Ἡ δύναμις τοῦ σατανᾶ μπορεῖ νά ἀποβῆ θεραπευτική; Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἡ δύναμις τοῦ σατανᾶ μπορεῖ νά ἀποβῆ θεραπευτική;

Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Πολλοί πιστεύουν ὅτι ἡ δύναμις τοῦ σατανᾶ μπορεῖ νά ἀποβῆ θεραπευτική. Τί λέγει σ᾿ αὐτό τό ἐρώτημα ἡ Ἐκκλησία μας;
Ἡ μαγεία δέν εἶναι δυνατόν ν᾿ ἀπαλλάξει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό ποικιλώνυμο κακό, πολύ περισσότερο νά τόν γλυτώσει ἀπό τόν θάνατο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ πυραμίδα τῆς κακίας. Ἀντιθέτως τόν περιπλέκει περισσότερο μέσα στά τεχνάσματα καί τίς παγίδες τῶν δαιμόνων.
Ἄν μέσα στήν μαγεία κρύβεται κάποια δύναμις, αὐτή εἶναι ἡ δύναμις τῆς ἀπάτης καί τοῦ πατρός αὐτῆς τοῦ διαβόλου.
Συνήθως ἀπατῶνται ἀπό τόν διάβολο οἱ ἀφελεῖς καί πνευματικῶς χλιαροί καί μή ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί μέ ἀποτέλεσμα μέσῳ αὐτῶν ὁ διάβολος νά σπέρνει τίς κακίες του καί στούς ἄλλους ἀνθρώπους.
Σήμερα ὁ διάβολος ἔχει ἐπιτύχει κι ἕνα ἄλλο κατόρθωμα. Ἔχει πείσει τούς ἀνθρώπους, ἀκόμη καί μερικούς ὀρθοδόξους ἱερεῖς μας, ὅτι δέν ὑπάρχει καί ὅτι ὅλα τά σχετιζόμενα μέ μάγους καί μαγικά εἶναι παραμύθια.
Ἀλλά γιατί ἦλθε στόν κόσμο ὁ Χριστός; Δέν ἦλθε, ὅπως λέγει ἡ Γραφή, γιά νά καταλύσει τό κράτος τοῦ διαβόλου; Δέν ἦλθε νά ἐπαναφέρει τόν κόσμο ἀπό τήν δαιμονολατρεία στήν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ; Δέν ἔζησε ὁ Χριστός τέτοιες καταστάσεις; Δέν ἐθεράπευσε δαιμονισμένους, τούς ὁποίους οἱ ἄνθρωποι ἔφερναν καί ἐναπέθεταν μπροστά Του; Ἀλλά καί ὅλη ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει νά μᾶς διηγεῖται ἄφθονα περιστατικά δαιμονοληψίας καί ἀπαλλαγῆς τῶν ἀσθενῶν μέ τήν δύναμι τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Μυστηρίων.
Ὡρισμένοι ἱερεῖς μας ἀρνοῦνται νά διαβάσουν ἐξορκισμούς στούς ἐπηρεασμένους ἀπό δαιμονικές ἐπιδράσεις χριστιανούς μας. Ἄλλοι λέγουν ὅτι δέν ὑπάρχουν τέτοια πράγματα καί ἄλλοι ἴσως φοβοῦνται νά διαβάσουν, διότι πιθανόν θ᾿ ἀντιμετωπίσουν, ὅπως σκέπτονται, τήν σκληρή ἀντίδρασι τοῦ πονηροῦ πνεύματος. Ἐάν ὅμως ἐξομολογοῦνται καί οἱ ἱερεῖς μας καθαρά στόν δικό τους Πνευματικό, δέν ἠμπορεῖ ὁ διάβολος νά τούς ἀποκαλύψει τυχόν ἁμαρτίες τους. Οἰ δαίμονες ἔχουν ἐξουσία νά φανερώνουν μόνο τίς ἀνεξομολόγητες ἀμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, διότι τίς προκάλεσαν οἱ ἴδιοι καί ἔχουν ἀκόμη ἐξουσία ἐπάνω τους. Μέ τήν ἐξομολόγησι παύει ὁ διάβολος νά ἐξουσιάζει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, διότι νικήθηκε ἀπό τήν ἄπειρη ἀγάπη καί δύναμι τοῦ Φιλανθρώπου Χριστοῦ μας. Γι᾿ αὐτό δέν συμφέρει στόν χριστιανό, πού θέλει νά σώσει τήν ψυχή του, νά μένει ἀνεξομολόγητος οὔτε μία ἡμέρα, διότι εὑρίσκεται στήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ καί τυχόν ξαφνική ἀναχώρησίς του ἀπό τόν κόσμο αὐτόν, θά τοῦ στερήσει τόν αἰώνιο παράδεισο.
