν δύναμαι να προσανατολισθώ ασφαλώς και φυσικόν είναι να χάνω το θάρρος των ελπίδων μου. Επίσης το νέφος δύναται να παραμερισθή και με την πίστιν προς τον οδηγούντά σε, αρκεί να φυλαχθούν εκ μέρους σου οι κανόνες της πάλης. Γνωρίζομεν εκ της πατερικής και ησυχαστικής παραδόσεως ότι παλαιά, νεώτεροι και αρχάριοι, κατόπιν ευλογίας τινός Γέροντος μεγάλου, έκτιζον κέλλας και έζων μόνοι των και μόνον κατά καιρούς επεσκέπτοντο τον Γέροντα, έλεγον τους λογισμούς των, έπαιρναν οδηγίας και έφευγον. Και παρ’ όλον ότι δεν είχαν τον Γέροντα επάνω από το κεφάλι των, έφθασαν εις μεγάλα μέτρα αρετής μόνον με συμβουλάς.
Tο τέλος:
Γνώριζε, παιδί μου, ότι υπεράνω όλων αυτών είναι ο Χριστός, όχι επάνω της κεφαλής μόνον, αλλά και εντός ημών και επιβραβεύει κάθε αγαθήν προαίρεσιν και βίαν. Πολλές φορές η ταπείνωσις, (ουχί βέβαια γνησία, αλλά δηλητηριασμένη εκ του διαβόλου) μας συμβουλεύει με σκέψεις «ταπεινάς» πως δεν είμαι δυνατός και θέλω αυτό και αυτό δια να προκόψω ή το άλλο και αφού δεν παρέχονται, πως θα σωθώ κ.λ.π. Και πιστεύοντας αυτούς τους λογισμούς, αρχίζει η εκκοπή των πνευματικών νεύρων, εξ ου και η ατονία η ψυχική κ.λ.π. ενώ έπρεπε να κατοχυρωθή οπίσω από συμβουλάς εμπείρου πνευματικού, δια να μην πάθη αυτήν την ατονίαν. Διότι γνωρίζομεν, ότι ο διάβολος μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός και ότι και κάθε αρετή δύναται χωρίς την έμπειρον διάκρισιν να αποβή λίαν βλαβερά, δια τούτο είπον οι Πατέρες «μείζων πάντων η διάκρισις».
Τέκνον εν Κυρίω αγαπητόν, απόβαλε την απογοήτευσιν και ειπέ: θα βιασθώ μέχρι θανάτου, θα αναζητώ την τελειότητα και την απάθειαν να φθάσω, και αν δεν την φθάσω είτε λόγω των αδυναμιών μου είτε διότι θα μεσολαβήση ο θάνατός μου είτε δια οιανδήποτε άλλην αιτίαν, πιστεύω κατά τους πατέρας μας, ότι ο Θεός θα με κατατάξη με τους τελείους. Μα ζητώ να απολαύσω την μακαριότητα και την ειρήνην του Θεού, ίσως μου είπης. Ναι, λέγε εις τον εχθρόν: ο Θεός εντός μου είναι, αν βιασθώ δια της προσευχής και της ταπεινώσεως και των δακρύων, θα μου δείξη το ηγιασμένον Του πρόσωπον! Όχι μόνον ευρισκομένη εις την Μονήν, αλλά και εις τα Σόδομα και αν ευρισκόμουν, ωσάν τον Λωτ, δυνατός ο Θεός, να μου χαρίση το άγιον αυτό επιθύμημα της ψυχής μου. Πίστευε τέκνον τα όσα σου γράφω, ακοή και βλέμματι ο δίκαιος κατετρύχετο νυκτός και ημέρας, βλέπων τας αθεμίτους αισχράς πράξεις των ασελγών και όμως ουδένα έκρινε, διο και ηξιώθη θείας εμφανείας και σωτηρίας. Και εσύ μόνον τον εαυτόν σου πρόσεχε και τας αμαρτίας σου και πιστεύω ότι περισσότερον εξ όσων προσδοκάς θα εύρης.
Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ
Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας Αργυρακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.