«Πάπα μετανόησε, ὄχι σάν Φαραώ!». Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ

«Πάπα μετανόησε, ὄχι σάν Φαραώ!»
Πρεσβυτέρου  Ἀθανασίου  Μηνᾶ

Οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ προσπάθησαν καί φέτος νά δημιουργήσουν ἀντιπερισπασμό μέσα στό ἑορταστικό δεκαπενθήμερο τοῦ Αὐγούστου.

Ἡ κοίμηση καί ἡ εἰς οὐρανόν μετάσταση τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας, τῆς Μητέρας τοῦ Σωτῆρος, φαίνεται πώς τούς ἐνοχλεῖ, ἀφοῦ ξεσκεπάζει τά σκοτεινά σχέδιά τους, δηλ. τήν ἀπολυτοποίηση καί θεοποίηση τοῦ θανάτου. Καί τοῦτο, ἐπειδή, μέ τή σεπτή κοίμηση καί τήν εἰς οὐρανόν μετάβαση τῆς Θεομήτορος, ἀποκωδικοποιεῖται  τό μυστήριο τοῦ θανάτου, νικιέται κατά κράτος ὁ Ἅδης, καθώς καί οἱ ρυπαροί ἐραστές του δαίμονες μαζί μέ τά ὄργανά τους.

Ἡ σίγουρη πίστη τῆς ἐκκλησίας μας στήν κοινή Ἀνάσταση ἐπιβεβαιώνεται μέ τή μετάσταση τῆς Παναγίας μας. Ἡ Παναμώμητος χαρίζει σέ ὅλους μας τή μοναδική Ἐλπίδα, λάμποντας στό στερέωμα διά τοῦ Φωτός τοῦ Υἱοῦ της Ἰησοῦ, φωτίζοντας ἀγγέλους καί ἀνθρώπους[1]. Αὐτό ἀντικατοπτρίζεται  ἔντονα στά ἱλαρά πρόσωπα τῶν Ὀρθοδόξων, ἐφόσον βεβαιώνονται ἔμπρακτα, ὅτι ὁ θάνατος πλέον δέν ἔχει καμμία ἐξουσία στή ζωή τους.
Τό ἐντυπωσιακό δέ εἶναι, ὅτι ἡ ἴδια ἡ Παναγία ἐνῶ στούς  Ὀρθοδόξους καί σ’ὅλους τούς καλοπροαιρέτους ἀνθρώπους ἀποτελεῖ τήν Ἐλπίδα, στούς  νεοεποχῖτες ἀντιχρίστους ὡστόσο προκαλεῖ ἀβάσταχτο πόνο καί κόλαση, γι’ αὐτό καί τή μάχονται μετά μίσους, ὑπονομεύοντάς την, ἐνσπείροντες παντοῦ τήν ἀπελπισία.

Ἔτσι λοιπόν, καί φέτος, προετοίμασαν συναυλίες σέ Ἀμερική καί Εὐρώπη, καθώς καί ἐπίσκεψη τοῦ ποντίφηκα τῆς Ρώμης στήν καρδιά τοῦ παπισμοῦ, δηλαδή στή Μαδρίτη τῆς Ἰσπανίας, γιά ἀντιπερισπασμό.

Ἐκτός τῆς ἀδικαιολόγητης σπατάλης χρημάτων καί ἐν καιρῷ μάλιστα οἰκονομικῆς κρίσεως, πανηγύριζαν καί διεμήνυαν τά γεγονότα διά τυμπανοκρουσιῶν, ἠλεκτρονικῶν ἤ καί ἄλλων μέσων. Ὅμως - ὦ, τούς δυστυχεῖς! - ὅλοι αὐτοί οἱ πανηγυρισμοί γύρισαν μπούμερανγκ.

