Αγιορείτικες φράσεις και φάσεις

 

του Β. Π. Καραγιάννη

  Πόσες χιλιάδες εσπερινούς!

  Πόσες χιλιάδες όρθρους!

  Ο Γέρων Σπυρίδων σιωπούσε...

  Την 2.30 πρωινή ξεκινήσαμε υπό βροχή. Τόσασε εις αγρυπμησιν.λ. με παρακινογραφιαα το ρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itew χρόνια οδηγός και εδώ και λίγα χρόνια συνοδηγός δεν ενύσταξα ποσε εις αγρυπμησιν.λ. με παρακινογραφιαα το ρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewτέ. Την φετινή με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στην παρά του τιμονιού τη θέση πλώρη. Εις μάτην ο Αλ. με παρακινούσε εις επαγρ,της αγίας Αννας, λόγω Αθωυύπνησιν.

ιοας

﷽﷽﷽﷽ηγ[που οδηγοα,. πλέον, αν και φορρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewΟ ήλιος είχε βγει από ώρα αλλά στον αρσανά της αγίας Αννας, (αγ. Αν.) λόγω της σκιάς του Αθω, αργοπορούσε. Τέρμα τα μουλάρια, πλέον, αν και φορτώσαμε τα σακίδια στον Αράπη (ή μήπως στον Καστάνη), την ευλαβική σιωπηλή  συνοδεία των οποίων οδηγούσε ο π. Γρηγόριος που ήταν στο διακόνημα του βορδονάρη.

Αλέξανδρος, Θεόδωρος, Βασίλειος και στην ανηφόρα της αγ. Αν αναμετρηθήκαμε. 'Ελειπε ο Νικόλαος μετά, πόσα αλήθεια, έτη; 28 μήπως;

  Η βρύση στην αγ. Αν. σαρώθηκε από κατολίσθηση. Πάει η μεγάλη στάση μας εκεί. Πήραμε άλλα μονοπάτια κάπως μακρινά,   να φτη Α.Α.άσουμε στη Σκήτη -χωριό κι από κει στη δική μας γλυκιά μικη Α.Α.ρή Αγία Αννα. (μ. Α-Α.)﷽﷽﷽﷽ας μικι απο κει στη δικ Αρχαγγ﷽﷽﷽﷽ας μικι απο κει στη δικ Αρχαγγ

  Η θάλασσα εδώ στο Σιγγιτικό δεν υπάρχει αφού στο μόνο που χρησιμεύει είναι να κρατάει πάνω της το καρνει ράβι το οποίο σε πηγαίνει μέσα και σε φέρνει έξω. Ισως και για να την κοιτάς απλανώς από τους Αρχαγγέλους, το ωραιότερο μπαλκόνι του ΄ηημαΟρους στη μ. ΄ηημαΑ- Α. Περυσι εκεί κι ο Μανώλης Δρετάκης σεβάσμιος προσκυνητής κι οδοιππόρος μοναχικός όπως πρπέπει άλλωστε. ﷽﷽﷽﷽﷽ πηγαλεικαι σε φεριες πια πι﷽﷽﷽﷽﷽μς Αρχαγγ﷽﷽﷽﷽﷽μς Αρχαγγ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εί κι ο Μανώλης Δρεττατ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εί κι ο Μανώλης Δρεττατ

  Ήπιοι αγαπητικοί εναγκαλισμοί. Ο π. Νεκτάριος εκεί. Πρώτη φροντίδα η επίσκεψη στον τάφο του Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη, κάτω στη σπηλιά των οσίων Διονυσίου ρήτορος και Μητροφάνους, προστατών της Σκήτης, μη την πδειοάθουμε όπως πέρυσιδειο που λησμονήσαμε να τον προσκυνήσουμε κι αναγκαστήκαμε μετά να το ρίξουμε στους στίχους μετανοίας:﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itew﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itew

Λησμόνησα-ήμαρτον τη σπηλιά Διονυσίου και Μητροφάνη

κι ένα κεδειο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewρί στου Αη Γεράσιμου το μνήμα να κολλδειο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ γερασιμου το μνμηα να κολλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewήσω

κάτι σαν άδειο στο φετινό προσκύνημα λες μου εφί﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ και Ητροφάνηυςλια Φ πισωλλλιου και Ητροφτου a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewάνη

όμως το πρόσωπο της αγάπης μου σας άφησα πίσω...

