Κεφάλαιον Ε΄- Α΄ Λόγος Περί Συνειδήσεως. Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής» ι΄- ιστ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε΄

Α΄ Περί Υπακοής, Παρακοής και Εκκοπής Θελήματος

Σταχυολογήματα « Περί Υπακοής»

ι΄. Τότε έχει αξίαν η υπακοή, όταν κόβεται το θέλημα με πόνον και κόπον, διότι αι συνήθειαι εις τα πάθη παρομοιάζονται ωσάν τας ρίζας, όπου έχουν αγκάθια και όποιος θελήση να ξερριζώση τας τοιαύτας ρίζας, φυσικά θα πονέση, θα αγκιλωθή και θα τρέξουν τα χέρια του αίμα, τοιουτοτρόπως και εις την εκρίζωσιν των κακών συνηθειών χάριν υπακοής προς τον πνευματικόν πατέρα.

ια΄. Μη λυπήσης τον Γέροντάς σου ή αδελφόν σου Μοναχόν, διότι αμέσως σταματά η ειρήνη της ψυχής σου, παύει η ευχή του Ιησού, γεμίζεις λογισμούς. Η ίασις είναι: εξομολόγησις, δάκρυα καυτά και ειλικρινής συγχώρησις μαζί του.
Προσοχή. Αν έχης κάτι τι ( κακόν ) με τον Γέροντά σου, πρόσεχε, διότι ο διάβολος θα σε συντρίψη, θα σε πλανέση εύκολα. Τακτοποίησε τους λογισμούς σου, ώστε να μη σε ενοχλή τίποτε μαζί του.

ιβ΄. Ό,τι κάνει ο υποτακτικός χωρίς ευλογίαν του Γέροντος είναι—φευ—κατηραμένον, το παίρνει ο διάβολος. Μόνον λοιπόν η Υπακοή, μας σώζει εμάς τους Μοναχούς.

ιγ΄. Ο υπακούων καρποφορεί την πραότητα, διότι ο Γέροντας θα του κόψη το θέλημα, θα τον επιπλήξη, θα του κάνη παρατήρησιν και όταν ο υποτακτικός κάμνη υπακοήν, τότε αποκτά την πολύτιμον πραότητα. Με ένα λόγον, ο καλός υποτακτικός αποκτά όλας τας αρετάς, όταν κάμνη αδιάκριτον
υπακοήν. Εάν όμως αντιλέγη, φιλονεική, παρακούη, υπερηφανεύεται, τότε ζημιώνει την ψυχήν του πάρα πολύ, διότι λυπεί τον Θεόν, όπου Εκείνος εταπεινώθη, και αυτός, άνθρωπος γήϊνος και ελεεινός, υπερηφανεύεται.

ιδ΄. Ο υποτακτικός ο τέλειος δεν περνάει τελώνια! Δεν φοβείται τον θάνατον, ούτε τους δαίμονες ούτε και τον Θεόν, διότι λατρεύει Αυτόν πύρινα. Ο υποτακτικός ο γνήσιος μόνον την παρακοή φοβείται εις τον Γέροντά του, ο οποίος επέχει θέσιν ορατού Χριστού εις αυτόν. Η παρακοή εις τον Γέροντα τον εξορίζει αμέσως από τον παράδεισον της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που καταγλυκαίνει υπερβολικά την ταπεινή ψυχούλα, του ισαγγέλου υποτακτικού. Ο τέλειος υποτακτικός είναι πανομοιότυπος του Θεανθρώπου Χριστού μας.

ιε΄. Ο υποτακτικός, όταν υπακούη δια τον Χριστόν εις τον εαυτού Γέροντα, ευρίσκεται εκπληρών όλας τας εντολάς του Χριστού. Μία τελεία υπακοή χωρίς γογγυσμού και διαλογισμών, έχει την δυνατότητα να αντιμετρηθή με τον ποικίλον αγώνα της εφαρμογής όλων των Δεσποτικών εντολών.
Ο υπακούων δι’ αγάπην Θεού αγαπάται υπό του Θεού και όλη η Αγία Τριάς κατοικεί μέσα εις αυτόν τον καλόν υποτακτικόν. Τι μεγαλείον κρύβει αύτη η τρισευλογημένη υπακοή! Καταξιώνει τον ταπεινόν υποτακτικόν, τον άσημον, τον μικρόν, τον αφανή να γίνη κατοικητήριον της Αγίας Τριάδος. Τον καθιστά εκπληρωτήν όλων των εντολών του Χριστού και τον εισάγει εις τον παράδεισον, δια να περιφέρεται εν μέσω των αγίων με διπλούν στέφανον και με θεϊκόν περιδέραιον περί τον τράχηλον αυτού.

ιστ΄. Τι θαυμασίαν ελευθερίαν χαρίζει η τελεία εκκοπή του ιδίου θελήματος! Πόσον ξεκουράζεται ψυχικά ο αγωνιζόμενος αθλητής υποτακτικός, που δεν έχει ιδικόν του θέλημα, αλλά μόνον του Γέροντός του! Αυτός ο μακάριος διάγει μίαν ζωήν πνευματικώς άνετον, γεμάτην χαράν και ελπίδα. Ζη ειρηνικώτατα, θαυμάσια, με την πληροφορίαν, ότι εφ’ όσον αναπαύει τον Γέροντά του, θα αναπαύση και τον εαυτόν του δι’ ευχών εκείνου εις τον Παράδεισον.
Μακάριος και τρισμακάριος ο υποτακτικός εκείνος, ο οποίος έκοψε κατά πάντα το φθοροποιόν θέλημά του και εξομολογείται τα πάντα εις τον πνευματικόν του πατέρα. Ο τοιούτος γενόμενος υγιέστατος πνευματικώς απ’ εντεύθεν, θα λάμψη εν μέσω των αγγέλων, ως άγγελος Θεού, ενώπιον του φοβερού θρόνου του Θεού.

17 Μονές σε Αμερική Καναδά -Εφραίμ Φιλοθείτη

Από το βιβλίο ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ του Γέροντος Εφραίμ 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κώστας  Αργυρακόπουλος