Ἄς παρακολουθήσουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου ὀρθόδοξοι, τί ἀκριβῶς συνέβη, πρῶτα στήν πολιτεία Indianapolis τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί μάλιστα ἡμέρα Κυριακή. Ἐκεῖ, στή συναυλία τοῦ ἀνθρωποκτόνου Σατανᾶ καί τῶν ὀργάνων του, παρευρίσκονταν δεκάδες χιλιάδες ἄνθρωποι, γιά νά συμμετάσχουν στό γεμάτο ἀπό οἶστρο ἀκολασίας καί θηλυμανίας  πρόγραμμα μετά τῆς ἀναλόγου βέβαια διεγερτικῆς μουσικῆς.
Καί νά! Ξαφνικά, ὁ χῶρος σκοτεινιάζει ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ περιβάλλουσα κτίση, μήν ἀντέχοντας ἄλλο, διά παραχωρήσεως τοῦ Δημιουργοῦ της Κυρίου Ἰησοῦ, ἀντιστέκεται δυναμικά ὡς μία λογική ἔντονη διαμαρτυρία κατά τῆς δαιμονοκρατούμενης συναυλίας μετά τῶν συντελεστῶν καί θεατῶν αὐτῆς. Δυνατός ἀνεμοστρόβιλος, βροχή καί χαλάζι, σέ λίγα λεπτά, γκρεμίζουν ἐκ βάθρων τό ὅλο σκηνικό. Σκοτώνονται ἄνθρωποι, ἄλλοι τραυματίζονται, ἐνῶ κατά χιλιάδες οἱ ὑπόλοιποι, τρομοκρατημένοι καί μέ οὐρλιαχτά , τό βάζουν στά πόδια.

Μετά ἀπ’ αὐτό τό τραγικό γεγονός, θά περίμενε κανείς νά πάρουν οἱ Νεοεποχῖτες τό μήνυμα καί νά μετανοήσουν. Ἀλλ’ ὦ, τῆς ἀφροσύνης! Ἀντίθετα, εἰς πεῖσμα τοῦ Δημιουργοῦ, μετ’ οὐ πολλάς ἡμέρας, ἑτοίμασαν μέ περισσή ἐπιμέλεια δεύτερη σατανοκίνητη φιέστα. Αὐτή τή φορά στήν ἄλλη ὄχθη τοῦ Ἀτλαντικοῦ, ἐκεῖ πού ἔχει τήν ἕδρα του τό «Θηρίο», στό Βέλγιο.
Νόμιζαν ὅτι τό «Θηρίο» θά τούς προστατεύσει ἀπό τήν ὀργή πού προκαλεῖ ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Βασιλέα Χριστό. Ὅμως, διαψεύσθηκαν οἱ προσδοκίες τους. Ὦ, τοῦ θαύματος! Ξανά τό θράσος καί ἡ ἀλαζονεία τῶν ἀπίστων ἀποστατῶν χτυπήθηκε ἀλύπητα καί διαλύθηκε κακήν κακῶς. Γιά μιά ἀκόμη φορά, ἄνθρωποι σκοτώνονται ἤ τραυματίζονται, ἀλλά καί ἑκατοντάδες χιλιάδες φοβισμένοι ἔτρεχαν νά σωθοῦν ἀπό τή μανία τῶν ἀγρίων καιρικῶν φαινομένων.

 Ἦταν πράγματι μεγάλος ὁ πόνος, καί στίς δύο περιπτώσεις, νά βλέπεις τίς τραγικές αὐτές μάζες χαμένες καί κατατρομαγμένες νά τρέχουν ἀπροσδιόριστα  ἤ νά ζητοῦν ἀπεγνωσμένα βοήθεια, ἀπό ἐκεῖ πού δέν ἦταν δυνατόν ποτέ νά λάβουν, δηλαδή τούς ὀργανωτές, πού συνιστοῦσαν προσευχή στούς ψευτοθεούς τους.

