τόν
ψαλμικό αὐτό στίχο, πού ψάλλεται ὡς προκείμενο στόν ἀναστάσιμο ἑσπερινό τῆς
Κυριακῆς, ἡ Ἐκκλησία βλέπει τόν Ἀναστάντα Κύριο, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ μέ τόν Σταυρικό
Του θάνατο καί τήν λαμπροφόρο Ἀνάστασί Του ἐνίκησε τό κράτος τοῦ θανάτου καί τοῦ
διαβόλου, τώρα βασιλεύει αἰώνιος νικητής ἐνδεδυμένος τήν εὐπρέπεια, τήν δόξα,
τήν λαμπρότητα τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ἐπάνω στόν Σταυρό «ἐτραυματίσθη
διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν», δέν «εἶχεν εἶδος οὐδέ κάλλος», ἦτο «ἐν πόνῳ καί ἐν πληγῇ καί ἐν κακώσει», ὅπως
προφητικά τόν εἶδε ὁ μεγαλοφωνότατος Ἡσαΐας (Ἡσ.νγ΄ 2-5).
Μετά τήν Ἀνάστασί Του ὅμως
ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τάφου γεμᾶτος ἀπό τήν ὡραιότητα καί τό ὑπέρλαμπρο φῶς τῆς ἑνωμένης
ὑποστατικά μέ τήν θεότητα ἀνθρωπίνης Του φύσεως ὡς «νυμφίος ἐκ παστάδος
(νυμφικοῦ θαλάμου) προελθών». Ἕτσι ὁ τάφος Του ἀνεδείχθη «παραδείσου ὡραιότερος
ὄντως καί παστάδος πάσης βασιλικῆς λαμπρότερος» (Ἀκολουθία Ἁποδείπνου
Διακαινισίμου).
Διά τοῦ Ἀναστάντος
Θεανθρώπου Κυρίου ἐβασίλευσε (ἐκυριάρχησε) στήν φθορά καί τόν θάνατο ἡ ἀνθρωπίνη
φύσις, πού μέχρι τότε ἐβασίλευτο ἀπό αὐτά. Ἔτσι γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία ἐφάνηκε
ἡ ἀληθινή εὐπρέπεια, δόξα καί ὡραιότης τοῦ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου.
Μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάστασί
Του ὁ Κύριος βασιλεύει ἐνδεδυμένος εὐπρέπεια.
Μαζί Του βασιλεύει καί εὐπρεπίζεται ἡ Ἐκκλησία Του, τό Σῶμα Του.
Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία,
ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀντανακλᾶ ὅλη τήν λαμπρότητα τῆς λαμπροφρόρου Ἐγέρσεως. Μέ τήν λατρεία της, τήν μυστική θεολογία της,
τίς ἱερές λειτουργικές της τέχνες, τήν εὐσέβειά της, μᾶς μυσταγωγεῖ στόν Σταυρό
καί τήν Ἀνάστασι. Ὅλα στήν Ὀρθοδοξία εἶναι Σταυροαναστάσιμα. Ὅλοι καί ὅλα σταυρώνονται, γιά νά ἀναστηθοῦν
μέ τόν Χριστό.
Σταυροαναστάσιμη εἶναι
καί ἡ ζωή τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, πού φέροντες τήν Εἰκόνα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ φέρουν
τήν ὡραιότητα καί εὐπρέπειά Του. Γι’ αὐτό
κοντά σ’ ἕνα ἅγιο αἰσθάνεσαι τήν χαρά, τήν εἰρήνη καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Τά ἄφθορα καί εὐωδιάζοντα ἅγια λείψανά τους
μαρτυροῦν γιά τήν ἀναστάσιμη χάρι τους καί προαναγγέλουν τήν δόξα τῆς καθολικῆς
ἀναστάσεως καί μεταμορφώσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Χωρισμένοι ἀπό τόν Ἀναστάντα
Κύριο, ἔχουμε τήν πικρή γεῦσι τοῦ θανάτου.
Οὔτε οἱ ἀπολαύσεις, οὔτε τά ἐπιτεύγματα μας, οὔτε οἱ ἀνθρωπιστικές
μας ἐξάρσεις ἠμποροῦν νά νικήσουν τόν νόμο τῆς καθολικῆς φθορᾶς. Αἰσθανόμεθα
τόν θάνατο νά βασιλεύῃ
ἐπάνω μας καί νά κατακλύζῃ.
Ὅσο ὅμως πλησιάζουμε
καί κοινωνοῦμε μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο, αἰσθανόμεθα ὅτι ὁ θάνατος δέν μᾶς ἐξουσιάζει.
Ἡ δύναμις τοῦ Ἀναστάντος ζωοποιεῖ τά μέλη μας, περνᾶ μέχρι τά ὀστᾶ μας, μᾶς
δίδει εἰρήνη, χάρι καί ἐλευθερία ἀπό τόν θάνατο. Ἐνδυόμεθα καί ἐμεῖς τήν ἰδκή
Του εὐπρέπεια καί λαμπρότητα.
Ὁ γλυκήτατος Κύριος Ἰησοῦς
Χριστός μας μέ τήν ἁγία Του Ἐπιφάνεια καί Ἀνάστασι ἐπλήρωσε καί τήν ἰδική μας
πικρή ζωή μέ τήν χαρά καί τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Γι’ αὐτό τόν ἀγαποῦμε,
τόν πιστεύουμε, τόν προσκυνοῦμε καί τόν δοξάζουμε μαζί μέ τήν Πανάχραντο Μητέρα
Του, τούς Ἀγγέλους καί ὅλη τήν Ἐκκλησία τῶν λυτρωμένων εἰς τούς αἰῶνας.
Ἑνωμένοι μαζί σας σέ
κοινωνία πίστεως καί ἀγάπης Χριστοῦ, σᾶς εὐχόμεθα ἀπό τό ἐνδεδυμένο μέ τήν δόξα
τῆς Ἀναστάσεως Ἅγιον Ὄρος νά ἑορτάσουμε μέ αἴσθησι πνευματική τά φρικτά Πάθη
καί τήν Ἁγία Ἀνάστασί Του.
Στήν Χάρι Του καί τό Ἔλεός
Του ἐλπίζουμε νά ἐνδυθοῦμε ὅλοι τήν βασιλική Του εὐπρέπεια, τό «θεότευκτον ἄμφιον»
τῆς Θεώσεως.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς
Ἀνέστη!
Ἅγιον Πάσχα 1978.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.