Ἐδῶ πολλοί, ἐπηρεασμένοι ἀπό τήν ἄπειρη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ὑπερτονίζουν τήν ἀγάπη Του γιά τόν ἀνθρώπινο γένος καί διατείνονται ὅτι δέν θά ἀφήσει ὁ Θεός νά χαθῆ τό πλάσμα Του. Ναί, δέν τό ἀφήνει ὁ Θεός, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος ἀφήνει τόν Θεό καί δέν ἐφαρμόζει τίς ἐντολές Του. Ὅποιος δέν ἔχει συνοδό στήν ζωή του τόν Χριστό, εἶναι ἡλίου φαεινότερον ὅτι ἔχει συνοδό τόν διάβολο, διότι δέν  ὑπάρχει κάποια ἄλλη τρίτη μεσάζουσα δύναμις καί πορεία.
Δαιμονική λοιπόν ἐξουσία ἔχουν ἐπάνω τους οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι φαινομενικά εἶναι καί λέγονται χριστιανοί, ἐνῶ μέ τήν καρδιά καί τόν νοῦ τους ὑπηρετοῦν τά ἔργα τοῦ διαβόλου, διότι, λόγῳ τῆς ὑπερηφανείας τους, δέν ὑπακούουν στίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας καί ἀρνοῦνται νά ταπεινωθοῦν.
Οἱ ἀταπείνωτοι καί ἀπομακρυσμένοι ἀπό τά ὑποχρεωτικά σωστικά Μυστήρια χριστιανοί, χωρίς νά τό διανοοῦνται, γίνονται δέκτες τῆς καταστρεπτικῆς μανίας τοῦ διαβόλου, τήν ὁποία καί ἐκπέμπουν στούς συνανθρώπους τους, ἔστω καί ἄθελά τους.
Ἡ μαγεία σάν μέσον δράσεως τοῦ διαβόλου μέσα στόν κόσμο, μόνο θεραπευτική ἀγωγή δέν μπορεῖ νά προξενήσει στόν ἄνθρωπο, διότι ὁ διάβολος εἶναι ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας καί ἀρχηγός τοῦ ψεύδους. Τό κράτος αὐτοῦ κατέλυσε ὁ Χριστός μέ τήν παντοδύναμη Ἀνάστασί του καί ἀπέδειξε πλέον τίς ἐνέργειές του ἀπατηλές καί φροῦδες. Ἀκόμη ἄνοιξε τήν κεκλεισμένη πύλη τῆς Ἐδέμ, τήν ἐν τῶ κόσμῳ Ἁγία Ἐκκλησία του, στήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος λυτρώνεται ἀπό τήν κακία καί τίς παγίδες τοῦ διαβόλου μέ τήν δύναμι τῆς θείας Χάριτος.