Δυστυχῶς ξανά, ἡ ἴδια σκληροκαρδία καί ἀμετανοησία. Ἔτσι, ἐπιχείρησαν καί τρίτη φορά, χρησιμοποιώντας αὐτοπροσώπως, τόν ἠθικό αὐτουργό αὐτῆς τῆς ἀποστασίας, δηλαδή τόν ἴδιο τόν ποντίφηκα. Ξόδεψαν καί πάλι ἑκατοντάδες χιλιάδες εὐρώ καί τόν μετέφεραν, τόν καημένο, στή Μαδρίτη. Ἔστησαν ἐκεῖ θεατρικά καμαρίνια καί προσπάθησαν σ’ ἕνα θέατρο τοῦ παραλόγου νά γελοιοποιήσουν τό φοβερό καί σωτήριο Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως (Θά διάβαζε, δῆθεν, ὁ πάπας συγχωρητική εὐχή στήν ἀπρόσωπη μάζα πού οὔρλιαζε. Κύριε ἐλέησον! Τί ἄλλο θά δοῦμε!). Καί ὅπως, ἀκριβῶς, στήν εὐαγγελική περικοπή, πού τό δαιμόνιο ἔριχνε τόν δυστυχῆ νεανίσκο πότε στή φωτιά καί πότε στό ὕδωρ[2], ἔτσι καί ἐδῶ, στό κέντρο τῆς Μαδρίτης, ἐπέτρεψε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός καί ὁ Σωτήρας Χριστός νά ξεσπάσουν, κατ’ ἀρχήν καύσωνας καί στή συνέχεια καταιγίδα, πλημμύρα καί χαλάζι. Πραγματικός χαλασμός. Μπροστά στά ἔκπληκτα βλέμματα τῶν «πιστῶν», ἀφανίσθηκε γιά πάντα τό «ἀλάθητο» καί ἡ «ὁσιότητα» τοῦ «ἁγίου πατέρα». Τί τραγικό, Θεέ μου! Τά καμαρίνια καταστρέφονται, ἡ σκηνή πού κρατοῦσε τόν ποντίφηκα διαλύεται καί ὁ ἴδιος ἐκλιπαρεῖ  τούς φοβισμένους ὀπαδούς του νά τόν διασώσουν[3].

Μακάρι, τό πάθημα αὐτό νά γίνει μάθημα μετανοίας γιά τόν ἴδιο καί τούς ὀπαδούς του, πού τόν ἐμπιστεύτηκαν καί τόν ἐμπιστεύονται.

Ἐμεῖς, ταπεινά τοῦ συστήνουμε νά μελετήσει τά θαυμαστά σημεῖα πού ἐπετέλεσε ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Πέτρος, τοῦ ὁποίου διατείνεται ὅτι εἶναι διάδοχος. Ἀκόμη καί ἡ σκιά τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου θαυματουργοῦσε[4].
Ὅπως, ἐπίσης, καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τόσο τῆς Παλαιᾶς ὅσο καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, πού ἀγάπησαν ἀλλά καί ἀγαπήθηκαν ἀπό τόν Χριστό, ἔκλειναν καί κλείνουν, ἄνοιγαν καί ἀνοίγουν, ὅποτε ἤθελαν καί θέλουν, τούς οὐρανούς. Σταματοῦν τρικυμίες καί θύελλες καί περπατοῦν ἐπί τῶν ὑδάτων ἤ ἵπτανται στόν ἀέρα διανύοντας μεγάλες ἀποστάσεις, πρός βοήθεια τῶν ἀνθρώπων πού τούς ἐπικαλοῦνται.

Μετά ἀπ’ αὐτά τά θαυμαστά σημεῖα, ἐμεῖς, σέ ὅλους αὐτούς τούς πονεμένους καί πλανεμένους ἀδελφούς μας, μέ ἀγάπη Χριστοῦ ἔτσι ἁπλά τούς ξαναθυμίζουμε, ὅτι κανένας χρόνος, ἀλλά ἰδιαιτέρως ὁ Αὔγουστος, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν μήνας τῆς Παναγίας Μητέρας τοῦ Κυρίου[5] καί τῶν Ἁγίων Του, δέν προσφέρεται γιά σατανικές φιέστες, φαγοπότια καί γλέντια, οὔτε γιά ἐπιδειξιομανίες καί προπαγάνδες «ἁγιότητος».