  Διάβασα δύο σελίδες από τον "Περικλή" του Σαίξπηρ αμέσως  μετά την τράπεζα με τα συναρπαστικά ρεβίθια και τους επιμήκεις λόγους του γ.  Σπυρίδωνος.

ρ ελλειπε. Αρα

τη Δ. ο λαλκος της μνημςη στο χΟ π. Ευθύμιος έλλειπε. Αρα...Αλλά ο π. Πρόδρομος ήταν εκεί και δεν πήγαμε να τον δούμε. Εμείς χάσαμε. Αβελτηρία ασυγχώρητη.ι ασυγχλωρετημε.

  Μετά τη Νέα Σκήτη η Παύλου. Μονοπάτια έξοχα. Κατηφόρα. Δρόμος καλντε βλεπω την ηλικα καπαοθ μαλλον κατεβαινω ριαρίμι. Σε μια πέτρινη αψίδα φωτογραφία για να τη συγκ΄οονς μας, καπαοθ μαλλον κατεβαιρίνω με την προηγούμενη στα εκεί να βλ΄οονς μας, καπαοθ μαλλον κατεβαιέπω δηλονότι του πως η ηλικία, ο χ΄οονς μας, καπαοθ μαλλον κατεβαιρόνος μας, κατεβαίνει στα γρήγορα πια.

  H μικρή, άγρια ανηφόρα από παραλία της Παύλου για τη Διονυσίου.

  Ιεροραφείον για ύπνο. Εκτός λ' ίστας αναμονής προσκυνητών και παρά τη συστατική επιστολή το γ. Σπυρίδωνος ότι ...o φέρων ταύτην κ.λπ., μας βόλεψε εκεί ο π. Πέτρος, ο επί χ αρόνια αρχοντάρης κι εξομολόγος. Δοκιμή ράσου. Θυμήθηκα φωτογραφία του Τσαροντρούχη και Κόντογλου όταν μαθήτευαν στο ρος Ορος τη ζωγραφική.  Το ε.ίχα ξαναφορέσει παιδιόθεν όταν έπαιξα σε σκετς, μαθητής δημοτικού τον "Ηρωα της Αλαμάνας" τον .άγιο και τον ήρωα .μου δηλαδή Αθανάσιο Διάκο κι είχα μακρυά μαλλιά, μια οιονεί  περούκα, που τα είχε κόψει η μάννα μου. Ακόμα τα  α ες πέχω πολύτιμο ενθύμημα.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κλησα έσβηνε τις τελευτα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽γρφαικυ ν﷽﷽﷽﷽﷽﷽πτ μαθητευαν εκεπλην Θ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ οτνα υ ν﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ηλάδξ.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ηλάδξ.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ηλάδξ.﷽﷽﷽

  Στην  κοινοϋπνοσύνη συσύνη συναυλία τριών ροχαληχτών, το καθένα στον τρόπο του. ﷽﷽﷽ουπνοσο παιδιόθεν ότανς Αρχαγγ

  Χτυπούσε το λεπτό σήμαντρο μια εξαϋλωμένη, λεπτή, μοναχική ύπαρξη. Ο ήχος έβγαινε από μέσα του.

  Μ' ένα πλατύ εργαλείο με φτερά (σαν μυγοσκοτώστρα μεγάλη) έσβηνε τις τελευταίες κανδύλες λίγο προ του δι' ευχών, ο εκκλησάρης στη Διονυσίου.

ουν

﷽﷽﷽﷽﷽νε, προσκλυνα ροσκυνς Λείψανα: χειρ Προδρόμου, οστούν οσίου Νικοδήμου αγιορείτου, (το στάθηκα ιδιαίτερα λόγω του "Συναξαριστή" που έγραψε και τον οποίο διεξέρχομαι συχνά πυκνά),  κλεις αγίου Γεωργίου και ίχνος Τιμίου Ξύλου ασημοπεριπεπλεγμένου. Προσκυνάς με ευλαβική ουδετερότητα. Φάε ό,τι σου ρίξουν, άκου ό,τι σου λένε, προσκύνα ό,τι σου δείχνουν.ίχνουν.

ουν

﷽﷽﷽﷽﷽νε, προσκλυνα ροσκυνς ακ

  Παραλία της Παύλου. Ενα γέρικο μουλάρι αφημένο ...κυματίζει. Δίπλα σου θάλασσα σε κάθισα. Δεν άκουσα το τραγούδι σου.