Αὐτοί πού πηγαίνουν στόν μάγο γιά τήν λύσι ἑνός προβλήματός των, ἐπιστρέφουν παραδόξως ἱκανοποιημένοι. Μάλιστα διαλαλοῦν ὅτι ἐγνώρισαν τήν δύναμι τῆς τάδε μέντιουμ ἤ μάγισσας. Τά ἴδια συναισθήματα νοιώθουν καί πολλοί ἄνθρωποι στήν Ἀφρική. Ἐάν, γιά παράδειγμα κάποιος, παρέλυσε ἀπό μάγια πού τοῦ προκάλεσαν οἱ ἐχθροί του, πηγαίνοντας στόν μάγο ἐπιστρέφει θεραπευμένος! Ὅμως εἶναι πράγματι θεραπευμένος; Ὄχι. Ἐδῶ παίζει ὁ διάβολος τό παιγνίδι του, ὅπως τό διαπιστώσαμε ἐμεῖς πολλές φορές ζώντας ἐπί χρόνια στήν Ἀφρική. Ὁ μάγος διώχνει τόν μεγάλο διάβολο, ὁ ὁποῖος εἶχε παραλύσει τόν ἀσθενῆ  ἐπί χρόνια, καί στήν θέσι του βάζει ἔνα ἄλλο μικρότερο δαίμονα. Ὁ ἀσθενής, πού μέχρι ἐκείνη τήν στιγμή ἦτο παράλυτος, τώρα ἠμπορεῖ καί περπατᾶ ἔστω μέ μία πατερίτσα. Φεύγει λοιπόν εὐτυχισμένος, διότι...θεραπεύθηκε. Μέ τήν ἔξυπνη αὐτή μέθοδο ὁ μέν μάγος αὐξάνει τήν ἐμπιστοσύνη τῶν πελατῶν του στό πρόσωπό του μέ ἄφθονα τά ὑλικά ὠφέλη, ὁ δέ διάβολος τούς κρατεῖ μονίμως στήν ἐξουσία του, ἐφ᾿ ὅσον τά θύματα τόν πιστεύουν καί τόν λατρεύουν τώρα σάν θεό τους!
Στήν περίπτωσι τῶν πειρασμῶν τοῦ Κυρίου μας, ὁ διάβολος τόν ἀνέβασε σέ ὄρος ὑψηλόν καί τοῦ ὑποσχέθηκε ὅλες τίς βασιλεῖες τοῦ κόσμου, ἄν ἔπεφτε νά τόν προσκυνήση. Ἄρα ὁ διάβολος ζητεῖ ὑποταγή καί προσκύνησι γιά νά δώσει στόν ἄνθρωπο ὑλικές ἀπολαύσεις καί κοσμικά πράγματα, στά ὁποῖα ὁ ἴδιος θέλει νά ἐμφανίζεται σάν κοσμοκράτωρ.
Στήν πόλι Κολουέζι τοῦ Κογκό ἦλθε κάποια ἡμέρα τοῦ 1997, ἕνας ἐγκόσμιος «Μεσσίας». Ἐμοίρασε χιλιάδες δολλάρια γιά νά καταστήσει γνωστή τήν παρουσία του στήν πόλι. Ἐγκαταστάθηκε στήν πλατεία τῆς πόλεως καί σέ λίγο ἄρχισαν νά καταφθάνουν οἰ ἄνθρωποι καί μεταξύ τους πολλοί παράλυτοι, χωλοί, τυφλοί, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν τό μήνυμα ὅτι αὐτός θά τούς θεραπεύσει.
Ὁ «Μεσσίας» μάγος, μετά τό κήρυγμά του καί τά κατορθώματά του, πού ἐπετέλεσε σέ ἄλλες πόλεις, ἐκάλεσε καί τούς ἀσθενεῖς νά προσέλθουν ἕνας-ἕνας μπροστά του γιά νά τόν «θεραπεύσει». Ἐχρησιμοποίησε τήν μέθοδο τῆς ἀπάτης, διότι, ὡς γνωστόν, ὁ διάβολος δέν ἠμπορεῖ νά θεραπεύει ὀργανικές παθήσεις τοῦ ἀνθρώπου. Ὅλοι οἱ λεγόμενοι ἀσθενεῖς εἶχαν πληρωθεῖ ἀδρά γιά τήν ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς θεατρικῆς παραστάσεως. Οἱ ἐμφανισθέντεςι σάν ἀσθενεῖς, ἦλθαν μέ καροτσάκια, γιά νά τούς ἰδεῖ ὁ κόσμος ὅτι ἦσαν παράλυτοι. Οἱ «τυφλοί», πληρώθηκαν ἐκ τῶν προτέρων γιά νά ἐμφανισθοῦν ὡς τυφλοί. Ἔτσι, ξεκίνησε ἡ «θεραπεία» τῶν ἀσθενῶν.