Ἐπίσης ὑπενθυμίζουμε στούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας μας, ξένους καί ντόπιους, ὅτι οὔτε καί οἱ πυρκαγιές στά νησιά μας, ὅπως π.χ. στήν Κέρκυρα, στήν Κεφαλληνία, στή Ζάκυνθο κατά τόν δεκαπενταύγουστο, θά λυγίσουν τήν πίστη μας καί θά σβήσουν τή φλόγα τῆς Ἐλπίδας μας.

Θά ἦταν γι’ αὐτούς, φρονιμότερο, νά προσεγγίσουν μέ ταπείνωση τά Ἅγια σκηνώματα τῶν μεγάλων φωστήρων τῆς Ὀρθοδοξίας, πού παραμένουν στά παραπάνω νησιά ἄφθαρτα, εὐωδιάζοντα καί θαυματουργοῦντα, ἀντί νά τά πολεμοῦν:

·         11 Αὐγούστου : Ἅγιος Σπυρίδων στήν Κέρκυρα

·         16 Αὐγούστου : Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Νέος Ἀσκητής στήν  Kεφαλλονιά

·         24 Αὐγούστου : Ἅγιος Διονύσιος Αἰγίνης στή Ζάκυνθο

Αὐτοί οἱ τρεῖς φωστῆρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν Ἄκτιστον Χάριν, ἁγίασαν τίς ταπεινές ψυχές τους καί ὁ ἁγιασμός αὐτός πλημμύρισε καί τά σώματά τους καί τά ἄμφιά τους καθιστώντας τα  ἄφθορα καί χαριτόβρυτα.

Τρέμουν τά δαιμόνια μπροστά τους.
Χιλιάδες πονεμένοι ἄνθρωποι βοηθοῦνται σιγοψάλλοντας τά τροπάριά τους.
Ἀνίατες ἀσθένειες φυγαδεύονται μέ τίς μεσιτεῖες τους.

Ἀλλά  καί τό σημαντικότερο, διά τῶν ἀφθάρτων ἁγίων σκηνωμάτων τους μαρτυρεῖται καί βεβαιώνεται ἡ Ἐλπίδα τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως καί σωτηρίας[6], κατά τήν ὁποία δυστυχῶς οἱ ὑπερήφανοι δέν θά ἀτενίσουν τό Πρόσωπον τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί θά ὁδηγηθοῦν στήν ἀπώλεια.

Εὐχόμαστε ἡ Παναγία μας, πού μέ τήν σεπτή κοίμηση καί τήν ὁλόσωμο εἰς οὐρανόν ἀνάβαση ντρόπιασε τόν θάνατο, ἀφοῦ τόν ἐξευτέλισε στά μάτια τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἐπίσης καί οἱ Ἅγιοί μας Σπυρίδων, Γεράσιμος καί Διονύσιος, οἱ ὁποῖοι συνεορτάζουν μέ τήν Κυρά κατά τόν μήνα Αὔγουστο, νά κρατοῦν σέ ὅλο τόν κόσμο καί κυρίως στήν πατρίδα μας ἄσβεστο τό Φῶς τῆς μετανοίας καί τήν Ἐλπίδα τῆς ἐπιστροφῆς ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας στή γνώση καί τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, διά μέσῳ ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:   Ἐφόσον ὁ Βασιλέας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό μόνο Ὄνομα, διά τοῦ ὁποίου δύναται ὁ καθένας μας νά σωθεῖ, ὀφείλει ὅλος ὁ κόσμος νά μετανοήσει καί νά ἐπιστρέψει σ’ Αὐτόν, ἔτσι ὥστε οὐράνιες πυρκαγιές καί πνευματικές πανηγύρεις νά κατακαίουν τά πάθη μας καί νά μᾶς ὁδηγοῦν ὅλους στόν ἀληθινό Παράδεισο, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Χριστός.
Αὐτό σημαίνει, σέ τελική ἀνάλυση, ὅτι ὀφείλουμε ταπεινά νά Τόν ἀκολουθοῦμε καί νά μήν προσπαθοῦμε ἀνόητα νά Τόν προσπερνᾶμε ἤ ἐπιπλέον ψυχονευρωτικά νά Τόν διορθώνουμε, ὅπως κάνουν οἱ σχιζοφρενικές ψευτοφιλοσοφίες τῆς Ἀνατολῆς ἤ οἱ ἄθεες καί βλάσφημες θεωρίες τῆς Δύσης ἤ ἀκόμη καί οἱ ἀνήθικες πρακτικές πολλῶν ψευτοθρησκειῶν τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατεῶνος.