  Ο μοναχ΄ός διώχνει τα χελιδόνια που κάθισαν στο δοκάρι μεό το σήμαντρο, μόλις άρχιζε μετά την 3η(;) ώραό ο εσπερινός, ότι τώρα χελιδονίζουν άλλοι.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αυοιπροσκλυνα ροσκυνς ακ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ έχυνε κάποιιτα στο δοκα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ έχυνε κάποιιτα στο δοκα

  Χτες το εσπέρας μια βιαστική δυνατή βροχή σαν να την έχυνε κάποιος από τη Σούδα. Την άδειαζε ψιλή και κοσκινισμένη,  με ένα μικρό βουητό.το του Θοεκληρτνη μποιιτα στο δοκα

  Εκοβα (έκλεβα δηλαδή) δάφνη κοντά στο έρημο πλέον σπίτι του Θεόκλητου Διονυσιάτη. Εκεί που ζούσε κάτι σαν μια σκιά να πηγαινοέρχεται όπως το Κύριε Ελέησον στα αναλόγια. Αυτός

σ εθλεγει.

λουθιες. Δεν ξεριες πια πι στον τάφο του, 4 χρόνια τώρα, ξεχορταριάζει μνήμες. μες ﷽﷽﷽﷽﷽﷽χρόνια τώρα χορτ

  Ο καθηγο΄εεος ΠΈύμενος Πέτρος μου φάνηκε κάπως. Ο χπ μου καθεσπερινορόνος, άλλο τί; Τον γνώρισα εντελώς νέον όταν πρωτοήλθε με εκείνη την απόβαση των Κυπρίων π μου καθεσπερινο που κατέλαβαν τη μονή, δια της πλειοψηφίας.﷽﷽Θεόκλητου του προσυεχη μου καθεσπερινο

  Στο Ορος η μόνη μουσική είναι εκείνη των πουλιών, των τρεχούμενων νερών και των μοναχών ψαλτάδων στις ακολουθίες. Δεν ξέρεις ποιά πιο πολύ σε θέλγει.

  Ο ήχος του ρέματος στη Διονυσίου, ο λάκκος της μνήμης  στο χωριό.

  Η κρίση και στο Α. Ο. Λιτό φαγητό Σάββατο και Κυριακή. Που άλλοτε! Κριθαν...ράκι και μακαρόνια με λίγες ελιέν...ς.ν... Δεν ήρθαμε για χόρταση. Αλλωστε στην μ. Α-Α. η τράπεζα πατριαρχική, όπως πάντα.﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατρια﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατρια﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατριαν...﷽﷽﷽﷽﷽﷽χκε στην Μ.Α-. το φαγητ τον Πατρια

 

  Αντιγραφές

  " Ως μπήκαμε στο περιαύλι, σταθήκαμε τρομαγμένοι, σα να μπαίναμε σε ογρή σκοτεινή φυλακή βαρυποινίτες... Ηρθε ο αρχοντάρης  ο καλόγερος που γνοιάζεται για τους ξένους, μας είδε να κοιτάζουμε τις ζωγραφιές με τρόμο..."

  Καθόμουν ήσυχα και με πλησίασε ο γλυκύς κύπριος αρχοντάρης. "Γι αυτή την τοιχογραφία,"  μου είπε, "έγραφε ο Καζαντζάκης στην Αναφορά του".

  Η μικρή είσοδος όχι από την κύρια πύλη σε μπάζει μέσα από το κοιμητήριο της Μονής. Ο επιτόπιος άγιος Νήφων πατριάρχης Κων/πόλεως σε χρυσή λάρνακα απλωμένος. Δίπλα του μια σειρά από πολλά καύκαλα ασπρισμένα, τοποθετημένα με τάξη και το όνομα του άλλοτε ζώντος στο μέτωπο. " ...στο μεσόφωτο διέκρινα το πρόσωπό του άτριχο, φαγωμένο από τις αγρυπνίες και την πείνα, με αδειανούς βολβούς, να γυαλίζει βυθισμένο σε ανετητα﷽﷽﷽﷽﷽﷽ιανοε ..στο εμσοφωτο διεκρινα το ρπσωβπο του a mpainamai s eoogr;h fylak;h, barypoin;itewίπωτη μακαριότητα Τα μαλλιά του είχαν πέσει, έλαμπε το κεφάλι του σαν κρανίο..." Ο ζων ασκητής λίγο παρακάτω του Ν. Κζντζκ. -Τι είναι ζωή τη μη ζωή και τι ανάμεσό τους (Γ.Σ.).