Ἤμουν παρών, ὅταν φώναζε μέ προστακτική φωνή ὁ μάγος μπροστά σ᾿ ἕνα ἀσθενῆ: «Διάβολε, πονηρό καί ἀκάθαρτο πνεῦμα, σέ διατάζω στό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ νά φύγεις ἀμέσως ἀπ᾿ αὐτόν ἐδῶ τόν δοῦλο τοῦ Θεοῦ Ζιλμπέρ». Καί χωρίς τό πρόβλημά του νά εἶναι δαιμονολογικῆς φύσεως, ξαφνικά ὁ δῆθεν ἀσθενής, σηκωνόταν καί περπατοῦσε καί ὁ κόσμος χειροκροτοῦσε γιά τίς θεραπευτικές ἱκανότητες τοῦ «Μεσσία» τους.
Ἐάν ἡ ἀσθένεια τοῦ ἀνθρώπου προέρχεται ἀπό ἐπήρεια τοῦ σατανᾶ, τότε γίνεται αὐτό πού ἀναφέραμε παραπάνω. Ἀναστέλλεται ἡ ἐπήρεια τοῦ κακοῦ γιά ἕνα χρονικό διάστημα, γιά νά ἐπανέλθη ὁ δαίμονας κατόπιν δριμύτερος στό θῦμα του. Ἡ κακία τῶν δαιμόνων ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι δυνατόν νά περιγραφῆ. Γνωρίζει ὁ διάβολος ὅτι θά τόν τιμωρήσει ὁ Θεός στήν αἰώνια κόλασι καί γι᾿ αὐτό ἀπό χαιρεκακία ἐπιδιώκει νά παρασύρει, ὅσους ἠμπορεῖ περισσοτέρους ὀπαδούς τοῦ Ναζωραίου στήν κόλασι γιά νά καυχηθῆ ὅτι τούς ἐκέρδισε.
Τά ἴδια μᾶς λέγει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ἀλλά θεραπείαν ἐκ δαιμόνων ἐπιζητεῖς; Ὅτε εἰς χοίρους εἰσελθεῖν αὐτούς συνεχώρει ὁ Χριστός, τότε εἰς πέλαγος εὐθέως κατεπόντισαν, ἀνθρωπείων δέ φείσονται σωμάτων; Εἴθε μέν οὖν μή ἀπεκτύννυον, εἴθε μή ἐπεβούλευον. Τοῦ Παραδείσου ἐξέβαλον, τῆς τιμῆς ἀπεστέρησαν ἄνωθεν, καί τό σῶμα θεραπεύσουσι; Γέλως ταῦτα καί μύθοι. Ἐπιβουλεύειν καί καταβλάπτειν, οὐ θεραπεύειν ἴσασιν (γνωρίζουν) οἱ δαίμονες».
Ἐφ᾿ ὅσον ὁ διάβολος εἶναι μέγας ἐχθρός καί ἐπίβουλος τοῦ ἀνθρώπου, γιατί ὁ ἄνθρωπος συνεχίζει νά τρέχει πρός αὐτόν;
Δέν τρέχει μόνο ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά καί ὁ σατανᾶς δέν θά παύσει νά πολεμᾶ τόν ἄνθρωπο, ζητῶντας σάν λιοντάρι νά τόν καταπιῆ, κατά τήν ἔκφρασι τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (πρβλ.Α΄Πετρ.5,8). Ἡ μανία τοῦ σατανᾶ καί ἡ διάδοσις τῆς μαγείας θά συνεχισθοῦν μέχρις ὅτου ἔλθει ὁ Κύριος καί καταργήσει ὁλοκληρωτικά τό κράτος τοῦ διαβόλου μέ τήν Ἔνδοξη Δαυτέρα ἐπί τῆς γῆς παρουσία Του.
Ὅσοι ἀπό τούς ἀνθρώπους ἀρνοῦνται νά λάβουν τόν θεῖο φωτισμό καί νά ἐφαρμόσουν στήν ζωή τους τίς ἐντολές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, αὐτοί θά γίνονται, ἔστω καί ἄθελά τους, ὄργανα τοῦ διαβόλου, διευκολύνοντας ἔτσι μέ τήν ἁμαρτωλή τους ζωή τήν δρᾶσι καί τήν ἐξάπλωσι τῆς μαγείας ἀνά τήν οἰκουμένη.