Ὄντως, μέ τίς ἐν Χριστῷ πνευματικές ἐμπειρίες, θά ἀπομακρυνόμαστε   ἀπό ψεύτικους παραδείσους. Ἔτσι ὀνόμασαν προκλητικά οἱ Νεοεποχῖτες  νησιά τοῦ πλανήτη γῆ μέ βορβορώδη ἀνηθικότητα, ἡ ὁποία ἀφανίζει  πνευματικῶς τούς ἀνθρώπους[7], ἀλλά καί σκοτώνει φυσικῶς τούς τροφίμους της[8].



Κύριε Ἰησοῦ, βοήθησε τόν κόσμο Σου. Ἀμήν.

______________________

Παραπομπές

[1] Στιχηρό προσόμοιο του ἐσπερινοῦ τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου: « Ἴδε τόπος περίδοξος, ἴδε οἶκος ἀείφωτος, ἐν ᾧ τεθησαύρισται τῆς Θεόπαιδος, Ζώνη τιμία ἐν χάριτι× προσέλθετε ἄνθρωποι, φωτισμόν καί ἱλασμόν, προφανῶς ἀπαρύσασθε καί βοήσατε, εὐχαρίστῳ καρδίᾳ× Παναγία, εὐλογοῦμέν σε Παρθένε, οἱ σεσωσμένοι τῷ τόκῳ σου.»

[2] α) Κατά Ματθ., ιζ´, 15 β) Κατά Μᾶρκ., θ´, 22

[3] Πρός Ἑβραίους, ι´, 31:« φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος.»

[4] Πράξεις, ε´, 15: « ὥστε κατά τάς πλατείας ἐκφέρειν τούς ἀσθενεῖς καί τιθέναι ἐπί κλινῶν καί κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἄν ἡ σκιά ἐπισκιάσῃ τινί αὐτῶν.»

[5] Δοξαστικό τοῦ ἐσπερινοῦ τῆς κατάθεσης τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου: « Ὡς στέφανον ὑπέρλαμπρον, πανάχραντε Θεοτόκε, τήν ζώνην σου τήν ἁγίαν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ περιέθετο× καί φαιδρύνεται χαίρουσα σήμερον, καί μυστικῶς χορεύει, Δέσποινα ἐκβοῶσά σοι× Χαῖρε διάδημα τίμιον, καί στέφανε τῆς θείας δόξης× χαῖρε ἡ μόνη δόξα τοῦ πληρώματος, καί αἰώνιος εὐφροσύνη× χαῖρε τῶν εἰς σέ προστρεχόντων, λιμήν καί προστασία, καί σωτηρία ἡμῶν.»

[6] Ἀπολυτίκιον τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου:

« Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καί Ζώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιάν τῇ πόλει σου περιβολήν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα× ἐπί σοί γάρ καί φύσις καινοτομεῖται καί χρόνος× διό δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καί ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος.»

[7] Βλέπε τό τσουνάμι στήν Ἰνδονησία, πού ἀφάνισε μικρά νησιά καί ἀνθρώπους, πού ἀσελγοῦσαν σέ ἐνοικιαζόμενα μικρά παιδιά.

[8] Βλέπε τά τραγικά γεγονότα πού συνέβησαν στό νησί αὐτό τῆς Νορβηγίας πού τό ἀποκαλοῦσαν δῆθεν παράδεισο.