  Μια στο κινητικό σύμπαν του κινητού και μια στη θάλασσα του απέραντου κι ακύμαντου. Σ' αυτήν προσεύχομαι για τους μόνιμους, καθημερινούς και τους .έκτακτους που έχωσα στο νοητό ειλητάρι καθώς χώθηκα εδώ.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ου εχωσα στην προσυεχη μου καθεσπερινο

  Ολοι οι γνωστοί γέροντες λευκανθέντες με το απορρυπαντικό του καιρού. Δε βλέπω τον ε βλεπω την ηλικα καπαοθ μαλλον κατεβαινω ριααυτό μου που νομ βλεπω την ηλικα καπαοθ μαλλον κατεβαινω ριαίζω πως εγώ την ξέφυγα, αλλά οι άλλοι όμως με βλέπουν...

  Στο αρχονταρίκι της Διονυσίου κύριος τις διαβάζει ένα βιβλίο. Γνωστόριστη μου φριστηάνηκε. Ηταν του Χρ. Μπέσα για τον Μάρτυρα Ιωακείμ Λιούλια. Πως βριστηρέθηκε εκεί; Ταραχή ευριστηχάριστη.﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ρια﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ρια﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ρια﷽﷽﷽﷽﷽ν Μαρτυρα Ιωακκειμ Λικατεβαινω ρια

  Περιμένω την Κυριακάτικη λειτουργία των 8-10. Τις νυχτερινές ήακολουθίες τις αφήνουμε για τους άλλους που τις μπόρεσαν. ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ και Κυρικαιτο φαγητνεα τον Πατρια

Ρηχές ακολουθίες συζητήσεων με άλλους προσκυνητές και ταξιδιώτες. Ο μοναχός που πηγαινοέρχεται στην Κωνσταντινούπολη μου προκαλεί να διαβάσω για τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ'.

  Μεσημέριασε Κυριακή. Ηδη ο ήλιος το πήγαινε να γίνει του απογεύματος (ένας παος γευματος)μαος (μουγινε ενας πακρόμοιος άλλοτε μου έγινε πος γευματος)μαος (μουγινε ενας πακόνος γεύματος).

  Ολα θα τα περάσουμε κι εμείς ότι μόνον οι άλλοι θα τρώνε πικρό ψωμί είτε ως αντίδωρο είτε ως κύριο γεύμα.

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ οι φωτογρφααις και τοκατουρημα παΣτο κοινοτικό πάρκιν της Ουρανουπόλεως βρήκαμε το σχεδόν υφυπουργικό (εγγείων βελτιώσεων) έόχημα του Αλ. με δέυό καρφιά στο έμπροσθεν λάστιχο. Δολιοφθορά των κοσμικών δαιμόνων ή κα άπου πέσαμε σε αμαρτία και δεν το προσέξαμε.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αι κοσκινισμε από τη Σ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽αι κοσκινισμε από τη Σ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ σε μαρτσυχνπήγαμε να. επιτιμτου επισταυρο

  Μη στάσις στην Ιερισσό λόγω του επείγοντος της ανεύρεσης βουλκανιζατέρ. Ελλειψαν τα καθιερωμένα ενσταντανέ με φόντο το καρνάγιο της με τα γέρικα ή επισκευαζόμενα  α πολοιαρια.να της με τα γερικ πλοιάρια (μια αρκούντως θελκτική εικνόνα) και το κατούρημα παροχθίως της οδού μέσα σε κίτρινα στάχυα (τώρα πράσινα εισέτι).﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ικταρσανά της με τα γε

 Στο Σταυρό στάση για εφημερίδες. Μη χάσουμε. Στην ΕΠΟΧΗ διαβάζω ένα ολοσέλιδο της Μ. Θ.  "Μεταξύ ειρωνείας και νοσταλγίας". Οι αγάπες είναι πάντα συγκεχυμένες.

           

Πρωτοδημοσιεύτηκε στα ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, 

την Παρασκευή 15-6-2012
agioritikesmnimes.blogspot.gr