Δέν εἶναι δυνατόν, ζώντας μακράν τοῦ Θεοῦ, νά ζήσουν ἀπαλλαγμένοι ἀπό τήν ἐπήρεια τῶν πονηρῶν πνευμάτων, διότι, λέγει ὁ Κύριος: «Ὁ μή ὤν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστί καί ὁ μή συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει».(Ματ.12,30).
Ἡ μαγεία ἀκμάζει σέ περιόδους πνευματικῆς παρακμῆς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἠθική διαφθορά, ἡ ἀπιστία καί ὀλιγοπιστία, ἡ προσήλωσις τῶν ἀνθρώπων στά ἀγαθά αὐτοῦ τοῦ ἀπατεῶνος κόσμου, παρακινοῦν τούς πάντες να τρέχουν στούς ψεύτικους θεούς-μάγους αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος, μιᾶς καί ζητοῦν οἰ ἴδιοι μία αὐτόματη λύσι στά προβλήματά τους χωρίς κόπο, ἄσκησι, νηστεία, προσευχή καί καταφυγή στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, πού εἶναι ἡ μόνη σωστική Κιβωτός τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Δεύτερος λόγος ὑπάρξεως καί ἐξαπλώσεως τῆς μαγείας εἶναι οἱ ἀπατηλές ὑποσχέσεις τῶν μάγων πρός τά θύματά τους ὅτι θά τούς παράσχουν ὑλικά ἀγαθά, χρήματα, εὕρεσι ἐργασίας καί ὅλη ἀκόμη τήν βασιλεία τοῦ ὁρατοῦ τούτου κόσμου....Οἱ ὑλόφρονες, λοιπόν, ἄνθρωποι, μαστιγούμενοι καθημερινά ἀπό σωρεία ποικίλων ζωτικῶν προβλημάτων, ἀλλά καί πιεζόμενοι νά μάθουν μέ ἀγωνία ποιό θά εἶναι τό μέλλον τους καί οἱ ἐπιτυχίες στήν ζωή τους, καταφεύγουν στούς μάγους μέ τήν ἐλπίδα νά τύχουν ἀπαντήσεως τῶν προβλημάτων τους. Ἔτσι ὅμως ὑποτάσσονται στόν διάβολο. Τόν ἀναγνωρίζουν γιά ἀφεντικό καί ἀρχηγό τῆς ζωῆς τους. Ἔμμεσα, ἀλλά σταθερά, ἀρνοῦνται τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησία Του καί ἀποκόπτονται ἀπό τίς ρίζες τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, γενόμενοι μόνοι τους φορεῖς μιᾶς ἄλλης παραδόσεως τῆς μαγικῆς καί δαιμονολογικῆς.
Τρίτος λόγος διατηρήσεως τῆς μαγείας εἶναι ἡ πολυχρόνια αὐτῆς χρῆσις ἀπό ἀνθρώπους ὅλων τῶν κοινωνικῶν στρωμάτων. Αὐτοί, ὄχι μόνο συνήθισαν, ἀλλά θρησκευτικά ὑπετάχθησαν στήν δύναμι τοῦ διαβόλου, ἀγνοοῦντες πλέον παντελῶς τήν ὕπαρξι καί τόν σκοπό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐπι τῆς γῆς.
Μετά ἀπ᾿ αὐτά, ἐξάγεται τό συμπέρασμα, ὅτι ὁ ἄνθρωπος  ἔχει σ᾿ ὁλόκληρη τήν ζωή του σάν ἀντίδικο τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος ἐπιχειρεῖ παντοιοτρόπως νά τόν ὑποσκελίσει γιά νά τόν ὁδηγήσει στήν κόλασι. Δόξα ὅμως στόν Ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, διότι μέ τήν Σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασί Του, συνέτριψε τήν ἐξουσία πού εἶχε ὁ διάβολος ἐπάνω στό ἀνθρώπινο γένος καί στόν θάνατο καί μᾶς ἄνοιξε τίς πύλες τοῦ Παραδείσου.

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  π.Δαμασκηνός - Ἀφρική-Μαγεία